Σε μία εποχή που η υποχρέωση του κράτους για παροχή στους νέους στέρεας γνώσης σε ένα σχολείο για όλους δίνει τη θέση του στις «ευκαιρίες μάθησης» που θα αρπάξει ο καθένας όπως και αν μπορεί, που το δικαίωμα στη δουλειά γίνεται ζήτημα ορέξεων της αγοράς, «ευελιξίας» προσόντων και συνειδήσεων των εργαζομένων, φυτρώνουν και οι ανάλογοι θεσμοί για να υποστηρίξουν τα νέα δεδομένα.

Σε αυτό το τοπίο δραστηριοποιούνται κράτος και διάφοροι ιδιώτες, παρέχοντας επί πληρωμή υπηρεσίες συμβουλευτικής και επαγγελματικού προσανατολισμού, που κάνουν την εμφάνισή τους ειδικά αυτή την περίοδο που οι νέοι θα κληθούν να συμπληρώσουν τα μηχανογραφικά τους. Να κάνουν δηλαδή μια επαγγελματική επιλογή, μετά από μία εκπαίδευση που δεν αναδεικνύει τα ενδιαφέροντά τους και χωρίς καθοδήγηση για τις πραγματικές ανάγκες του λαού σε επιστημονικό και άλλο δυναμικό.

O θεσμός της Συμβουλευτικής και Επαγγελματικού Προσανατολισμού, όπως εφαρμόζεται σήμερα, δέχεται και ενισχύει σαν μια αυτονόητη πραγματικότητα όλο τον εφιάλτη των αδιεξόδων, της κατάρτισης, επανακατάρτισης και ανεργίας, των ταξικών φραγμών.

Και οι πρόσφατες εξελίξεις σε παιδεία και εργασία, όμως, δείχνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος μέσα σε αυτό το σύστημα. Η μόνη πραγματικότητα που θα βιώσει η μεγάλη μάζα, σε όση «Συμβουλευτική» κι αν καταφύγει, είναι η αμορφωσιά και η εκμετάλλευση.