Σάββατο 10 Γενάρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυκλοφοριακό (και πολιτικό) έμφραγμα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το απόλυτο κυκλοφοριακό έμφραγμα πρόκειται να αντιμετωπίσουν σε πέντε χρόνια οι κάτοικοι του πολύπαθου Λεκανοπεδίου Αττικής, όπως δείχνουν μελέτες του Συλλόγου Ελλήνων Συγκοινωνιολόγων. Γεγονός που οφείλεται, βέβαια, στην αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Τι δείχνουν οι μελέτες αυτές;

  • Οτι καθημερινά στην Αττική γίνονται 8.000.000 μετακινήσεις, ενώ εκτιμάται ότι τα επόμενα 5 χρόνια ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί σε 10.000.000 μετακινήσεις, εκ των οποίων ποσοστό 40%-45% θα αφορά μετακινήσεις από και προς την εργασία.
  • Οτι κάθε χρόνο στο Λεκανοπέδιο κυκλοφορούν 150.000 νέα οχήματα και εάν συνεχιστούν οι ίδιοι ρυθμοί, το 2010 θα παρατηρείται κορεσμός στο 95% των μεγάλων οδικών αξόνων, και το 2013 αυτός ο κορεσμός θα αγγίξει το 98%!

Δεν υπάρχει συγκροτημένο σχέδιο για την αύξηση των μετακινήσεων με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τονίζουν οι συγκοινωνιολόγοι. Αναφέρουν μάλιστα ως ενδεικτικό στοιχείο το γεγονός ότι από την αρχή του χρόνου το εισιτήριο για όποιον χρησιμοποιεί το λεωφορείο για μια διαδρομή, κοστίζει ένα ευρώ, ενώ πέρσι κόστιζε μόλις 0,50 ευρώ. Σε δώδεκα μήνες είχαμε δηλαδή μια αύξηση κατά 100%!

Η αύξηση αυτή - κατά τους συγκοινωνιολόγους - αποτελεί το απόλυτο αντικίνητρο για τη χρήση Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, δικαιώνοντας απόλυτα τις θέσεις του ΚΚΕ που παλεύει για: Δημόσιες, σύγχρονες φθηνές συγκοινωνίες και με δωρεάν ζώνη το πρωί. Μείωση των εισιτηρίων την υπόλοιπη μέρα. Υποδομές και έργα που πρέπει να αναλαμβάνει το κράτος, χωρίς να πληρώνει ο λαός...

Παρακαταθήκη φτώχειας

Με πολλούς επαίνους αποχαιρέτησαν ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο υφυπουργός Γιώργος Παπαγεωργίου τον μέχρι χτες υφυπουργό Γιώργο Κωνσταντόπουλο, τον οποίο αντικατέστησε ο Μάριος Σαλμάς.

Ωστόσο, η παρακαταθήκη, κατά την έκφραση του ίδιου του Γιώργου Κωνσταντόπουλου, που αφήνει για τις «κοινωνικές ανάγκες που καθημερινά δημιουργούνται, τους κοινωνικούς κινδύνους που τους νιώθουν στο πετσί τους καθημερινά όλο και πιο πολλά στρώματα του κοινωνικοπολιτικού ιστού της χώρας μας» είναι το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την κοινωνική αλληλεγγύη και το νέο Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την καταπολέμηση της φτώχειας, που θα καλύψουν την περίοδο 2008-2013.

Ειδικά το πρόγραμμα κατά της φτώχειας είναι η εφαρμογή του «προγράμματος ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για άτομα και οικογένειες χωρίς επαρκείς πόρους συντήρησης», που σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα ενισχύσει με ελάχιστα ψίχουλα κάποιες οικογένειες που τα ετήσια εισοδήματά τους κλιμακώνονται μέχρι και το λεγόμενο «όριο φτώχειας». Για παράδειγμα, το όριο της φτώχειας είναι κάπου 12.000 ευρώ το χρόνο για μια τετραμελή οικογένεια. Αν αυτή η οικογένεια έχει κάποια επιδόματα που μπορεί να φτάνουν, ας πούμε, στις 7.500 ευρώ, τότε θα έρθει η κυβέρνηση να προσθέσει άλλα 4.500 ευρώ για να φτάσει το όριο της φτώχειας!

