ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η «πράσινη» σημαία του ΣΥΝ

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μία από τις τρεις σημαίες στο έμβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η πράσινη. Είμαστε η πολιτική δύναμη που αναμετράται καθημερινά εδώ και πάρα πολλά χρόνια με την εκάστοτε κυβέρνηση σε όλα τα μέτωπα για την προστασία του περιβάλλοντος». Τα παραπάνω είπε σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας.

Προτείνουμε στον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει έπαρση της σημαίας στον Ελαιώνα, όταν το έργο τσιμεντοποίησης με την κατασκευή του γηπέδου του ΠΑΟ ολοκληρωθεί. Κάτι που επιδιώκει με φανατισμό ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούν επίσης να κάνουν έπαρση της «πράσινης σημαίας» στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων στην Κυψέλη, που ο ΣΥΝ στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας ψήφισε να μετατραπεί σε γκαράζ και τώρα κάνει πως δεν ξέρει. ΄Η ακόμα στο Λασίθι, στο Κάβο Σίδερο. Εκεί που ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ στην Αυτοδιοίκηση συμφωνεί με «ήπιες» επενδύσεις και έχει καταθέσει συγκεκριμένη πρόταση για το πώς πρέπει να γίνει η τσιμεντοποίηση...

Επίσης, ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε στο Θριάσιο και τα προβλήματα από «τις αλλεπάλληλες επεκτάσεις των βιομηχανιών» όπως είπε. Μάλλον στο Θριάσιο ο ΣΥΝ πρέπει να κάνει έπαρση όποιας σημαίας έχει και δεν έχει. Πριν λίγα χρόνια, εκεί, η δημοτική αρχή της Ελευσίνας, που έχει στηριχτεί από τον ΣΥΝ, κάλεσε από κοινού με την εταιρεία ΤΙΤΑΝ σε εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής σε πολιτιστικό κέντρο, που η ίδια δημοτική αρχή του ΣΥΝ το ονόμασε «Λεωνίδας Κανελλόπουλος» (πρώην πρόεδρος και ιδιοκτήτης της «ΤΙΤΑΝ ΑΕ»). Εκδήλωση που είχε διοργανωθεί μετά από ένα εργατικό ατύχημα στο τσιμεντάδικο με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους δυο εργάτες.

Προνομιούχος ο εργαζόμενος!

Προνομιούχος είναι όποιος εργαζόμενος έχει μια σταθερή δουλειά και δεν αντιμετωπίζει άμεσα την απειλή της απόλυσης. Αρα αυτός πρέπει να πληρώσει για την αντιμετώπιση της κρίσης. Αυτή είναι η νέα διαχωριστική γραμμή που προβάλλει η κυβερνητική προπαγάνδα, στο πλαίσιο της τακτικής τού «διαίρει και βασίλευε», για να πειθαναγκάσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα να αποδεχτούν τη μείωση των αποδοχών τους, έκτακτες εισφορές για τη διάσωση των ασφαλιστικών ταμείων τους κ.ο.κ. «Θα συνυπολογιστεί και το γεγονός ότι οι μισθωτοί του Δημοσίου έχουν την ασφάλεια της μονιμότητας, κάτι που δεν ισχύει για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα», δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπουργός Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου όταν ρωτήθηκε (από το «Βήμα της Κυριακής») για την εισοδηματική πολιτική του τρέχοντος έτος. Αν κάτι εντυπωσιάζει από το άθλιο αυτό εφεύρημα της κυβέρνησης, είναι ότι αξιοποιεί την κρίση για να κατεβάσει τον πήχη ακόμα πιο χαμηλά, σε σημείο που ακόμα και μια άθλια αμειβόμενη θέση εργασίας να φαντάζει ως σημαντικό προνόμιο και κατάκτηση. Φυσικά αυτός ο «κατήφορος» δεν έχει πιάσει πάτο, αφού μετά από τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, προνομιούχος μπορεί να είναι όποιος εργάζεται έστω και μερική απασχόληση...

