Σουβλίζοντας το αρνάκι, η συζήτηση που είχε ανάψει, κάποια στιγμή έφτασε στις παραδοξολογίες, με τις οποίες μας ταΐζουν καθημερινά γύρω από την οικονομική κρίση και την υποτιθέμενη δυσπραγία των επιχειρήσεων. Ολοι συμφωνήσαμε ότι τα κόμματα εξουσίας και τα Μέσα Ενημέρωσης που ανήκουν στους εκπροσώπους της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία, επιδίδονται σε αγώνα δρόμου για το ποιος θα τρομοκρατήσει περισσότερο τους εργαζόμενους και ποιος θα στρώσει καλύτερα το χαλί για να περάσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, που είναι έτοιμα στο συρτάρι, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία για την εφαρμογή τους.
Στη δική μας ...αναμέτρηση αναζήτησης παραδοξολογιών, κέρδισε ο φίλος που μας είπε για τα οικονομικά αποτελέσματα που είχε το 2008 η εταιρία «ΒΑΛΚΑΝ». Τα στοιχεία που την αφορούν, είναι άκρως αποκαλυπτικά. Το 2008 παρουσίασε κύκλο εργασιών μειωμένο κατά 99% σε σχέση με το 2007, ενώ την ίδια στιγμή τα επίσημα κέρδη της εμφάνισαν άνοδο 1.430%!!! Είναι ολοφάνερο ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει χάρη στα διάφορα κόλπα που προσφέρει το σύστημα στις επιχειρήσεις για να διαμορφώνουν τους ισολογισμούς τους, αλλά αυτόματα δημιουργούνται συνειρμοί και ερωτήματα και για τις περιπτώσεις εκείνες που οι μεγαλοεπιχειρηματίες κλαίγονται για τη χαμηλή τους κερδοφορία.
Για την ιστορία να πούμε ότι η ξυλεμπορία της «ΒΑΛΚΑΝ» παρουσίασε πέρσι το μεγαλύτερο ποσοστό αύξησης των κερδών της ανάμεσα στις επιχειρήσεις που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο, ενώ την ακολουθούν η «ΜΑΡΦΙΝ ΓΚΡΟΥΠ» με αύξηση κερδών κατα 805%, η «ΣΠΙΝΕΡ» με ποσοστό 505%, η «ΓΙΟΥΡΟΜΠΡΟΚΕΡΣ» με 261% και πάει λέγοντας...
Με δυο λόγια, οι εισηγμένες εταιρείες παρά τα όσα λένε για κρίση που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις το 2008, τσέπωσαν καθαρά επίσημα κέρδη ακόμα 9,9 δισ. ευρώ.
«Αλλαγή» σκηνικού με φθαρμένα υλικά
«Μπορούμε και θα ανατρέψουμε το σκηνικό στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον Κόσμο (...) Πρώτ' απ' όλα όμως πρέπει να ανατρέψουμε το σκηνικό στο πανεπιστήμιο. Να σταθούμε στο πλευρό της σπουδάζουσας νεολαίας των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο τη μάχη των φοιτητών και των σπουδαστών της Αριστερής Ενότητας στις φοιτητικές εκλογές της 13ης Μάη. Η νίκη του φοιτητικού κινήματος της Αριστεράς θα βάλει τη σφραγίδα της και στη νίκη για τις ευρωεκλογές».
Τα παραπάνω, όπως καταγράφονται στην «Εποχή», σημειώνει με περισσό κομπασμό, ο Γ. Θεωνάς κατά το κλείσιμο των εργασιών της 2ης πανελλαδικής σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Μα, για ποια «ανατροπή», ποιου «σκηνικού» μπορεί να μιλάει ο ΣΥΡΙΖΑ... Οταν οι δυνάμεις του, που είναι έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτες στα πανεπιστήμια, δεν είναι παρά μέρος ενός συνονθυλεύματος που πάει όπου φυσάει ο άνεμος... Οταν οι προτάσεις και οι θέσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά αντιγραφή, προς το ...κομψότερο, των ίδιων αντιδραστικών θέσεων ενάντια στις οποίες παλεύει το φοιτητικό κίνημα... Οταν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχουν βάλει την υπογραφή τους σε αντιδραστικά ευρωδημιουργήματα που αφορούν την Παιδεία και όχι μόνο...
