ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οπορτουνιστικές τούμπες

Γρηγοριάδης Κώστας

«Αντί για τις αντιμαχόμενες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις τότε, έχουμε σήμερα την Ευρωπαϊκή Ενωση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Κι αντί για τις γαλλικές κανονιοφόρους, έχουμε τις πιέσεις με τα ομόλογα, τα spread και την "επιτήρηση" της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε εντυπωσιασμένοι ότι η κυβέρνηση της χώρας δε βρίσκεται στην Αθήνα. Βρίσκεται στις Βρυξέλλες. Οτι τον πρωθυπουργό της Ελλάδας τον παριστάνουν ο Μπαρόζο, ο Τρισέ, ο Αλμούνια. Αυτοί αποφασίζουν και διατάσσουν. Και η ελληνική κυβέρνηση, στο όνομα ενός ευρωπαϊσμού απέναντι στις κυρίαρχες δυνάμεις των Βρυξελλών, υποτάσσεται και οδηγεί την οικονομία σε βαριά ύφεση, τους εργαζομένους σε ανεργία, τους νέους σε ματαίωση, την κοινωνία σε φτώχεια. Ας μελετήσει η κυβέρνηση την ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας. Ας κατανοήσει έγκαιρα ότι η πολιτική του ευρωπαϊσμού και της υποταγής θα οδηγήσει ταχύτατα σε μια μεγάλη κοινωνική έκρηξη»...

Ποιος τα λέει αυτά; Ενας κατεξοχήν θιασώτης της ΕΕ, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος, ένα στέλεχος και ένα κόμμα που ψήφισαν το Μάαστριχτ, που στήριξαν όλες τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ, την ίδια την ΕΕ με νύχια και με δόντια. Είναι τουλάχιστον πρόκληση. Πολύ περισσότερο που δεν αποτελεί προϊόν κάποιας ειλικρινούς μεταμέλειας, αλλά λόγια αποπροσανατολισμού όπως σαφώς προκύπτει απ' αυτό που άφησε για το τέλος: «...που θα αποτελέσει μήνυμα προς όλους τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης για κοινούς αγώνες και για νέους συσχετισμούς στην Ευρώπη». Οι ευρωενωσιακοί μηχανισμοί που κατά τα άλλα στηλιτεύει ο κ. Αλαβάνος παίρνουν μεγάλη χαρά όσο βρίσκουν πρόθυμους να παραμυθιάζουν τους λαούς ότι κάποια στιγμή θα αλλάξουν οι συσχετισμοί στην ΕΕ και θα μεταλλαχτεί σε φιλολαϊκή η λυκοσυμμαχία των ιμπεριαλιστών...

Η συμμετοχή...

«Η συμμετοχή στο διάλογο με τις θέσεις μας, την ανάδειξη των προτεραιοτήτων και το κάλεσμα της κυβέρνησης να λάβει μονομερώς τις πολιτικές και θεσμικές πρωτοβουλίες που είναι ώριμες και αποτελούν κοινό τόπο ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων (βλέπε απόδοση του κράτους όσων το ίδιο χρωστάει στα Ταμεία, ενεργοποίηση πολύ αυστηρότερων διατάξεων και προπαντός ελέγχων για άμεση απόδοση βεβαιωμένων ασφαλιστικών εισφορών από επιχειρήσεις και ιδιώτες, κατάργηση αντιασφαλιστικών διατάξεων του νόμου Πετραλιά), αποτελεί την υπεύθυνη στάση. Το όποιο παρακολούθημα της στάσης του ΚΚΕ δεν θα προσκομίσει κανενός είδους όφελος».

Τα παραπάνω δήλωσε χτες ο Δ. Χατζησωκράτης, στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς πιστεύει ότι όλα τα οφέλη θα προκύψουν απ' τη συμμετοχή σε ένα στημένο διάλογο, στον οποίο η κυβέρνηση προσέρχεται με δεδομένη την απόφασή της να προχωρήσει σε νέες ανατροπές κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων και τον οποίο θέλει για άλλοθι ώστε να τις περάσει με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις. Κι έχει δίκιο. Πράγματι θα προκύψουν οφέλη, αλλά για την πλουτοκρατία, όχι για τους εργαζόμενους και τους άλλους ανθρώπους του μόχθου. Κι αυτή η υπεύθυνη στάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιο ότι αναγνωρίζεται και εκτιμάται απ' όσους επιθυμούν διακαώς να ξεμπερδεύουν με εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, να μειώσουν κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης για να αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους.