Ως εκεί φτάνει, τα όρια της φτώχειας δηλαδή, η «συλλογική προσπάθεια» που κάνει η κυβέρνηση «για να αναβαθμίσει την υγεία και το κοινωνικό έργο στον τόπο μας». Αυτή όμως η πολιτική απέχει παρασάγγας απ' τις εκρηκτικές ανάγκες των περιθωριοποιημένων στρωμάτων. Και ούτε εξωραΐζεται, ούτε βελτιώνεται στα πλαίσια των κοινοτικών οδηγιών που στηρίζονται τέτοια προγράμματα. Αυτή η πολιτική ανατρέπεται!

Πρόκληση

«Διαχειριστήκαμε και δώσαμε μια μάχη που ουσιαστικά δεν κερδίζεται ποτέ», είπε προχτές, εννοώντας την ακρίβεια, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Βλάχος, αναφερόμενος στον απελθόντα προϊστάμενό του υπουργό Ανάπτυξης Χρ. Φώλια. Ε, ότι με την πολιτική που έχει επιλέξει η κυβέρνηση η ακρίβεια είναι ένα πρόβλημα που ασφαλώς και δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί πραγματικά και αποτελεσματικά για τα λαϊκά στρώματα, αυτό είναι κάτι που μπορεί να το δει ο καθένας. Να έχει, όμως, και το θράσος να κομπάζει ότι η κυβέρνηση κατάφερε να κάνει «το πρώτο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι που δεν ασχολήθηκε κανείς με τις τιμές και "πέρασαν στα ψιλά"», ε, αυτό κι αν είναι πρόκληση.

Το «παζάρι» της ενέργειας

Από την περασμένη Τρίτη σταμάτησε να έρχεται στην Ελλάδα φυσικό αέριο από τη Ρωσία, η οποία καλύπτει τουλάχιστον το 65% των ετήσιων αναγκών μας. Την ίδια μέρα, η κυβέρνηση έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι η χώρα δε θα αντιμετωπίσει πρόβλημα, λόγω των εναλλακτικών πηγών τροφοδοσίας, κυρίως με υγροποιημένο φυσικό αέριο που έρχεται με πλοία στον τερματικό σταθμό της Ρεβυθούσας από Αλγερία και άλλες χώρες. Ωστόσο, πίσω από τις διαβεβαιώσεις, τις μετρήσεις των αποθεμάτων και τις διευκρινίσεις για τεχνικά ζητήματα, ξεπροβάλλει η χειροπιαστή απειλή της ενεργειακής ανεπάρκειας και αναδεικνύεται το μέγεθος του κινδύνου από την ενεργειακή πολιτική που υλοποιούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις του δικομματισμού. Η αυξανόμενη ενεργειακή εξάρτηση της χώρας από εισαγόμενα καύσιμα, η σχεδιαζόμενη απαξίωση του λιγνίτη που ήδη παίρνει «σάρκα και οστά», είναι επιλογές με σοβαρότατες συνέπειες.

Εάν οι διαπραγματεύσεις Ρωσίας - Ουκρανίας οδηγήσουν σε λύση, εξέλιξη που φαίνεται να έχει δρομολογηθεί, τότε όλα θα «ξεχαστούν». Εάν σημειωθεί ανατροπή και παραταθεί η ενεργειακή «ξηρασία», οι εναλλακτικές πηγές τροφοδοσίας όπως η Αλγερία, η Νορβηγία, η Γαλλία, ακόμη και το Ιράν, που τροφοδοτεί μερικώς την Τουρκία, θα αντιμετωπίσουν απαιτήσεις που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μπορούν να ικανοποιήσουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. «Εναλλακτικά», η τιμή του φυσικού αερίου για την Ευρώπη θα ακολουθήσει ανοδική πορεία με πολλαπλασιαστικές αρνητικές επιπτώσεις.