Οι φοιτητές έχουν γνώση και των θέσεων και της τακτικής και της διπρόσωπης στάσης του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των δυνάμεών του στα πανεπιστήμια. Είναι μια παραλλαγή της ίδιας μαύρης και άραχνης πολιτικής που στρέφεται ευθέως ενάντια στη νεολαία.
Η πολιτική των τρωκτικών
Τρωκτικό, λέει, επιτέθηκε σε ασθενή στο νοσοκομείο του Ηρακλείου και το περιστατικό καταγγέλθηκε στη Βουλή με Ερώτηση προς τον υπουργό Υγείας. Το ωραίο, όμως, δεν είναι το περιστατικό αυτό καθαυτό. Είναι ότι την καταγγελία έκανε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ! Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί τη ΝΔ για απαξίωση του δημόσιου συστήματος Υγείας - όπως και παλιότερα η ΝΔ κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ για την ίδια ακριβώς απαξίωση.
Πίσω, όμως, απ' τα ...τρωκτικά τώρα και τις ...κατσαρίδες προηγούμενα, κρύβεται η πολιτική επιλογή τόσο των κυβερνήσεων της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ. Η ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα της Υγείας πάει «χέρι - χέρι» με την συστηματική υποβάθμιση, απαξίωση και σταδιακή διάλυση του δημόσιου συστήματος. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι μόνο τα τρωκτικά που σουλατσάρουν στους διαδρόμους των νοσοκομείων, αλλά η τρωκτική πολιτική που ροκανίζει κάθε έννοια δημόσιας υγείας...
Οι αυξήσεις στα δίδακτρα
Αυξήσεις μέχρι και 87,5% επέβαλαν, σύμφωνα με πληροφορίες, οι σχολάρχες επιχειρηματίες στα δίδακτρα των πρώτων τάξεων, που είναι «απελευθερωμένα», για την επόμενη σχολική χρονιά. Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση είναι ...«αδιάλλακτη» με τους «κερδοσκόπους», την ...«ελέγχει» την αγορά και «πράσινα άλογα»! Από λόγια και λεονταρισμούς, άλλο τίποτα. Στ' αλήθεια αδιάλλακτη, όμως, είναι η ίδια η πραγματικότητα και οι κερδοσκόποι, που αξιοποιούν στο έπακρο την ελευθερία που τους εκχωρεί η κυβέρνηση με την πολιτική της.
Ο ρεαλισμός της απειθαρχίας
Δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ μοιράζει η κυβέρνηση της ΝΔ στο μεγάλο κεφάλαιο. Δυσθεώρητα ποσά γεμίζουν τις τσέπες της εργοδοσίας και προωθούν κάθε μορφή ευέλικτης, φθηνής και χωρίς δικαιώματα απασχόλησης. Το κεφάλαιο, με τα ίδια επιχειρήματα, χτυπά κάθε εργατικό δικαίωμα. Προχωρά σε χιλιάδες απολύσεις και διαθεσιμότητες, μειώνει τις μέρες ή τις ώρες εργασίας με αντίστοιχη μείωση των μισθών, προκειμένου να φορτώσει τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες των εργατοϋπαλλήλων.
Την άγρια αντεργατική επίθεση στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις περί δήθεν εναλλακτικής διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος. Δηλαδή, για τον εξωραϊσμό της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Την ίδια στάση κρατά και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Προτάσσει το «διάλογο» με τους εργοδότες, τους οποίους αποκαλεί «κοινωνικούς εταίρους». Προβάλλει αιτήματα που έχει διαμορφώσει με βάση τις αντοχές του συστήματος, των καπιταλιστών και της κερδοφορίας τους. Ισχυρίζεται ότι είναι «ουτοπία» και «μαξιμαλισμός» να διεκδικείς αιτήματα που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των εργατών.
