Τρίτη 6 Ιούνη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Πίσω στην εποχή του Ωνάση

Με την αποτυχία του τρίτου κυβερνητικού εγχειρήματος «εξυγίανσης» της ΟΑ και το κοινή συναινέσει - έτσι το είπαν - διαζύγιο με τους Βρετανούς τοποτηρητές της «British Airways», κλείνει άλλος ένας κύκλος απαξίωσης, συρρίκνωσης και δυσφήμησης στην πολύπαθη ιστορία του εθνικού αερομεταφορέα. Ενας μαύρος «κύκλος» που φέρνει τη σφραγίδα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η οποία όμως, αν και αλλάζει το «μαέστρο», συνεχίζει αμετανόητη να παίζει τον ύμνο της ιδιωτικοποίησης.

Η πόρτα της ιδιωτικοποίησης ανοίγει διάπλατα με την απόφαση της κυβέρνησης για «διεθνή διαγωνισμό». Και τη στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει στην ΟΑ τη χαριστική βολή, διά στόματος υπουργού Πολιτισμού, ασχημονεί και υβρίζει, τρομοκρατεί και φωνασκεί για να κρύψει τις τεράστιες πολιτικές της ευθύνες.

Μετά το κυβερνητικό πλιάτσικο και τη συμπαιγνία σε βάρος της ΟΑ και του ελληνικού λαού, τώρα επικαλούνται το μονόδρομο της ιδιωτικοποίησης. Δηλαδή, να επιστρέψουμε στην εποχή του Ωνάση... Γιατί, αυτό υπαγορεύουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών, το Διευθυντήριο των Βρυξελλών και οι «κεντροαριστεροί» του Βερολίνου.

Αφού πρώτα η ΕΕ απαγόρευσε κάθε εθνική στήριξη στην ΟΑ, αφού επέβαλε τη δικτατορία των μεγάλων αεροπορικών επιχειρήσεων με την πολιτική των «ανοιχτών ουρανών», αφού η ελληνική κυβέρνηση παρέδωσε το αεροδρόμιο των Σπάτων στους Γερμανούς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τώρα ο κύριος Σημίτης μας προτρέπει να μη φοβόμαστε την παγκοσμιοποίηση...

Να μη φοβόμαστε δηλαδή την πολιτική εκείνη που αποδεδειγμένα ωφελεί τους μεγάλους αεροπορικούς ομίλους και που οδηγεί στην εξόντωση ή απορρόφηση των μικρότερων εταιριών, όπως είναι η ΟΑ.

Από το 1994 πάνω από τις πλάτες των εργαζομένων της ΟΑ πέρασαν τρία «προγράμματα εξυγίανσης». Εξυγίανση όμως δεν είδαν οι εργαζόμενοι, ούτε η ελληνική κοινωνία. Αν κάτι είδαν και άκουσαν, είναι οι συκοφαντίες για «χαραμοφάηδες» και «τεμπέληδες» εργαζόμενους. Μια τεράστια συκοφαντική και δυσφημιστική εκστρατεία, στην οποία πρωτοστατούσαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, προκειμένου να καμφθούν οι εργαζόμενοι και οι πολίτες ν' αποδεχτούν τους σωτήρες της ιδιωτικοποίησης.

Δεν έσωσε την ΟΑ ούτε η «εργασιακή ειρήνη», την οποία εξασφάλισαν για λογαριασμό της κυβέρνησης οι γνωστές πλειοψηφίες στην ΟΣΠΑ. Αποδείχτηκε δηλαδή, ακόμα μια φορά, ότι η εγκατάλειψη της ταξικής γραμμής στα συνδικάτα, με μαθηματική ακρίβεια, οδηγεί στην υπονόμευση των εργατικών δικαιωμάτων, ματαιώνοντας κάθε προοπτική ανάπτυξης του εθνικού αερομεταφορέα. Κανένας δεν μπορεί πλέον να κρύβεται πίσω από τις πλαστικές σημαίες της «συναίνεσης».

Ομόνος δρόμος που μένει είναι ο αγώνας των εργαζομένων, για μια πραγματικά ενιαία και δημόσια «Ολυμπιακή». Ενας αγώνας που, σε συμπαράταξη με άλλα κοινωνικά στρώματα και ομάδες, θα κατοχυρώσει τον εθνικό και κοινωνικό της χαρακτήρα. Αυτή είναι η πραγματική πρόκληση για τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα.

Τα άλλα, περί «στρατηγικών συμμαχιών» και για τους ιδιώτες που θα σώσουν την ΟΑ, είναι για τους άλλους... Το πολυεθνικό κεφάλαιο, τους ντόπιους «τρόφιμους» του δημόσιου ταμείου και τους «μνηστήρες», που, μέσω της δημόσιας περιουσίας, επιχειρούν «ν' απογειώσουν» τα κέρδη και τις μεγάλες ήδη περιουσίες τους...


Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