Το Σεπτέμβρη του 2007 όταν επιτέλους η κυβέρνηση ...«ανακάλυψε» τη μόλυνση του Ασωπού με εξασθενές χρώμιο και επέβαλε πρόστιμα σε κάποιες βιομηχανίες που φαινόταν ότι ευθύνονταν για τη ρύπανση ακόμη και «διά γυμνού οφθαλμού», ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς είχε δηλώσει επί λέξει: «Σε περιπτώσεις υποτροπής ή μη συμμόρφωσης προς τους περιβαλλοντικούς όρους θα υπάρχει διακοπή των εργασιών της επιχείρησης»!
Κανείς δεν ξέρει βέβαια αν και πότε εισπράχτηκαν τα πρόστιμα αυτά. Εκείνο που έγινε γνωστό, πάντως, είναι ότι πρόσφατα η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας επέβαλε νέα πρόστιμα για ρύπανση σε τρεις από τις βιομηχανίες, οι οποίες κατείχαν περίοπτη θέση και στον κατάλογο του 2007!
Μη ρωτήσει κανείς αν επιβλήθηκε στις βιομηχανίες αυτές, που συνελήφθησαν να ρυπαίνουν επανειλημμένα, να τοποθετήσουν αντιρρυπαντική τεχνολογία. Αυτή, βλέπετε, έχει κόστος και αντιβαίνει της προσπάθειας ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας. Αλλωστε, τώρα βρήκαν και πρόσχημα ότι το πρόστιμο το «έφαγαν» για άλλη παράβαση!
Συμπέρασμα: Αν και οι βιομήχανοι «καινοτομούν» διαρκώς στη ρύπανση κανείς ποτέ δεν πρόκειται να τους κάνει τίποτα παραπάνω από το να εξακολουθήσει να τους «χαϊδεύει» με αμφίβολης αξίας πρόστιμα, για να συνεχίζουν την ασύδοτη δράση τους. Και την ίδια στιγμή, οι κάτοικοι της Θήβας, των Οινοφύτων και άλλων περιοχών της Βοιωτίας και της Αττικής και οι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες τους θα εξακολουθούν να πίνουν μολυσμένο νερό!
Αμφιβάλλει κανείς ότι πρόκειται για συνειδητά εγκληματική πολιτική;
«Φρένο» στις δημόσιες συγκοινωνίες...
Το 1962 στην Αθήνα αντιστοιχούσαν μόλις 20 ΙΧ ανά 1.000 κατοίκους, ενώ το 2006, σύμφωνα με μελέτη του Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών Αθήνας (ΟΑΣΑ), είχαμε φθάσει στα 374, δηλαδή πολύ κοντά στα όρια κορεσμού που υπολογίζονται στα 500 ΙΧ.
Την ίδια στιγμή αντίστροφη είναι η εικόνα στις μαζικές συγκοινωνίες. Το 1962 αντιστοιχούσαν 450 μετακινήσεις με μαζική συγκοινωνία ανά κάτοικο το χρόνο, στη δεκαετία του '80 έπεσαν στις 140, ενώ από τη δεκαετία του '90 που άρχισε η ανάκαμψη (κυρίως λόγω της κατασκευής του μετρό) οι μετακινήσεις αυτές έφτασαν στις 270 το 2006. Ωστόσο, εξακολουθούν να είναι σχεδόν οι μισές σε σχέση με αυτές της δεκαετίας του '60, όταν είχαν φθάσει ακόμη και τις 480.
Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν απόλυτα ότι επί δεκαετίες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο δεν πήραν τα αναγκαία μέτρα για να ευνοήσουν τη χρήση των δημόσιων μέσων μαζικής μεταφοράς από τους εργαζόμενους, αλλά έπαιρναν και παίρνουν μέτρα πριμοδότησης του ΙΧ, ευνοώντας τους αυτοκινητοβιομήχανους, τους πετρελαιάδες, κ.ά.
Από αυτήν την άποψη, η πάλη του λαού για δημόσιες σύγχρονες συγκοινωνίες, δωρεάν για τους εργαζόμενους τις πρωινές ώρες και με φτηνό εισιτήριο την υπόλοιπη μέρα, αποκτά ιδιαίτερη σημασία...
«Ειλικρινείς» προθέσεις...
Mε επιστολή του προς τους υπουργούς Εσωτερικών και Οικονομίας, ο πρόεδρος της Ενωσης Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδας (ΕΝΑΕ), Δ. Δράκος, διαμηνύει τη βούληση του ΔΣ του οργάνου να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις, αν δεν ικανοποιηθούν κάποια αιτήματα, όπως η κάλυψη του κόστους μεταφοράς των μαθητών και η πρόσληψη προσωπικού. «Δεν αμφισβητούμε τις ειλικρινείς προθέσεις σας, όμως η δυσμενής εξέλιξη των προβλημάτων απαιτεί άμεση επίλυση», σημειώνεται στην επιστολή.