Ανέξοδες «απολογίες»

Την ανάγκη να σημειώσει πως ο κοινωνικός διάλογος ξεκίνησε «χωρίς την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, αλλά με την παρουσία των διαπιστευμένων δημοσιογράφων και των πρακτικογράφων του υπουργείου» αισθάνθηκε χτες το υπουργείο Εργασίας κι έστειλε γι' αυτό σχετικό δελτίο Τύπου.

Ακόμα κι αν η κυβέρνηση επιλέγει να απολογηθεί για τη συχνή «αξιοποίηση» των κατασταλτικών δυνάμεων στο χειρισμό μιας σειράς κρίσιμων για τους εργαζόμενους ζητημάτων, δεν μπορεί να το καταφέρει. Ο βίαιος χαρακτήρας της στάσης της δεν αφορά στον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τις εκάστοτε καταστάσεις. Αφορά στο ίδιο το περιεχόμενο της πολιτικής που ασκεί και επιβάλλει τη θέληση της μειοψηφίας, της πλουτοκρατίας, έναντι της πλειοψηφίας, των παραγωγών του πλούτου...

Προτάσεις!!!

Προχτές ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κατηγόρησε τους Ελληνες γιατί αγοράζουν 3 κιλά πορτοκάλια και όχι τρία (3) πορτοκάλια ή γιατί αγοράζουν ολόκληρο καρπούζι και όχι μια φέτα, που κατά τη γνώμη του είναι το σωστό και συνετό... Χτες, ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος ευχήθηκε «μακάρι να είχαν περάσει οι συστάσεις Γιαννίτση» γιατί «δε θα ήμασταν σήμερα σ' αυτή την απόγνωση με το ασφαλιστικό» και «όσο οι κυβερνήσεις τρομοκρατούνται απ' τα συνδικάτα, τόσο το πρόβλημα θα γιγαντώνεται».

Οι φωστήρες της Καλλιρρόης πώς και δεν έχουν σκεφτεί να προτείνουν να πετιούνται στον Καιάδα όσοι κοντεύουν την ηλικία συνταξιοδότησης, ώστε να λυθεί διά παντός το ασφαλιστικό «πρόβλημα»; Αν και όπως το πάνε, όλα θα πρέπει να τα περιμένουμε... Εκτός κι αν τους κόψουν το βήμα, εκείνοι στους οποίους ο ΛΑ.Ο.Σ. θέλει να κόψει τα πάντα.

Κι αν ... καταρρεύσει;

Από την επομένη των εκλογών ο ...αεράτος Παπανδρέου, που επιζητώντας προεκλογικά τις ψήφους των εργαζομένων διακήρυττε σε όλους τους τόνους ότι χρήματα και πόροι υπάρχουν, άρχισε να ανακαλύπτει «άδεια ταμεία», «εκτροχιασμό των ελλειμμάτων», «καταβαράθρωση της αξιοπιστίας» και ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς ότι χρειάζεται για να περιγραφεί μια οικονομία στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Εντάξει. Το επιδιωκόμενο, εκ μέρους των κυβερνώντων, είναι πασιφανές. Μαζί με την ΕΕ και τους εδώ εκπροσώπους του κεφαλαίου, ξέρουν ότι όσο εντείνονται η καταστροφολογία και οι ανησυχίες, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουν να αποκρούσουν τις λαϊκές αντιδράσεις, που σηματοδοτούν τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν σχεδιάσει να εφαρμόσουν. Και εδώ μιλάμε για ακόμα πιο επαχθή, για τα λαϊκά στρώματα, μέτρα για τα εργασιακά, το Ασφαλιστικό, το λεγόμενο άνοιγμα των επαγγελμάτων, τα βαρέα και ανθυγιεινά και πάει λέγοντας... Ολα τα ζητήματα, δηλαδή, που από θέσεις στρατηγικής στόχευσης έχουν θέσει στην ημερήσια διάταξη το ευρωενωσιακό κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του με τη συμφωνία της Λισαβόνας.

