Ελεγε ο πρόεδρος Καρατζαφέρης στη Βουλή απευθυνόμενος στον υπουργό Δικαιοσύνης: «(...) να μεριμνήσετε να φέρετε νομοσχέδιο και να εναρμονιστούμε με αυτό που ψήφισε ο λαός της Ελβετίας. Οποιος είναι ασθενής, όποιος έχει ανάγκη ναρκωτικών, όποιος έχει εθιστεί, να παίρνει τη δόση που επιτρέπεται από το γιατρό, από το νοσοκομείο (...) να πούμε "Είσαι ασθενής; Εχεις μπει στα ναρκωτικά; Εχεις εθιστεί; Ελα να πάρεις τη δόση σου από το Λαϊκό Νοσοκομείο". Ετσι, λοιπόν, δεν έχει να πάει στον έμπορο ναρκωτικών, δεν έχει ανάγκη να κλέψει, να ληστέψει για να μπορέσει να βρει τη δόση του (...) Αυτή είναι μία ριζοσπαστική λύση, την οποία πρέπει να την προσέξετε, πρέπει να την υιοθετήσετε, εάν θέλετε να ξεκαθαρίσουμε την ήρα από το στάρι».

Για τον ΛΑ.Ο.Σ. και τον λαλίστατο προπαγανδιστή των αντιδραστικών ηθικών αξιών του συστήματος, «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», το πρόβλημα δεν είναι τα ναρκωτικά αλλά ποιος τα πουλάει. Τα «ιδανικά», τις αξίες της ναρκωκουλτούρας και τα αδιέξοδά της φαίνεται πως δεν τον νοιάζουν. Και γιατί άλλωστε; Του συστήματός του είναι. Επομένως, να διαχειριστεί την άθλια αυτή πραγματικότητα της εξάρτησης και της εξάπλωσής της ως δεδομένη θέλει, περιορίζοντας το πρόβλημα στο ποιος θα εμπορεύεται την ηρωίνη. Το αστικό κράτος ή η καπιταλιστική μαφία... Αλλωστε, τους ανθρώπους τούς θέλει χειραγωγημένους. Ας βγάλουν συμπεράσματα οι εργαζόμενοι και οι νέοι από την αντιδραστική πολιτική ενός κόμματος - είναι επικίνδυνο - που θέλει αναπαραγωγή της ναρκωκατάστασης. Και υπάρχει άλλος δρόμος και στα χνάρια του, αυτά του αγώνα, πορεύονται όλο και περισσότεροι νέοι, για την απαλλαγή από τα ναρκωτικά, τη ναρκωκουλτούρα και κάθε θιασώτη της.

Γόνιμη η αγωνία της διοίκησης της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου Αθήνας για την αναπλήρωση των μαθημάτων που «χάνονται» από τις κινητοποιήσεις (φοιτητικές στην προκειμένη περίπτωση, θα μπορούσε όμως εξίσου να ήταν και κινητοποιήσεις των πανεπιστημιακών, ή και άλλοι λόγοι που οδηγούν σε απώλεια μαθημάτων). Πέρα από τα προτεινόμενα μέτρα για την αναπλήρωση όμως (αίθουσες και ώρες για να γίνουν αναπληρώσεις όπου εκτιμούν οι διδάσκοντες ότι χρειάζεται), αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μη γίνει εξεταστική για κάποια μαθήματα που οι αναπληρώσεις δεν επαρκούν ή που οι απώλειες διδακτικών ωρών και εργαστηρίων συνεχιστούν!

Αν αυτό δεν είναι ανοιχτή απειλή προς τους φοιτητές που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις, τότε τι είναι; Ολως τυχαίως δε, η «απειλή» ότι δε θα εξεταστούν τα μαθήματα είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με συγκεκριμένη διάταξη του νόμου - πλαισίου, που όλη η ακαδημαϊκή κοινότητα έχει πολεμήσει κι έχει δηλώσει ότι δε θα εφαρμόσει. Κάθε δάσκαλος, μαζί και ο πανεπιστημιακός, γνωρίζει ότι η αναπλήρωση «χαμένων ωρών» μπορεί να είναι είτε τυπική είτε ουσιαστική. Και αν θέλει να τιμήσει την ιδιότητά του, διαλέγει τη δεύτερη χωρίς απειλές προς τους φοιτητές που κινητοποιούνται...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θα μπει ή δε θα μπει υπό επιτήρηση από την ΕΕ η ελληνική οικονομία; Κι άρχισαν οι δηλώσεις εκατέρωθεν.