Και αναρωτιόμαστε, γιατί δεν αμφισβητούνται οι προθέσεις της κυβέρνησης; Τι έκανε για την επίλυση των ανωτέρω προβλημάτων; Τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ όσο και οι ηγεσίες (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ) της ΕΝΑΕ από κοινού ευθύνονται όχι μόνο γι' αυτά και άλλα προβλήματα λειτουργικής φύσης με σοβαρές συνέπειες στους εργαζόμενους, αλλά κυρίως για το ρόλο που έχουν επιλέξει για το θεσμό, αυτόν του διεκπεραιωτή κρατικών υποθέσεων, του εντολοδόχου των αντιλαϊκών επιλογών.
Σκόπιμη παραπλάνηση
Πυκνώνουν το τελευταίο διάστημα οι φωνές από βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, από συγκροτήματα του Τύπου, από τις ενώσεις των επιχειρηματιών που θέτουν ανοιχτά το θέμα της ριζικής αλλαγής της «λειτουργίας» και των «δομών» του πολιτικού συστήματος και των ίδιων των αστικών κομμάτων, ώστε να έρθουν πιο κοντά στους πολίτες, να τους δώσουν «χώρο» στις εσωκομματικές τους διαδικασίες και πραγματικό δικαίωμα «συμμετοχής» στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η συζήτηση άνοιξε ταυτόχρονα με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, σε συνθήκες που το αστικό πολιτικό σύστημα έχει δυσλειτουργίες. Δηλαδή, δεν μπορεί να χειραγωγεί όπως πριν, δεν του βγαίνουν για την ώρα τα κουκιά για ισχυρές αυτοδύναμες κυβερνήσεις, για ισχυρή αστική αντιπολίτευση. Η άρχουσα τάξη έχει διαγνώσει αρκετό διάστημα πριν το ξέσπασμα της κρίσης, την έντονη δυσαρέσκεια των λαϊκών στρωμάτων τόσο απέναντι στην εφαρμοζόμενη πολιτική όσο και απέναντι στους δύο πυλώνες του δικομματικού συστήματος που τη στηρίζουν και την προωθούν. Σήμερα, μπροστά στην εξελισσόμενη κρίση, η πλουτοκρατία ξέρει ότι δημιουργούνται προϋποθέσεις έντασης της ταξικής πάλης και μαζικής συμμετοχής λαϊκών δυνάμεων σ' αυτήν, κόντρα στις επιδιώξεις της. Σπεύδει να ανακινήσει ζήτημα λειτουργίας των κομμάτων της, του συστήματός της, έτσι που και την αντιδραστική πολιτική της να εφαρμόζει και τη χειραγώγηση λαϊκών δυνάμεων να επιτυγχάνει. Ηδη ο πρόεδρος του ΣΕΒ, έχει με δημόσιες τοποθετήσεις του κρούσει των κώδωνα του κινδύνου στους εταίρους του δικομματισμού, εγκαλώντας τους για ...«αδυναμία» να ανταποκριθούν στις ανάγκες των καιρών.
Τι προτείνουν κορυφαία στελέχη των δύο κομμάτων; Μιλούν για «ανοιχτά κόμματα», ζητούν από τους πολίτες να διατυπώνουν γνώμες και προτάσεις, αλλά επί της ουσίας στηριζόμενα σε μια τέτοια συμμετοχή να επιβάλλουν τις αντιδραστικές αποφάσεις και τα αντιλαϊκά προγράμματά τους, παρουσιάζοντάς τα ως αποτέλεσμα «συνδιαμόρφωσης» με τους εργαζόμενους τους οποίους θα καλούν στη συνέχεια όχι απλά να τα ανέχονται, αλλά να δρουν για την εφαρμογή τους, εξαπολύοντας μια άγρια επιδρομή σε βάρος κάθε λαϊκού και εργασιακού δικαιώματος, προκειμένου μπροστά στην κρίση να διασφαλιστεί η «ανταγωνιστικότητα» και η κερδοφορία των πολυεθνικών ομίλων. Ακόμη παραπέρα, να εμποδίσουν κάθε συμμετοχή στην οργανωμένη ταξική πάλη. Αυτό που επιζητούν τα αστικά κόμματα είναι, μέσω της συμμετοχής, να εξασφαλίσουν την «κοινωνική συναίνεση» και τη «συνενοχή» των εργαζομένων στη σε βάρος τους επιδρομή.