Οι ταξικές δυνάμεις προβάλλουν μια εκ διαμέτρου αντίθετη θέση. Κεφάλαιο και εργάτες δεν είναι «εταίροι», είναι ταξικοί αντίπαλοι. Ο,τι είναι σε όφελος του κεφαλαίου είναι σε βάρος της εργατικής τάξης. Και το αντίστροφο. Με αυτήν τη λογική καλούν τους εργάτες να αντιπαλέψουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών. Αποτελεί μονόδρομο ο ανυποχώρητος ταξικός αγώνας με αιτήματα που διαμορφώνονται στη βάση των αναγκών των εργατών.
Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, η Πανελλήνια Ενωση Αμμοβολιστών, πριν λίγες μέρες, υπέγραψε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αυξήσεις από 7,6% έως 9,7%, σε ιδιαίτερα υψηλά μεροκάματα. Το Συντονιστικό των ταξικών σωματείων στο Μέταλλο, κλιμακώνοντας τον πολύμηνο αγώνα, ανάγκασε τη διοίκηση του ΟΑΕΔ να δώσει 1.000 ευρώ έκτακτη οικονομική ενίσχυση σε όλους τους ανέργους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, λόγω των γιορτών του Πάσχα. Η δημοτική αρχή του Δήμου Νίκαιας κατόρθωσε μέσα από πολύχρονο και πολύμορφο αγώνα να εντάξει 167 συμβασιούχους στο μόνιμο προσωπικό του δήμου, όταν άλλες δημοτικές αρχές, στη διοίκηση των οποίων είναι δυνάμεις από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, συμμορφωμένες στους νόμους, τους απέλυσαν.
Οι κατακτήσεις αυτές δε θα ήταν εφικτές, αν κινούνταν στη λογική του «εφικτού». Αν οι αμμοβολιστές διεκδικούσαν αυξήσεις σύμφωνα με όσα μπορεί και θέλει να δώσει η εργοδοσία. Αν το Συντονιστικό των ταξικών σωματείων πήγαινε σε «διάλογο» για να προβάλει προτάσεις διαχείρισης των επιδοτήσεων των εργοδοτών. Αν ο δήμος Νίκαις αποδεχόταν τη «νόμιμη» λύση να προσλάβει εργαζόμενους μέσω προγραμμάτων ευέλικτων μορφών εργασίας και να απολύσει όσους οι συμβάσεις τους έληγαν κάθε φορά.
Οι πρόσφατες κατακτήσεις των ταξικών δυνάμεων, της δημοτικής αρχής Νίκαιας, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης, δείχνουν ξεκάθαρα ότι η πάλη, που αμφισβητεί τη στρατηγική του κεφαλαίου και των κομμάτων του, είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για τη βελτίωση των όρων ζωής και δουλειάς της εργατικής τάξης, και αυτός που μπορεί να διαμορφώσει τους όρους για την ανατροπή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού συστήματος. Γιατί το δίκιο των εργατών δεν κερδίζεται στα λόγια. Ούτε στους συμβιβασμούς με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές, με τον ευρωμονόδρομο και τα κόμματά του, όπως πασχίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για να εξωραΐσει την εκμετάλλευση. Αλλά στους δρόμους της ανυπακοής και απειθαρχίας.
Χρήστος ΜΑΝΤΑΛΟΒΑΣ
Σκληρότερη λιτότητα από την ΕΕ...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΚΑΘΟΛΟΥ δε μας στενοχωρεί η ιδέα της αναθεώρησης του προγράμματος σταθερότητας της ΕΕ και κατ' επέκταση της Ελλάδας. Κανείς δεν το είχε αγαπήσει.
Ελα όμως που η αναθεώρηση τέτοιων πραγμάτων γίνεται - αντικειμενικά - μόνο προς μια κατεύθυνση: Προς το χειρότερο...
Γιατί Ευρωπαϊκή Ενωση είναι αυτή. Βλέπει τα κέρδη των πολυεθνικών να μην αυξάνονται όσο αυτές επιθυμούν και ...κάτι παθαίνει.
Κι όταν το παθαίνει αυτό, θυμάται τα ελλείμματα, τους ρυθμούς ανάπτυξης, τους δείκτες του δημόσιου χρέους και όλα όσα σημαίνουν καινούρια, σκληρότερη λιτότητα.
