Τα χρόνια που μεσολάβησαν δράσαμε σε πρωτόγνωρα γεγονότα, παίρνοντας μια ελάχιστη γεύση από το τι μπορεί να σημαίνει «απότομες αλλαγές στην ταξική πάλη». Τέτοιες εξελίξεις είναι ταρακούνημα, ενδεικτικές ότι οι σχετικά «ειρηνικές» συνθήκες δράσης στην εποχή των μεγάλων ανταγωνισμών - ανακατατάξεων εξαντλούν τα όριά τους. Αποτυπώνουν γλαφυρά:

Τι σημαίνει ότι οι Οργανώσεις του ΚΚΕ υπάρχουν όχι μόνο για να καθοδηγούν τα μέλη, αλλά ολόκληρη την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, με διαφορετικές αφετηρίες, αντιλήψεις, βιοτικό επίπεδο.

Οτι ο καθοδηγητικός ρόλος κατοχυρώνεται από σήμερα και στην πράξη μέσα από την καθημερινή δράση των ΚΟΒ και προϋπόθεση για αυτόν είναι η ιδεολογική υπεροχή, η κατάκτηση υψηλού επιπέδου σε όλη την κλίμακα του Κόμματος.

Τι απαιτήσεις έχει, καθοδηγητικά, να χτίσουμε «κόμμα πανέτοιμο», ικανό να ηγηθεί της πάλης για την ανατροπή, αναπτύσσοντας δράση εναρμονισμένη με τα προγραμματικά καθήκοντα, μέσα στις πιεστικές συνθήκες που δημιουργεί το σύστημα, ο σύγχρονος τρόπος ζωής.

Τι απαιτούν τα παραπάνω πρώτα και κύρια από τα στελέχη και μέλη, ως κατάκτηση τρόπου λειτουργίας, μεθοδολογίας σκέψης, ανυποχώρητης στάσης.

Δεν ήταν δεδομένο ότι κάθε σημαντικό γεγονός της τετραετίας έχει τη σφραγίδα της παρέμβασης των κομμουνιστών. Είναι ικανότητα που κατακτιέται. Αυτές οι επιτυχίες δεν μας αποσπούν από το ότι είμαστε μακριά από εκεί που χρειάζεται να φτάσουμε με βάση την αυξανόμενη συγκέντρωση εργαζόμενων στους κλάδους Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής - Ερευνας και μάλιστα νεαρής ηλικίας.

Ο χώρος ευθύνης μας παρουσιάζει ανοδική πορεία με δεδομένο τον προσανατολισμό του κεφαλαίου στον ψηφιακό μετασχηματισμό, στην πολεμική οικονομία και στην, λεγόμενη, «καινοτομία». Σημαίνει ότι παλεύουμε με αντίπαλο που διατηρεί αυξημένη, σχετικά, δυνατότητα ενσωμάτωσης των εργαζόμενων, το οποίο βαραίνει και καθυστερεί την οργανωτική ανάπτυξη και ανασύνταξη του κινήματος. Δεν υποτιμάμε την υλική βάση που διευκολύνει το αποτύπωμα του ρεφορμισμού σε σημαντικό τμήμα εργαζόμενων των κλάδων αυτών, που εκφράζεται με συμπαράταξη και απόδοση ως και προοδευτικού πρόσημου στη σύγχρονη στρατηγική του κεφαλαίου στις νέες τεχνολογίες, αναζήτηση διαχειριστικών λύσεων χωρίς συγκρούσεις κ.ά.

Ταυτόχρονα όμως είμαστε σε νέα φάση. Οι συνθήκες προκαλούν ανασφάλεια και ευνοούν τον προβληματισμό για το πώς να ζήσουμε καλύτερα, ξεγυμνώνουν σε ένα βαθμό το ρόλο του κράτους, της ΕΕ. Κατάσταση που δημιουργείται λόγω της μεγάλης διάστασης μεταξύ σύγχρονων αναγκών και όρων ικανοποίησής τους.