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παραπλανηθούν από τις σχέδια χειραγώγησης που δρομολογεί η αστική τάξη και τα κόμματά της. Η πραγματική συμμετοχή της εργατικής τάξης για τη διαμόρφωση συνθηκών που θα προασπίζουν τα συμφέροντά της είναι μέσα στους καθημερινούς αγώνες. Η μοναδικά ωφέλιμη συμμετοχή για τους εργαζόμενους είναι μέσα στα σωματεία με ταξικό προσανατολισμό που αντιμάχονται τις αντιλαϊκές πολιτικές. Μέσα από πρωτοβουλίες για τη δημιουργία εστιών αντίστασης και πάλης σε κάθε εργοστάσιο, μέσα στους χώρους δουλειάς με επιτροπές αγώνα, με απεργιακές επιτροπές. Το ίδιο και στους αγροτικούς συλλόγους, στις ενώσεις και τα κλαδικά σωματεία των αυτοαπασχολούμενων, μέσα στους φορείς του κινήματος, στις συνοικίες. Στη δημιουργία συσπειρώσεων για τη λύση των προβλημάτων τους κόντρα στα μονοπώλια. Να χτίσουν παντού κάστρα αντίστασης και κοινής δράσης.
Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
Οι λαοί φτιάχνουν την ιστορία τους...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΠΟΙΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ και ποιος Καραϊσκάκης... Καλοί ήταν αυτοί αλλά πέρασε η μπογιά τους. Εχουμε άλλους τώρα να μας ...εγείρουν την «εθνική περηφάνια» και όλα τα σχετικά.
Το ξέρετε ότι ο στρατιωτικός διοικητής των ναυτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ είναι Ελληνας; Πρωτοσέλιδο έγινε σε 3 τουλάχιστον εφημερίδες. Γνωρίζετε πως υπάρχει επίσης Ελληνας «λομπίστας» στο επιτελείο του Μπάρακ Ομπάμα;
Βάλτε πλάι τους τους γερουσιαστές ελληνικής καταγωγής, τους Ελληνες σε διοικητικές θέσεις σε οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο ΟΟΣΑ.
Τόσο πολύ προόδευσε πλέον το έθνος και σε αυτά τα υψηλά επίπεδα έχουμε φτάσει. Και μπορούμε να επιχαίρουμε, όντας βέβαιοι για το μέλλον μας, όταν έχουμε «δικούς μας» σε τέτοια πόστα...
Αφήστε που πολλά λέγονται και για επιφανείς Ελληνες πολιτικούς που μπορεί να φθάσουν έως και τα ύπατα ευρωπαϊκά αξιώματα. Λίγο το έχετε;
Από φιλέλληνες πάλι πάμε πάρα πολύ καλά. Ο Σαρκοζί είναι δηλωμένος φίλος της χώρας και νυχθημερόν σκέπτεται το καλό της.
Ο Β. Πούτιν πάλι μπορεί και να 'χει πάνω από το κρεβάτι του την ελληνική σημαία και να κοιμάται διαβάζοντας Ελληνες κλασικούς.
Και μην πάει το μυαλό σας σε τίποτε γεωστρατηγικά συμφέροντα πολυεθνικών ομίλων και επιχειρήσεων. Για αγνό φιλελληνισμό μιλάμε...
ΤΩΡΑ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ να πηγαίνουν όλα τόσο καλά στο διεθνές επίπεδο κι εμείς να είμαστε στην κατάσταση που είμαστε είναι μια άλλη υπόθεση.
Εχουμε χάσει την «κυριαρχία» στο μισθό μας που τον χρωστάμε πριν τον πάρουμε και ...ίσως την αυτοκυριαρχία μας.
Μάλλον γιατί οι πραγματικοί ήρωες σε κάθε στιγμή στην ιστορία είναι οι λαοί. Και οι καταστάσεις αλλάζουν μόλις πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους...