Αν, τώρα, τους πάρει κανείς στα σοβαρά, η τρομοκρατία που σπέρνουν ειδικά το τελευταίο διάστημα συνδέεται κύρια με τους ...φόβους των ξένων χρηματοοικονομικών οίκων για τη δυνατότητα που θα έχει και στο μέλλον το ελληνικό δημόσιο να συνεχίσει να πληρώνει κανονικά τους τόκους που απορρέουν από τα τοκογλυφικά επιτόκια, με τα οποία δανείζουν το ελληνικό δημόσιο. Και επειδή υποτίθεται πως δε διαθέτουν αυτή τη σιγουριά, φουσκώνουν ακόμα περισσότερο τα επιτόκια, με αποτέλεσμα να απαιτούνται ακόμα μεγαλύτερα ποσά για την εξόφληση του κρατικού χρέους.

Δύο είναι τα ζητήματα που προκύπτουν με αυτά τα δεδομένα. Το πρώτο - το γνωστό και χιλιοαπαντημένο από τους κομμουνιστές - ποιος ευθύνεται για τα ελλείμματα, ποιος έβαλε αφεντικά στο κεφάλι μας τους ξένους και ντόπιους τραπεζίτες, πού πάει, εντέλει, ο συνεχώς αυξανόμενος πλούτος που επί τόσες δεκαετίες παράγουν οι εργαζόμενοι αυτού του τόπου. Τις απαντήσεις τις αγνοούν μόνο όσοι επιδιώκουν τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης. Τα ελλείμματα και τα χρέη του κράτους διογκώνονται αποκλειστικά εξαιτίας της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, που διοχετεύει όλο και περισσότερους πόρους στην άρχουσα τάξη και τη μεγάλη εργοδοσία. Και τα προσφέρει αφειδώς, ακόμα και μέσω του κρατικού δανεισμού.

Το δεύτερο συνδέεται με τις επιπτώσεις της επαπειλούμενης οικονομικής ...καταστροφής, όπως την αντιλαμβάνονται η κυβέρνηση και εκείνοι τα συμφέροντα των οποίων υπηρετεί. Γιατί, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, τι έχει να φοβηθεί ο βρεγμένος από τη βροχή; Τι περισσότερο, δηλαδή, θα χάσει ο άνεργος, ο απολυμένος των stage από το δημόσιο, ή οι νέοι και οι νέες που εργάζονται για 400 και 500 ευρώ το μήνα; Ποιες θα είναι οι απώλειες για τους όλο και περισσότερους περιστασιακά απασχολούμενους με ελαστικές μορφές απασχόλησης; Τι χειρότερο θα προκύψει για τον ροδακινοπαραγωγό της Πέλλας που του κλέβουν τη σοδειά με 18 λεπτά το κιλό; Ποιο είναι το διακύβευμα για το σύνολο των εργαζομένων, που είτε βρισκόμαστε σε εποχή άνθησης και οικονομικής ανάπτυξης, είτε σε κρίση, του φωνάζουν «σκάσε και σκάβε»;

Δε χρειάζεται καμιά υποχωρητικότητα και επιφύλαξη. Καμιά ταλάντευση και δισταγμός. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα στο σύνολό τους πρέπει να απαιτήσουν όσα δικαιούνται. Και, εδώ που τα λέμε, δικαιούνται τα πάντα.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Πάντα τα ίδια κόλπα με το Ασφαλιστικό...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, ΡΕ ΔΟΥΛΕΜΑ που πέφτει για το Ασφαλιστικό! Από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις...

Την αρχή έκανε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, που - γεμάτος κατανόηση- δικαιολόγησε την ανησυχία του κόσμου για το ότι όταν ανοίγει θέμα με το Ασφαλιστικό μπορεί να είναι και για ...κακό.

Μετά ήρθαν τα πρωτοκλασάτα στελέχη και οι βουλευτές, που μας λένε πως όλα γίνονται για τη ...βελτίωση των όρων Κοινωνικής Ασφάλισης.

Στη συνέχεια ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος, που - όπως είπε χτες- δεν κάνει «δίκη προθέσεων» και το τι θέλει η κυβέρνηση θα φανεί στην πράξη.

Προσθέστε και τους παμμέγιστους αναλυτές τηλεοράσεων και ραδιοφώνων, που έχουν αποφασίσει πως ένας διάλογος για το Ασφαλιστικό είναι απαραίτητος εδώ και τώρα.