Το απλό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Πότε η ελληνική οικονομία ήταν ...εκτός ευρωπαϊκής επιτήρησης;

Το περίφημο «Σύμφωνο Σταθερότητας» εφαρμόζουν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις. Ο ΦΠΑ από τις Βρυξέλλες διαμορφώνεται. Οι «απελευθερώσεις» των αγορών επίσης.

Οσο για τα κοινοτικά κονδύλια, μπορούν να πάνε μόνο όπου η Ευρωπαϊκή Ενωση καθορίζει και τη βολεύει. Και το τελευταίο «ευρώ» στην Ελλάδα είναι ...«κατευθυνόμενο».

Αντί, λοιπόν, να ασχολούμαστε με το «αν» μας επιτηρούν, τι θα λέγανε (έτσι γι' αλλαγή, βρε αδερφέ) να ασχοληθούμε με το ...«γιατί» μας επιτηρούν.

Κι αυτό συμβαίνει για να διασφαλίζονται τα συμφέροντα των πολυεθνικών και η ελεύθερη δράση τους σε όλα τα επίπεδα. Μόνο που αυτό κανείς τους δε θέλει να το συζητάει.

ΚΑΙ ΜΟΝΟ που έγινε τόση φασαρία χτες στην εξεταστική για το ...πότε θα καταθέσει ο Θ. Ρουσόπουλος, είναι ενδεικτικό του τι γίνεται. Τσακωθήκανε (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) για το αν θα είναι ...βράδυ ή πρωί.

Προφανώς, αυτό είναι το μόνο που τους ενδιαφέρει από την όλη ιστορία. Οι εντυπώσεις. Δυο ατάκες και τρεις τηλεοπτικές εικόνες.

Αλλωστε, παντού θέατρο παίζουν. Στην εξεταστική (που ενδείκνυται για κάτι τέτοιο) γιατί να γίνει διαφορετικά;

Οσο για την ουσία του πράγματος (δηλαδή το ότι πουλιούνται όλα όσα θα 'πρεπε να 'ναι δημόσια περιουσία), άντε να τη βρεις.

Πρέπει να σηκώσεις ...τόνους εντυπωσιοθηρίας και πάλι αμφίβολο είναι.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι εργαζόμενοι έχουν καταλάβει εδώ και καιρό τι εννοούν η ΕΕ και οι δυνάμεις και τα κόμματα που τη στηρίζουν όταν χρησιμοποιούν τον όρο «ευέλικτο»: Ενταση της αντεργατικής επίθεσης. Ωστόσο, το κυβερνητικό στέλεχος φρόντισε να το υπενθυμίσει, διευκρινίζοντας - στην ίδια ομιλία - τις βασικές επιδιώξεις της ΕΕ: «Μέριμνά μας είναι να υλοποιούνται ολοένα και περισσότερες δράσεις, που ενισχύουν την απασχόληση, την ανταγωνιστικότητα και τις ίσες ευκαιρίες στους χώρους εργασίας...».

«Απασχόληση» θέλουν, όχι εργασία με δικαιώματα. Την «ανταγωνιστικότητα» υπερασπίζονται, δηλαδή καλύτερους όρους για να διασφαλίζουν οι βιομήχανοι μεγαλύτερο κομμάτι απ' τα κέρδη πετσοκόβοντας τα δικαιώματα των εργατών. Οσο για τις «ίσες ευκαιρίες» που επιδιώκουν, δεν προωθούν παρά την εξίσωση των δικαιωμάτων προς τα κάτω (π.χ. εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών).

Γι' αυτό άλλωστε, ακόμα και όταν μιλούν για «πλήρη και ποιοτική εργασία», ποτέ δεν ξεχνούν να τη συνδέσουν με τη «διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής». Εχουν πάντα το νου στραμμένο στη διασφάλιση της «ταξικής ειρήνης», δηλαδή την υποταγή της εργατικής τάξης. Χωρίς καμία αυταπάτη για το ότι αυτό αποτελεί εγγύηση για την ικανοποίηση των συμφερόντων των εκμεταλλευτών και σε καμία περίπτωση των εκμεταλλευόμενων.

