Με περίσσεια επιπολαιότητα - τουλάχιστον - μίλησε το περασμένο Σάββατο ο Βλάσης Μπονάτσος, για «δημόσιο σύστημα υγείας κουρελέ», προσθέτοντας ότι όποιος δεν είναι διάσημος ή δεν έχει ιδιωτική ασφάλιση, είναι χαμένος!

Ο Βλ. Μπονάτσος μεταφέρθηκε επειγόντως στο «Ελπίς» για αλλεργικό σοκ - όπως λέει ο ίδιος - με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, του οποίου οι γιατροί δήλωσαν ότι δεσμεύονται απ' το ιατρικό απόρρητο και δε μίλησαν περισσότερο για το λόγο της μεταφοράς του. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο και μόλις βγήκε απ' αυτό χρησιμοποίησε τη διασημότητά του - όχι μόνο για να δείξει την αχαριστία του προς το ΕΚΑΒ και το «Ελπίς» - αλλά και να πλασάρει την ιδιωτική ασφάλιση ως μέσο... σωτηρίας.

Πρόκειται για τη φιλοσοφία της ατομικής ευθύνης, που συνάδει με επιλογές που καλλιεργούνται από πολλούς κύκλους - μηδέ και της κυβέρνησης εξαιρουμένης. Η οποία φιλοσοφία, για να ευδοκιμήσει, χρειάζεται πρώτα τη συκοφαντία.

Και, βέβαια, δε θα γίνουμε εμείς οι δικηγόροι του δημόσιου συστήματος υγείας, αφού συστηματικά κάνουμε αυστηρή κριτική στα υπαρκτά, πολλά και σοβαρά προβλήματά του. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι τη στάση του κ. Μπονάτσου υπάρχει μεγάλη διαφορά.

«Θα μπορούσε ο κ. Μπονάτσος να προπαγανδίσει τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, όπως και το έκανε, αφού όμως πρώτα ευχαριστούσε το ΕΚΑΒ και το δημόσιο νοσοκομείο "Ελπίς" που τον έσωσαν. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι σ' αυτούς οφείλει τη ζωή του και θα έπρεπε να τους είναι ευγνώμων», σημειώνει η ΕΙΝΑΠ σε σχετική ανακοίνωσή της και έχει απόλυτο δίκιο, αφού «η συμβολή του δημόσιου συστήματος υγείας στον τομέα του επείγοντος είναι καθοριστική, απόλυτη, αποκλειστική και επιστημονικά δικαιωμένη».

«Οπως σας είπα, πιστεύω ότι όλοι δεξιοί είμαστε πλέον, ακολουθούμε μια φιλελεύθερη πολιτική, που βασικά προέρχεται από την Ευρώπη και άρα δεν έχω κανένα πρόβλημα με την πολιτική του». Η δήλωση ανήκει στον Κύπριο μεγαλοεπιχειρηματία Στ. Χατζηιωάννου, δημοσιεύεται στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Men» και περιέχει την άποψή του για την πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη.

Σύγχρονη και ευρωπαϊκή απάντηση, όπως θα 'λεγαν μερικοί μερικοί... Αραγε στο «εμείς» συμπεριλαμβάνει και τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, τους φτωχούς αγρότες ή τους νέους που αναζητούν μάταια μια διέξοδο;

Οταν, λίγες μέρες μετά τις πρόσφατες εκλογές, είχε ανακοινωθεί η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, είχαμε σημειώσει ότι δεν είναι καθόλου τυχαία η τοποθέτηση του Θ. Πάγκαλου στο υπουργείο Πολιτισμού κι έχει άμεση σχέση με την Ολυμπιάδα του 2004 και το τεράστιο αλισβερίσι των τρισεκατομμυρίων, που αυτή συνεπάγεται.