Κι εμείς ρωτάμε πολύ απλά: «Ανοιξε» ποτέ συζήτηση ή ξέσπασε θόρυβος για το Ασφαλιστικό τα τελευταία 20 χρόνια και αυτό να ήταν για καλό;

Από τους νόμους Σουφλιά, περάσαμε στις προτάσεις Γιαννίτση και τους νόμους Ρέππα, για να συνεχίσει η ιστορία με το νόμο Πετραλιά. Δηλαδή, γιατί να είναι διαφορετικός ένας επικείμενος ...νόμος Λοβέρδου;

Και το πρόβλημα δεν είναι ότι αθροίζονται νομοθεσίες με ονόματα υπουργών. Το πρόβλημα είναι ότι αποσαθρώνεται ολοένα και περισσότερο η Κοινωνική Ασφάλιση.

Οσο για τα ...κολπάκια των εκάστοτε κυβερνώντων, κι αυτά τα έχουμε μάθει καλά. Οι ρυθμίσεις θα αφορούν τις τάδε ή τις δείνα ηλικίες, εκείνους ή τους άλλους κλάδους κ.λπ...

Ξεχάστε το, ό,τι δουλειά κι αν κάνετε, όσο χρόνων κι αν είστε. Στην ...πληρωμή της κρίσης δε σκοπεύουν να κάνουν εξαιρέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους. Μας θέλουν όλους.

Μόνο που μας θέλουν άβουλους και «συνδιαλεγόμενους». Γι' αυτό πρέπει να μας βρουν αποφασισμένους και αγωνιζόμενους.

Γρηγοριάδης Κώστας

«Μπλόκο» στην ενορχηστρωμένη επίθεση

Γρηγοριάδης Κώστας

Ισχυρό χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δίνουν οι ίδιες οι «αγορές», εντείνοντας στο έπακρο την ιδεολογική τρομοκρατία προκειμένου να δεχθούν οι εργαζόμενοι τα νέα αντιλαϊκά μέτρα ως «αναπόφευκτα» και «αναγκαία». Χρησιμοποιούν για το σκοπό αυτό τα θεσμικά όργανά τους (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΤτΕ, «διεθνείς οίκοι αξιολόγησης»), τα πανίσχυρα ΜΜΕ εντός και εκτός της χώρας και τα πάσης φύσεως παπαγαλάκια.

Το παραμύθι είναι λίγο - πολύ το ίδιο: «Η χώρα οδηγείται σε χρεοκοπία αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα και προωθηθούν "διαρθρωτικές αλλαγές"», ή ότι «η ΕΕ θα παραδώσει την Ελλάδα στα νύχια του ΔΝΤ» κ.ά. Το λανσάρισμα το αναλαμβάνουν οι «έγκυρες» εφημερίδες του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, ενώ τη σκυτάλη παίρνουν «σαν έτοιμα από καιρό» τα εγχώρια παπαγαλάκια που αρχίζουν να κρώζουν εκκωφαντικά: «Γιατί καθυστερείτε; Θα μας τιμωρήσουν οι αγορές! Πάρτε τώρα μέτρα για το ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις, το πάγωμα των μισθών, την αύξηση των έμμεσων φόρων κ.ο.κ.». Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που εφαρμόζουν τέτοιες τρομοκρατικές μεθόδους, αν και κάθε φορά κάνουν περισσότερη «φασαρία» για να σκεπάσουν κάθε άλλη αντίθετη «φωνή». Είναι ολοφάνερο ότι ο εσμός αυτών των «αρπακτικών» δεν παίρνει από λόγια και «διαλόγους». Αντιλαμβάνονται όμως πολύ καλά και φοβούνται τη δύναμη των εργαζομένων, πολύ περισσότερο όταν εκφράζεται με οργανωμένους αγώνες με ταξικούς στόχους. Αυτό ακριβώς είναι σήμερα το ζητούμενο.

