Μπορεί να βρισκόμαστε στη δίνη της οικονομικής κρίσης, αλλά μερικοί μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι διανύουν περίοδο ...«παχιών αγελάδων». Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τη δημοσίευση των οικονομικών καταστάσεων για το εννιάμηνο του έτους των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο κατασκευαστικών εταιρειών, οι τρεις μεγαλύτερες από αυτές («Ελλάκτωρ», ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ και J&P Αβαξ) καταγράφουν και αύξηση της κερδοφορίας τους και αύξηση του τζίρου τους. Η ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ παρουσιάζει κέρδη προ φόρων 80,5 εκατ. ευρώ και η «Ελλάκτωρ», αντίστοιχα, 72,4 εκατ. ευρώ.
Την ίδια βέβαια στιγμή μείωση κερδών ή ακόμη και ζημιές παρουσιάζουν μια σειρά άλλες - ακόμη και εισηγμένες - τεχνικές εταιρείες, ενώ πολλές μικρότερες βρίσκονται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, καθώς η προσοχή των κυβερνώντων βρίσκεται στα μεγάλα έργα, ενώ τα περιφερειακά, ακόμη κι αν εξυπηρετούν σημαντικές λαϊκές ανάγκες, έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Παράδειγμα: Οι άθλιοι εναλλακτικοί δρόμοι που χρησιμοποιούνται τώρα για την παράκαμψη των Τεμπών.
Ενας ακόμη λόγος - ίσως και ο κυριότερος - της μεγάλης κερδοφορίας των τριών ομίλων που προαναφέραμε, είναι το γεγονός ότι αυτές συμμετέχουν στα έργα των συμβάσεων παραχώρησης τύπου ΣΔΙΤ (Αττική Οδός, Ιόνια Οδός, Ολύμπια Οδός, Ρίο - Αντίρριο κ.ά.), έχοντας εξασφαλίσει σταθερά και μεγάλα κέρδη για δεκαετίες. Πώς; Μα με τα λεφτά του λαού και των εργαζομένων που και χρηματοδοτούν τα έργα αυτά στο μεγαλύτερο ποσοστό για την κατασκευή τους και πληρώνουν πανάκριβα διόδια. Ακόμη και για δρόμους που είναι ανολοκλήρωτοι και τους ταλαιπωρούν ή ακόμη και για δρόμους που ...κλείνουν λόγω κατολισθήσεων!
Φρόντισαν και φροντίζουν γι' αυτούς οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και η πολιτική τους να μη γνωρίσουν καν τι σημαίνει οικονομική κρίση...
«Ισχυρή συμμαχία» υποκρισίας
«Ισχυρή συμμαχία» στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των ευπαθών ομάδων, «υπόσχονται» ο Δήμος Αθηναίων και η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Με μνημόνιο που υπογράφουν, επαίρονται για τη μεταξύ τους συνεργασία, που ξεκίνησε πριν ένα χρόνο και συνεχίζεται, με φιλανθρωπίες του τύπου, παροχή γευμάτων στους άπορους, τους άστεγους, φροντίδα σε θύματα κακοποίησης, εκμετάλλευσης, κλπ. Επαίρονται δηλαδή για την υποκρισία που συνιστά η «φιλανθρωπία» στο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, πείθοντας προφανώς εαυτούς ότι πράγματι κάνουν έργο. Μόνο που αυτό το έργο «έρχεται» να συντηρήσει ένα σύστημα που η επιβίωσή του είναι σε απόλυτη συνάρτηση με την ανέχεια και την εκμετάλλευση. Οι άποροι, οι άστεγοι, οι εξαρτημένοι, είναι τα θύματα της πολιτικής που οι δήθεν «φιλάνθρωποι» ασκούν και προπαγανδίζουν. Είναι τα θύματα μιας απάνθρωπης πολιτικής, που επιχειρείται να εξιλεωθεί στα λαϊκά στρώματα με τέτοιου τύπου μνημόνια ή εκδηλώσεις δήθεν «ανθρωπιάς». Και φαίνεται ότι το σύστημα και οι ακόμα πιο αντιδραστικές πολιτικές που αναμένονται για τη συντήρηση και ενίσχυσή του, απαιτούν τέτοιες «φιλανθρωπίες». Θυμίζουμε αντίστοιχη παράσταση που παρέδωσαν ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, στη διάρκεια του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου και εξήγγειλαν μέτρα και πρωτοβουλίες ελεημοσύνης για τα θύματά τους.
