Ολο και συχνότερα, τόσο που να «κάνει μπαμ» ότι δεν είναι άσχετα και με την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, κάνουν την εμφάνισή τους στον Τύπο αντικομμουνιστικά δημοσιεύματα, από γνωστές και μη εξαιρετέες πένες που έχουν θέσει εαυτόν στην υπηρεσία του συστήματος. Κι επειδή δεν μπορούν χωρίς να γίνουν καταγέλαστοι να αθωώσουν τον καπιταλισμό για τα εγκλήματά του, προσπαθούν να ενοχοποιήσουν το αντίπαλό του δέος. Αναμασώντας χυδαιότητες και ανακυκλώνοντας συκοφαντίες. Οπως ο Δ. Γουσέτης χτες στην «Καθημερινή», που αρθρογραφεί για «τα εγκλήματα του ναζισμού και του κομμουνισμού», που διαφοροποιούνται, όπως γράφει, μόνο κατά το κίνητρο, το οποίο, για τον δεύτερο, ήταν «μια ειδυλλιακή κομμουνιστική κοινωνία». Κι επειδή, όπως ισχυρίζεται, ο κομμουνισμός «εγκλημάτισε» άρα «δεν ήταν κομμουνισμός», σωστά έπραξαν πρώην «καθεστωτικά Κ.Κ.» που «αποτίναξαν απ' τον τίτλο τους το "Κ"». Σ' αυτά τα κόμματα επιδαψιλεύει επαίνους για τη στάση τους αυτή, ενώ στα ελληνικά πολιτικά κόμματα επιφυλάσσει σκληρή κριτική, που αρνούνται να καταδικάσουν «τα εγκλήματα του κομμουνισμού» και «απορρίπτουν τα ψηφίσματα» του Συμβουλίου της Ευρώπης, του Ευρωκοινοβουλίου και του ΟΑΣΕ. Κι επειδή τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται, συνάδελφός του, παραχαράκτης της Ιστορίας κι αυτός, στην «Ελευθεροτυπία», καταγγέλλει το ΚΚΕ σαν «συντηρητικό κόμμα, μονήρες στην εμμονή ενός απάνθρωπου κοινωνικού μοντέλου που ενταφιάστηκε με τη δύση του "υπαρκτού" σοσιαλισμού»... Περισσεύουν στις μέρες μας οι απολογητές του καπιταλισμού, με εξειδίκευση στον αντικομμουνισμό. Καλλιεργούν συνειδήσεις υποταγής στον καπιταλισμό, που δε λογαριάζει, εγκληματεί σκοτώνοντας εργάτες στα κάτεργα της εκμετάλλευσης (αυτά τα ονομάζουν sic! εργατικά ατυχήματα), και που σπέρνει ιμπεριαλιστικούς πολέμους δολοφονώντας λαούς ή τους καταδικάζει στην πείνα και το θάνατο. Υπερασπίζονται το σύστημα που τους τρέφει και καθησυχάζουν τους δικούς τους φόβους, νομίζοντας ότι προκαλούν φόβο και αποστροφή για οτιδήποτε σχετικό με το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Ματαιοπονούν.
Προεκλογικά τερτίπια για το επίδομα
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πύλη του νοσοκομείου και στη συνέχεια παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας πραγματοποίησαν χτες οι εργαζόμενοι του «Αιγινήτειου» νοσοκομείου, διαμαρτυρόμενοι για την περικοπή των αποδοχών τους κατά 102 ευρώ (μετά την απόφαση του υπουργείου Οικονομικών να κόψει το ειδικό επίδομα των 102 ευρώ που δινόταν νόμιμα από το 2001, με το πρόσχημα ότι απ' το 2004 δινόταν αντικανονικά).