Σε αυτές τις συνθήκες δεν μας καθυστερεί η έλλειψη ιδεολογικών - πολιτικών όπλων. Αλλωστε, τα τελευταία χρόνια υλοποιήσαμε καθοριστικές επεξεργασίες, συλλογικές μελέτες που τροφοδότησαν σοβαρή εκδοτική δραστηριότητα, συνέδρια, εκδηλώσεις, εκθέσεις ριζοσπαστικού περιεχόμενου. Η σποραδική και αποσπασμένη από την καθημερινή δράση των ΚΟΒ αξιοποίησή τους είναι που καθυστερεί την αποκρυστάλλωση της καθημερινής κοπιαστικής προσπάθειας. Στο 2οκεφάλαιο εντοπίζονται εύστοχα οι αιτίες. Σε τελική ανάλυση σχετίζονται με την ανάγκη να μην χάνει η θεωρία τον πρωτεύοντα ρόλο στη σχέση της με την δράση - πράξη μέσα στην πιεστική καθημερινότητα.

Χωρίς να υποτιμούμε τα βήματα ωρίμανσης που κατακτήσαμε, αναγνωρίζουμε ότι μέρος των ΚΟΒ δυσκολεύεται ή διστάζει να στηρίξει με ίδιο δυναμικό έναν εξειδικευμένο σχεδιασμό παίρνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες του χώρου ευθύνης. Αυτές, όμως, που μετρούν βήματα, είναι όσες υλοποιούν με συνέπεια και συλλογικότητα ένα ενιαίο σχέδιο ανάδειξης του Προγράμματος με σειρά συσκέψεων - συζητήσεων με φίλους - οπαδούς, αλλά και μια επεξεργασμένη παρέμβαση στο κίνημα και διαμόρφωση αντίστοιχου πλαισίου πάλης φέρνοντας στην επιφάνεια βαθύτερα ιδεολογικά ζητήματα - κλειδιά, όπως π.χ. το πώς εντείνεται η εκμετάλλευση μέσα από την ευελιξία στον εργάσιμο χρόνο και τι είναι σύγχρονο και αναγκαίο για τους εργαζόμενους.

Σε αυτές τις ΚΟΒ, ο συγκεκριμένος τρόπος λειτουργίας και παρέμβασης δημιούργησε την προηγούμενη τετραετία τις προϋποθέσεις για μεγάλη ανάπτυξη του πολιτικού περίγυρου, σταθερό ρυθμό οργανωτικής ανάπτυξης, και οδήγησε να αντιλαμβάνεται κάθε μέλος την ευθύνη - αποστολή του. Ετσι, μέσα από την άνοδο της ατομικής προσφοράς στα πλαίσια της συλλογικής δράσης προωθήθηκε η ανάπτυξη στελεχών και η αφομοίωση των δόκιμων μελών. Πότε «ξεκολλήσαμε απ' τη λάσπη»; Οταν ο καθοδηγητής σταμάτησε να υποκαθιστά την ΚΟΒ, προχώρησε ολοκληρωμένος καταμερισμός δουλειάς, ώστε το στέλεχος να παίξει πιο ολοκληρωμένα τον καθοδηγητικό του ρόλο, όταν με σχέδιο όλα τα μέλη παρακολούθησαν συστήματα εσωκομματικής μόρφωσης.

Είμαστε σίγουροι ότι η αποτελεσματικότητα της ΚΟΒ θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη αν η πλούσια ιδεολογικοπολιτική δραστηριότητα επεκτεινόταν πλατύτερα, πέρα από έναν σχετικά στενό «μάχιμο» πυρήνα. `Η αν η διαφωτιστική προσπάθεια που ξεκίνησε με αφορμή τη διεκδίκηση ΣΣΕ προϋπήρχε σαν σταθερό στοιχείο παρέμβασης των κομμουνιστών στο σωματείο, ακόμα κι από θέση μειοψηφίας.