Μας κοροϊδεύουν
Σε επίπεδα πλήρους ευτελισμού κινούνται τα διάφορα κυβερνητικά στελέχη και οι εκλεκτοί του ΠΑΣΟΚ που αναλαμβάνουν συγκεκριμένα πόστα. Αναπαράγοντας τα πιο φτηνά και τετριμμένα πλέον επιχειρήματα της εποχής, που ξεκινούν από τον Οίκο του Ομπάμα και φτάνουν μέχρι την Κολοπετινίτσα, για την υπεύθυνη και πατριωτική στάση των στελεχών, θριαμβολογούν, ο ένας μετά τον άλλον, ότι αποδέχονται μείωση των αποδοχών τους. Οπως μαθαίνουμε από ανακοίνωση της εταιρείας «Ελληνικά Πετρέλαια», μειωμένες κατά 15% θα είναι και οι αποδοχές του νέου προέδρου της επιχείρησης του Τάσου Γαννίτση, του γνωστού από ομώνυμο αντιασφαλιστικό πόνημα των αρχών της δεκαετίας.
Εντάξει, λοιπόν, να δεχτούμε ότι ο νέος πρόεδρος δέχτηκε να έχει απολαβές κατά 15% μικρότερες από τις αντίστοιχες του προηγούμενου. Επειδή όμως όλα αυτά λέγονται για να αποτελέσουν ...προτροπή να δεχτούν μείωση μισθών και οι εργαζόμενοι που «ζουν» με 700 και 800 ευρώ το μήνα, μήπως θα ήταν καλύτερα να μας πουν τα επίπεδα στα οποία διαμορφώνεται ο μισθός Γιαννίτση, μετά τις περικοπές του 15%. Γιατί αν τώρα, μετά τις περικοπές κατέληξε να έχει εισοδήματα 1.000, 2.000, ή 3.000, ή και 4.000 το μήνα, να βρούμε μια κουβέντα συμπαράστασης, αλλιώς, να βγάλουμε τα αναγκαία συμπεράσματα για το μέγεθος της κοροϊδίας και του κυβερνητικού εμπαιγμού σε βάρος των εργαζομένων.
Τομές και ανατροπές
«Το 2010 θα είναι η χρονιά των τομών και των ανατροπών». Αυτός είναι ο ...μποναμάς, που διά στόματος πρωθυπουργού προσφέρει η κυβέρνηση με την ευκαιρία του καινούριου χρόνου, ξεκαθαρίζοντας παράλληλα ότι «θα χρειαστούν τέσσερα χρόνια για την ανάκαμψη της οικονομίας». Μποναμάς μαύρος, κατάμαυρος για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, αλλά απόλυτα αναγκαίος για την άρχουσα τάξη και τις προσπάθειες που καταβάλλει όχι μόνο για να βγει ακόμα πιο δυναμωμένη από την οικονομική κρίση, αλλά η επόμενη μέρα να βρει τους εργαζόμενους με ακόμα λιγότερα δικαιώματα και καταχτήσεις.
Οι τομές και οι ανατροπές, που σχεδιάζει η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με τα επιτελεία της ΕΕ, θα εκφραστούν συνολικά στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, η εκπόνηση του οποίου θα ολοκληρωθεί το επόμενο διάστημα, όμως οι κεντρικές επιλογές και κατευθύνσεις είναι ήδη γνωστές. Αποτελούν το πλαίσιο των αντιλαϊκών ρυθμίσεων και αντιδραστικών σχεδιασμών, που κομμάτι - κομμάτι παρουσιάζουν το τελευταίο διάστημα οι κυβερνώντες, επιβεβαιώνοντας τις προεκλογικές εκτιμήσεις - καταγγελίες των κομμουνιστών, ότι έρχεται θύελλα αντιλαϊκών μέτρων. Πρόκειται για μέτρα που κάτω από το βάρος των δεδομένων που δημιουργούν και τα περιβόητα δημοσιονομικά ελλείμματα, αποκτούν τη μορφή χιονοστιβάδας. Μια χιονοστιβάδα που στο πέρασμά της απειλεί να σαρώσει ό,τι έχει απομείνει, από καταχτήσεις, δικαιώματα, δεδομένα, που με αίμα είχαν αποσπάσει οι εργαζόμενοι τις προηγούμενες δεκαετίες και τα οποία ανατρέπονται το ένα μετά το άλλο την τελευταία εικοσαετία.