Η ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης βασίζεται σε ένα σαθρό ισχυρισμό. Θέλει να πιστέψουμε ότι οι πολυεθνικοί ενεργειακοί κολοσσοί, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, μπορούν να εξασφαλίζουν όλο και μεγαλύτερα κέρδη χωρίς να εντείνουν το συγκρουσιακό πλαίσιο του ανταγωνισμού τους. Οτι η Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες της ΕΕ που ακολουθούν το παράδειγμά της, θα μπορεί να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες της... εύκολα, εάν διαθέτει πολλούς προμηθευτές, αν περνούν από το έδαφός της πολλοί αγωγοί. Αγνοεί επιδεικτικά και συνειδητά τις αλληλεξαρτήσεις στον ενεργειακό τομέα, τις διαφορές δυναμικού κάθε χώρας - παραγωγού, την ένταση και τη διάρκεια των συγκρούσεων, ή ακόμη και το εύρος των πιθανών κρυφών συμφωνιών. Ακόμη και 100 αγωγοί να περνούν από την Ελλάδα, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων υπέρ της μιας ή της άλλης εταιρείας. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ανάλογες κρίσεις δε θα επαναληφθούν, εξάλλου είναι η δεύτερη φορά που οι σχέσεις Ρωσίας - Ουκρανίας «αποξηραίνουν» τους αγωγούς. Από μόνοι τους, οι αγωγοί δεν είναι ούτε πρόβλημα, ούτε λύση.

Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας έθεσε το μεγάλο κεφάλαιο κύριο των ενεργειακών πρώτων υλών σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι κρίσεις που προηγήθηκαν και αυτές που έπονται, οφείλονται σ' αυτό το γεγονός. Το καπιταλιστικό κέρδος κινεί τις εξελίξεις και η ασκούμενη πολιτική το υπηρετεί, αντιστρατευόμενη τα λαϊκά συμφέροντα. Το ελληνικό παράδειγμα είναι ενδεικτικό, με το φυσικό αέριο να προκρίνεται στην ηλεκτροπαραγωγή επειδή εξυπηρετεί τους ιδιώτες παραγωγούς, ενώ είναι αποδοτικότερο στην οικιακή χρήση. Από την άλλη, η λύση είναι απλή. Η ενέργεια, κάθε μορφή της, είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Η ασκούμενη πολιτική οφείλει να υπηρετεί συγκεκριμένα κοινωνικά συμφέροντα. Την ενέργεια πρέπει να τη διαχειρίζεται ένας ενιαίος, αποκλειστικά κρατικός φορέας, που θα εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.


Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ

Η «αγωνία» των τραπεζιτών...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ συνεδρίασε η διυπουργική επιτροπή για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, και έδωσε απάντηση στο μεγάλο άγχος μας...

Θα δοθούν ή όχι τα 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες; Αυτό είναι το θέμα.

Ο νέος υπουργός Οικονομίας, βγήκε από το Μαξίμου και ήταν σαφής: Τα χρήματα θα δοθούν κανονικά και χωρίς καθυστερήσεις. Ετσι η καρδιά μας γύρισε στη θέση της.

Γιατί εμείς καλά είμαστε. Εχουμε τους μισθούς και τις συντάξεις μας (έστω και μειωμένες λόγω αύξησης των κρατήσεων), οπότε κάπως θα τα βολέψουμε...

Οι δύστυχοι τραπεζίτες τι θα απογίνουν; Πώς θα αντιμετωπίσουν την κρισιακή διεθνή συγκυρία, που κανείς μας δεν ξέρει πού θα καταλήξει;

Ξέρεις τι είναι να έχεις κέρδη 300% (που αντιστοιχούν σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ) και ξαφνικά να πέσεις στο 250% ή στο 200%;

Τι θέλετε δηλαδή, να βγουν κι εδώ στα μπαλκόνια τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές και να βουτάνε στο κενό;

Λίγη κοινωνική αλληλεγγύη, βρε παιδιά, στους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη, χρειάζεται.

«ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας», δήλωσε περήφανα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, με αφορμή τις τουρκικές προκλήσεις.

Οταν λέει «κανείς» όμως, εννοεί και το ΝΑΤΟ; Και την Ευρωπαϊκή Ενωση; Και τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που παραχωρούν - ακόμη και μέσω Συντάγματος - κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτούς τους οργανισμούς;

Προφανώς όχι, και η θητεία του ως υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σημίτη, το αποδεικνύει περίτρανα.

Θα ήταν καλό, λοιπόν, τόσο ο πρώην όσο και η νυν υπουργός Εξωτερικών να αφήσουν τις μεγαλοστομίες τέτοιου τύπου. Γιατί οι κυβερνήσεις τους έχουν για τα καλά «λερωμένη τη φωλιά τους».


Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν πληρώνουν, δεν πληρώνουν...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ούτε ένα ούτε δύο αλλά 29,8 δισεκατομμύρια ευρώ(!) είναι η αξία της απλήρωτης εργασίας που δεν κατέβαλαν οι εργοδότες της Βρετανίας το 12μηνο που προηγήθηκε του Ιουλίου του 2008. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «ΗΜΕΡΗΣΙΑ», πάνω από πέντε εκατομμύρια εργαζόμενοι στη Βρετανία δούλεψαν υπερωριακά χωρίς να εισπράξουν ούτε μια πένα. Τα βρετανικά συνδικάτα υπολογίζουν ότι ο μέσος όρος του απλήρωτου χρόνου εργασίας για κάθε εργαζόμενο είναι 7 ώρες και 6 λεπτά εβδομαδιαίως και αντιστοιχεί σε 5.682 ευρώ το χρόνο!

Επίσης αξιοσημείωτη είναι και η εκτίμηση των συνδικάτων ότι η ανασφάλεια που νιώθουν οι εργαζόμενοι λόγω και της οικονομικής κρίσης θα λειτουργήσει ανασταλτικά και για τη διεκδίκηση των απλήρωτων ωρών εργασίας. Ετσι η τάση για απλήρωτη υπερωριακή εργασία θα είναι αυξητική μέσα στο 2009. Θα προσθέταμε ότι η τάση αυτή για αύξηση του απλήρωτου χρόνου εργασίας πάει αντάμα με μια άλλη τάση - που αυξάνεται και αυτή λόγω της κρίσης - για τη μείωση των ωρών εργασίας σε ορισμένους τομείς της οικονομίας ή τον περιορισμό των εργάσιμων ημερών. Οπως δηλαδή επιδιώκεται να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα, με πρόσχημα την κρίση.

Η παράδοξη, από μια πρώτη ματιά, συνύπαρξη και των δύο τάσεων όμως είναι καθ' όλα «φυσιολογική» για τους καπιταλιστές. Και η ύπαρξη υπερωριακής εργασίας και μάλιστα απλήρωτης και η υποαπασχόληση υπηρετούν τον ίδιο στόχο: Την προσπάθεια του κεφαλαίου για όσο γίνεται αύξηση του απλήρωτου χρόνου εργασίας, άρα και της κερδοφορίας του, καθώς και την υπονόμευση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας. Και στις δύο περιπτώσεις το μάρμαρο πληρώνουν οι εργάτες. Και όλα αυτά σε μια χώρα που θεωρείται από τις «μητροπόλεις» του καπιταλισμού. Δηλαδή σε μια χώρα, όπου σύμφωνα με τους ντόπιους θιασώτες του ευρωμονόδρομου θα πρέπει η χώρα μας «να συγκλίνει»..! Να συγκλίνουμε δηλαδή με τον Μεσαίωνα που επιβάλλει το ευρωπαϊκό μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Αντιλαϊκά χρονοδιαγράμματα

Ούτε καν τα προσχήματα του «νέου αέρα» που δήθεν φέρνει ο ανασχηματισμός στην κυβερνητική πολιτική, δε θέλησαν να κρατήσουν στο υπουργείο Μεταφορών - Επικοινωνιών.

