Φαίνεται πως το «συγκρότημα» ανέλαβε εργολαβικά την αντιΚΚΕ επιχείρηση προκειμένου να υπερασπίσει τη δικτατορία των μονοπωλίων. Ετσι σε άρθρο που δημοσιεύτηκε χτες στην εφημερίδα «Τα Νέα», με την υπογραφή κάποιου Σταύρου Τσακιράκη, αναπληρωτή καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, επιχειρείται να εμφανιστεί με «επιστημονικό» περιτύλιγμα, η επιβολή της αντιδραστικής πολιτικής της αστικής δημοκρατίας . Δηλαδή της δημοκρατίας της βαρβαρότητας, των πολέμων, των εργοδοτικών εγκλημάτων, της εργοδοτικής μέχρι και απόλυση τρομοκρατίας στους τόπους δουλειάς, ούτε λίγο ούτε πολύ ως φυσικό φαινόμενο στο όνομα κάποιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας των κομμάτων των πλουτοκρατών. Εγκλημα η απειθαρχία στην πολιτική των πλουσίων που θέλουν να γίνουν πλουσιότεροι στέλνοντας ως και στο θάνατο εργάτες και λαούς. Μοναδικό δίκιο για την εφημερίδα και τον αρθρογράφο, η εκμετάλλευση, η ανεργία, η φτώχεια, και από πάνω και οι εργάτες πρέπει να λένε «ευχαριστώ» για τη ζωή που τους κλέβουν. Διαφορετικά η στάση τους, η ανυπακοή και η απειθαρχία, για να υπερασπίσουν τη ζωή και το δίκιο τους, είναι εχθρική στη «δημοκρατία». Δεν είναι εχθρική η βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης, είναι η αντίσταση των εκμεταλλευόμενων.

Ολα δε αυτά, μαζί με την υστερική αντικομμουνιστική προπαγάνδα που έχει αρχίσει να ξετυλίγεται εντός και εκτός Ελλάδας, με πρωτεργάτη την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που τελικά καταφέρνει ο αρθρογράφος με το υπό τον τίτλο «Ανυπακοή και αντιφάσεις, δεν συμβιβάζεται με την δημοκρατία», πόνημά του, για το ΚΚΕ, είναι να αποκαλύψει πόσο κοντά είναι ο λόγος του με τον πρωτόγονο αντικομμουνισμό. Ουσιαστικά «επικαιροποιεί» το «Ιδιώνυμο» που, όπως είναι γνωστό, καθιερώθηκε επί Ε. Βενιζέλου το 1929 (N. 4229) και επρόκειτο για νόμο «περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών», που είχε σαν στόχο την ποινικοποίηση των «ανατρεπτικών» ιδεών και ουσιαστικά έβαλε τα θεμέλια για τις διώξεις των κομμουνιστών.

Σε μια τέτοια βάση, στη λογική του «Ιδιώνυμου», το οποίο ποινικοποιούσε τις «ανατρεπτικές ιδέες», ο αρθρογράφος επιχειρεί με χοντροκομμένο τρόπο να τοποθετήσει το κάλεσμα του ΚΚΕ για ανυπακοή και απειθαρχία. Βέβαια, οι ισχυρισμοί αυτοί του καθηγητή ανατρέπονται από την ίδια την ιστορία, τίποτα απ' ό,τι έχουν πετύχει μέχρι σήμερα οι λαοί δεν επιτεύχθηκε χωρίς ανυπακοή και απειθαρχία. Οσο για το ΚΚΕ και την πολιτική του, πάντα πάλευε και παλεύει για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων που παράγουν όλο τον πλούτο και που αντικειμενικά είναι η πλειοψηφία και προς τα εκεί απευθύνει το κάλεσμα για απειθαρχία και ανυπακοή και καλεί το λαό να ανατρέψει το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα και όχι στους στρατευμένους υπηρέτες της πλουτοκρατίας. Ομως αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα για τον κύριο καθηγητή, αφού δεν εξυπηρετούν τους σκοπούς του και τους στόχους της επιχείρησης στην οποία έχει στρατευτεί. Τον ενοχλεί ότι «το ΚΚΕ παραπονιέται για αντικομμουνισμό την ίδια στιγμή που το ίδιο περήφανα αυτοπροσδιορίζεται ως αντιιμπεριαλιστικό, αντινεοφιλελεύθερο, αντιευρωπαϊκό, αντιδεξιό ή αντιπασοκικό». Ολ' αυτά τον ενοχλούν, όπως και την εφημερίδα του «συγκροτήματος». Τι να κάνουμε, μιλάνε από την αντίπερα όχθη, αυτήν της πλουτοκρατίας και της εξουσίας της αστικής τάξης. Εμείς θα επιμείνουμε...