Οι εργαζόμενοι, με τις κινητοποιήσεις τους, απαιτούν να μην περικοπεί το επίδομα, που καταβάλλεται νόμιμα εννέα χρόνια τώρα. Στο υπουργείο Παιδείας οι εργαζόμενοι συναντήθηκαν με τη γενική γραμματέα Νίκη Γκοτσιοπούλου. Η ίδια, που σε προηγούμενη συνάντηση δεν έδωσε καμία διαβεβαίωση για τη λύση του προβλήματος που έχει προκύψει, χτες, μοίρασε προεκλογικές υποσχέσεις ότι δε θα ζητηθεί απ' τους εργαζόμενους να επιστρέψουν αναδρομικά τα χρήματα που πήραν απ' το 2004 και μετά, αλλά και ότι εξετάζουν με το υπουργείο Οικονομικών να συνεχίσει να δίνεται το επίδομα με άλλο όνομα. Ανάλογες προεκλογικές υποσχέσεις μοίρασε και η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Αννα Διαμαντοπούλου, που επισκέφτηκε προχτές το νοσοκομείο και υποσχέθηκε λύση του προβλήματος ...με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ.
Οταν, μάλιστα, η συζήτηση δε θα έπρεπε να περιορίζεται στην καταβολή ή όχι του επιδόματος, αλλά στην εξασφάλιση μισθού ανάλογου των σύγχρονων αναγκών. Γι' αυτό και ο «Ενωτικός Συνδυασμός Αιγινήτειου» υπογραμμίζει ότι το επίδομα πρέπει να συνεχίσει να δίνεται, αλλά και ότι όλα τα επιδόματα να ενταχθούν στον κατώτερο βασικό μισθό, που θα πρέπει να ξεκινά από τα 1.400 ευρώ.
Μαγαζάκια
Ανακοίνωση εξέδωσε η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο υπουργείο Οικονομικών, (ΠΟΕ - ΔΟΥ) με αφορμή τις εξαγγελίες Καραμανλή, για την κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης των εισοδημάτων και επισημαίνει τα ακόλουθα: «Ο κ. Καραμανλής δεν είπε τίποτα για τα με ειδικό τρόπο φορολογούμενα εισοδήματα και συγκεκριμένα βουλευτών, δικαστών, μηχανικών, αρχιτεκτόνων, μηχανολόγων». Και οι συντάκτες της ανακοίνωσης διερωτώνται: «Δεν θα ισχύει για όλους αυτούς και πολλούς άλλους καθεστώς φορολογικής ισοτιμίας, αλλά θα συνεχιστεί το καθεστώς της ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης;».
Απορίας άξιο είναι γιατί η ΠΟΕ - ΔΟΥ, που δεν έχει βγάλει άχνα για το πάγωμα των μισθών, ή για τόσες άλλες αντιλαϊκές ρυθμίσεις, εξέδωσε ανακοίνωση μόνο για το συγκεκριμένο σημείο των πρωθυπουργικών εξαγγελιών. Ούτε το γεγονός ότι δεν κάνει κουβέντα για τη φορολογία του κεφαλαίου που τη μείωσαν και την αναγκαιότητα να αυξηθεί στο 45%. Ούτε για κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και κατάργηση σ' αυτά του ΦΠΑ. Η απάντηση, βέβαια, δεν είναι δύσκολη, αν σκεφτούμε ότι τα ειδικά και διευρυμένα επιδόματα (ΔΙΒΕΤ), που παίρνουν οι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομικών, φορολογούνται σήμερα αυτοτελώς, κάτι που ξέχασαν να αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους. Γι' αυτό δεν καταλαβαίνουν απο φτώχεια και μέτρα σε όφελος των φτωχών. Φαίνεται επίσης ότι η ηγεσία της ΠΟΕ - ΔΟΥ φοβάται ότι η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης θα περιοριστεί μόνο σε ορισμένες ομάδες (π.χ. υπάλληλοι υπουργείου Οικονομικών) και σπεύδουν να «καρφώσουν» ανισότιμη φορολογική αντιμετώπιση, στην περίπτωση που το μέτρο θα εξαιρεί μηχανικούς, αρχιτέκτονες κλπ.