Χάος στην ακτοπλοΐα

Δεν έχουν τελειωμό τα προβλήματα στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες και η ταλαιπωρία νησιωτών, επιβατών και ναυτεργατών, που γεννά η εφοπλιστική ασυδοσία και η αντιλαϊκή πολιτική που τη στηρίζει. Οι ναυτεργάτες του πλοίου «ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ» της εταιρείας ΣΑΟΣ του εφοπλιστή Μανούση, παραμένουν στον καταπέλτη, διεκδικώντας με επίσχεση εργασίας τα δεδουλευμένα τους. Την περασμένη βδομάδα, οι ναυτεργάτες του πλοίου «ΜΙΛΕΝΑ» του εφοπλιστή Αγούδημου, επέβαλαν μετά από επίσχεση εργασίας την καταβολή των δεδουλευμένων τους. Την Παρασκευή, το «ΜΙΛΕΝΑ» απέπλευσε μεν κανονικά για το προγραμματισμένο ταξίδι του, ωστόσο έφυγε με προσωρινά πιστοποιητικά αξιοπλοΐας, τα οποία λήγουν στις 17 Μάρτη. Στο πλοίο, την περασμένη βδομάδα έγινε διήμερος έλεγχος από επιθεωρητές του Κλάδου Ελέγχου Εμπορικών Πλοίων και του Ελληνικού Νηογνώμονα, του οποίου τα αποτελέσματα κρατήθηκαν εφτασφράγιστο μυστικό. Στο μεταξύ, την Παρασκευή έμεινε ανεκτέλεστο και το δρομολόγιο του ακτοπλοϊκού πλοίου «ΣΑΡΔΗΝΙΑ ΒΕΡΑ», του εφοπλιστή Σπανού. Πρόσχημα ότι η εταιρεία πετρελαιοειδών ΕΚΟ δεν προμήθευσε το πλοίο με καύσιμα, αν και σύμφωνα με την εταιρεία είχε προπληρωθεί. Ενώ από τις 28 Φλεβάρη έχουν να δουν καράβι τα νησιά Λειψοί, Σύμη και άλλα, καθώς το πλοίο «ΝΤΑΛΙΑΝΑ» έχει ακινητοποιηθεί, αφού εντοπίστηκε στη Ρόδο να ταξιδεύει με μεγάλο ρήγμα! Αυτός είναι ο αγγελικά πλασμένος κόσμος της ακτοπλοΐας. Γι' αυτές τους τις υπηρεσίες, η κυβέρνηση σπεύδει να επιδοτήσει και φέτος τους εφοπλιστές και τα σαπάκια τους με περίπου 100 εκ. ευρώ, από τις τσέπες του ελληνικού λαού.

Η σπασμένη βιτρίνα και η «Σκότλαντ Γιάρντ»

Η «σπασμένη βιτρίνα», η «κουκούλα» και τέτοιου τύπου πρακτικές από ομάδες «γνωστών αγνώστων» είναι τόσο καλοδεχούμενες από το αστικό κράτος που αξιοποιούνται με απίστευτα αντανακλαστικά, αν δεν έχουν προετοιμαστεί, τόσο άμεσα και πρόθυμα από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αρκεί, ωστόσο, να δει κανείς λίγο πιο προσεχτικά την αλληλουχία και των τελευταίων γεγονότων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, το «σχέδιο - ασπίδα» που συγκροτήθηκε «εν μια νυκτί» απέναντι στη «βία των κουκουλοφόρων», τις συζητήσεις για το άσυλο, για την «αναποτελεσματικότητα της αστυνομίας», την «ανασφάλεια και αναρχία» που έχει γίνει πρώτο θέμα στον αστικό Τύπο, για να διαπιστώσει ότι ένα τέτοιο «σχέδιο» είναι από καιρό έτοιμο. Μήπως πιστεύει κανείς ότι οι πράκτορες της «Σκότλαντ Γιάρντ» έφτασαν στην Ελλάδα μόλις μετά τα γεγονότα της Παρασκευής;

Την επίθεση των κουκουλοφόρων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την περασμένη Παρασκευή - μια επίθεση άσχετη με τις διεκδικήσεις του οργανωμένου λαϊκού κινήματος - τη διαδέχτηκε η «αλλαγή φιλοσοφίας» της ΕΛ.ΑΣ. Καμία «αλλαγή φιλοσοφίας», στην πραγματικότητα, αλλά ενίσχυση της καταστολής, της παρακολούθησης, του φακελώματος, της τρομοκράτησης των εργαζομένων και των νέων, νέα πιο αυταρχική περιστολή των δημοκρατικών, πολιτικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Και μάλιστα με την «ηθική κάλυψη» που προσφέρει η δράση της «κουκούλας». Με δυο λόγια: Ανάμεσα στο ψεύτικο δίλημμα που βάζει η κυβέρνηση και η ΕΛ.ΑΣ.: «Σπασίματα, βία και αναταραχές ή περισσότερη αστυνόμευση;», οι πρακτικές της κουκούλας συμβάλλουν, ώστε ο λαός να συμφιλιωθεί ή να συμβιβαστεί - ή ακόμα και να αποδεχτεί - με την πιο άγρια καταστολή. Καταστολή που, όπως φαίνεται εδώ και χρόνια, είναι «αμήχανη», «ασυντόνιστη» και «λίγη» όσον αφορά τους κουκουλοφόρους, αλλά πάντοτε πολύ αποτελεσματική απέναντι στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, απέναντι σε συνδικαλιστές και εργαζόμενους, μετανάστες ή Ελληνες, όταν είναι να προστατεύσει τους εργοδότες, τις πολυεθνικές. Η περίπτωση της άμεσης αντίδρασης του αστικού κράτους στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα πολυκαταστήματα ΤΖΑΜΠΟ είναι χαρακτηριστική.