Επιθεωρώντας τις δυνάμεις μας προκύπτει ότι κυριαρχούν οι νεαρές παραγωγικές ηλικίες, πολλά δόκιμα μέλη και στρατολογίες από την ΚΝΕ. Αυτό υπογραμμίζει την ανάγκη να χτίσουμε επαναστατικά χαρακτηριστικά, εξουδετερώνοντας την πίεση που συνοδεύει αυτό το προσωρινό πισωγύρισμα της ιστορικής εξέλιξης. Φαινόμενα έλλειψης αντοχής απέναντι σε «σφιχτότερες» συνθήκες ζωής, υποχωρήσεις κατά τη φάση δημιουργίας οικογένειας, που εκφράζονται σε χαλαρή οργανωτική σχέση, ατομική επιλογή, φαινόμενα φιλελευθερισμού κ.λπ. δείχνουν κατά βάση έλλειψη εμπιστοσύνης στη σοσιαλιστική διέξοδο και στο εφικτό της ανατροπής του συστήματος στη σύγχρονη εποχή.

Δεν υπάρχει, όμως, άλλος τρόπος να εξουδετερώσουμε αυτή την πίεση σε καθοδηγητικά όργανα και ΚΟΒ, από την επίμονη προσπάθεια για πληρέστερη αφομοίωση της αναπτυσσόμενης κοσμοθεωρίας μας και στερέωμα του ιδεολογικού δεσμού με το Κόμμα. Ταυτόχρονα, να πάρουμε υπόψη ότι για να γίνει πράξη η νέα εκπαιδευτική βαθμίδα σε επίπεδο ΚΟΒ σε βάθος διετίας απαιτείται διάθεση δυνάμεων πρώτιστα από τις Τομεακές Επιτροπές. Αρα προχωράμε, στοχεύουμε ψηλά, βάζοντας στη ζωή πιο αποφασιστικά τα οργανωτικά μέτρα για να βελτιωθεί η ποιότητα των συνεδριάσεων στα όργανα, για άνοδο της συλλογικής συζήτησης, της ανοιχτής έκφρασης γνώμης με κριτική και αυτοκριτική. Προχωράμε εμπλουτίζοντας τη θεματολογία σε εναρμόνιση με τα βασικά μέτωπα ιδεολογικού αγώνα που αναδεικνύουν οι Θέσεις, ενισχύοντας την κοινή αντίληψη μεταξύ των μελών της Τομεακής Επιτροπής για τις ανάγκες των ΚΟΒ, αυξάνοντας κοινές πρωτοβουλίες σε ομοειδείς κλάδους μεταξύ ΚΟΒ εργασιακών χώρων και χώρων εκπαίδευσης.

Εχουμε καταφέρει πολλά. Εχουμε ακόμα πολλές σελίδες να γράψουμε σε αυτόν τον μακρύ δρόμο. Είμαστε σίγουροι για αυτό.

Στις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής διατυπώνονται εκτιμήσεις του Κόμματος για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στη Ευρώπη. Θεωρώ ότι τα χαρακτηριστικά της πιο σοβαρής στρατιωτικής αναμέτρησης στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο αναφορικά με τα αίτια και την εξέλιξή της απαιτούν ευρύτερη προσέγγιση.

Ιδιαίτερα αναγκαία κρίνεται η αποσαφήνιση του περίπλοκου χαρακτήρα της σύγκρουσης στο πλαίσιο των γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην υπό διαμόρφωση νέα ιμπεριαλιστική τάξη. Εάν δηλαδή πρόκειται για κορύφωση εσω-ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών δυο πλευρών ή για αναπόφευκτη κατάληξη του δυτικού επεκτατισμού σε βάρος μιας περιφερειακής δύναμης.