Θέλετε να πάρετε ένα δείγμα των αντιλήψεών του, για να καταλάβετε καλύτερα τι θέλουμε να πούμε; Διαβάστε, λοιπόν, το παρακάτω απόσπασμα από τη συνέντευξή του στη χτεσινή «Απογευματινή»: «Του είπα του Ανδρέα Παπανδρέου ότι αυτή η εταιρεία (σ.σ. η Ολυμπιακή Αεροπορία) δεν είχε καμία ελπίδα. Πρέπει να δοθεί σε έναν ιδιώτη και αυτός να απολύσει όλους τους υπαλλήλους και αργότερα ίσως να προσλάβει μερικούς που δε φταίνε για την κατάσταση της εταιρείας και που έχουν διάθεση να εργαστούν με φυσιολογικούς όρους, όπως και όλοι οι άλλοι συνάδελφοί τους σε όλες τις άλλες αεροπορικές εταιρείες του κόσμου».

Κι αυτά τα έλεγε, το 1994. Σκεφθείτε τώρα, εν έτει 2000, τι θα κάνει με την Ολυμπιάδα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και σε ό,τι αφορά τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δε μας πέφτει λόγος. Σε ό,τι αφορά, όμως, τους βουλευτές του ΚΚΕ και τις σχετικές θέσεις του Κόμματος, ο Θ. Πάγκαλος διαστρεβλώνει κατάφωρα την πραγματικότητα. Το ΚΚΕ υποστηρίζει χρόνια τώρα την ίδρυση ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα κι έχει υποστηρίξει παλιότερα σχετικά αιτήματα, που το ήθελαν στο Γκάζι. Χώρο, για τον οποίο και ο κ. Πάγκαλος, ως υποψήφιος δήμαρχος, είχε συμφωνήσει.

Τι μεσολάβησε, λοιπόν, και η υπερώριμη ανάγκη ίδρυσης ενός τεμένους μετατράπηκε σε ίδρυση ολόκληρου Ισλαμικού Κέντρου, γεγονός, που - προφανώς - υποχρέωσε και στην αλλαγή χώρου; Γιατί η κυβέρνηση παρουσίασε στην αρχή την ίδρυση του Κέντρου ως άμεσα συνδεδεμένη με την Ολυμπιάδα του 2004 και μετά υποχώρησε; Ποιες συμφωνίες και με ποιους υποχρεώνουν την Ελλάδα στην ίδρυση τέτοιου Κέντρου και όχι ενός τζαμιού, μέσα στην Αθήνα; Ποιοι θα εγκατασταθούν και πώς θα διοικούν το Κέντρο αυτό;

Ας απαντήσει ο υπουργός Πολιτισμού στις ερωτήσεις αυτές και ας μην επιχειρεί να κρυφτεί πίσω από συκοφαντίες και βρισιές.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο λόγος για τα... πανηγύρια κάθε φορά που γίνεται κάποια δήλωση ή κάποια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλα ό,τι και να κάνουν τους βεβαιώνουμε ότι ουδείς θα συγκινηθεί σε αυτή τη χώρα με την ένταξη όσες φιέστες κι αν κάνουν.

Ακόμα δηλαδή και όσοι αδαείς νόμιζαν πως κάτι πραγματικά θα καλυτερεύσει με την ΟΝΕ, τώρα πια δεν έχουν αυταπάτες, αφού πίσω από τις μεγαλοστομίες οι εκκλήσεις για συνέχιση της λιτότητας και τα σχετικά γίνονται γνωστά στον κόσμο.

ΧΑΡΗΚΕ Ο ΑΚΗΣ που στη λήξη της άσκησης «Νταϊνάμικ Μιξ» ανακάλυψε ποσό καλά συνεργάζονται τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα και ποσό αποτελεσματικά θα είναι σε πιθανή ανάγκη χτυπήματος του «εχθρού».

Μόνο που δεν μπήκε στον κόπο να μας πληροφορήσει, ποιος μπορεί να είναι αυτός ο... εχθρός, που είμαστε τόσο έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε.