Η βία υπάρχει κι αναπτύσσεται στους τόπους δουλειάς. Με ωμούς εκβιασμούς και απειλές, με το φόβο της απόλυσης, με την καθημερινή ληστεία του ιδρώτα των εργαζομένων και με τα εκφοβιστικά διλήμματα που βάζουν οι καπιταλιστές εργοδότες. Αυτήν, την πραγματική βία συγκαλύπτει η «κουκούλα» και οι φαινομενικά «αντισυστημικές» πρακτικές της. Για να λουφάξουν οι εργαζόμενοι και οι νέοι και να δεχτούν την καταστολή. Καταστολή που, από την πρώτη εμφάνιση του κράτους, προστατεύει την τάξη που βρίσκεται στην εξουσία, τους καπιταλιστές σήμερα. Γι' αυτό και το άλλο κόμμα της πλουτοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ, διά στόματος του προέδρου του, έκανε λόγο από τη Βέροια για «ζούγκλα», κατηγόρησε την κυβέρνηση για «ανομία» και έθιξε εκτενώς το ζήτημα της «δημόσιας ασφάλειας».

Η δράση των κουκουλοφόρων δεν έχει καμία σχέση με τη λαϊκή αγανάκτηση και πάλη», υπογράμμισε και με αυτήν την αφορμή το ΚΚΕ. Ποτέ στην Ιστορία του εργατικού κινήματος δεν είχε θέση η «κουκούλα». Ισα - ίσα, στρεφόταν πάντοτε, σε τελευταία ανάλυση, εναντίον του αγωνιζόμενου λαού. Και από τις τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνεται η αναγκαιότητα για ένα μαζικό, οργανωμένο και καλά περιφρουρημένο λαϊκό κίνημα όπως προβάλλει και δρα το ΚΚΕ για να αναπτυχθεί, το οποίο θα απομονώνει κάθε πρακτική που προσφέρει χείρα βοηθείας στην εξουσία των μονοπωλίων.

Ελένη ΜΑΪΛΗ

Παχιά λόγια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΑ πράγματα γίνονται κι εμείς δεν παίρνουμε χαμπάρι! Για παράδειγμα ο Δ. Αβραμόπουλος διαβεβαίωσε χτες τον πρωθυπουργό ότι «άνοιξε μια νέα σελίδα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας»...

Γιατροί και νοσοκομειακό προσωπικό προσλαμβάνονται, νοσοκομεία αναβαθμίζονται, οι προμήθειες νοικοκυρεύονται, η λειτουργία των ιδρυμάτων αλλάζει προς όφελος του πολίτη.

Αν τους ακούσεις, πιστεύεις ότι αν επισκεφθείς αύριο ένα δημόσιο νοσοκομείο θα... τρίβεις τα μάτια σου με αυτά που θα δεις και αυθόρμητα θα σου έρθει να χειροκροτήσεις...

Αυτά μέχρι να το επισκεφθείς, βέβαια. Γιατί αν χρειαστείς κάτι ...προσγειώνεσαι ανώμαλα στην πραγματικότητα.

Κι αυτή ακριβώς η πραγματικότητα είναι το... μεγάλο πρόβλημα της κυβέρνησης. Δεν ταιριάζει με κανέναν τρόπο στις εξαγγελίες και τους κομπασμούς της!

ΑΥΞΗΘΗΚΑΝ ΑΛΜΑΤΩΔΩΣ οι ακάλυπτες επιταγές, σύμφωνα με τα στοιχεία των τραπεζών. Για να το πούμε καλύτερα, μάλλον οι καλυμμένες έχουν καταλήξει σπάνιο είδος. Μελάνι να έχουν, να... σφραγίζουν.