ΠΑΣΟΚ: Στην πεπατημένη της ΝΔ

Ο τρόπος που η κυβέρνηση, διά στόματος Α. Λοβέρδου, άνοιξε τα χαρτιά της στο διάλογο - απάτη για το Ασφαλιστικό, είναι καρμπόν της μεθόδευσης που ακολούθησε η κυβέρνηση της ΝΔ, γεγονός που προδικάζει με μαθηματική ακρίβεια ότι επέρχεται νέα αντιασφαλιστική επίθεση. Οπως θυμούνται οι πάντες, ακόμα και όταν ψηφιζόταν στη Βουλή ο «νόμος Πετραλιά», με τον οποίο μειώνονταν οι συντάξεις, αυξάνονταν τα όρια ηλικίας, διπλασιαζόταν ο αριθμός των ενσήμων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κ.ά., η κυβέρνηση της ΝΔ και ο πρώην πρωθυπουργός συνέχιζε να ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση είναι συνεπής στις προεκλογικές υποσχέσεις της, τα γνωστά «τρία δεν» (δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, δεν θα αυξηθούν οι εισφορές). Την ίδια ακριβώς μέθοδο επιχειρεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τον υπουργό Εργασίας να διαβεβαιώνει ότι για την κυβέρνηση ισχύουν τα «τρία δεν»... Φρόντισε όμως να «υποσημειώσει» πως «όποια μέτρα ληφθούν, θα προκύψουν από τον οργανωμένο διάλογο». Κραυγάζει το σχέδιο εξαπάτησης. Προς το τέλος του «διαλόγου», και κάτω από την αφόρητη πίεση της ιδεολογικής τρομοκρατίας που θα ασκήσουν, χάρη στις αναλογιστικές ή άλλες μελέτες, θα επιχειρήσουν να ψηφίσουν το νέο ασφαλιστικό τερατούργημα. Οι εργαζόμενοι, όμως, που έχουν συσσωρευμένη πείρα από τέτοιες «κομπίνες», δεν πρόκειται να αφήσουν να τους οδηγήσουν ως «πρόβατα επί σφαγή»...

«Ξέχασε» τι είχε να πει

Καμιά απάντηση δεν έδωσε ο υπουργός Εργασίας Ανδρ. Λοβέρδος στην αντιπροσωπεία της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, για την αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας. Είπε, μάλιστα, πως δεν έχει τίποτα καινούριο να πει για ένα θέμα απ' το οποίο εξαρτάται η ζωή και το μέλλον των οικοδόμων και των οικογενειών τους. Γιατί; Για ποιο λόγο;

Το ζήτημα, βέβαια, είναι, όχι ότι ο υπουργός Εργασίας δεν έχει κάτι να πει, αλλά ότι, όπως η σημερινή του ΠΑΣΟΚ, έτσι και κάθε αστική κυβέρνηση δεν έχει να επιδείξει τίποτα από την πολιτική που απαιτείται για μιαν οικοδομική δραστηριότητα, που όχι μόνο θα απαντήσει στην ανεργία των οικοδόμων, αλλά και στο κρίσιμο ζήτημα της λαϊκής στέγης. Ο υπουργός «δεν είχε τίποτα να πει», διότι και στο θέμα της οικοδομικής δραστηριότητας αποτυπώνονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης που υπάρχουν: Απ' τη μια, αυτή που συνδέει την αναθέρμανσή της με την κατασκευή σχολείων, νοσοκομείων, αντιπλημμυρικών, αντισεισμικών έργων κ.λπ. Δηλαδή, κατασκευές έργων σε όφελος του λαού. Απ' την άλλη, αυτή που συνδέει την οικοδομική δραστηριότητα με τα κέρδη των εργολάβων και την κατασκευή έργων που απαντούν στις ανάγκες της αστικής τάξης.

Να γιατί, από τη μία, οι εργάτες με την ταξική τους συσπείρωση και πάλη πρέπει να παλεύουν για αιτήματα που θα τους ανακουφίσουν (π.χ. έκτακτο επίδομα στους ανέργους), αλλά και χωρίς αυταπάτες να δυναμώνουν την πάλη που θα συγκρουστεί ολοκληρωτικά με την πολιτική που ποδοπατά τις ανάγκες τους και προωθεί ανάπτυξη αντίθετη από τα δικά τους συμφέροντα. Σ' αυτό το ζήτημα, η κυβέρνηση έχει να πει πολλά. Και τα λέει, με την πολιτική της...