Βουτιά στα λασπόνερα επιχειρεί για άλλη μια φορά η χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Εκεί «ψάχνει» και «ανακαλύπτει» διάφορα ανύπαρκτα για το ΚΚΕ και όπως πάντα καταλήγει στη «σταλινολογία». Στη συνέχεια απομονώνει μια φράση από το κείμενο της απόφασης αποχώρησης του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) και αφού την ερμηνεύει στα μέτρα της επιχειρεί φτηνή εξυπναδούλα πως αυτά που καταγγέλλει το Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα τα λέει το ΚΚΕ. Τον πόνεσε πολύ φαίνεται τον σχολιογράφο της το κείμενο της απόφασης αποχώρησης από το ΚΕΑ για να αναγκαστεί να μπει σε τόσο κόπο και ταυτόχρονα να βγαίνει και ότι δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει ή πού βρίσκεται η ουσία αυτού που διαβάζει. Αυτά όμως έχουν οι ρόλοι και αλίμονο σ' αυτούς που υιοθετούν τον αντικομμουνιστικό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα ...κοινωνικά πάντως - αν και επίσης δεν τα ξέρουμε - μπορούμε να τα υποψιαστούμε.

Να 'ναι άραγε τυχαίο πως η διάδοση τέτοιων νοσημάτων βρίσκει εύφορο έδαφος σε χώρες και ηπείρους με μεγάλη φτώχεια (π.χ., Μεξικό ή Αφρική);

Φανταζόμαστε πως όχι. Γιατί όπου υπάρχουν παραγκουπόλεις, ...προφανώς δε λειτουργεί και κάποιο ιδιαίτερα αναπτυγμένο σύστημα Υγείας και Πρόληψης.

Αλλωστε, δεν έχουμε ακούσει ποτέ στην πρόσφατη ιστορία κάποια επιδημία να ξεκίνησε από το ...Γκστάαντ της Ελβετίας, ή από τα πλούσια περίχωρα του Λος Αντζελες.

Κι όσο για την Ευρώπη ας μην είναι πια και τόσο βέβαιες οι κυβερνήσεις της για τη ...θωράκισή της.

Βλέπετε, οι πολιτικές τους δημιουργούν παραγκουπόλεις και γκέτο σε κάθε πρωτεύουσα ή μεγάλη πόλη. Και καθόλου δε νοιάζονται - προφανώς - για την υγεία των κατοίκων τους.

Δυστυχώς, σε έναν κόσμο ανισότητας κανείς δεν ξεφεύγει από τους κανόνες. Ούτε καν οι ...ιοί.

Τουλάχιστον αυτοί μεταλλάσσονται και ενίοτε εξαφανίζονται. Οι πολιτικές περιθωριοποίησης ανθρώπων όχι...

ΕΝΑ «ΜΑΞΙΛΑΡΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ» θα δημιουργήσει η κυβέρνηση - λέει ο υπουργός Οικονομίας - δανειζόμενη 8 δισεκατομμύρια ευρώ...

Για το μαξιλάρι είμαστε σίγουροι. Γι' αυτό το «ασφαλείας» πολύ αμφιβάλλουμε όμως κι έχουμε τους λόγους μας...

Μάλλον για «μαξιλάρι» στο οποίο θα ...ξαπλώσει το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο και θα μπορέσει να απολαύσει τον ύπνο του, ονειρευόμενο διπλασιασμό και τριπλασιασμό των κερδών του, μπορούμε να μιλάμε.

Το ότι τα χρέη θα μεταφερθούν στον ελληνικό λαό άλλωστε θα είναι το ...καλύτερο νανούρισμα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οταν μέλημά σου είναι να αναπαράγεις ό,τι πιο αρρωστημένο έχει γεννήσει η αντικομμουνιστική προπαγάνδα, φτάνεις στα όρια της γελοιοποίησης. Ο λόγος για την εφημερίδα «Αυγή» που φιλοξενεί στο χτεσινό της φύλλο βιβλιοπαρουσίαση, από τον λέκτορα Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας Στρ. Δορδανά, για το βιβλίο του Μάικλ Τζόουνς «Λένινγκραντ, Η πολιορκία (1941-1944)», με τον τίτλο «Μια σχεδόν επιστημονική μέθοδος: Το Λένινγκραντ είναι καταδικασμένο να πεθαίνει από λιμό».

Αυτό το ...πόνημα, όπου δεν μπορεί να κρυφτεί η θηριωδία του Ναζισμού, με τον αποκλεισμό και την πείνα, όπου «στόχος ήταν η μαζική εξόντωση αμάχων, ένα έγκλημα που υπερβαίνει τα όρια και τη "λογική" του πολέμου», ωστόσο διανθίζεται από τις εξής σκόπιμες φαντασιώσεις: ...«η απίστευτη εξόντωση αμάχων ...επί Σοβιετικής Ενωσης παρέμεινε εσκεμμένα στα ιστορικά αζήτητα, καθώς δεν μπορούσε να ενταχθεί στο σοβιετικό αφήγημα των μεγάλων επιτευγμάτων και μόλις το 1989 άνοιξε τις πύλες του το Μουσείο του Αποκλεισμού»... Το «γλυκό έρχεται να δέσει» στα πλαίσια της εξίσωσης ναζισμού - κομμουνισμού (υπό την ορολογία «της διαφθοράς που ταλάνιζε το "σταλινικό καθεστώς"») όπου λέγεται με περισσό θράσος: «Από την μια βρίσκονταν οι αξιωματούχοι της πόλης, που αφενός είχαν εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό εναντίον αντικαθεστωτικών, όπου ως αντισοβιετική πράξη λογίζονταν και η παραμικρή διαμαρτυρία για τη λιμοκτονία στην οποία είχε καταδικαστεί ο πληθυσμός και αφετέρου οι ίδιοι δεν στερούνταν τίποτε, κάνοντας μάλιστα και επίδειξη της καλοζωίας τους».