Διόλου περίεργο, όχι μόνο λόγω των προβλημάτων ρευστότητας, αλλά γιατί όλα όσα μας λένε και τα μέτρα που παίρνουν για την κρίση είναι από μόνα τους μια... ακάλυπτη επιταγή.

Ακάλυπτη φυσικά όσον αφορά τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους. Γιατί οι... μεγάλοι έλαβαν μια επιταγή 28 δισεκατομμυρίων (χώρια όσες είχαν λάβει πριν) απολύτως καλυμμένη με το υστέρημα του κοσμάκη.

Γιατί αυτοί βλέπετε... δε ρισκάρουν καθόλου. Δε «σπρώχνουν» μια επιταγή και βλέπουμε... Πατάνε στα σίγουρα.

Στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων για παράδειγμα. 'Η στα κοινοτικά κονδύλια. Σίγουρα λεφτά, μια και προέρχονται από τις τσέπες των εργαζομένων...

Οι θεωρίες περί «ελεύθερης αγοράς» και του ρίσκου που μπορεί να σε οδηγήσει να «πιάσεις την καλή» και «να πλουτίσεις», δεν είναι γι' αυτούς. Μας τις αφήνουν για να έχουμε αυταπάτες να πορευόμαστε...

Γρηγοριάδης Κώστας

Συστημική δημοκρατικότητα...

Την πεποίθησή του ότι «ο ΣΥΝ είναι το πιο δημοκρατικό κόμμα» εξέφρασε ο πρόεδρός του, Αλέξης Τσίπρας, σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία», με αφορμή την πρόσφατη διαδικασία εκλογής των υποψηφίων για τις ευρωεκλογές. Και χαρακτήρισε «διαδικασία γιορτή για την κατακτημένη εσωκομματική διαδικασία» τον τρόπο που ο ΣΥΝ επέλεξε για να εκλέξει τους υποψηφίους. Βέβαια, κάποια στελέχη του ΣΥΝ που συμμετείχαν στη γιορτή την ένιωσαν κάπως διαφορετικά. Και έκαναν λόγο δημόσια για «εκκαθαρίσεις», «κοψίματα», «αποκλεισμούς» και «ξεκαθαρίσματα λογαριασμών».

Κάθε κόμμα είναι αρμόδιο και υπεύθυνο να επιλέγει τον τρόπο διεξαγωγής των εσωκομματικών διαδικασιών. Για παράδειγμα, είναι δικαίωμα της ηγεσίας του ΣΥΝ να μοιράζει στους συνέδρους του τις προγραμματικές θέσεις 400 σελίδων που θα τεθούν προς έγκριση, λίγη ώρα πριν ξεκινήσει το συνέδριο. Και ταυτόχρονα είναι επίσης δικαίωμά τους να παρουσιάζουν τέτοιες διαδικασίες ως αποθέωση της δημοκρατίας. Κάτι αντίστοιχο με εκείνο που έλεγαν πριν λίγα χρόνια το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου όταν, χρησιμοποιώντας τον όρο «συμμετοχική δημοκρατία», επιδίωκαν να κρύψουν την πολιτική τους πρόταση που ήταν σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Ακόμα κι αυτή την εσωκομματική διαδικασία, έτσι όπως έχει εξελιχθεί, ο ΣΥΝ προσπαθεί να τη χρησιμοποιήσει για αποπροσανατολισμό και χειραγώγηση λαϊκών συνειδήσεων. Λέει με άλλα λόγια: Εχουμε πολυφωνία και αυτό μας καθιστά αυτομάτως το πιο δημοκρατικό κόμμα. Λέει συγκεκριμένα στη συνέντευξη: «Σε όλα τα υπόλοιπα κόμματα, τη λίστα για τις ευρωεκλογές την κρατά στο συρτάρι του ο πρόεδρος και στις εκλόγιμες θέσεις συνήθως τοποθετεί τους αρεστούς του». Οταν λέει για τ' άλλα κόμματα εννοεί τα άλλα αστικά κόμματα, γι' αυτό μιλά και για τους προέδρους τους. Και σωστά πράττει. Συγκρίνει λειτουργίες ομοίων κομμάτων. Το ΣΥΝ με τ' άλλα του συστήματος...