Απεργία στις 9 και 10 Δεκέμβρη αποφάσισε το ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην Εθνική Τράπεζα, με την πλειοψηφία να καλεί τους εργαζόμενους να απεργήσουν κατά των αποκαλούμενων «golden boys»! Ετσι, επιχειρεί να καλλιεργήσει το ψέμα ότι για την κρίση φταίνε κάποιοι κακοί κερδοσκόποι και στελέχη επιχειρήσεων. Να κρύψει την πραγματική αιτία της κρίσης ότι μια χούφτα πλουτοκράτες αρπάζουν από τους εργαζόμενους τον πλούτο που παράγουν. Στην αντίπερα όχθη, οι ταξικές δυνάμεις, η «Ενιαία» καταγγέλλει τη στάση της πλειοψηφίας και καλεί τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν, μεταξύ άλλων, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με πανελλήνιο δημόσιο διαγωνισμό, καμιά απόλυση, κατάργηση των «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων, όχι στην καταστρατήγηση του κανονισμού προσωπικού, μισθοί που να ικανοποιούν όλες τις ανάγκες και κατάργηση των μπόνους της σύνδεσης μισθού παραγωγικότητας και άλλα. Είναι φανερό το χάσμα ανάμεσα στη στρατηγική αντίληψη του ταξικού κινήματος για την κρίση από τη μια και στην αντίληψη του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού από την άλλη. Γι' αυτό και οι μεν καλούν σε αγώνες εκτόνωσης ενάντια στα «golden boys», την ίδια ώρα που οι ταξικές δυνάμεις στοχοποιούν τον πραγματικό ένοχο: Την πολιτική της καπιταλιστικής κερδοφορίας, όπως αυτή εκφράζεται και στο χώρο των τραπεζών.

Η αργία της Κυριακής είναι ένα μεγάλο αγκάθι για τους μεγαλοεπιχειρηματίες, που δε σταματούν να πιέζουν για την κατάργησή της. Η χτεσινή δήλωση του Χ. Φώλια, που - επί της ουσίας - είπε φέρτε μου πρόταση και ανοίγω το θέμα, επιβεβαίωσε απλώς τη στήριξη της κυβέρνησης. Εξάλλου, ο προκάτοχός του στο υπουργείο Ανάπτυξης, Δ.Σιούφας, ήταν ακόμη πιο «τολμηρός» επί του θέματος.

Για την κυβέρνηση «το χρήμα μιλάει»... Το μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, που ξέρει ότι ο μικρός έμπορος θα «γονατίσει» από μια ενδεχόμενη κατάργηση της αργίας της Κυριακής.

Τα μικρά μαγαζιά ζωντανεύουν τις γειτονιές και δίνουν μεροκάματο στους εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες και στις οικογένειές τους, που δουλεύουν μαζί τους.

Η αργία της Κυριακής έχει πολύ στέρεες κοινωνικές βάσεις και αναφορές, δεν είναι εύκολο να απαξιωθεί στα μάτια των εργαζομένων, οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά ότι αν γίνει η αρχή τότε θα είναι θέμα χρόνου να έρθουν τα χειρότερα. Στο χέρι το δικό τους και των αυτοαπασχολούμενων, μικρών ΕΒΕ, είναι να τα εμποδίσουν.

Μεγάλωσε από χτες η οικογένεια του συναδέλφου Γρηγόρη Τραγγανίδα, αφού η γυναίκα του Νάστια έφερε στον κόσμο άλλο ένα αγόρι. Να τους ζήσουν και τα τρία παιδιά τους πλέον και να τα χαρούν ευτυχισμένα στον καλύτερο κόσμο που αγωνίζονται να φτιάξουν οι γονείς τους.

Για μία ακόμα χρονιά η 3η του Δεκέμβρη, Παγκόσμια Μέρα των ΑμΕΑ, βρήκε τους ανθρώπους με αναπηρία και τις οικογένειές τους, κυρίως από τα λαϊκά στρώματα, να βιώνουν τραγικές καταστάσεις. Τη φτώχεια, την ανεργία, το περιθώριο. Να αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα στην εκπαίδευση, στην αποκατάσταση, στην εργασία, στην καθημερινότητά τους, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης της Υγείας, της Πρόνοιας, της Ειδικής Αγωγής και των κοινωνικών τους αναγκών.

Είναι οι ίδιοι που καταδικάζουν με την πολιτική τους τους ανθρώπους με αναπηρία και τις οικογένειές τους στην απελπισία, που εκτόξευσαν χτες εν χορώ κορόνες φιλανθρωπίας, οι οποίες αποτελούν ξεκάθαρο εμπαιγμό. Η κυβέρνηση και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δήλωσαν αμφότεροι περηφάνια για τα ...επιτεύγματά τους για τα ΑμΕΑ. Συνεπικουρούμενοι από τους εκπροσώπους τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά και από την ηγετική ομάδα της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρίες (ΕΣΑμεΑ), που αντί να ξεσηκώσει τους ανάπηρους και τις οικογένειές τους ενάντια σ' αυτή την πολιτική, δίνει άλλοθι στις κυβερνήσεις καμουφλάροντας τη βαρβαρότητα της πολιτικής τους απέναντι στα ΑμΕΑ.