Εχουμε, δηλαδή, από την ηγεσία της ΠΟΕ - ΔΟΥ αναβίωση της συντεχνιακής αντίληψης συνδικαλισμού του χειρίστου είδους, καθώς το μόνο που φαίνεται να τους ενδιαφέρει είναι να προστατέψουν το μαγαζάκι τους. Αυτό κι αν είναι ξεπεσμός. Αντί να ασχοληθούν με το βαθιά αντιλαϊκό και βάρβαρο φορολογικό σύστημα που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που κυριολεκτικά λεηλατεί τα λαϊκά εισοδήματα, δείχνουν εύθικτοι μόνο για τα του οίκου τους. Για να μη θυμηθούμε και άλλα χειρότερα. Τότε, που, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, η ΠΟΕ - ΔΟΥ έσπευδε να δηλώνει εθελοντής και εγγυητής για την ...ομαλή εκτέλεση των κρατικών προϋπολογισμών. Μίλησε κανείς για κυβερνητικό συνδικαλισμό;
Παραπλανούν το λαό
Να πώς η άρχουσα τάξη θέλει να πείσει τους εργαζόμενους να καταγράφουν και να αξιολογούν, αν η - προεκλογική και μετεκλογική - δράση κάθε κόμματος λειτουργεί υπέρ ή κατά τους: «Θρίλερ και παρασκήνιο» για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων, αποτυπώνουν τα δημοσιεύματα των αστικών ΜΜΕ. Διαπιστώνουν «ριζική ανανέωση» στις λίστες των υποψηφίων και προδιαγράφουν «αλλαγή κοινοβουλευτικού τοπίου». Ενώ, την ίδια ώρα, εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κάνουν κατάληψη σε αμέτρητες ώρες ραδιοτηλεοπτικού χρόνου, διαγκωνίζονται για το ποιος θα έχει περισσότερα «νέα ονόματα» ή πιο «καθαρά ψηφοδέλτια». Την ίδια ανάγκη τέτοιου τύπου ...ανανέωσης συμμερίζονται, με τον έναν ή άλλο τρόπο, κι άλλα κόμματα όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο ΛΑ.Ο.Σ., οι Οικολόγοι.
Ανησυχούν όλοι τους, επειδή ξέρουν ότι, στις 4 Οκτώβρη, οι εργάτες μπορούν και να καταδικάσουν τους ενόχους για τα προβλήματά τους, και να βαδίσουν ένα βήμα μπροστά «φωτίζοντας» την προοπτική για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Αν, βέβαια, κρίνουν με βάση τα δικά τους συμφέροντα και στηρίξουν το κόμμα της τάξης τους, το ΚΚΕ. Γι' αυτό και οι εκπρόσωποι και υπηρέτες του κεφαλαίου κάνουν ό,τι μπορούν για να κρύψουν πώς πραγματικά καθορίζεται ο φιλεργατικός ή αντεργατικός χαρακτήρας της πολιτικής. Στους νέους λένε: «Οι νεαροί πολιτικοί μπορούν να σας καταλάβουν καλύτερα». Στις γυναίκες: «Αναμφισβήτητα, μια γυναίκα υπουργός μπορεί να σας αντιπροσωπεύει καλύτερα». Ποτέ και κανείς τους δεν είπε και δε θα πει στον εργάτη και την εργάτρια ότι αυτό που καθορίζει το περιεχόμενο και τον προσανατολισμό της πολιτικής είναι η τάξη την οποία υπηρετεί. Είναι τα ταξικά συμφέροντα, πάνω στην ικανοποίηση των οποίων είναι δομημένη πρώτα η οικονομία και έπειτα το υπόλοιπο εποικοδόμημα της εκάστοτε κοινωνίας.
Επειτα, όλα αυτά τα «λαμπερά» και «άφθαρτα» πρόσωπα, που παρουσιάστηκαν ή θα παρουσιαστούν τις επόμενες τρεις βδομάδες, τι έκαναν όταν πριν από λίγες μέρες στη Βουλή αποφάσιζαν η χώρα να γίνει ξέφραγο αμπέλι για το ΝΑΤΟ; Αλήθεια, εναντιώθηκαν ποτέ στην εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, των δασών, του ρεύματος, του νερού; Κατήγγειλαν, αντιπάλεψαν την πολιτική που είναι κομμένη και ραμμένη στην «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρήσεων και βαφτίζοντας «κόστος» τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων πετσοκόβει τα ΒΑΕ, καθηλώνει τα μεροκάματα, γενικεύει την «ελαστική» εργασία; Οχι βέβαια, αφού όλα τα παραπάνω είναι ένα μέρος μόνον από όσα υπαγορεύουν οι ανάγκες εκείνων που τα δικά τους κόμματα υπηρετούν: Της τάξης των εκμεταλλευτών, των αντιπάλων των εργατών.