Μετά από μια μακρά περίοδο (1985-2000) εκφυλισμού σε νεο-αποικιοκρατική ζώνη του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ, η Ρωσία συστηματοποίησε τις προσπάθειες ανασυγκρότησης της οικονομίας στη βάση καπιταλιστικών σχέσεων με ισχυρή κρατική παρέμβαση. Επιχείρησε να επανεμφανισθεί στη διεθνή σκηνή και να διασώσει την επιρροή της στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Παράλληλα δρομολόγησε την απαγκίστρωση από την αλυσίδα του δυτικού ιμπεριαλισμού με στροφή στον ευρω-ασιατικό χώρο και στον ευρύτερο των χωρών του Νότου.

Η αφύπνιση και στροφή της Ρωσίας θεωρήθηκε απειλή για την ιμπεριαλιστική κυριαρχία των ΗΠΑ. Οχι τόσο από την πιθανότητα ανάδειξης νέου ανταγωνιστικού πόλου, όσο από την προοπτική προσέγγισης με την Κίνα. Η προμήθεια φθηνής Ενέργειας και η παροχή πυρηνικής προστασίας από τη Ρωσία θα ενίσχυε τη θέση της Κίνας στη διαπάλη για την ιμπεριαλιστική ηγεμονία. Παράλληλα, θα στερούσε από τα πολυεθνικά μονοπώλια Ενέργειας ευκαιρίες εκμετάλλευσης του σημαντικού ενεργειακού πλούτου της Ρωσίας. Η αντίδραση στην «απειλή» ήταν αναμενόμενη.

Μια πιθανή ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση κατά τα πρότυπα άλλων μη υποτακτικών χωρών ήταν αδύνατη για γεωπολιτικούς λόγους, αλλά κύρια λόγω της ισχυρής πυρηνικής ισχύος της Ρωσίας. Από την άλλη πλευρά, η οργάνωση «βελούδινης επανάστασης» ή πραξικοπήματος τύπου Μαϊντάν ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία λόγω της λαϊκής στήριξης στην πολιτική ηγεσία. Επιλέχθηκε έτσι η τακτική της περικύκλωσης και της οικονομικής απομόνωσης. Απώτερος στόχος η πολιτική και οικονομική αποσταθεροποίηση της Ρωσίας με αλλαγή του καθεστώτος.

Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ ανατολικά με ένταξη εχθρικών γειτονικών χωρών αντικειμενικά έθιγε ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας δημιουργώντας κινδύνους για την ασφάλειά της. Πολύ περισσότερο όταν βρίσκονταν στο στόχαστρο των δυτικών ιμπεριαλιστών. Ωστόσο, τα μέσα αντίδρασης, με ασήμαντο οικονομικό βάρος και οριακό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις, ήταν περιορισμένα.

Η εισβολή στην Ουκρανία για την ανατροπή του αντιδραστικού ναζιστικού καθεστώτος ήταν αναγκαστική κίνηση άμυνας στις επιθετικές ενέργειες των δυτικών ιμπεριαλιστών και αποτροπής των ΝΑΤΟικών σχεδίων. Κατά συνέπεια δεν μπορεί να θεωρηθεί η Ρωσία μέρος εσω-ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για οικονομικά ή γεωπολιτικά πλεονεκτήματα. Αλλωστε δεν έχει χαρακτηριστικά ιμπεριαλιστικής δύναμης (χαμηλή συγκέντρωση παραγωγής, αδύναμη χρηματιστική ανάπτυξη, απουσία εξαγωγής κεφαλαίων, εξαγωγές πρώτων υλών, μη συμμετοχή σε πολυεθνικούς σχηματισμούς των μονοπωλίων).

Με βάση τα παραπάνω προκύπτει αμφισβήτηση της εκτίμησης για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου στην Ευρώπη και από τις δυο πλευρές όσον αφορά τη Ρωσία.

Η μετεξέλιξη της εισβολής στην Ουκρανία σε γενικευμένη πολεμική σύρραξη διάρκειας στην Ευρώπη, ουσιαστικά ΝΑΤΟ - Ρωσίας μετά τον τορπιλισμό δυο μήνες αργότερα συμβιβαστικής λύσης από τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές εγκυμονεί κίνδυνο στρατηγικής ήττας για την Ρωσία. Ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων εξελίσσεται παραπέρα σε βάρος της με τον επανεξοπλισμό της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης και τις πιέσεις για πιο ενεργητική ή ακόμα και άμεση εμπλοκή.