... και πολυφωνία οπορτουνιστών

Η πολυφωνία τους λοιπόν λένε ότι είναι ταυτόσημη με τη δημοκρατικότητα. Μόνο που αυτή η πολυφωνία στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εκφράζεται και κατανοείται ως εξής: Να μπορεί ένα στέλεχος του ΣΥΝ να δηλώνει υπέρ του ευρωστρατού, ένα άλλο στέλεχος να τον κατακεραυνώνει, ένα τρίτο να ζητά αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας και στις αρμοδιότητες που ασκεί και ένα τέταρτο στέλεχος να θέλει ένα νέο ευρωστρατό ως αντίπαλο δέος στο ΝΑΤΟ, και την Ελλάδα να παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτόν. Το ίδιο περίπου που συμβαίνει και με το Σύμφωνο Σταθερότητας, που αρκεί μια ανάγνωση της εφημερίδας του ΣΥΝ, της ΑΥΓΗΣ, για να δεις από σελίδα σε σελίδα εκ διαμέτρου αντίθετες τοποθετήσεις για το ίδιο θέμα. Και όλο αυτό μπορεί να σημαίνει πλουραλισμό και αποθέωση της δημοκρατίας μέσα στο κόμμα..! Μόνο που όλος αυτός ο πλουραλισμός δεν είναι τίποτα άλλο από καραμπινάτο οπορτουνισμό, έτσι που να χρησιμοποιείται κάθε θέση κατά το δοκούν, και να σπέρνουν αυταπάτες για την ουσία της πολιτικής τους, σοσιαλδημοκρατική πολιτική διαχείρισης με την ουτοπία ενός ανθρώπινου καπιταλισμού.

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι στη συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας ανοίγει την αγκαλιά του στον Φώτη Κουβέλη, όταν λίγες μέρες πριν ο εκπρόσωπος του κόμματός του, Θ. Καρίντζης, επικαλούνταν το καταστατικό για να αποκλείσει τη συμμετοχή του στο ευρωψηφοδέλτιο.

Αυτό που αντανακλά η δημοκρατία τους στην εσωκομματική τους λειτουργία, είναι ακριβώς αυτό που αντανακλούν και οι πολιτικές τους θέσεις και προτάσεις. Διαχείριση της κατάστασης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, καμία προοπτική για τα λαϊκά στρώματα. Γιατί όλο αυτό το μείγμα αποπροσανατολισμού έχει ένα στρατηγικό στόχο: Να μπει φρένο στη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Να πειστούν οι εργάτες ότι μπορεί να δουν άσπρη μέρα αν ο εργοδότης τους τούς εκμεταλλεύεται λιγότερο... Αλλη ουτοπία. Επικίνδυνη. Αυτή είναι η πολιτική τους θέση και γύρω από αυτήν κλωθογυρνά ο όποιος πλουραλισμός προσπαθούν να πείσουν ότι υπάρχει.

Προστασία των κερδών

Γρηγοριάδης Κώστας

«Σωστά» εκτιμά η κυβέρνηση ότι λειτουργεί «το σύνολο των επιχειρήσεων» και εναποθέτει στην «κοινωνική ευθύνη» των επιχειρηματιών το θέμα της συγκράτησης των τιμών. Τα παραπάνω προκύπτουν από τα λεγόμενα του υφυπουργού Ανάπτυξης, αρμόδιου για θέματα αγοράς, Γ. Βλάχου την παραμονή της 15ης Μάρτη, «Παγκόσμιας Ημέρας Καταναλωτή». Ε, δεν προϋποθέτει και... διδακτορικό στα οικονομικά για να καταλάβει ο καθένας ότι από μια κυβέρνηση που βρίσκει «σωστά» τα επιχειρηματικά κέρδη που προέρχονται και από τη λεηλάτηση των λαϊκών εισοδημάτων και αναφέρεται σε «κοινωνική ευθύνη» του κέρδους δεν μπορεί να περιμένει κάτι για την προστασία των εισοδήματός του και την αντιμετώπιση της ακρίβειας.

Λεφτά υπάρχουν!

