Μεγάλος φαίνεται πως είναι ο καημός του Πρετεντέρη των ΝΕΩΝ, επειδή στην Ελλάδα «όλοι την πέφτουν στους δημοσιογράφους», ωστόσο, αναλύοντας το θέμα, ανακαλύπτει ότι ευθύνη έχουν και «κάποιοι» δημοσιογράφοι, που «αντιλαμβάνονται την προσωπική τους ανάδειξη ως μια διαδικασία διαβολής και συκοφάντησης των υπολοίπων - το τελευταίο διάστημα υπάρχει ένας ολόκληρος δημοσιογραφικός υπόκοσμος που αφοσιώνεται σε αυτήν την δουλειά».
Ο άνθρωπος, στα μέσα και στα έξω είναι, γνωρίζει καλά τα όσα συμβαίνουν στο ...βασίλειο της δημοσιογραφίας και κάτι θα έχει πέσει στην αντίληψή του για να μιλάει για «ολόκληρο δημοσιογραφικό υπόκοσμο».
Ομως, αναρωτιέται κανείς, αφού αυτός ο κύριος από μόνος του αναγνωρίζει την ύπαρξη αυτού του «δημοσιογραφικού υποκόσμου», που προφανώς έχει σαν αποτέλεσμα να την πέφτουν όλοι στους δημοσιογράφους, προς τι το άλμα του να μπλέξει τον «Ρ», κατηγορώντας τον ότι αυτός ευθύνεται για την απαξίωση των δημοσιογράφων;
Και, τελικά, όταν κάποιος βλέπει την ύπαρξη «δημοσιογραφικού υποκόσμου», αλλά με το ...μελάνι του προσπαθεί να βρωμίσει ξανά τους κομμουνιστές, πώς λέγεται, γιατρέ μου, αυτή η πάθηση;..
«Προσανατολισμός» στην εκμετάλλευση
Σε μία εποχή που η υποχρέωση του κράτους για παροχή στους νέους στέρεας γνώσης σε ένα σχολείο για όλους δίνει τη θέση του στις «ευκαιρίες μάθησης» που θα αρπάξει ο καθένας όπως και αν μπορεί, που το δικαίωμα στη δουλειά γίνεται ζήτημα ορέξεων της αγοράς, «ευελιξίας» προσόντων και συνειδήσεων των εργαζομένων, φυτρώνουν και οι ανάλογοι θεσμοί για να υποστηρίξουν τα νέα δεδομένα.
Σε αυτό το τοπίο δραστηριοποιούνται κράτος και διάφοροι ιδιώτες, παρέχοντας επί πληρωμή υπηρεσίες συμβουλευτικής και επαγγελματικού προσανατολισμού, που κάνουν την εμφάνισή τους ειδικά αυτή την περίοδο που οι νέοι θα κληθούν να συμπληρώσουν τα μηχανογραφικά τους. Να κάνουν δηλαδή μια επαγγελματική επιλογή, μετά από μία εκπαίδευση που δεν αναδεικνύει τα ενδιαφέροντά τους και χωρίς καθοδήγηση για τις πραγματικές ανάγκες του λαού σε επιστημονικό και άλλο δυναμικό.
O θεσμός της Συμβουλευτικής και Επαγγελματικού Προσανατολισμού, όπως εφαρμόζεται σήμερα, δέχεται και ενισχύει σαν μια αυτονόητη πραγματικότητα όλο τον εφιάλτη των αδιεξόδων, της κατάρτισης, επανακατάρτισης και ανεργίας, των ταξικών φραγμών.
Και οι πρόσφατες εξελίξεις σε παιδεία και εργασία, όμως, δείχνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος μέσα σε αυτό το σύστημα. Η μόνη πραγματικότητα που θα βιώσει η μεγάλη μάζα, σε όση «Συμβουλευτική» κι αν καταφύγει, είναι η αμορφωσιά και η εκμετάλλευση.