Γρηγοριάδης Κώστας
Αντίσταση στον «ευρωμονόδρομο»
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ολο και χειροτερεύει η θέση της μικρομεσαίας αγροτιάς, εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ, που εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες χρόνια τώρα. Μείωση τιμών, μείωση επιδοτήσεων, μείωση εισοδήματος επιφέρει μέχρι τώρα η ΚΑΠ και φως για καλυτέρευση των πραγμάτων δε φαίνεται στον ορίζοντα. Η αγροτιά θα οδηγείται όλο και με πιο έντονους ρυθμούς στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Η πολιτική του «ευρωμονόδρομου» δε λαμβάνει υπόψη τα πραγματικά συμφέροντα της αγροτιάς, αλλά των πολυεθνικών και του μεγάλου κεφαλαίου. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, η αγροτιά δεν έχει άλλο δρόμο πέρα από αυτόν του αγώνα και της αγωνιστικής συμπόρευσης με την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Η μόνη επιλογή που υπάρχει είναι: Αντίσταση - Ανυπακοή - Αντεπίθεση, σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Καμιά συμμόρφωση με το κοινοτικό Δίκαιο και τις κοινοτικές αποφάσεις, γιατί είναι ταξικές και αντιλαϊκές. Υπό αυτές τις συνθήκες, η μάχη των ευρωεκλογών αποτελεί μια καλή ευκαιρία και μπορεί να γίνει σταθμός για τη ανασύνταξη ενός ισχυρού ενωτικού λαϊκού κινήματος, μιας ισχυρής συμμαχίας εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων. Αποτελεί άλλη μια καλή ευκαιρία για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Με ισχυρό ΚΚΕ οι ευρωεκλογές μπορούν και πρέπει να σημάνουν αγγελτήριο σάλπισμα ενός κινήματος ικανού να παραμερίσει τους εκβιασμούς, τους μηχανισμούς της μοιρολατρίας και απογοήτευσης, για να ανοίξει τον ελπιδοφόρο δρόμο για ρήξεις και ανατροπές προς όφελος του λαού.
Γκάλοπ μετά τις «κουκούλες»
«Ρεύμα» υπέρ ...της κρατικής καταστολής εμφανίζουν αίφνης οι δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με τα ευρήματα η πλειοψηφία της «κοινής γνώμης» τάσσεται υπέρ της κατάργησης του ασύλου και της ελεύθερης εισβολής της Αστυνομίας στα πανεπιστήμια, υπέρ της λειτουργίας των χαφιεδοκαμερών, υπέρ της αυτόματης απέλασης των μεταναστών, υπέρ της συρρίκνωσης των ατομικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών... Δεν πρόκειται βέβαια για συντηρητική μετατόπιση της κοινωνίας, όπως σπεύδουν να πανηγυρίσουν «έγκυροι» αναλυτές και δημοσκόποι, αλλά για κατασκευασμένο αποτέλεσμα - προϊόν μιας παρατεταμένης και καλά σχεδιασμένης επιχείρησης χειραγώγησης και τρομοκράτησης της «κοινής γνώμης», κυρίως χάρη στην αξιοποίηση της δράσης των κουκουλοφόρων. Οι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης», που επί χρόνια τώρα αγανακτούσαν με την «ανικανότητα» της Αστυνομίας, έρχονται τώρα να χειροκροτήσουν τα «σκληρά αλλά αναγκαία» μέτρα καταστολής, που δε στρέφονται φυσικά κατά των κουκουλοφόρων αλλά κατά του λαϊκού κινήματος, σε μια στιγμή που τα λαϊκά στρώματα φορτώνονται με νέα βάρη λόγω της κρίσης. Ας μη γελιούνται. Κι άλλες φορές είχαν σπεύσει να προεξοφλήσουν τη συντηρητική στροφή της κοινωνίας και στη συνέχεια βρέθηκαν προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Η επίδειξη πυγμής και ο αυταρχισμός σε βάρος του λαϊκού κινήματος δεν πρόκειται να περάσουν.
Αστοχες συγκρίσεις
Φαίνεται πως η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τρέφει μεγάλο θαυμασμό για τον Ν. Σαρκοζί. Αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν τον έχει επικαλεστεί ως παράδειγμα, για να υποδείξει στον Ελληνα πρωθυπουργό το πώς πρέπει να κινείται στην ΕΕ. Προχτές, ο Αλ. Τσίπρας που βρίσκεται στο Παρίσι, μιλώντας σε μια εκδήλωση εκεί, άρχισε την ομιλία του ως εξής: «Αγαπητοί φίλοι, πρέπει να σας ομολογήσω ότι ερχόμενος στο Παρίσι νιώθω σαν να επέστρεψα στο 2009. Αφησα πίσω μια Ελλάδα που με ιλιγγιώδη ταχύτητα επιστρέφει σε μακρινές δεκαετίες. Η κυβέρνηση Καραμανλή, με πρόσχημα την εγκληματικότητα, ετοιμάζεται να λάβει μέτρα για την "διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης"».