Τόσο ο απελθών υπουργός Κ. Χατζηδάκης όσο και ο διάδοχός του στον υπουργικό θώκο Ευρ. Στυλιανίδης ξεκαθάρισαν ωμά ότι η κυβερνητική πολιτική των σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων θα συνεχιστεί απαρέγκλιτα και «στη βάση των χρονοδιαγραμμάτων που έχουν ήδη τεθεί». Υπενθυμίζεται ότι τα «αυστηρά» ...μεταρρυθμιστικά χρονοδιαγράμματα που έχει θέσει η κυβέρνηση για τον τομέα του υπουργείου Μεταφορών - Επικοινωνιών είναι κατά προτεραιότητα: Ομιλος «Ολυμπιακής Αεροπορίας»: Ιδιωτικοποίηση ή εκκαθάριση με απόλυση των 8.000 εργαζομένων έως το τέλος του ερχόμενου Απρίλη. ΟΣΕ: Αμεσα αυξήσεις στις τιμές των εισιτηρίων και ...εξορθολογισμός των δρομολογίων, με σημαντικές περικοπές. Δραστική μείωση προσωπικού και λήψη άλλων μέτρων ενόψει πλήρους «απελευθέρωσης» (ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρομικών μεταφορών) από το 2011. Αμεσες ιδιωτικοποιήσεις, μέσω ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα), σε αεροδρόμια και αστικές συγκοινωνίες (τηλεματική και ηλεκτρονικό εισιτήριο).

Για αυτά τα χρονοδιαγράμματα υπερηφανεύτηκε ο Κ. Χατζηδάκης και ακριβώς τα ίδια χρονοδιαγράμματα υποσχέθηκε να τηρήσει απαρέγκλιτα ο Ευρ. Στυλιανίδης.

Το ζήτημα είναι εάν θα επιτρέψουν οι εργαζόμενοι και συνολικά ο ελληνικός λαός στην κυβέρνηση να τηρήσει τα χρονοδιαγράμματα μιας πολιτικής που πλήττει καίρια τα συμφέροντά τους.

Ανέκδοτο

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανέκδοτο γιατί προκαλεί γέλια, αλλά είναι πραγματικότητα. Ο απερχόμενος υπουργός Παιδείας Ευ. Στυλιανίδης είπε, μεταξύ άλλων, κατά την προχτεσινή τελετή παράδοσης - παραλαβής του υπουργείου: «Πετύχαμε να εφαρμόσουμε τα μεταρρυθμιστικά κεφάλαια που άνοιξε με την πολιτική της η Μαριέττα Γιαννάκου καθώς και ν' ανοίξουμε καινούρια (...) κατά την προηγούμενη διδακτική περίοδο, είχαμε θετικά αποτελέσματα, είχαμε τις λιγότερες απώλειες ωρών από καταλήψεις, από απεργίες, από αποχές. Θεωρώ λοιπόν ότι αυτή η ήρεμη και παραγωγική περίοδος αποδεικνύει ότι ουσιαστικά σε μεγάλο βαθμό η πλειοψηφία της νεολαίας και της εκπαιδευτικής κοινότητος αγκάλιασε τη μεταρρυθμιστική μας προσπάθεια». Το γεγονός ότι και χτες και σήμερα, και το Δεκέμβρη και τον Οκτώβρη οι μαθητές κι οι φοιτητές ήταν στους δρόμους του αγώνα δε φαίνεται να το πήρε χαμπάρι...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο αγώνας της αγροτιάς

Ο αγώνας της αγροτιάς δε γίνεται να σταματήσει, έτσι όπως είναι τα πράγματα. Τα οξυμένα προβλήματα, ως αποτέλεσμα της εφαρμογής των αντιαγροτικών επιταγών της νέας ΚΑΠ και του ΠΟΕ, «πνίγουν» τη μικρομεσαία αγροτιά. Την οδηγούν με ταχύτερους ρυθμούς στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση η μαχόμενη αγροτιά συνεχίζει την πάλη της και η αγωνιστική σκυτάλη του 2008 δίνεται στο 2009, με αφετηρία τη Δευτέρα 12 του Γενάρη. Η ΠΑΣΥ και το συνεπές αγροτικό κίνημα πρωτοστατεί ξανά σε νέες αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στον αγώνα για την ύπαρξη και την επιβίωση της αγροτιάς.

Ετσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, από τα όσα έχουν προαποφασιστεί στις Βρυξέλλες και ψήφισαν - εφάρμοσαν, όποιος κι αν βρέθηκε στην κυβέρνηση, είτε ΝΔ, είτε ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, πέρα από τον αγώνα. Η κατάσταση για την αγροτιά είναι δραματική και δε θα αλλάξει αν αλλάξει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης. Δε θα αλλάξει αν τη ΝΔ διαδεχτεί στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ. Δε θα αλλάξει ακόμα κι αν προστεθούν στο όποιο κυβερνητικό σχήμα προκύψει, ο ΣΥΝ ή ο ΛΑ.Ο.Σ. ανάλογα με την περίσταση. Τα οξυμένα προβλήματα της αγροτιάς δε να λυθούν, με έωλες επιτροπές αγώνα, με κινητοποιήσεις του αέρα, χωρίς να υπάρχει πολιτική στόχευση και αιτήματα που θα στηρίζουν τα πραγματικά συμφέροντά της.

Η αγροτιά, αν θέλει να δει χαΐρι θα πρέπει να αντεπιτεθεί στην ίδια την πολιτική που γεννά τη φτώχεια και το ξεκλήρισμα, την πολιτική των πολυεθνικών και εμποροβιομηχάνων. Καλείται με τον αγώνα της να βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του και να διεκδικήσει το μέλλον της και την ύπαρξή της, στον τόπο της και τα χωράφια της. Η αγροτιά καλείται να διεκδικήσει τιμές επιβίωσης και καθιέρωση ικανοποιητικών κατώτερων τιμών, που θα τους προσφέρουν μια ελάχιστη προστασία: Μείωση του κόστους παραγωγής. Προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις εισαγωγές. Στήριξη των συνεταιρισμών με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να αναλάβουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε όφελος των μικρομεσαίων παραγωγών. Να δίνονται οι επιδοτήσεις στην παραγωγή και να αναπροσαρμόζονται τιμαριθμικά με βάση τις πραγματικές ανάγκες των παραγωγών, όπως και να καταργηθούν οι όποιες παρακρατήσεις έχουν επιβληθεί.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες θα πρέπει να κατανοήσουν ότι ο αγώνας δε θα πρέπει να είναι λειψός κι αποκομμένος από την αιτία των προβλημάτων. Ο αγώνας χρειάζεται να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο, να κάνει ποιοτικά άλματα, να είναι συνεχής και να έχει σταθερή και σαφή πολιτική στόχευση. Είναι φανερό ότι λύση στο πρόβλημα επιβίωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς δεν μπορεί να δοθεί στο πλαίσιο του συστήματος. Γι' αυτό και ο αγώνας της χρειάζεται να έχει καθαρό και διακηρυγμένο στόχο την ανατροπή του. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ισχυροποίηση του συνεπούς αγροτικού κινήματος, που εκφράζεται από την ΠΑΣΥ, η αγωνιστική συμπόρευσή του με το ταξικό εργατικό κίνημα. Προϋπόθεση είναι η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών σε βάρος των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και υπέρ του ΚΚΕ, ώστε ν' ανοίξει ο δρόμος για την ανάδειξη της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας. Μόνο στο πλαίσιο αυτό θα προωθηθεί, ο παραγωγικός συνεταιρισμός, μια διαφορετική αγροτική ανάπτυξη, που θα είναι υπέρ των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