Ανανέωση για τους εργάτες δε θα έρθει ούτε με τις «τολμηρές μεταρρυθμίσεις», ούτε με την «πράσινη οικονομία», ούτε με τις απατηλές ευχές «η ζωή να μπει πάνω απ' τα κέρδη». Η ανανέωση που οι εργάτες χρειάζονται προϋποθέτει ριζική αλλαγή πλεύσης, στροφή 180 μοιρών, την οποία πρέπει πρώτα απ' όλα να επιλέξουν οι ίδιοι οι εργάτες να κάνουν. Επιλέγοντας με βάση ό,τι έχει ανάγκη η δική τους τάξη. Πορεία που πρέπει να διανύσουν και βαδίζοντας προς την κάλπη. Ωστε να ρίξουν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ όσο πιο χαμηλά μπορούν και να ανεβάσουν το ΚΚΕ όσο πιο ψηλά γίνεται.
Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ
Διαδοχική κοροϊδία...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Τέλος δεν έχει η κοροϊδία της κυβέρνησης προκειμένου να «ψαρέψει» ψήφους. Στην προεκλογική γκανιότα το υπουργείο Απασχόλησης ρίχνει άλλο ένα χαρτί: Υπόσχεται ότι θα αυξήσει τις συντάξεις που υπάγονται στο καθεστώς της διαδοχικής ασφάλισης, αποκαθιστώντας μια χρόνια αδικία. Το ίδιο έκανε η κυβέρνηση και παραμονές των ευρωεκλογών βγάζοντας το πόρισμα της σχετικής επιτροπής για τη διαδοχική ασφάλιση σε μια προσπάθεια και τότε να καλλιεργήσει φρούδες ελπίδες. Τώρα, κατόπιν εορτής, επανέρχεται με την αναλογιστική μελέτη και υπόσχεται ότι στο μέλλον - και βέβαια μετά τις εκλογές - θα αντιμετωπίσει το ζήτημα. Η κυβέρνηση κοροϊδεύει ασύστολα, όπως ακριβώς κορόιδευε και πριν τις ευρωεκλογές.
Προκλητικό είναι όμως και το ΠΑΣΟΚ, που εμφανίστηκε χτες να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του. Μόνο που και αυτό, την ίδια προεκλογική φάμπρικα είχε στήσει το 2004. Παραμονές εκλογών ψήφισε έναν νόμο - υποσχόμενο ότι θα αποκαταστήσει την αδικία - αλλά παρέπεμψε για την οριστική λύση του προβλήματος για μετά τις εκλογές. Εκανε δηλαδή ό,τι ακριβώς κάνει σήμερα η ΝΔ.