Από την άλλη πλευρά οι ΗΠΑ συνεχίζουν και αυξάνουν ανέξοδα πλέον την προμήθεια του πιο καταστρεπτικού εξοπλισμού. Στο φόντο εναλλασσόμενης ρητορικής διευθέτησης της κρίσης και απειλών κλιμάκωσης διακρίνεται πλέον «η ειρήνη» με την επιβολή της ισχύος.

Το κρίσιμο βέβαια ζήτημα για την παγκόσμια ειρήνη είναι η αντίδραση της Ρωσίας στην προοπτική μιας στρατηγικής ήττας.

Αγαπητοί σύντροφοι καλή επιτυχία στις εργασίες του 22ου Συνεδρίου μας! Μελέτησα με προσοχή τις Θέσεις της ΚΕ. Πολύ σωστά νομίζω τίθεται ως άμεσο καθήκον από αυτήν συνεδρίασή της για την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Γράφω αυτό το κείμενο με σκοπό να «φωτίσω» τη χρησιμοποίησή της στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Θεωρώ πως είναι πρόκληση αυτή η εισαγωγή των «analytics», που και αυτά χρησιμοποιούνται για τη μεγιστοποίηση των κερδών των ΠΑΕ, των στοιχηματικών εταιρειών και των μονοπωλίων της πληροφορικής, την ώρα που όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο, αλλά ασχολούμαστε με άλλο αντικείμενο στη ζωή μας, δεν έχουμε πρόσβαση σε αυτό, ώστε να αξιοποιήσουμε δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο μας.

Εντούτοις, όσοι το παρακολουθούμε από την τηλεόραση, σίγουρα έχουν περάσει από τα μάτια μας κάποιοι «δείκτες απόδοσης» των επαγγελματιών ακριβοπληρωμένων αθλητών, όπως τα «x-goals», που ουσιαστικά είναι το άθροισμα των πιθανοτήτων κάθε τελικής προσπάθειας που γίνεται με στόχο το αντίπαλο τέρμα. Ενώ, με τέτοια «δεδομένα» καλύπτεται η ελληνική Super League από το διαδικτυακό κανάλι γνωστού ειδησεογραφικού σάιτ και η αγγλική Premier League από τα συνδρομητικά κανάλια που έχουν τα δικαιώματα της διοργάνωσης. Από τη δική μου οπτική γωνία, όλα αυτά χρησιμοποιούνται εν τέλει για την ενσωμάτωση των λαών στο σύστημα και τη χειραγώγησή τους, ενώ δεν καταπολεμούν τη μάστιγα του οπαδισμού, αφού τζόγος, οπαδισμός και σύστημα της εκμετάλλευσης είναι ένα!

Καλή επιτυχία και πάλι στο 22ο Συνέδριό μας! Ζήτω ο Μαρξισμός - Λενινισμός, ο Διαλεκτικός Υλισμός και ο Προλεταριακός Διεθνισμός!

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ.

Είναι σαφές ότι η ΚΕ κάνει λόγο για την ανάγκη να γίνει άλμα στη δουλειά μας με στόχο να αντιστοιχίζεται σταθερά η καθοδηγητική μας δουλειά με την επαναστατική μας στρατηγική.

Η συμφωνία από τα καθοδηγητικά όργανα και τις ΚΟΒ για αυτή την ανάγκη υπάρχει. Το ζήτημα είναι πώς υπηρετείται στην καθημερινή πολιτική επαναστατική δουλειά.