Βιντεο-παιχνίδι η σφαγή της Φαλούτζα
Οργή έχει προκαλέσει στο Ιράκ, αλλά και στις ΗΠΑ η παρουσίαση ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού, που παρουσιάζει τη «μάχη της Φαλούτζα». Το παιχνίδι, που υποτίθεται ότι είναι εμπνευσμένο από τα πραγματικά περιστατικά της σφαγής που συντελέστηκε στην πόλη το 2004, ξεκινά με τον αεροπορικό βομβαρδισμό της πόλης και παρουσιάζει, σε διαφορετικές πίστες, έξι μέρες μάχης μέχρι την τελική νίκη των κατακτητών. Φυσικά, αποκρύπτεται ο ανείπωτος φόρος αίματος των αμάχων, η φρίκη της πολυήμερης πολιορκίας, οι εκατοντάδες αβοήθητοι Ιρακινοί που ξεψύχησαν στους δρόμους και εννοείται το γεγονός ότι όλα ήταν αποτέλεσμα της εισβολής στη χώρα.
Τον έντονο αποτροπιασμό τους για το παιχνίδι, απαιτώντας την απαγόρευσή του, εξέφρασαν όχι μόνον οργανώσεις και οικογένειες από τη Φαλούτζα και το Ιράκ, αλλά και οικογένειες Αμερικανών στρατιωτών που έχουν σκοτωθεί στο Ιράκ και βετεράνοι στρατιώτες, οι οποίοι επισήμαναν ότι δεν μπορεί να μετατρέπεται σε παιχνίδι «η φρίκη του πολέμου και ο χαμός ανθρώπινων ζωών». Η εταιρεία, προς το παρόν, «πάγωσε» τη διανομή του παιχνιδιού. Το πιο ενδιαφέρον, πάντως, είναι ότι καμία αντίδραση δεν υπάρχει, προς το παρόν, από την «ιρακινή ηγεσία» και τους «εκεί κυβερνώντες», οι οποίοι, ως φαίνεται, είναι βαθιά βυθισμένοι στον ανταγωνισμό εξουσίας και παροχής εχέγγυων καλής συνεργασίας στους κατακτητές...
Κίνημα πλατύ ταξικό
Η είδηση καταγράφηκε στο χτεσινό «Ριζοσπάστη»: Η διοίκηση της ΔΕΥΑ Πάτρας έκοψε την παροχή νερού σε άνεργο οικοδόμο, πατέρα τριών παιδιών, επειδή δεν κατάφερε να πληρώσει το λογαριασμό, αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες σε βάρος της οικογένειάς του. Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι το μόνο. Χιλιάδες λαϊκές οικογένειες αντιμετωπίζουν ολοένα και περισσότερες δυσκολίες στην προσπάθειά τους να τα βγάλουν πέρα. Η αιτία είναι δεδομένη: Στον καπιταλισμό, τα κοινωνικά αγαθά είναι εμπόρευμα, που γίνεται ολοένα και πιο ακριβό. Δηλαδή, μόνον όποιος έχει χρήματα μπορεί να αγοράσει Υγεία, Παιδεία, νερό, αναψυχή και πάει λέγοντας. Οποιος δεν έχει χρήματα, στερείται και της πρόσβασης σε στοιχειώδη αγαθά. Αν, μάλιστα, είναι και οφειλέτης στους ιδιώτες - εμπόρους, τότε υφίσταται τις συνέπειες που από πρώτο χέρι ζει ο οικοδόμος στην Πάτρα. Αλλά και η ανεργία στον καπιταλισμό είναι αγιάτρευτη. Οι άνεργοι και οι μακροχρόνια άνεργοι αυξάνονται. Και οδηγούνται στην εξαθλίωση, γιατί είναι και με νόμους του κράτους απροστάτευτοι.
Μόλις την περασμένη βδομάδα, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ προσυπέγραψε το πάγωμα των μισθών για τρία χρόνια. Η υπογραφή μιας τέτοιας κατάπτυστης σύμβασης σημαίνει επί της ουσίας μείωση των μισθών και του μεροκάματου, αν αναλογιστεί κανείς τις απανωτές ανατιμήσεις σε αγαθά πρώτης ανάγκης και τον πληθωρισμό που καλπάζει. Κατά συνέπεια, σαν αποτέλεσμα της εφαρμογής της πολιτικής του μνημονίου, η δυνατότητα χιλιάδων φτωχών και μεσαίων λαϊκών στρωμάτων να έχουν πρόσβαση σε στοιχειώδη αγαθά περιορίζεται δραστικά, εξαιτίας της μείωσης των εισοδημάτων από τη μια, και της αύξησης της τιμής των αγαθών από την άλλη, στο βαθμό που αυτά αντιμετωπίζονται σαν εμπόρευμα.
Τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον, καθώς θα ξεδιπλώνονται τα μέτρα του μνημονίου και θα προστίθενται νέα; Ολοένα και περισσότερες λαϊκές οικογένειες δε θα έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το νοίκι, το φως, το νερό, το τηλέφωνο, το πετρέλαιο θέρμανσης, τα τροφεία στον παιδικό σταθμό, ακόμα και τα στοιχειώδη ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Ανθρωποι που δεν έχουν καμιά ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση, τα ελλείμματα και τα χρέη θα βιώσουν με τον πιο βίαιο τρόπο τις συνέπειες μιας πολιτικής που δεν μπορεί παρά να συμπιέζει ολοένα και περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης από τη μια και να βαθαίνει την εμπορευματοποίηση βασικών αγαθών από την άλλη, για να αυξάνει η εκμετάλλευση και, άρα, η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Τα συνδικάτα, οι φορείς του μαζικού λαϊκού κινήματος αναλαμβάνουν πρόσθετα καθήκοντα το επόμενο διάστημα. Οι χιλιάδες άνθρωποι του μόχθου, που θα περάσουν απότομα στο λυκόφως της ανέχειας, πρέπει να βρουν δίπλα τους έναν αξιόμαχο και αξιόπιστο συμπαραστάτη, αλλά και οργανωτή του αγώνα τους, ώστε αυτός να καταγράψει άμεσα αποτελέσματα και, ταυτόχρονα, να ανοίξει δρόμους για πιο βαθιές αλλαγές. Για να μη σκορπίσει η λαϊκή αγανάκτηση σε τυφλά ξεσπάσματα, που εύκολα μπορούν να χειραγωγηθούν, να εκτονωθούν. Για να ορθωθούν σοβαρά εμπόδια στην εφαρμογή μέτρων που οδηγούν στην ανέχεια. Για να αντιμετωπιστεί στην πράξη η ανέχεια, χρειάζεται κίνημα, που να πατήσει γερά τα πόδια του στους τόπους δουλειάς, στα χωράφια και τις λαϊκές γειτονιές. Κίνημα ταξικό, ρωμαλέο, επιθετικό, που, με ένα συστηματικό πολιτικό σχέδιο δράσης, θα βάζει πλώρη να έρθει άλλο μπλοκ ταξικών κοινωνικών δυνάμεων στην εξουσία.
Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ
Θέλουν και οι τουριστικοπράκτορες
Παπαγεωργίου Βασίλης
Είδαν οι τουριστικοί πράκτορες τα προγράμματα της κυβέρνησης που θα χαρίσουν στους ξενοδόχους 90 εκατ. ευρώ για τις ασφαλιστικές εισφορές μέσω του ΟΑΕΔ και έσπευσαν να χαιρετίσουν τη χειρονομία. Δεν έμειναν, όμως, μόνο στο ...χειροκρότημα. Ζητούν «ανάλογη μεταχείριση» και για τους ίδιους, καθώς, όπως λένε, αποτελούν «τον κομβικό κρίκο στην παραγωγική τουριστική αλυσίδα», αλλά βρίσκονται σε δεινή θέση και η Πολιτεία δεν τους έχει βοηθήσει. Μόνο που όταν οι εργαζόμενοι παλεύουν για το ψωμί τους, βγαίνουν και οι μεγαλοξενοδόχοι και οι τουριστικοί πράκτορες να τους επιτεθούν, επειδή - λένε - τους χαλάνε τη δουλειά οι συγκεντρώσεις. Θέλουν και τους εργάτες «στο γύψο», και τις εργοδοτικές τους εισφορές πληρωμένες από λεφτά των εργατών. Αλλωστε, λεφτά των εργατών διαχειρίζεται ο ΟΑΕΔ, με λεφτά των εργατών πληρώνει η κυβέρνηση τις εργοδοτικές εισφορές των επιχειρηματιών, στο όνομα δημιουργίας θέσεων εργασίας ή ενίσχυσής τους λόγω κρίσης. Γιατί είναι σωστό και δίκαιο και ηθικό να πληρώνουν οι εργαζόμενοι και για τις ασφαλιστικές εισφορές του εργοδότη; Επειδή η κυβέρνηση έβγαλε νόμο και απόφαση; Ο τουρισμός εξαρτάται τα μέγιστα από το λαϊκό εισόδημα. Οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να κάνουν και διακοπές και εκδρομές, να έχουν και ψυχαγωγία κλπ. Αλλά αυτό εξαρτάται από το εισόδημά τους. Και επειδή συρρικνώνεται δραστικά, δεν μπορούν να κάνουν τουρισμό. Γεγονός που τους πλήττει, ιδιαίτερα τους μικρότερους.