Εκμεταλλευόμενοι τη συγκυρία και τον αρνητικό συσχετισμό των δυνάμεων, κυβέρνηση και άρχουσα τάξη δεν κρύβουν τα λόγια τους. Αντίθετα, τρομοκρατούν, απειλούν, προκαλούν. Αξιώνουν, πάνω από όλα, την πλήρη υποταγή των εργαζομένων. Σε όλα τα επίπεδα. Σε επίπεδο μεροκάματου και μισθών, για να δεχτούν τις αποφάσεις μείωσης των λαϊκών εισοδημάτων, για πολλοστή χρονιά. Στα εργασιακά, για να μην αντιδράσουν στη λαίλαπα της διεύρυνσης και νομιμοποίησης των ελαστικών μορφών απασχόλησης και στην μοιρασιά της υποαπασχόλησης και της ανεργίας. Στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, για να υποταχθούν στην δρομολογημένη κατάργηση των συντάξεων με την μορφή που τη γνωρίσαμε μέχρι σήμερα και στην αντικατάστασή της από την περιβόητη ...γενική σύνταξη των 500 ευρώ. Στο φορολογικό σύστημα, για να συμβιβαστούν με σφοδρότατη φορολογική επιδρομή στα λαϊκά εισοδήματα, τη στιγμή που από σήμερα αρχίζουν να «τρέχουν» οι αυξημένοι έμμεσοι φόροι σε ποτά, τσιγάρα και καύσιμα, ενώ ήδη προετοιμάζουν το έδαφος και για μια νέα αύξηση του ΦΠΑ. Στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, αυξάνονται συνεχώς οι παροχές και οι οικονομικές ενισχύσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο, που παρά την οικονομική κρίση εξακολουθεί να κερδοφορεί.
Οι εργαζόμενοι, βέβαια, δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη. Στην κοινωνία, δεν υπάρχουν μόνο οι τομές και οι ανατροπές που αφορούν τους λίγους. Δεν υπάρχουν μόνο οι ρυθμίσεις που ευνοούν τους κηφήνες, ώστε να εξακολουθούν ανενόχλητοι να ξεκοκαλίζουν τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί. Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Οι ανατροπές και οι αλλαγές, που γίνονται από τους πολλούς, με στόχο να ευνοηθεί το σύνολο των εργαζομένων και η κοινωνία ολόκληρη. Ανατροπές που οδηγούν σε ριζικές αλλαγές και οι οποίες θα έρχονται όλο και πιο κοντά, όσο οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν τη δική τους δύναμη και τη δύναμη του αγώνα τους.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Καλή χρονιά στους αγώνες...
Παπαγεωργίου Βασίλης
«ΔΕ ΘΑ αλλάξει η στρατηγική για την οικονομία και θα προχωρήσουμε με βάση όσα έχουμε ανακοινώσει». Ο πρωθυπουργός το 'πε αυτό και μάλιστα επισημότατα. Και μετά θα μας ευχηθεί και ...«καλή χρονιά»!
Είναι προφανές πως αυτά τα δύο μεταξύ τους είναι απολύτως αντιφατικά και δε χρειάζεται να σας εξηγήσουμε το «γιατί».
Εδώ που τα λέμε, βέβαια, η «στρατηγική» για την οικονομία δεν έχει αλλάξει τα τελευταία 30 χρόνια, είτε επί ΠΑΣΟΚ είτε επί Νέας Δημοκρατίας. Γιατί να την αλλάξουν τώρα;
Οσο γι' αυτά «που έχουν ανακοινώσει», είναι πολύ πιθανόν να αλλάξουν αλλά προς τη γνωστή κατεύθυνση: Το χειρότερο...
Ως γνωστόν, όταν πρόκειται να εισπράξουν από τον κοσμάκη ...όλα είναι σχετικά και μπορούν να αναπροσαρμοστούν. Για τις παροχές και μόνον υφίστανται τα «σύμφωνα σταθερότητας» και οι «συμβατικές υποχρεώσεις» που πρέπει να τηρούνται απόλυτα.
Γι' αυτό και αν τους ρωτήσεις για φόρους και τέτοια αρχίζουν τα ...περίεργα και τα «ίσως», «μπορεί», «θα εξαρτηθεί», «είναι θέμα συγκυριών».