Είναι γεγονός ότι ο σχεδιασμός στην ΚΟΒ δεν ξεκινάει πάντα με το σκεπτικό τι θα κάνω για να συναντηθώ, να γνωριστώ, να επιδράσω σε χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους, τους λαϊκούς ανθρώπους, νέους και νέες που βρίσκονται στον χώρο ευθύνης μου, αλλά πώς θα βρω «τους δικούς μου». Δεν απαντάει στο ερώτημα πώς αξιοποιώ το αυξημένο κύρος του Κόμματος που διευρύνεται σταθερά κάτω και από την κεντρική παρέμβαση του Κόμματος, πώς θα καταφέρω π.χ. να ξεσηκώσω τη γειτονιά ιεραρχώντας μέτωπα πάλης, ανάλογα και με τις εξελίξεις κ.λπ.

Αν το Τομεακό Γραφείο και πιο συγκεκριμένα το Γραφείο της ΚΟΒ βλέπει τον χώρο ευθύνης κατάματα, καταμερίζει δυνάμεις με ιεράρχηση και συναίσθηση του τι μπορεί να κάνει η ΚΟΒ με βάση τους στόχους που θέτουμε, τότε αντικειμενικά προκύπτουν πιο σύνθετα καθήκοντα, από «την πεπατημένη» που λέει απλά «πού θα βγω εξόρμηση».

Για παράδειγμα αυτή τη στιγμή σε επίπεδο δήμων εξελίσσονται σοβαρές διεργασίες σε τοπικές οργανώσεις κομμάτων και παρατάξεων που έχει σημασία να τις εξετάσεις, να τις εκτιμήσεις, όχι μόνο για την εικόνα αλλά και για να δεις τι μπορείς εσύ να κερδίσεις από ανθρώπους που κοινωνικοταξικά μας ενδιαφέρουν και, παρά το ότι δεν έχει ξεφύγει η σκέψη και οι επαφές τους από τις δαγκάνες κυρίως της σοσιαλδημοκρατίας, μας παρακολουθούν από πιο κοντά.

Επίσης, αντικειμενικά χρειάζεται επεξεργασία, ανάλογα και την περιοχή, η προσπάθεια να αναδεικνύεις σταθερά το πώς εκφράζεται η αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης - Περιφέρειας - δήμων με παραδείγματα που να διευκολύνουν να κατανοείται ο χαρακτήρας του αστικού κράτους και το τι κίνημα χρειάζεται, αποφεύγοντας έναν άτσαλο τρόπο που - άθελά μας - μπορεί να οδηγεί να φαίνεται ως αιτία των προβλημάτων κάποιες φορές η ανικανότητα του κράτους ή του δημάρχου.

`Η για παράδειγμα πρέπει να φωτιστεί και να γενικευτεί η περιορισμένη πείρα που υπάρχει από το πώς καθοδηγούνται σκόρπιες δυνάμεις, πολλές φορές ο ένας π.χ. σε μια γειτονιά ή χώρο δουλειάς.

Ακόμα ένα ζήτημα είναι το αν και πώς το Τομεακό Γραφείο, η Τομεακή Επιτροπή, το Γραφείο της ΚΟΒ έχει αντικειμενική εκτίμηση για το εύρος του κόσμου που ενσωματώνονται συμπεράσματα που έχουμε βγάλει σαν Κόμμα, είτε αφορούν π.χ. μια μάχη, αλλά και στρατηγικά συμπεράσματα που τους βοηθούν να αποκτάνε κριτήριο, να έχουν εμπιστοσύνη απέναντι στο Κόμμα, που καλλιεργούν την αντοχή σε πιέσεις που θα ενταθούν το επόμενο διάστημα. Π.χ η συζήτηση για το 2ο κεφάλαιο των Θέσεων συμβάλλει για να δημιουργηθεί κριτήριο σε ευρύτερο κόσμο για το τι κόμμα είμαστε, πώς σκέφτεται ένα επαναστατικό κόμμα για να ανταποκριθεί στην αποστολή του, συμβάλλει να αναγνωρίζεται πλατύτερα ο πρωτοπόρος επαναστατικός ρόλος του Κόμματος.