Μέτρα σαν κι αυτό της κυβέρνησης ευνοούν μόνο τους μεγάλους κάθε κλάδου και σκάβουν το λάκκο για τους υπόλοιπους.
Να, γιατί ο αγώνας για ικανοποιητικό λαϊκό εισόδημα, ελεύθερο χρόνο για διακοπές, τουρισμό για τον ελληνικό λαό απαιτεί εναντίωση σε μέτρα σαν αυτό της ενίσχυσης από τον ΟΑΕΔ των μεγαλοξενοδόχων. Απαιτεί άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου ο τουρισμός για το λαό θα είναι κατοχυρωμένο στην πράξη δικαίωμα και οι τουριστικές επιχειρήσεις λαϊκή περιουσία.
Παπαγεωργίου Βασίλης
«Είμαστε οι δικοί σας»...
«Και σε αυτήν την πορεία, βέβαια, όλοι εσείς εδώ είστε κρίσιμος παράγοντας. Είσαστε αυτοί με τους οποίους θέλουμε να δουλέψουμε, για να μπορέσουμε να πάει η χώρα μπροστά». Με τα λόγια αυτά έκλεισε την προχτεσινή ομιλία στην εκδήλωση της Γιούρομπανκ του Ομίλου Λάτση ο Γ. Παπακωνσταντίνου και δεν μπορούσε να στείλει πιο ξεκάθαρο μήνυμα στο «εκλεκτό ακροατήριό» του. Ποιοι, λοιπόν, είναι αυτοί με τους οποίους θέλει να «δουλέψει» η κυβέρνηση «για να πάει τη χώρα μπροστά»; Αυτοί τουλάχιστον που άκουγαν τον υπουργό Οικονομικών ήταν 400 μεγαλοεπιχειρηματίες και μάνατζερ, οι οποίοι, σύμφωνα με το χτεσινό δημοσίευμα των «Νέων», «ισοδυναμούσαν με το 70% του ΑΕΠ»(!). Μπροστά σε αυτούς λοιπόν ο υπουργός μίλησε με τη γλώσσα της - ταξικής - αλήθειας και τους είπε όλα όσα ήθελαν να ακούσουν, διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει την ικανότητα να φέρει σε πέρας την αποστολή που της έχει αναθέσει η πλουτοκρατία. Οποιος έκανε τον κόπο να διαβάσει την ομιλία του Γ. Παπακωνσταντίνου, πέρα από τις δεσμεύσεις και το πρόγραμμα δράσης, διακρίνει καθαρά το εξής μήνυμα: «Εμείς είμαστε η κυβέρνησή σας - Σε εσάς στηριζόμαστε και εσείς στηρίζεστε σε εμάς». Βέβαια, οι μεγαλοκαπιταλιστές δεν περίμεναν να τους το πει ο υπουργός, το διαπιστώνουν καθημερινά στην πράξη.
Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του
Με μια ανάλυση 10 σελίδων για τον πληθωρισμό του Ιούνη, που διαμορφώθηκε στο 5,19%, η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει - και να μας παρηγορήσει - ότι η αύξησή του οφείλεται στους φόρους που επέβαλλε και ότι τα προϊόντα διατροφής παραμένουν λίγο πολύ αμετάβλητα.
Μπορεί κάποιοι να «χορταίνουν» με αναλύσεις.
Μπορεί κάποιοι να γιατρεύουν τη συνείδησή τους με αναλύσεις.
Μπορεί κάποιοι να καθησυχάζονται με αναλύσεις.
Αλλά ένα πολύ μεγάλο μέρος των εργαζομένων και των οικογενειών τους, των συνταξιούχων, των μεροκαματιάρηδων ΕΒΕ και των ταλαιπωρημένων μικρών αγροτών, δεν πορεύονται με τις αναλύσεις στην καθημερινότητά τους.
Αυτοί πρέπει να πάνε να αγοράσουν φαγητό για την οικογένεια. Πρέπει να πληρώσουν το ηλεκτρικό και το νερό. Πρέπει να βάλουν βενζίνη, πρέπει, πολλά πρέπει. Και η ακρίβεια μεγαλώνει.