Μόνο που στην περίπτωσή μας υπάρχει ένας ακόμη παράγοντας: Η αγανάκτηση του κόσμου και οι ...«συμβατικές υποχρεώσεις» που έχουν οι εργαζόμενοι προς τον εαυτό τους.
Εάν αυτά μπουν στη μέση, τότε η χρονιά μπορεί να μεταβληθεί άρδην και σε απρόβλεπτες κατευθύνσεις.
Πώς να το κάνουμε, δε γίνεται να περάσουμε ...όλοι καλά το 2010. Κι όπως έχουν τα πράγματα ή θα περάσουν αυτοί (εφαρμόζοντας το πρόγραμμα των μονοπωλίων) ή εμείς (αγωνιζόμενοι)...
Σε τελική ανάλυση αρκετά δε μας έχουν πάρει; Δεν είναι καιρός να «γυρίσει» λίγο το πράγμα μια και ξεκινάει νέα δεκαετία; Ετσι ...γι' αλλαγή βρε παιδί μου!
Παπαγεωργίου Βασίλης
Η λύση της κοινωνικοποίησης
Παπαγεωργίου Βασίλης
Λύτρωση του μικρού και του μεσαίου αγροτοκτηνοτρόφου και ψαρά δεν μπορεί να υπάρξει από την εκμετάλλευση των μονοπωλίων, που διαθέτουν ακριβά αγροτικά εφόδια, των εμποροβιομηχάνων, που αγοράζουν πάμφθηνα την αγροτική παραγωγή για να τη μεταπουλήσουν πανάκριβα, των τραπεζιτών με τα τοκογλυφικά επιτόκια που απομυζούν τον κόπο και τον ιδρώτα της αγροτιάς. Η λύση που θα αντιμετωπίζει αυτή την κατάσταση και τις αδυναμίες της χαμηλής παραγωγικότητας του μικρού και πολυτεμαχισμένου κλήρου, είναι η κοινωνικοποίηση των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων και της γης. Μόνο έτσι θα εξασφαλίζεται η παραγωγή και η διάθεση όλων των αναγκαίων αγροτικών εφοδίων, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, ζωοτροφές κλπ., και θα μειώνεται το κόστος παραγωγής με κρατικές παραγωγικές μονάδες που θα απορροφούν τα αγροτικά προϊόντα, θα παράγουν ποιοτικά τρόφιμα σε προσιτές τιμές καλύπτοντας τις διατροφικές ανάγκες του λαού μας, με κεντρικό σχεδιασμό, κρατικοποίηση των μεγάλων αγροτικών μονάδων, με κατάργηση της εμπορευματοποίησης της γης και την ένταξη του μικροπαραγωγού στον παραγωγικό συνεταιρισμό, που καμία σχέση δεν έχει με τους σημερινούς χρεοκοπημένους συνεταιρισμούς. Ετσι, η μαζική συνεταιριστική παραγωγή θα συνδέεται με την οργανωμένη βιομηχανική, με σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας αξιοποιώντας και ιεραρχώντας όλες τις εγχώριες παραγωγικές δυνάμεις, αναπτύσσοντας εκείνους τους κλάδους που συμφέρουν το λαό και τη χώρα. Αυτός είναι ο στόχος του ΚΚΕ και για να επιτευχθεί απαιτείται συμμαχία και κοινό μέτωπο πάλης των μικρών και φτωχομεσαίων αγροτών με την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους. Μόνο έτσι θα μπορέσουν όλοι μαζί και να πολεμήσουν αποτελεσματικά την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να υπάρξει παραγωγή ντόπιων και ποιοτικά καλών τροφίμων σε όφελος του λαού και της χώρας, με ανάπτυξη της απασχόλησης και με σεβασμό προς το περιβάλλον.
«Ελα μωρέ»...
Με το ύφος του ανθρώπου που τα έχει λύσει όλα, μίλησε προχτές - για μια ακόμη φορά όπως άλλωστε συνηθίζει - ο Δημήτρης Οικονόμου.
Πρόκειται για τον έναν εκ των δύο παρουσιαστών στην πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ «Πρώτη Γραμμή», που με αφορμή την παράδοση των πινακίδων από δεκάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες ΙΧ αυτοκινήτων στις Εφορίες εξαιτίας των υπέρογκων αυξήσεων στα τέλη κυκλοφορίας, ξεσάλωσε!