Με βάση όλα τα παραπάνω σίγουρα όλες οι ΚΟΒ δεν μπορούν με τον ίδιο τρόπο να είναι στην ίδια «ταχύτητα». Αλλά το Τομεακό Γραφείο πρέπει να μπορεί να είναι σε θέση με αντικειμενικό τρόπο να προσδιορίσει τι πρέπει να λυθεί σε κάθε ΚΟΒ.

Στις Θέσεις σημειώνεται ότι πολλές φορές η καθημερινότητα περιορίζεται σε ένα άθροισμα ενεργειών, με κύριο βάρος τα οργανωτικά καθήκοντα, χωρίς να υπάρχει η ανάλογη έγνοια για το ανέβασμα της συνολικής ικανότητας του Κόμματος, για την εξασφάλιση της ετοιμότητας για να ανταποκριθούμε σε πιο σύνθετα καθήκοντα.

Εδώ να θέσω έναν προβληματισμό: Ποια όργανα και τι μέγεθος των μελών του Κόμματος συνειδητοποιούν ότι μπορεί να κληθούν να δράσουν σε απότομες εξελίξεις που πολλές φορές περιγράφουμε; Δεν είναι ψυχολογικό το θέμα αλλά βαθιά πολιτικό, κατανόησης της ρευστότητας των εξελίξεων, των ποιοτικών αλλαγών που μπορεί να συντελεστούν ως αποτέλεσμα όξυνσης των αντιθέσεων, παρακολουθώντας τις επεξεργασίες της ΚΕ, βλέποντας την ουσία του συνθήματος του Συνεδρίου, και τη συζήτηση που θέλουμε να ανοίξει σε όλο το Κόμμα.

Γιατί είναι άλλο πράγμα να σκέφτεται ένας κομμουνιστής, μία κομμουνίστρια, ένα μέλος καθοδηγητικού οργάνου, ότι «εντάξει κάνω ό,τι μπορώ, έχω όμως και τη ζωή μου» και διαφορετικό ότι «προσπαθώ να παρακολουθήσω τα ζητήματα που θέτει η ΚΕ, έχω ανησυχία για τα αποτελέσματα της δουλειάς, ψάχνομαι σταθερά για το κατά πόσο ανταποκρίνομαι σε αυτό που μου έχει ανατεθεί, δουλεύω εντατικά έχοντας στο μυαλό μου ότι μπορεί να κληθώ να αντιμετωπίσω από τη χρέωσή μου πρωτόγνωρες καταστάσεις γιατί όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά», κάτι που μπορεί να δημιουργεί ακόμα και φόβο για την εξέλιξη της ταξικής πάλης αλλά ταυτόχρονα έχεις και θέληση να τα καταφέρεις και να συμβάλεις στον ανώτερο σκοπό για τον οποίο παλεύουμε. Αλλιώς θα είναι η καθοδηγητική δουλειά και η προσωπική δουλειά του ενός και αλλιώς του άλλου.

Και επειδή λοιπόν ιδανικές ΚΟΒ και μέλη του Κόμματος δεν υπάρχουν, το θέμα είναι να ανέβει η απαίτηση των ίδιων των στελεχών από τον εαυτό τους να ανταποκριθούν στον ρόλο τους με βάση και τις συλλογικές αποφάσεις, ανάλογα και την χρέωση του καθενός, για να γίνει ένα ποιοτικό άλμα στη δουλειά μας.