Με αυτά και με αυτά και από εκλογές σε εκλογές, 17 χρόνια τώρα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν καταδικάσει τους εργαζόμενους με διαδοχική ασφάλιση, που έχουν ασφαλιστεί σε περισσότερα από ένα Ταμεία, να συνεχίζουν να λαμβάνουν συντάξεις μικρότερες από τις συντάξεις σε σύγκριση με εργαζόμενους που έχουν ασφαλιστεί κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου τους σε ένα μόνο Ταμείο και ας έχουν τις ίδιες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης. Το καθεστώς αυτό έχει οδηγήσει σήμερα, το σύνολο των συνταξιούχων με διαδοχική ασφάλιση να χάνουν ετησίως περί τα 250 εκατομμύρια ευρώ. Και αυτό είναι άλλο ένα έγκλημα σε βάρος των εργαζομένων που εγγράφεται στο πολιτικό βιογραφικό και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Γρηγοριάδης Κώστας
Δικομματικό θέατρο
Γρηγοριάδης Κώστας
Αφθονο υλικό για θεατρικές επιθεωρήσεις προσφέρουν με την προεκλογική κοκορομαχία τους οι δύο μονομάχοι. Πραγματικά, είναι για γέλια τα «επιχειρήματα» και τα άσφαιρα πυρά που ανταλλάσσουν καθημερινά, προκειμένου να δείξουν ότι είναι πανέτοιμοι και πανάξιοι να τα βγάλουν πέρα στην εφαρμογή και πιο άγριας αντιλαϊκής πολιτικής. Ιδού ένα παράδειγμα από τη χτεσινή «αντιπαράθεση» μεταξύ των εκπροσώπων Τύπου των δύο κομμάτων. Ο Γ. Κουμουτσάκος (ΝΔ), προκειμένου να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό του ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει σχέδιο και δεν είναι έτοιμο να κυβερνήσει, επικαλέστηκε το εξής καταπληκτικό επιχείρημα: Οτι «τώρα μόλις συγκροτούν πολυπληθείς "ομάδες κρούσης" για την οικονομία με γραφειοκράτες, εμπειρογνώμονες μεγαλοστελέχη τραπεζών και του ιδιωτικού τομέα». Η ένσταση του εκπροσώπου δεν είναι, βέβαια, στη σύνθεση των ομάδων κρούσης του ΠΑΣΟΚ - πρόκειται για στελέχη που «προπόνησαν» και την «άπειρη» ΝΔ να κυβερνήσει - αλλά γιατί «η οικονομία δεν έχει χρόνο».
Από την πλευρά του, ο Γ. Παπακωνστίνου (ΠΑΣΟΚ), απαντώντας στις επικρίσεις της ΝΔ για έλλειψη σχεδίου και για ασάφειες στον προγραμματικό λόγο του ΠΑΣΟΚ, σημείωσε ότι «δεν υπερασπίζονται (σ.σ. στη ΝΔ) το έργο τους και επιδίδονται σε έναν "ανταρτοπόλεμο"(!) σε όσα λέει το ΠΑΣΟΚ». Ανέκαθεν το ΠΑΣΟΚ επιδιδόταν στην κακοποίηση και τον ευτελισμό των λέξεων και των εννοιών. Ομως, αρκετά. Ο λαός πρέπει να «τελειώνει» μαζί τους, γιατί και οι δύο το ίδιο σχέδιο εξόδου από την κρίση εφαρμόζουν: Του στέλνουν από κοινού το λογαριασμό.
Ψηφοδέλτια «αξιών»
Η εκτενής δημοσιότητα που δίνεται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων των κομμάτων του αστικού πολιτικού συστήματος και ιδιαίτερα των λεγόμενων «μεγάλων» κομμάτων ασφαλώς δεν είναι τυχαία. Με δεδομένη την πλήρη ταύτιση των δύο στην στρατηγική της αντιλαϊκής επίθεσης, το θέμα των ψηφοδελτίων είναι από τα σημαντικότερα. Μέσα από αυτό επιχειρούν να επιτύχουν πολλούς στόχους ταυτόχρονα. Πρώτον, να εξαγνίσουν την πολιτική τους και να εξευμενίσουν την κοινή γνώμη αφήνοντας εκτός ορισμένα «κακά» στελέχη που είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλα διαχείρισης. Δεύτερον, γιατί πρέπει να υπάρξει μια «ανανέωση» του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης. Μπορεί τον τελικό λόγο να τον έχουν οι αρχηγοί των δύο μεγάλων κομμάτων ωστόσο στη διαμόρφωση των ψηφοδελτίων συμμετέχουν ενεργά μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα μεγάλα συγκροτήματα των ΜΜΕ που σε καθημερινή βάση έχουν στήσει ένα «χρηματιστήριο αξιών» που ανεβάζει, κατεβάζει και επιβάλει υποψηφίους της αρεσκείας τους. Σε κάθε περίπτωση όμως, πρόκειται για μια διαδικασία που αφορά αυτούς που συμμετέχουν στη νομή της εξουσίας. Αλλωστε, τα πρόσωπα παίζουν ρόλο, μόνο που εφαρμόζουν συγκεκριμένη πολιτική για συγκεκριμένα συμφέροντα και στην προκειμένη περίπτωση αυτά των μεγαλοεπιχειρηματιών. Η πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων που βρίσκεται εκτός αυτής της διαδικασίας έχει κάθε λόγο να τους «μαυρίσει». Ενας επιπλέον: Για να σταματήσουν να την εμπαίζουν και να την προκαλούν.