Αυτά στο Παρίσι. Οπου χιλιάδες άνθρωποι ψάχνουν τροφή στα σκουπίδια. Στο Παρίσι. Που τα προάστιά του αναβιώνουν σκληρά γκέτο. Στο Παρίσι. Οπου συχνά πυκνά όπλα αστυνομικών εκπυρσοκροτούν και αφαιρούν ζωές νέων παιδιών. Στην καπιταλιστική Γαλλία όπου δικαιώματα τσακίζονται και η φτωχολογιά στενάζει. Σ' αυτήν τη Γαλλία του 2009 χαίρεται που επέστρεψε ο κ. Τσίπρας...
Στη δράση με τις αποφάσεις του Συνεδρίου
Την περασμένη Κυριακή τα μέλη και οι φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ έκαναν μια ακόμη πανεξόρμηση με τον «Ρ» και με την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου για το Σοσιαλισμό, ενώ ήδη είχε προηγηθεί η εξόρμηση με την Πολιτική Απόφαση για τα καθήκοντα του Κόμματος έως το 19ο Συνέδριο. Ηδη έγινε το πρώτο βήμα για να διαδοθούν στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία οι αποφάσεις του Συνεδρίου. Τα δύο αυτά ντοκουμέντα αποτελούν πολύτιμα όπλα για να γινόμαστε ολοένα και πιο ικανοί να δρούμε αποτελεσματικά και ολοκληρωμένα με τη στρατηγική του ΚΚΕ. Και προϋποθέτουν συνδυασμό δουλειάς πλατιά στο λαό με ταυτόχρονη μελέτη και αφομοίωσή τους. Το περιεχόμενό τους αποτελεί οδηγό δράσης, σηματοδοτεί για ολόκληρο το Κόμμα την ένταση της προσπάθειας για την εκπλήρωση των στόχων μας, για την ισχυροποίησή του, για να γίνει πράξη το κεντρικό σύνθημα του Συνεδρίου για την αντεπίθεση, για την ανασύνταξη του κινήματος, για να προσελκύσουμε και νέες δυνάμεις στη δράση από την εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Οι αποφάσεις δεν αφορούν στενά τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος. Αφορούν ολόκληρο το λαό. Αλλωστε, διαμορφώθηκαν με γνώμονα τα δικά του συμφέροντα. Οφείλουμε να γίνουν κτήμα του, πυξίδα που θα τον προσανατολίσουν σε δράση, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης νέα βάρη επιχειρείται να φορτωθούν στην πλάτη του και νέο πετσόκομμα δικαιωμάτων του σχεδιάζεται. Τα ντοκουμέντα μας βοηθούν να σημειώνουμε βήματα στην προσπάθεια για πλατιά συσπείρωση δυνάμεων με την πολιτική του Κόμματος, για πύκνωση των γραμμών του ταξικού κινήματος και των αγώνων του. Είναι εργαλεία για να καλλιεργηθεί ένα ήδη γόνιμο έδαφος, που αποτυπώνεται στο αυξημένο κύρος του Κόμματός μας στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, στους γερούς αγωνιστικούς δεσμούς που έχουν σφυρηλατηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα. Στην αυξημένη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια απ' την ασκούμενη πολιτική, στο γεγονός ότι ολοένα και περισσότεροι είναι οι άνθρωποι του μόχθου που αναζητούν διέξοδο, που προσεγγίζουν την πολιτική πρόταση του Κόμματός μας.
Διαδίδουμε τις αποφάσεις, διευκολύνουμε έτσι τη δουλειά μας για την οργάνωση των εργατών στα συνδικάτα, στις επιτροπές αγώνα, για τη μαζική συμμετοχή στους αγώνες στη γραμμή της εναντίωσης με το κεφάλαιο, τους πολιτικούς του εκπροσώπους, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα άλλα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», όπως είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Τη δουλειά με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, οικοδομώντας προϋποθέσεις κοινής δράσης με την εργατική τάξη που θα χτυπά τον κοινό τους αντίπαλο. Τη δράση για την ισχυροποίηση του Κόμματός μας, στα εργοστάσια, στους κλάδους, για νέο αίμα στις γραμμές του. Για ενίσχυσή του σε κάθε πολιτική μάχη όπως αυτή των ευρωεκλογών που έρχονται.
Με τα ντοκουμέντα στα χέρια, όλοι πλατιά στο λαό. Με την αισιοδοξία που απ' το ίδιο το Συνέδριο πηγάζει, καθώς απ' αυτό το Κόμμα μας βγήκε πιο ώριμο, πιο ισχυρό, πιο ικανό να ανταποκριθεί με επάρκεια στα σύνθετα σύγχρονα καθήκοντα, προχωράμε αποφασιστικά στη διάδοση των αποφάσεων, σχεδιάζουμε τη δράση, συνδυάζοντας θεωρητική και πρακτική δουλειά.
Feeds