Αυτή είναι η δουλειά της, αυτό ξέρει, μπορεί και θέλει να κάνει. Απλά πράγματα...
ΜΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ η Ενορκη Διοικητική Εξέταση για τον ανηλεή ξυλοδαρμό λαθρομετανάστη στην Ηγουμενίτσα, όπως διαβάζουμε. Λες και υπήρχε ελπίδα να ...βγάλει πουθενά, ακόμη κι αν γινόταν στην ώρα της.
Αλλωστε, υπάρχει τεράστια πείρα από την αποτελεσματικότητα αυτών των διαδικασιών. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
ΑΝ ΠΡΟΛΑΒΑΤΕ πάντως να ξεχάσετε στην αργία του Πάσχα την υπόθεση Παυλίδη, μην ανησυχείτε, από σήμερα άπαντες θα αναλάβουν να σας την θυμίσουν και μάλιστα με λεπτομέρειες...
Εδώ θα είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, εδώ και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης αναλύοντας κάθε πτυχή της ιστορίας.
Εκτός φυσικά από την ουσία της. Δηλαδή το ότι οι εφοπλιστές επιδοτούνται πλουσιοπάροχα για να παρέχουν - όπως τις παρέχουν - υπηρεσίες αυτονόητες για τον κάθε Ελληνα.
Υπηρεσίες που θα έπρεπε και μπορούν να είναι δημόσιες και δωρεάν. Αυτή τη ...λεπτομέρεια θα την παραλείψουν.
Γρηγοριάδης Κώστας
Ψευδέστατη προπαγάνδα
Παπαγεωργίου Βασίλης
Κατά την κυβερνητική - προκλητικά ψευδέστατη - προπαγάνδα, η ...αποκρατικοποίηση του ομίλου της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (ΟΑ) υπαγορεύτηκε και υπηρετεί έναν και μοναδικό στόχο: «Να πάψει επιτέλους ο Ελληνας φορολογούμενος να επιβαρύνεται από τα τεράστια ελλείμματα της ζημιογόνας κρατικής εταιρείας». Αυτό είναι το πιο ισχυρό και «βαρύ» επιχείρημα, σήμερα της κυβέρνησης της ΝΔ και στο παρελθόν των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ για να δικαιολογήσουν, αφ' ενός την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας του ομίλου ΟΑ και αφ' ετέρου την αντιλαϊκή πολιτική εξυπηρέτησης των ιδιωτικών συμφερόντων. Ενα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό πώς αντιλαμβάνονται οι εκάστοτε κυβερνώντες την «εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος», όπως αρέσκονται να διατυμπανίζουν. Πριν λίγες μέρες η Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων αποφάσισε την πλήρη εκχώρηση δύο εταιρειών αεροπορικών καυσίμων του ομίλου ΟΑ, στον όμιλο Βαρδινογιάννη, έναντι συνολικού τιμήματος περίπου 9 εκατ. ευρώ. Τι πούλησε η κυβέρνηση για να εισπράξει ό,τι εισπράξει τελικά; Την εταιρεία του αγωγού καυσίμων από τα διυλιστήρια έως το αεροδρόμιο, για την οποία η ΟΑ, δηλαδή ο Ελληνας φορολογούμενος, είχε δαπανήσει το 2000 - μόνο για την κατασκευή του αγωγού, μήκους 35 χλμ. - 22 εκατ. ευρώ. Θέλετε να μάθετε και τους ετήσιους τζίρους των εταιρειών; Περίπου από 25 εκατ. ευρώ. Με απλά λόγια, δηλαδή, η κυβέρνηση αποφάσισε για το ...καλό του Ελληνα φορολογούμενου να τον απαλλάξει από ετήσια έσοδα δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ και να τα ...φορτώσει στον όμιλο Βαρδινογιάννη! Τόσο παστρικά...
Το δημοκρατικό κεκτημένο του ΠΑΣΟΚ...