Οι στατιστικές διαφοροποιήσεις δεν λένε τίποτα στο λαό. Γιατί αυτός, πληρώνει. Και όσο περνάει ο καιρός, δυσκολεύεται όλο και πιο πολύ να βρει τα χρήματα.
Επειδή η κυβέρνηση αυξάνει τους φόρους. Επειδή μειώνει τις συντάξεις. Επειδή μειώνει τα μεροκάματα, τόσο στο δημόσιο, όσο και στον ιδιωτικό τομέα με τη βοήθεια των «κοινωνικών εταίρων» και τις νομοθετικές ρυθμίσεις που προωθεί.
Οι αναλύσεις κανέναν δεν χορταίνουν και οι επιβαρύνσεις μπορεί να είναι ελαφριές στα «χαρτιά», αλλά πολύ βαριές στην πραγματική ζωή.
Η κυβέρνηση φορτώνει βάσανα στον κόσμο, γιατί αυτό είναι καλύτερο για τα αφεντικά. Η απάντηση θα δοθεί στους δρόμους, εκεί που οι αναλύσεις θα συναντήσουν την οργή των αδικημένων.
Νεκροθάφτες των εργατικών δικαιωμάτων
Η απόφαση της κυβέρνησης που ανακοίνωσε προχτές στη Bουλή ο υπουργός Εργασίας, να καταργήσει με νόμο κάθε διαιτητική απόφαση ή συλλογική σύμβαση που ξεπερνούν τα όρια που θέτουν το μνημόνιο και η τρόικα, επιβεβαιώνει το ρόλο της ως του πιο ακραιφνούς στυλοβάτη της κερδοφορίας του κεφαλαίου και νεκροθάφτη των εργατικών δικαιωμάτων. Γίνεται φανερό ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα περάσει διά πυρός και σιδήρου την εργατική τάξη για να κάνει πράξη τη στρατηγική της επιδίωξη: Να φορτώσει την κρίση στις πλάτες του λαού και να βγάλει λάδι την πλουτοκρατία. Αυτή τη δέσμευση ανέλαβε με το «μηχανισμό στήριξης» και το μνημόνιο, σε αυτό το στόχο είναι προσηλωμένη και όχι στη «σωτηρία» της χώρας όπως ψευδώς ισχυρίζεται.
Η απαγόρευση - διά νόμου - κάθε αύξησης στους μισθούς πέραν αυτής που ορίζουν το μνημόνιο και η κατάπτυστη Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που συνυπέγραψε με τον ΣΕΒ και τους εκπρόσωπους της μεγαλοεργοδοσίας η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, είναι ένα ακόμα όπλο στην αντεργατική φαρέτρα για να επιτευχθεί η μείωση των μισθών. Η κυβέρνηση θέλει ακόμα πιο φτηνά εργατικά χέρια για τους επιχειρηματίες, όπως ακριβώς θέλει κόψιμο των συντάξεων για τους συνταξιούχους, δραστική μείωση των επιδομάτων για τους ανέργους και τους αδύναμους. Εχει στοχοποιήσει ολόκληρη την εργατική τάξη, προωθεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Τώρα επιβεβαιώνεται - και με αυτόν τον τρόπο - το πραγματικό περιεχόμενο της άθλιας Σύμβασης που υπέγραψε η ΓΣΕΕ, αλλά και ο ρόλος της πλειοψηφίας. Οι έπαινοι του υπουργού Εργασίας προς την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ είναι κόλαφος για την πλειοψηφία.
Είναι μια πρόσθετη απόδειξη ότι το μαύρο αντεργατικό μπλοκ λειτουργεί συντονισμένα και είναι αδίστακτο. Εννοείται ότι ορισμένες διαιτητικές αποφάσεις του ΟΜΕΔ που αφορούσαν άλλωστε ολιγομελείς ομάδες εργαζομένων και έτσι και αλλιώς οι αυξήσεις που έδιναν ήταν κάτω και από τον επίσημο πληθωρισμό είναι μόνο το πρόσχημα. Η απόφαση αυτή ήταν ειλημμένη από καιρό. Θέλουν να βάλουν τα εργατικά δικαιώματα στο «γύψο». Επιδιώκουν να σπείρουν το φόβο του κνούτου και να κάνουν επίδειξη δύναμης και αυταρχισμού.