Είπε επί λέξει (και με το σχετικό ύφος πάντα): «Ελα μωρέ, αυτοί που τις κατέθεσαν είναι αυτοί που έχουν τρία και τέσσερα αυτοκίνητα».
Ετσι τα βλέπει κανείς όταν έχει τις τσέπες γεμάτες και διακρίνεται από το πάθος να υπερασπίσει κάθε φορά την κυρίαρχη κυβερνητική πολιτική, είτε είναι πράσινης απόχρωσης είτε είναι γαλάζιας. Την εξόχως αποκαλυπτική μπαρούφα αναγκάστηκε να διορθώσει, έστω και στρογγυλεμένα, ο οικονομικός συντάκτης της εκπομπής που εν πάση περιπτώσει είπε το αυτονόητο: Οτι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που έσπευσαν να καταθέσουν τις πινακίδες δε διακρίνεται από το ...στόλο των αυτοκινήτων που έχει στην κατοχή της αλλά από το γεγονός ότι είναι τόσο τσουχτερά τα τέλη.
Τώρα τι κατάλαβε ο «έλα μωρέ», λίγη σημασία έχει. Κατάλαβαν, όμως, όσοι τον άκουσαν...
Χαλκεία πληροφόρησης
Ξεκομμένος πέρα για πέρα όχι μόνον από την πραγματικότητα των λαϊκών στρωμάτων αλλά ακόμη και από αυτό το επίπεδο της κοινωνικής αντίληψης αποδείχνεται ο «κοινωνικός διάλογος» που στήνει η κυβέρνηση γύρω από τις προτεραιότητες της πολιτικής της και των κυοφορούμενων σαρωτικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ μετέρχονται και μέσω διαδικτύου όλες τις δυνατότητες χειραγώγησης.
Κατ' αρχήν οι «ερωτήσεις» - κάθε άλλο παρά αθώες ή φιλολογικού τύπου - έρχονται να «διαμορφώσουν» το γενικό πλαίσιο των απαντήσεων. Στη συνέχεια πιάνουν δουλειά οι διαχειριστές του συστήματος «πληροφόρησης» κόβοντας ό,τι οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι εκτός πλαισίου. Στα «κομμένα» δεν είναι μόνον τα ...γαλλικά που τους απευθύνουν κατά χιλιάδες οι χρήστες του διαδικτύου, κατηγορία, που όπως μαθαίνουμε, είναι από τους πρωταγωνιστές σε απαντήσεις, για ζητήματα όπως οι «αλλαγές» στο φορολογικό. Στα κομμένα είναι και οτιδήποτε άλλο κριθεί ότι μπορεί και να τους χαλάσει τη σούπα. Το κύριο όμως είναι η απόλυτα προφανής «απουσία» της συντριπτικά μεγαλύτερης μάζας του πληθυσμού, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο, τους έχει γυρίσει την πλάτη. Είναι απόλυτο δικαίωμα της κυβέρνησης και οποιουδήποτε άλλου να συνδιαλέγεται κατά τον τρόπο και με τους όρους που επιθυμεί ή που συνδιαμορφώνονται από την εξέλιξη των πραγμάτων.
Απάτη είναι να παρουσιάζεται ο «διάλογος» και οι απαντήσεις στο διαδίκτυο με τη μορφή «κοινωνικής αντίληψης» του στιλ «τι πιστεύουν οι φορολογούμενοι». Και εν προκειμένω, με τη σειρά τους, τον πρώτο λόγο παίζουν τα αστικά μέσα ενημέρωσης (έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος). Το «ρεπορτάζ» είναι ήδη έτοιμο και ποδηγετημένο στα χαλκεία μιας «πληροφόρησης» που έρχεται να υπηρετήσει την εφαρμοζόμενη πολιτική.
Νέα χρονιά νέοι αγώνες
Ναι, το 2010 μπορεί να ξεκινά με αισιοδοξία για τους εργαζόμενους. Δε χωρά καμιά αυταπάτη, καμιά αναμονή. Το μέτωπο κεφαλαίου - κυβέρνησης - δυνάμεων ευρωμονόδρομου - εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού δυναμώνει την επίθεσή του στο λαό, όμως, ναι, οι εργαζόμενοι μπορούν να ριχτούν με νέα ορμή στη μάχη για να υπερασπιστούν αλλά και να διευρύνουν τις κατακτήσεις τους. Οπλισμένοι με την αισιοδοξία που γεννά το δίκιο και η δύναμη της τάξης τους, μπορούν και να απαντήσουν σε όσους τους επιφυλάσσουν χειρότερες μέρες αλλά και να ανοίξουν το δρόμο για να περάσουν στην αντεπίθεση.