Βαθύτερα στην ιμπεριαλιστική δράση

Σε νέα, προωθημένη, πιο επικίνδυνη φάση βρίσκεται η ενσωμάτωση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, καθώς η κυβέρνηση διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο στην ιμπεριαλιστική δράση, ενώ ταυτόχρονα ενισχύονται με γοργούς ρυθμούς, τόσο σε κρατικό όσο και διακρατικό επίπεδο, οι κατασταλτικές δομές, στρατιωτικού και πολιτικού χαρακτήρα, που στοχεύουν τους λαούς και τα δικαιώματά τους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πήρε δυναμικά τη σκυτάλη από αυτή της ΝΔ. Ενδεικτικά αυτής της πορείας είναι τα όσα παρουσιάστηκαν στη διάρκεια διημερίδας της Ανωτάτης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου, που έγινε στη Θεσσαλονίκη με θέμα «Λαθρομετανάστευση και Σύγχρονη Πειρατεία ως Απειλές της Διεθνούς και Περιφερειακής Ασφάλειας», αλλά και σειρά δραστηριοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων (ασκήσεις, σεμινάρια), στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στις ευρωΝΑΤΟικές στρατιωτικές δομές.

Ενισχύονται οι κατασταλτικές δομές, σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, αποκαλύπτοντας έτσι ποια είναι η στρατηγική στόχευση των νέων ιμπεριαλιστικών δογμάτων, στα οποία όλο πιο βαθιά ενσωματώνεται η Ελλάδα. Είναι η ανάσχεση και η καταστολή των λαϊκών ελευθεριών, των εργατικών διεκδικήσεων και αντίστοιχα η ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και της εξουσίας της αστικής τάξης, ενόψει μιας ακόμα μεγαλύτερης επίθεσης σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων. Αυτό το οικοδόμημα, που στήνουν το «νέο» δόγμα του ΝΑΤΟ και η λεγόμενη Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Αμυνας και Ασφάλειας, πάνω στο νεοταξικό ιδεολόγημα περί «ασύμμετρων απειλών», κατασκευάζεται μεθοδικά για νέες ιμπεριαλιστικές-πολεμικές επεμβάσεις όπου Γης, ακόμη και στο εσωτερικό των κρατών - μελών τους.

Το ΝΑΤΟ ξεκίνησε, αμέσως μετά τις ανατροπές στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο, να κάνει λόγο για τις «νέες απειλές», δείχνοντας πως όλα εντάσσονταν σε μια ενιαία στρατηγική, η οποία ξεκίνησε δεκαετίες πριν με την πολύπλευρη υπονόμευση του σοσιαλισμού και φθάνει μέχρι όλα αυτά που ζούμε τώρα. Το ΝΑΤΟ, μετά το '90, μιλούσε για την «τρομοκρατία» και τον κίνδυνο «όπλα μαζικής καταστροφής» να κατέχουν χώρες που βρίσκονται εκτός του νεοταξικού τόξου (Ιράκ, Ιράν, ΛΔ Κορέας). Δηλαδή, πολύ πριν έρθουν τα όποια προσχήματα από τα χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη 2001 για τον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν το 2001 και του Ιράκ το 2003. Πιο καθαρά παρά ποτέ, το λένε και δεν το κρύβουν ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις, σε κρατικό και διακρατικό επίπεδο, έχουν λόγο και προετοιμάζονται να δράσουν στο πλαίσιο ενός φάσματος θεμάτων που καλύπτουν την κοινωνική και πολιτική ζωή.

Οι «απειλές για την ασφάλεια» διαρκώς διαστέλλονται μαζί με τα όρια δράσης του ΝΑΤΟ και περιλαμβάνουν, όπως αναφέρθηκε στη διημερίδα από την επίσημη εισήγηση του ΓΕΕΘΑ, «κάθε ενέργεια ή διαδοχή γεγονότων που απειλούν δραστικά και για σχετικά περιορισμένο χρόνο να μειώσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας χώρας (...). Πέραν των παραδοσιακών στρατιωτικών απειλών, περιλαμβάνει και αυτές που προέρχονται από μη κρατικούς δρώντες». Τώρα βάζουν στην πρώτη γραμμή τις «απειλές» από τη «λαθρομετανάστευση» και την «πειρατεία», φθάνοντας ακόμα να στήνουν σενάρια πολιτικών και στρατιωτικών απειλών και με βάση τις επαπειλούμενες κλιματολογικές αλλαγές. Το θράσος τους είναι ότι επικαλούνται τις συνέπειες των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, δηλαδή επικαλούνται τη δική τους βαρβαρότητα, για να επιτείνουν την επιθετικότητά τους! Η αποκάλυψή τους αποτελεί αποφασιστικό βήμα για να οργανωθεί η πλατιά λαϊκή πάλη ενάντια στη δράση τους και στις κυβερνήσεις και τα κράτη - μέλη, ως την ανατροπή τους.