Εχθροί του ΝΑΤΟ στην περιοχή μας είναι οι Γιουγκοσλάβοι και όποιος άλλος αντιτίθεται στα σχέδια των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων. Αυτούς εννοούσε;

ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι από τη σημερινή σύσκεψη της ιεραρχίας της Εκκλησίας πρέπει να περιμένουμε... μια ιστορική απόφαση για το Γένος; Διότι με τέτοιες διαθέσεις κυκλοφορεί ανά την Ελλάδα τώρα τελευταία ο Χριστόδουλος!

Μάλλον φαντάζεται κάποιο είδος νεολαίας που «θα σηκώσει τα λάβαρα» για το θέμα των ταυτοτήτων, όπως είπε προχτές, θα φορά σκουλαρίκι αλλά και... φουστανέλα και φυσικά θα ακούει το... ροκ των παπάδων που πρόσφατα κυκλοφόρησε και σε σι-ντι.

Σίγουρα το να έχει κανείς παιδί και να το δει σε τέτοια κατάσταση, δεν είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να του τύχει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η πόρτα της ιδιωτικοποίησης ανοίγει διάπλατα με την απόφαση της κυβέρνησης για «διεθνή διαγωνισμό». Και τη στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει στην ΟΑ τη χαριστική βολή, διά στόματος υπουργού Πολιτισμού, ασχημονεί και υβρίζει, τρομοκρατεί και φωνασκεί για να κρύψει τις τεράστιες πολιτικές της ευθύνες.

Να μη φοβόμαστε δηλαδή την πολιτική εκείνη που αποδεδειγμένα ωφελεί τους μεγάλους αεροπορικούς ομίλους και που οδηγεί στην εξόντωση ή απορρόφηση των μικρότερων εταιριών, όπως είναι η ΟΑ.

Από το 1994 πάνω από τις πλάτες των εργαζομένων της ΟΑ πέρασαν τρία «προγράμματα εξυγίανσης». Εξυγίανση όμως δεν είδαν οι εργαζόμενοι, ούτε η ελληνική κοινωνία. Αν κάτι είδαν και άκουσαν, είναι οι συκοφαντίες για «χαραμοφάηδες» και «τεμπέληδες» εργαζόμενους. Μια τεράστια συκοφαντική και δυσφημιστική εκστρατεία, στην οποία πρωτοστατούσαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, προκειμένου να καμφθούν οι εργαζόμενοι και οι πολίτες ν' αποδεχτούν τους σωτήρες της ιδιωτικοποίησης.

Τα άλλα, περί «στρατηγικών συμμαχιών» και για τους ιδιώτες που θα σώσουν την ΟΑ, είναι για τους άλλους... Το πολυεθνικό κεφάλαιο, τους ντόπιους «τρόφιμους» του δημόσιου ταμείου και τους «μνηστήρες», που, μέσω της δημόσιας περιουσίας, επιχειρούν «ν' απογειώσουν» τα κέρδη και τις μεγάλες ήδη περιουσίες τους...

Γρηγοριάδης Κώστας

Και σε ό,τι αφορά την «ελευθερία κίνησης αγαθών, κεφαλαίων και προσώπων» τα πράγματα είναι πολύ καθαρά. Το μεγάλο δυτικοευρωπαϊκό κεφάλαιο θέλει να κινείται παντελώς ελεύθερο (διάβαζε ασύδοτο) απ' άκρη σ' άκρη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ώστε να αποκομίζει τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι το δεύτερο. Ποια θα είναι, δηλαδή, τα «κοινά δικαιώματα» των προσώπων, που θα «κινούνται και εργάζονται ελεύθερα» από χώρα σε χώρα; Μήπως, για παράδειγμα, η προωθούμενη πολύμορφα κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η αντικατάστασή τους από τις ατομικές συμφωνίες και άλλα παρόμοια αντεργατικά μέτρα θα συμπεριλαμβάνονται σ' αυτά τα «κοινά δικαιώματα»;