Επίσης ο ...επιστήμονάς μας κάνει αναφορά για να περιγράψει το «μεγαλείο» και την «απανθρωπιά» του απελπισμένου πληθυσμού ...που δεν είχε τα προνόμια των κομματικών στελεχών, για «κανιβαλισμό», «λουκάνικα από ανθρώπινο κρέας», «δολοφονίες για τον εφοδιασμό με κρέας αλλά και με κουπόνια προμήθειας ψωμιού»...

Αυτά και άλλα τέτοια αποκυήματα φαντασίας, που υποτίθεται βγαίνουν από «διασωθέντα ημερολόγια», λέγονται από τον κ. λέκτορα και αναπαράγονται αμάσητα από την «Αυγή». Μόνο τα κονσερβοκούτια και η πηγάδα του Μελιγαλά δεν είναι μέσα...

Η συμβολή της ΕΣΣΔ και των λαών της για να χτυπηθεί ο φασισμός, τα πάνω από 20 εκατομμύρια νεκροί σε αυτή την πάλη, ο απίστευτος ηρωισμός των κομμουνιστών και του σοβιετικού λαού με την καθοδήγηση του ΚΚΣΕ και η πίστη στη νέα κοινωνία, όσοι τόνοι λάσπης και αν ριχτούν, θα συνεχίζουν να φωτίζουν τη λαϊκή πάλη σε όλο τον κόσμο στους αιώνες. Οσο για την «Αυγή», για άλλη μια φορά ισχύει το «ό,τι έχει ο καθένας προσφέρει». Και Η «Αυγή» το βούρκο της Ιστορίας...

Μπορεί να προκαλεί και να εξοργίζει η θρασύτατη απάντηση του Γ. Παπαθανασίου ότι και οι συνταξιούχοι ευθύνονται για το έλλειμμα της χώρας και άρα πρέπει να πληρώσουν και αυτοί, ωστόσο αυτή είναι η κυβερνητική θέση και η ταξική αλήθεια που υπερασπίζεται. Αντίθετα, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομίας, καθόλου δεν ευθύνονται για τα ελλείμματα οι τράπεζες και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι για τους οποίους ήδη τόσο ο ίδιος όσο και ο πρωθυπουργός έχουν αποκηρύξει μετά βδελυγμίας κάθε ιδέα για συμμετοχή στα βάρη της κρίσης. Μάλιστα, ο Γ. Παπαθανασίου δεν κρύβει τις συναντήσεις του με εκλεκτούς μεγαλοεπιχειρηματίες στη «Λέσχη των Αθηνών» και αλλού, τα «αιτήματα» των οποίων σπεύδει να μετατρέψει σε υπουργικές αποφάσεις και «πακέτα» στήριξης της κερδοφορίας τους. Τα αποτελέσματα είναι χειροπιαστά. Οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι όχι μόνο δε χάνουν, αλλά βγαίνουν ενισχυμένοι από την κρίση... Ας μην τρέφουν όμως αυταπάτες. Οι συνταξιούχοι, ασφαλώς όχι μόνο αυτοί, όχι μόνο δε θα σταματήσουν τους αγώνες τους για την ανατροπή αυτή της πολιτικής, αλλά δε θα αφήσουν χαμένη την ευκαιρία των ευρωεκλογών για να τιμωρήσουν τους διαχειριστές της, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ρίχνοντας «κόκκινο» στην κάλπη.

Οταν δεν υπάρχει κάτι και το δημιουργείς μόνο και μόνο για να συκοφαντήσεις με δημιουργημένες εντυπώσεις, αποκαλύπτεις ταυτόχρονα πως έχεις στηθεί για να κάνεις αυτή τη δουλειά. Ο λόγος για τον Λ. Λαζόπουλο που τάχα ανακάλυψε στη χτεσινή του εκπομπή την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ «μεθυσμένη» να αγορεύει στη Βουλή. Εμείς δεν θα παρασυρθούμε να πούμε πως «η σάτιρα έχει όρια», όμως όρια έχει το στήσιμο, το κακό γούστο και η φτηνή κατασκευή.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν ιδρώνει τ' αφτί του, όπως και να τον χαρακτηρίσεις. Ετσι είναι τα πρόσωπα αυτού του τύπου. Κι ενώ θα έπρεπε να απολογηθεί (και ο ίδιος και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ), που χρόνια τώρα λέει τα ίδια ψέματα, δίχως να αποδείχνει το παραμικρό, συνεχίζει τη δουλειά του. Λάσπη, κι όπου πιάσει... Και μόνο αυτό είναι αρκετό για να φανεί ο εχθρικός προς το λαό ρόλος του, ως τσόντα του δικομματισμού. Οπου τον πιάσεις, λερώνεσαι?...