Είναι χρήσιμο για κάθε εργάτη που ψήφιζε ή ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και που στο παρελθόν μπορεί να πίστεψε ότι μπορεί ως κυβέρνηση να βελτιώσει τη ζωή του, να του προσφέρει καλύτερες συνθήκες, να υπερασπιστεί το δίκιο του, να δει σήμερα καλύτερα τι ακριβώς πρεσβεύει αυτό το κόμμα. Καλύτερος μάρτυρας δεν μπορεί να υπάρξει από τους ίδιους τους βουλευτές του και τα λεγόμενά τους.
Ενα κλασικό παράδειγμα - εκτός από τα όσα μέχρι σήμερα έχει δηλώσει ο Θ. Πάγκαλος - είναι η συνέντευξη του Πάνου Μπεγλίτη στην κυριακάτικη «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ». Διαβάστε τι λέει: «...εκτός από τη δεξιά έχει και το ΚΚΕ τη "μαύρη βίβλο" του για κείνη την περίοδο. Το ΚΚΕ σήμερα δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην κοινωνία. Μπλοκάρει, δεσμεύει και καθιστά ομήρους πολίτες που αναζητούν διέξοδο. Είναι ένα κόμμα βαθιά συντηρητικό. Η άποψή του ότι "η μόνη νομιμότητα είναι το δίκιο του εργάτη" φοβάμαι ότι υπονομεύει ουσιαστικά όλο το δημοκρατικό κεκτημένο που δημιουργήθηκε μετά το 1974».
Πρέπει να καταλάβει κάθε εργαζόμενος, ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ότι η αντικομμουνιστική επίθεση στην οποία στη χώρα μας πρωτοστατεί η ηγεσία του συγκεκριμένου κόμματος, ουσιαστικά χτυπά το δίκιο της εργατικής τάξης. Γιατί η άποψη ότι το δίκιο του εργάτη υπονομεύει τη δημοκρατία, σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι με το δίκιο των μονοπωλίων, δηλαδή ενάντια στους εργάτες.
Ενάντια στα δικαιώματά τους, στην ελπίδα τους για μια καλύτερη ζωή, για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Οσο για τα περί «μαύρης βίβλου» ας μην αμαυρώνουν την ιστορία του λαϊκού κινήματος για να βρουν άλλοθι για τα πεπραγμένα της παράταξής τους. Γιατί το παρελθόν τους από την «Ενωση Κέντρου» αλλά και πιο πριν, σε όλη τη νεοελληνική ιστορία, βρίθει παραδειγμάτων μαύρης αντιλαϊκής πολιτικής δράσης.
... και οι εξετάσεις στην πλουτοκρατία
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δίνει εξετάσεις στην πλουτοκρατία και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ολα αυτά είναι μια ακόμα απόδειξη ότι το ΠΑΣΟΚ υπηρετεί ψυχή τε και σώματι το μεγάλο κεφάλαιο. Αλλωστε από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» που φώναζαν στη δεκαετία του '70, για να μείνουμε μόνο στη μεταχουντική περίοδο, έφτασαν, κοροϊδεύοντας το λαό, να εφαρμόζουν αντιλαϊκή πολιτική υπέρ του κεφαλαίου και να συμμετέχουν σαν κυβέρνηση στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν κλπ. Γι' αυτό, ο λαϊκός κόσμος που το ψήφιζε έως τώρα έχει έναν επιπλέον λόγο να το εγκαταλείψει και να ενισχύσει το ΚΚΕ.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ, η αποδυνάμωση συνολικά και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι το μόνο αποτέλεσμα που συμφέρει το λαό. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχουν αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι λειτουργούν με γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να δώσουν την απάντησή τους και στην κάλπη των ευρωεκλογών και των εθνικών εκλογών όποτε κι αν γίνουν.