Σαν ώριμο φρούτο...
«Η Αριστερά πρέπει να είναι και διαρθρωτική και διαχειριστική και μεταρρυθμιστική. Δεν μπορεί να είναι μόνο επαναστατική, τότε δεν είναι Αριστερά είναι κάτι άλλο. Πρέπει να είναι και μεταρρυθμιστική. Ξέρετε πολλές μεταρρυθμίσεις στην ιστορία ήταν σημαντικότερες από κάποιες επαναστάσεις (...) Η Αριστερά οφείλει να είναι ανοιχτή και οφείλει να συνεργάζεται. Πρέπει να δούμε κυβερνήσεις συνεργασίας επιτέλους, όχι του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ, ας γίνει και του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ που μοιάζουν πιο πολύ». Τάδε έφη Γρ. Ψαριανός, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για το ίδιο στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που πριν μερικές μέρες δήλωνε σε άλλη συνέντευξη: «Αν το ΠΑΣΟΚ δεσμευτεί σε 3 - 4 μεγάλα θέματα με τα οποία συμφωνούμε προγραμματικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να παράσχω εγώ προσωπικά ψήφο ανοχής». Ο ίδιος και το κόμμα του τάσσεται αναφανδόν υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας και είναι έτοιμοι να συνδράμουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ρίχνουν άπαντες νερό στο μύλο της προπαγάνδας που λέει ότι πρέπει να διαμορφωθεί κλίμα πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης για να μπορεί το κεφάλαιο ανενόχλητο και με σταθερές κυβερνήσεις να κουμαντάρει το σύστημα και να προωθεί την πολιτική του. Θέλουν και επιδιώκουν κυβερνήσεις αντιλαϊκές που θα έχουν το προσωπείο της «συνεργασίας» για να μασάει ο λαός κουτόχορτο. Και δεν τα λέει αυτά η Ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ, στην οποία όλοι οι υπόλοιποι χρεώνουν κατά κανόνα τη συνεργασιολογία. Τα λένε σούμπιτοι εκεί στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τροφοδοτώντας σενάρια και ζυμώσεις σε βάρος των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Σηματοδοτεί το ρόλο του
Αφελής απορία: Ο μέχρι πρόσφατα επικεφαλής της ΕΥΠ Γ. Κοραντής που τέθηκε χτες επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΛΑ.Ο.Σ. ξέρει κάτι παραπάνω για το κόμμα του Γ. Καρατζαφέρη;...Τι εννοεί, άραγε, όταν δηλώνει ότι φέρνει μαζί του (σ.σ. στον ΛΑ.Ο.Σ.) «τις εμπειρίες 36 ετών διπλωματικής καριέρας»; Πάντως, η συγκεκριμένη επιλογή από τον ΛΑ.Ο.Σ., ενός επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών που διαπλέκονται με τις μυστικές υπηρεσίες των ιμπεριαλιστών συμμάχων της πλουτοκρατίας, ευρωενωσιακών και Αμερικανών, ιδιαίτερα των τελευταίων, σηματοδοτεί και το χαρακτήρα και το ρόλο του ΛΑ.Ο.Σ. Είναι επικίνδυνο για το λαό.