Από τη στιγμή που τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» και τα ελεγχόμενα από την οικονομική ολιγαρχία Μέσα Ενημέρωσης «είδαν» την οικονομική κρίση, το σκηνικό που παρουσιάζουν είναι ζοφερό: Εκατομμύρια εργαζόμενοι σ' ολόκληρο τον κόσμο χάνουν τη δουλειά τους. Ερχεται, λέει, και η σειρά μας. Μεγάλα συνδικάτα και διάφορες εργατικές ενώσεις στα ισχυρά κράτη υποτάσσονται στην εργοδοσία και αποδέχονται «πάγωμα μισθών», μείωση των ημερών απασχόλησης με μείωση των αποδοχών. Πρέπει -αποφαίνονται - να έρθει και η σειρά μας. Και εδώ, αρχίζουν οι...«εθνικοί διάλογοι», και η...«εθνική συνεννόηση». Είτε εκπορεύονται από τη ΝΔ, είτε από το ΠΑΣΟΚ.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να εμπλακούν σε τέτοια διλήμματα, διαπραγματεύσεις και παζάρια. Η οικονομική κρίση που χτυπάει σ' ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο δεν είναι κρίση που την προκάλεσαν οι εργαζόμενοι. Ούτε είναι κρίση που προκλήθηκε επειδή δεν υπάρχουν... λεφτά. Ισα - ίσα, ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Η κρίση ξέσπασε εξαιτίας της μόνιμης επιδίωξης του κεφαλαίου να αυξάνει συνεχώς τα υπερκέρδη του. Η κρίση ήρθε στο προσκήνιο επειδή χρόνια τώρα η οικονομική ολιγαρχία συσσωρεύει όλο και μεγαλύτερο πλούτο στα χέρια της. Η κρίση είναι το αποτέλεσμα της λεηλασίας που υπέστη ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος, από μια χούφτα εκπροσώπους της πλουτοκρατίας. Εχοντας σαν εργαλείο τις πολιτικές των αστικών κυβερνήσεων, που - ανεξάρτητα αποχρώσεων - υπηρέτησαν με δογματισμό τα συμφέροντα και τις αξιώσεις τους, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου «μπούκωσαν» σε τέτοιο βαθμό, που τώρα δεν μπορούν να εξασφαλίσουν - όπως στο παρελθόν - την κερδοφορία των αμύθητων κεφαλαίων τους.

Τα στοιχεία που ξεδιάντροπα αυτοί οι ίδιοι δημοσιεύουν κάθε χρόνο είναι πέρα για πέρα αποκαλυπτικά για το πώς «στερέψαμε» από λεφτά. Ιδού μερικά από αυτά:

Τα κεφάλαια που κατείχαν οι πολύ μεγάλες βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις στη χώρα, από 392,9 δισεκατομμύρια το 2000, εκτοξεύτηκαν στα 680,6 δισ. το 2007! Αυτά τα ποσά τα πήραν, τώρα αξιώνουν κι άλλα!
Τα κέρδη που συγκέντρωσαν αυτά τα μονοπώλια, την ίδια ακριβώς περίοδο, έφτασαν σε αστρονομικά επίπεδα. Οι τραπεζίτες τσέπωσαν καθαρά κέρδη ύψους 32 δισ. ευρώ, οι βιομήχανοι 17 δισ. ευρώ, οι μεγαλέμποροι 16 δισ. ευρώ. Σύνολο εφταετίας 65 δισ. ευρώ! Αυτά τα ποσά τα πήραν, τώρα αξιώνουν κι άλλα!
Κοντά σ' αυτά μπορούμε να προσθέσουμε και μερικά «ψιλά»: Τα 28 δισ. που πήραν οι τραπεζίτες, οι τόκοι των 15 δισ. που λεηλατούν κάθε χρόνο οι... θεσμικοί επενδυτές που δανείζουν το Δημόσιο, τα δισεκατομμύρια των ΣΔΙΤ, των επιχορηγήσεων της εργοδοσίας κλπ. Αυτά τα ποσά τα πήραν, τώρα αξιώνουν κι άλλα.

Οι εργαζόμενοι, που στις σημερινές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ θα προτάξουν το σύνθημα «Την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία», ξέρουν πολύ καλά ότι από το χέρι τους εξαρτάται να μην περάσουν ο εκβιασμός και οι νέες αξιώσεις της εργοδοσίας και των κομμάτων της. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι οι βαποριές με τα δισεκατομμύρια, που συσσωρεύτηκαν στα θησαυροφυλάκια των κεφαλαιοκρατών, είναι ο δικός τους μόχθος. Η δική τους καθημερινή παραγωγική δραστηριότητα. Η μάχη που δίνουν με τα μέσα παραγωγής και τις μηχανές για να αυξηθεί ο κοινωνικός πλούτος, τον οποίο όμως ιδιοποιούνται οι άλλοι, οι λίγοι και περιττοί. Τα υπόλοιπα είναι για... φτηνή κατανάλωση.