Τώρα, μάλιστα! Σύμφωνα με σχέδια της Ελληνίδας επιτρόπου, Αν. Διαμαντοπούλου, η μάχη κατά της ανεργίας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο θα περάσει - λέει - στους δήμους και στις κοινότητες! Για όσους δεν κατάλαβαν και για όσους νόμιζαν ότι τους δήμους τους υπολόγιζαν μόνο για να περάσουν τα διαβόητα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, πάμε για μια μεγάλη... αποκέντρωση των «δράσεων για την απασχόληση», ενώ η κυβέρνηση, τα αρμόδια υπουργεία, ακόμα και ο ΟΑΕΔ δε θα είναι για ψιλοδουλιές, αλλά για τα μεγάλα, για τη χάραξη των γενικών πολιτικών...

Για όσους πάλι δεν κατάλαβαν, υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες. Στους δήμους, λέει, θα μπορούν να δημιουργηθούν δημοτικά κέντρα ανάπτυξης της απασχόλησης, τα οποία θα μπορούν να γίνουν και μικροί ΟΑΕΔ, ενώ θα υπάρχει πρόσβαση στα ευρωπαϊκά κονδύλια, μέσω της ένταξης των τοπικών προγραμμάτων απασχόλησης στα εθνικά σχέδια δράσης...

Ενα μόνο προβληματάκι... εντοπίζεται σ' αυτή τη «νέα στρατηγική» κατά της ανεργίας: «Κατά πόσον οι δήμοι μπορούν να ανταποκριθούν σε μια τόσο μεγάλη πρόκληση, αλλά και κατά πόσο διαθέτουν την κατάλληλη υποδομή...».

Και ένα ερώτημα από μας προς την Κοινοτική μας επίτροπο: Λογαριασμό, ευθύνη, βρε παιδί μου, από πού θα ζητάνε οι άνεργοι για την κατάστασή τους; Από τον κοινοτάρχη τους;

Πάντως ο υφυπουργός Εργασίας, Χ. Πρωτόπαπας, σε συνέντευξή του στο «Εθνος» επιμένει ότι ο ΟΑΕΔ είναι αυτός που μέσα από την «εκ βάθρων αλλαγή του» θα κάνει «εξατομικευμένη πολιτική για κάθε άνεργο». Ειδικότερα, «κάθε άνεργος να γνωρίζει ότι μια φορά το χρόνο θα καλείται από τον ΟΑΕΔ και θα του προσφέρεται μια θέση απασχόλησης μέσω επαγγελματικού προσανατολισμού, επαγγελματικής κατάρτισης ή και εργασιακής εμπειρίας...».

Και τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου τι θα κάνει ο άνεργος κύριε Πρωτόπαπα; Θα κάααθεται;

Δεν ξέρουμε αν θα απαντηθεί το ερώτημα, πάντως προς το παρόν η τοποθέτηση τού κ. Πρωτόπαπα μας έλυσε μια άλλη απορία, δηλαδή τι είναι αυτές οι «ευκαιρίες απασχόλησης» που μας έταξε προεκλογικά ο πρωθυπουργός.

Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός - με αφορμή τη συνάντηση Κλίντον με ομογενειακές οργανώσεις - που έγραφαν για τη διαφαινόμενη θέληση του Προέδρου των ΗΠΑ να δώσει αποφασιστική «ώθηση» στη λύση του Κυπριακού, αφού -υποτίθεται - θέλει να τελειώσει την προεδρία του με μια μεγάλη διεθνή επιτυχία. Τις προάλλες, έγραφαν για νέο «χτύπημα» των ΗΠΑ στην Κύπρο, με αφορμή μια παράγραφο που ήθελε ο Μπ. Κλίντον να συμπεριληφθεί στο κοινό ανακοινωθέν ΗΠΑ - Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Για τις εγχώριες «συναδέλφους» μιλάμε, που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν πως η δρομολογημένη ήδη από τις ΗΠΑ και την ΕΕ λύση για το Κυπριακό, δεν έχει καμιά σχέση με τα πάγια αιτήματα του λαού της Μεγαλονήσου και απλώς τσακώνονται για το ποιος θα εξυπηρετήσει περισσότερο τα συμφέροντά του.