Για τους εργαζόμενους είναι μια ακόμη πρόκληση. Και αυτή η πρόκληση πρέπει να πάρει απάντηση. Η εργατική τάξη πρέπει να απαντήσει με τα δικά της όπλα. Και θα απαντήσει. Οι εργάτες και οι εργάτριες δε θα σκύψουν το κεφάλι, δε θα επιτρέψουν να τους περάσουν αλυσίδες. Δε θα αποδεχτούν τετελεσμένα. Η κυβερνητική απόφαση είναι παράνομη. Η ετσιθελική απαγόρευση στους εργάτες να διεκδικούν και να κατακτούν αύξηση μισθών είναι παράνομη. Η μάχη για το μεροκάματο, η πάλη για ουσιαστικές αυξήσεις και ικανοποιητικές κλαδικές συμβάσεις δε σταματά. Η ταξική πάλη δε θα σταματήσει, όσα μνημόνια και αν υπογράψει η κυβέρνηση, όσες νομοθετικές παρεμβάσεις και αν κάνει.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ είναι εδώ. Και άλλοι στο παρελθόν κατάργησαν ...στα λόγια την ταξική πάλη. Η ιστορική πορεία τούς διέψευσε. Και άλλοι επένδυσαν στη μακρόχρονη «εργασιακή ειρήνη» και στον ιδεολογικό αφοπλισμό των εργαζομένων. Οι ελπίδες τους αποδείχτηκαν φρούδες. Θα διαψευστούν και αυτή τη φορά. Οι εργαζόμενοι με το αγωνιστικό πλαίσιο συσπείρωσης και δράσης του ΠΑΜΕ θα τσαλακώσουν τους νόμους του κεφαλαίου. Με τη δύναμη του αγώνα τους θα επιβάλουν το δίκιο του εργάτη.
Το μνημόνιο δεν «εξανθρωπίζεται»
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το πάθημα της Ουγγαρίας, η οποία τιμωρήθηκε σκληρά από τις αγορές επειδή δεν πειθάρχησε απόλυτα με το πρόγραμμα του ΔΝΤ, επισείουν χαιρέκακα διάφορα καθεστωτικά ΜΜΕ και παπαγαλάκια, προκειμένου να επιδράσουν στις λαϊκές συνειδήσεις να αποδεχτούν ότι είναι μονόδρομος η πλήρης υποταγή στις δεσμεύσεις του μνημονίου που έχει υπογράψει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την τρόικα. «Οσοι, λοιπόν, επιμένουν να είναι αιθεροβάμονες στην Ελλάδα σήμερα, υποστηρίζοντας γενικώς και αορίστως πως υπάρχει άλλος δρόμος πλην της τήρησης του Μνημονίου, καλά θα κάνουν να παρακολουθούν από εδώ και πέρα με προσοχή τις εξελίξεις στην Ουγγαρία», επισημαίνει στο προχτεσινό κύριο άρθρο της η «Καθημερινή», με αφορμή το γεγονός ότι η Ουγγαρία δεν μπόρεσε να δανειστεί όσα χρήματα ζητούσε από τις αγορές (δανείστηκε 35 δισ. φιορίνια από τα 45 δισ. που ζητούσε). Κατ' αρχήν το μάθημα από την περίπτωση της Ουγγαρίας είναι ότι το ΔΝΤ λειτουργεί κατ' εξοχήν πολιτικά, δηλαδή ως ιμπεριαλιστικός οργανισμός προκειμένου να κρατάει τους λαούς με το κεφάλι σκυμμένο. Γι' αυτό ζήτησε νέα αντιλαϊκά μέτρα, παρόλο που η Ουγγαρία απείχε από το στόχο της μείωσης του ελλείμματος ...κατά 0,3% του ΑΕΠ! Από την άλλη είναι αλήθεια ότι η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας δεν διαφωνεί, κάθε άλλο, με την πολιτική και τα μέτρα του ΔΝΤ, αλλά θέλει να τα εφαρμόσει με το δικό της τρόπο, πράγμα που φυσικά δεν γίνεται ανεκτό. Το μάθημα λοιπόν από την περίπτωση της Ουγγαρίας είναι ότι το μνημόνιο δεν επιδέχεται μερεμέτια, αλλά μόνο σύγκρουση και ανατροπή.
Feeds