Στη ρότα φιλολαϊκής διεξόδου
Το γεγονός ότι η πλειοψηφία του λαού αποστρέφεται και τα δύο κόμματα της αστικής διαχείρισης και δηλώνει τη δυσαρέσκειά του τόσο απέναντι στην κυβέρνηση, με ποσοστό 85,6%, όσο και απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, με ποσοστό 80,9%, καθώς και ότι το 58,2% των ερωτώμενων εκτιμά ότι ευθύνονται για την κατάσταση που ζει ο λαός εξίσου οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όπως καταγράφεται σε δημοσκόπηση που δημοσίευσε η εφημερίδα «Το Βήμα», δεν αποτελεί μια καινούρια διαπίστωση. Ομως, δείχνει με τρόπο σαφή ότι στις λαϊκές συνειδήσεις έχει παγιοποιηθεί μια κατάσταση, η οποία αποκαλύπτει ότι η δικομματική εναλλαγή δεν μπορεί να χειραγωγεί όπως πριν λαϊκές δυνάμεις, έτσι ώστε το αστικό πολιτικό σύστημα να λειτουργεί όπως πριν χωρίς δυσκολίες. Γεγονός που μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί, για να γίνουν τα επόμενα βήματα από τη σκοπιά των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων.
Η λαϊκή δυσαρέσκεια και η αποστροφή στα κόμματα της πλουτοκρατίας προκαλεί ανησυχίες στους αστούς. Οπως καταγράφεται στη συγκεκριμένη δημοσκόπηση, οι πολίτες σε υψηλά ποσοστά πάνε και παραπέρα. Σε ποσοστό 46,3% ζητούν «ριζικές αλλαγές», ενώ το 29% «επιθυμεί ανατροπή του συστήματος, διότι η κατάσταση δεν πάει άλλο». Ετσι, αστοί δημοσιολόγοι, τα αστικά επιτελεία και κόμματα σπεύδουν να οικοδομήσουν πάνω σε αυτά τα δεδομένα, ερμηνεύοντας ακόμα και το αίτημα για «ριζικές αλλαγές» ως ανάγκη για σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές, στις οποίες πρέπει να συναινέσουν και να συμβάλουν τα δυο αστικά κόμματα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως θέσης στις εκλογές.
Αυτές οι δημοσκοπικές καταγραφές δείχνουν ότι όλο και περισσότερο ωριμάζει στις λαϊκές συνειδήσεις η ανάγκη για έναν άλλο τρόπο ανάπτυξης, ανεξάρτητα αν τον συνειδητοποιούν. Κάτι τέτοιο, όμως, ανησυχεί τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της άρχουσας τάξης, γι' αυτόν το λόγο ψάχνουν τρόπους να σπρώχνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε ανώδυνα, για την κυρίαρχη πολιτική, μονοπάτια. Μοναδικό τους μέλημα είναι η διαχείριση της λαϊκής δυσαρέσκειας με στόχο τη χειραγώγησή της και όχι, βέβαια, η αντιμετώπιση των λαϊκών προβλημάτων που οδηγούν σε αυτήν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και στο εσωτερικό των ίδιων κομμάτων, έχουν ως αφετηρία και ως τερματισμό το πώς θα φέρουν στα μέτρα τους, πώς θα ελέγξουν τη λαϊκή αγανάκτηση, ώστε να μην ξεφύγει από τα πλαίσια του ευρωμονόδρομου.
Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, η αγανάκτηση πρέπει να μετασχηματιστεί από το λαό σε συνειδητή πολιτική επιλογή τιμωρίας της αστικής πολιτικής, των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, με τους αγώνες και με την ψήφο. Να αναπτυχθεί η οργανωμένη ταξική πάλη για τη διεκδίκηση της κάλυψης των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Να ενισχυθεί αποφασιστικά το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές όταν γίνουν. Να μην υποκύψει στο κάλπικο δίλημμα της ακυβερνησίας. Είναι ακυβερνησία για το κεφάλαιο, άρα είναι καλό για το λαό. Με αδύναμη κυβέρνηση, ο αγώνας του θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα, θα είναι βήμα προς τα μπρος για το φιλολαϊκό δρόμο ανάπτυξης, βήμα στην πραγμάτωση της εκτίμησής του ότι χρειάζονται ριζικές αλλαγές σε όφελός του κόντρα στα μονοπώλια. Μόνο τότε θα ενισχύεται η προοπτική ενός πλατιού μετώπου, που θα βάζει στην ημερήσια διάταξη ως λαϊκή αναγκαιότητα το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας.
Feeds