Κι αν αναρωτιέστε για το τι είδους λύση προωθούν οι «μεγάλες δυνάμεις», πάρτε υπόψη σας την πρόσφατη δήλωση του Καναδού πρωθυπουργού - ο οποίος πήρε μέρος και στη διάσκεψη του Βερολίνου - στη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Ελληνα Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κ. Στεφανόπουλο: «Ελπίζουμε ότι θα υπάρξει πολιτική λύση για τους κατοίκους στο βόρειο τμήμα και για τους κατοίκους στο νότιο τμήμα της Κύπρου...», είπε ο κ. Κρετιέν, όταν ρωτήθηκε για τη διαχωριστική γραμμή στην Κύπρο και επέμενε, παρά την προσπάθεια του Κ. Στεφανόπουλου, να θέσει το θέμα στη βάση των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ.

Στο Βερολίνο, λοιπόν, οι «δεκαπέντε» επιχείρησαν να βρουν ένα κοινό πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα αντιμετωπίσουν και τα δυο ζητήματα που απειλούν τη σταθερότητα του συστήματος. Η παρουσία των ηγετών της Ν. Ζηλανδίας, της Ν. Αφρικής, της Χιλής, της Αργεντινής, της Βραζιλίας υπογράμμιζε την πρόθεση των οργανωτών της Διάσκεψης να αναζητήσουν ένα ενιαίο σύστημα κανόνων για την αντιμετώπιση των περιφερειακών προβλημάτων που οξύνονται από την «παγκοσμιοποίηση» και αποτελούν πεδίο σύγκρουσης και ανταγωνισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Ωστόσο, ο Αμερικανός πρόεδρος, πρωταγωνιστής της Διάσκεψης, δεν έχασε την ευκαιρία να υπενθυμίσει στους «κεντροαριστερούς» Ευρωπαίους «συντρόφους» του την αμερικανική υπεροχή, προβάλλοντας το σχέδιο για το αντιπυραυλικό σύστημα (νέος Πόλεμος των Αστρων) που αφήνει ακάλυπτη την Ευρώπη και προκαλεί την ανησυχία και τις αντιδράσεις του Γκ. Σρέντερ και του Λ. Ζοσπέν.

Η χωρίς κανόνες λειτουργία της «παγκοσμιοποίησης», της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων, οδηγεί στην εξάπλωση της φτώχειας και της ανεργίας, στην προκλητικά άνιση κατανομή του πλούτου, στη δημιουργία αγεφύρωτου χάσματος μεταξύ των λίγων χωρών που επωφελούνται από την «παγκοσμιοποίηση» και της πλειοψηφίας των χωρών που οδηγούνται στην απόλυτη εξαθλίωση. Η κοινή δήλωση των «δεκαπέντε» στο Βερολίνο αποτυπώνει τους προβληματισμούς για τη θέσπιση κάποιων κανόνων και την ανάγκη μιας εποπτείας των αγορών για να αποφευχθούν οι αναμενόμενες εκρήξεις.

Ο λαός πλέον

ζητιάνος

ο λαός πλέον

επαίτης,

μα κορδώνεται

ο σουλτάνος

κι εμφανίζεται

ως ηγέτης,

λες και έχει

καταφέρει

τίποτ' άλλο

απ' το «χέρι»!

* * *

Ο λαός έχει

λυγίσει

απ' τα βάρη

και τη «ζώνη»,

μα κοιτάξτε

το δερβίση

πώς φουσκώνει

σαν παγόνι

και δεν πάει

να δέσει πέτρα

να... πνιγεί

μ' όλα τα «μέτρα»!