Η ίδια η πείρα που εμπλουτίστηκε τη χρονιά που τέλειωσε εξοπλίζει τους εργαζόμενους με νέα διδάγματα. Η οικονομική κρίση αναδεικνύει ακόμα μία φορά το αδιέξοδο και το τέλμα του καπιταλιστικού συστήματος να δώσει έστω και την παραμικρή ανάσα στους ανθρώπους του μόχθου. Αναδεικνύει ότι αυτό το κοινωνικοοικονομικό σύστημα δε φτιασιδώνεται, μόνο ανατρέπεται. Η αλλαγή κυβερνητικής φρουράς με επιλογή της πλουτοκρατίας να επενδύει στη σοσιαλδημοκρατία και στην ταχτική της, με ελιγμούς να χειραγωγεί τα λαϊκά στρώματα, απέδειξε γρήγορα πως τα περιθώρια που πασχίζει να αξιοποιήσει η άρχουσα τάξη για να διαφυλάξει την εξουσία της με κάθε τρόπο είναι στενά. Γι' αυτό γίνεται γρήγορα φανερή η απάτη περί κυβέρνησης με κοινωνικές ευαισθησίες. Γι' αυτό και πολύ γρήγορα αποτυπώθηκε η έκφραση λαϊκής δυσαρέσκειας στην αντιδραστική πολιτική της. Ο ρόλος του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που δεν ανέχεται απλά, αλλά στηρίζει τις αντεργατικές μεθοδεύσεις, αναδεικνύει πόσο απαραίτητη είναι η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Η εντεινόμενη επιχείρηση χειραγώγησης και ποδηγέτησης του εργαζόμενου λαού αναδεικνύει την ανάγκη να δυναμώσει η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση με όλους όσοι κηρύττουν το συμβιβασμό και την ηττοπάθεια. Οσο ξετυλίγεται αυτή η πείρα, τόσο γίνεται πιο φανερό πως όσο η εργατική τάξη δε χαράσσει την πορεία της με βάση τα δικά της ταξικά συμφέροντα θα μετρά κινδύνους και προβλήματα.
Τα ίδια τα μέτωπα που είναι ανοικτά αποτυπώνουν τη σφοδρότητα της επίθεσης του κεφαλαίου, επιβάλλουν κάθε εργάτης να αναλάβει περήφανα την ευθύνη που του αναλογεί και να πάρει τη δική του θέση στη συλλογική πάλη, να λάβει το κίνημα άμεσα μέτρα. Η κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης επιβάλλει να σημάνει παλλαϊκός ξεσηκωμός, που προϋποθέτει μαζική ενημέρωση και διαφώτιση των εργαζομένων. Η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων επιβάλλει αποφασιστική δράση και πλατύ άνοιγμα, κουβέντα σε βάθος για την ανάγκη αλλά και τις δυνατότητες που υπάρχουν να έχουν όλοι ανεξαίρετα σταθερή και μόνιμη εργασία, με πλήρη δικαιώματα. Η μάχη των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, που ξεκίνησε με την ίδια την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να προβάλλει προτάσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, επιβάλλει τη συσπείρωση και ενίσχυση στο ΠΑΜΕ, με το διεκδικητικό πλαίσιο που υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες. Το ίδιο και η φοροεπιδρομή.
Οι ίδιες οι μάχες που χωρίς «διακοπές» συνεχίζονται, κόντρα στις απολύσεις, κόντρα στην ποινικοποίηση των αγώνων, ασκώντας πίεση, αποσπώντας μικρές ή μεγάλες νίκες, αναδεικνύουν ότι ένας και μοναδικός είναι ο δρόμος για τους εργάτες: Ενίσχυση της οργάνωσης, αλληλεγγύης και πάλης κόντρα στα συμφέροντα και την εξουσία των εκμεταλλευτών τους. Ναι, με αυτόν τον προσανατολισμό, μπορεί να είναι καλή χρονιά το 2010, μπορεί να είναι καλύτερο το ίδιο το μέλλον μας.