Με κριτήριο την πείρα
Η πείρα των λαϊκών στρωμάτων από τις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι το πιο ασφαλές κριτήριο για να προσεγγίσουν τη στρατηγική τους και να τιμωρήσουν στην κάλπη την πολιτική τους. Η πείρα αυτή έχει δυο αναγνώσεις. Η μια έχει να κάνει με τα συσσωρευμένα αντιλαϊκά μέτρα και τις συνέπειές τους στην καθημερινότητα των ανθρώπων του μόχθου. Τα χαμηλά μεροκάματα, η ανεργία, η επί πληρωμή Υγεία και Πρόνοια, η εμπορευματοποίηση της Παιδείας, τα εργοδοτικά εγκλήματα, το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων, το ξεκλήρισμα των φτωχών αγροτών, το χτύπημα απο τα μονοπώλια των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις, είναι πλευρές μόνο της πραγματικότητας που έχει διαμορφώσει για τα λαϊκά στρώματα η πολιτική που διαχρονικά προωθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ανεξάρτητα από το αν αυτήν την πολιτική την υπηρέτησαν και την υπηρετούν ο ένας από τη θέση της κυβέρνησης και ο άλλος από αυτήν της αντιπολίτευσης, ή το αντίστροφο.
Υπάρχει, όμως, και η άλλη πλευρά. Η πείρα που έχουν αποκτήσει τα λαϊκά στρώματα από τη συμμετοχή τους στο ταξικό κίνημα, στους αγωνιστικούς φορείς και συσπειρώσεις. Η πείρα που βγαίνει από τη σταθερή ενίσχυση του ΚΚΕ από τη μια εκλογική μάχη στην άλλη, από το δυνάμωμά του στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές και τη νεολαία, η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη από την εκλογική του επιρροή. Το ΚΚΕ λέει ότι τη δύναμή του τη μεταγγίζει όλη στο λαϊκό κίνημα. Και οι εργαζόμενοι το έχουν ζήσει από πρώτο χέρι. Οσο δυναμώνει το ΚΚΕ, τόσο ισχυροποιείται το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τόσο μεγαλώνει η αποτελεσματικότητά του, το κύρος του.
Αρκεί να κοιτάξει κανείς προς τα πίσω στο χρόνο για να δει τις αμέτρητες παρεμβάσεις του ταξικού κινήματος, που οδήγησαν στην αποτροπή απολύσεων, στην καταβολή δεδουλευμένων, στην ανάπτυξη αγώνων που άφησαν μεγάλη παρακαταθήκη στην εργατική τάξη. Στις μάχες αυτές, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες έπαιξαν πρωτοπόρο ρόλο. Πάλεψαν δίπλα και μαζί με χιλιάδες ακόμα εργάτες, συνέβαλαν ώστε να οξυνθεί το ταξικό τους κριτήριο. Τρομοκράτησαν την εργοδοσία αντί να τρομοκρατηθούν από αυτήν. Υποχρέωσαν την κυβέρνηση, πράσινη ή γαλάζια, να καθυστερήσει ή ακόμα και να αναβάλει προσωρινά αντιλαϊκά μέτρα που είχε στην ημερήσια διάταξη. Η ίδια η ισχυρή παρουσία του ΚΚΕ σε όλα τα μέτωπα, στη Βουλή και στους δρόμους, έπαιξε και παίζει διαχρονικά το ρόλο του αντίπαλου δέους.
Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα, δυο χρόνια μετά τις εκλογές του 2007, η κυβέρνηση της ΝΔ αισθάνεται υποχρεωμένη να απολογηθεί στο κεφάλαιο για το γεγονός ότι δίστασε να προχωρήσει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τη βαθιά αντιδραστική πολιτική της. Οτι αναγκάστηκε να καθυστερήσει και να αναβάλει μέτρα, χωρίς, βέβαια, να παραιτείται από αυτά. Δεν είναι τυχαίο ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους την αποφασιστικότητά τους, αν εκλεγούν στην κυβέρνηση, με μεγαλύτερη ακόμα πυγμή να χτυπήσουν το ταξικό κίνημα που τους χαλάει τη σούπα. Είναι και αυτό μια ασφαλής ένδειξη για το ποιον φοβούνται και γιατί με νύχια και με δόντια επιδιώκουν την αποδυνάμωση του ΚΚΕ. Είναι, όμως, ταυτόχρονα και κριτήριο για το ποιος πρέπει να βγει αποδυναμωμένος και ποιος ακόμα πιο ισχυρός από την κάλπη στις 4 του Οκτώβρη.
Feeds