Για την ανάπτυξη της ικανότητας όλων μας, ώστε και μαζική παρέμβαση στον χώρο ευθύνης μας να κάνουμε, και να βρίσκουμε τον απαραίτητο χρόνο για μελέτη, και να κάνουμε οργανωτική δουλειά με χαρτί και μολύβι, και να αφιερώνουμε σκέψη για την πείρα που βγαίνει από την παρέμβασή μας και τα συμπεράσματα που προκύπτουν. Η ισορροπία είναι δύσκολη, αλλά πρέπει να το λύσουμε και μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Να συμβάλλουμε ώστε να βοηθιέται το κάθε μέλος του Κόμματος, το κάθε στέλεχος να αναπτύξει τις ικανότητές του. Δεν γίνεται αν θέλουμε να μετρήσουμε βήματα να μην απλωθεί η δουλειά σε όλες τις συντρόφισσες και τους συντρόφους, καθώς και σε έναν ευρύτερο περίγυρο που έχουμε διαμορφώσει με την ίδια μας τη δράση, με το σκεπτικό ότι όλοι είναι πολύτιμοι και για όλους υπάρχει δουλειά. Πρέπει να πάρει προβάδισμα η διαπαιδαγώγηση, πρώτα απ' όλα με το παράδειγμα, με ειλικρινές ενδιαφέρον που έχει μεγάλη σημασία, γιατί δεν κερδίζεις τον σεβασμό και την εκτίμηση αυτόματα αλλά την κερδίζεις κάθε μέρα.

Μπορούμε να πετύχουμε από όλη μας τη δουλειά να αποπνέει ότι ο Σοσιαλισμός δεν είναι μια ωραία ιδέα, αλλά η μόνη επιλογή για να δει προκοπή ο λαός, ενώ ο ατομικός αγώνας για να συμβάλλεις στην οικογένειά σου, για να ζεις με αξιοπρέπεια, είναι αναπόσπαστα δεμένος με τον συλλογικό αγώνα για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος.

Συμφωνώ με τις Θέσεις. Παρακάτω θέτω ορισμένες σκέψεις που αφορούν τη σημασία της ιδεολογικής δουλειάς για την παρέμβασή μας με βάση τη στρατηγική μας.

Νομίζω ότι υπάρχει μεγαλύτερη συνειδητοποίηση στα καθοδηγητικά όργανα της ανάγκης να μετρήσουμε βήματα στην ιδεολογική δουλειά με σωστό προσανατολισμό. Οτι αφορά την αναβάθμιση της ικανότητάς μας στη στρατολογία, στην αφομοίωση νέων δυνάμεων στις γραμμές μας και στην ανάπτυξη κομμουνιστικών χαρακτηριστικών, στη βελτίωση διεξαγωγής της διαπάλης τόσο με πολιτικές δυνάμεις όσο και με αντιλήψεις που συναντάμε στον ΚΝίτικο περίγυρο, ξεχωρίζοντας τα ζητήματα του ατομικού δικαιωματισμού ήδη από τις μαθητικές ηλικίες. Αυτή η ωρίμανση αφορά από την μια ότι τα τελευταία χρόνια κληθήκαμε να αναμετρηθούμε με απαιτητικά μέτωπα στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη όπως τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το αστικό κράτος, το καπιταλιστικό κέρδος, τις έννοιες της ελευθερίας, του δικαιώματος κ.ά. Από την άλλη, είναι απόδειξη της συμβολής του σχεδιασμού μας που υλοποιήθηκε με ευθύνη του Κεντρικού Συμβουλίου.

Αυτό που ξεχωρίζει είναι η δουλειά που έχει γίνει με τον Οδηγητή σαν στοιχείο συγκρότησης της ΟΒ και η σημασία της υλοποίησης θεματικών συζητήσεων γύρω από τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που εμφάνισαν δυσκολίες και προβλημάτισαν για το πώς θα γίνουμε συλλογικά καλύτεροι στο να συζητάμε πλατύτερα και πιο ικανά την πρόταση διεξόδου. Πρέπει να υπάρξει συνέχεια με τη συζήτηση γύρω από τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης και τα καθήκοντα των κομμουνιστών συμβάλλοντας στην άνοδο της διαπάλης με τον οπορτουνισμό και τη σοσιαλδημοκρατία, στην ενίσχυση της εκλαϊκευτικής μας ικανότητας στο πώς αλλάζει ο κόσμος, αν μετράει η δράση μας σήμερα κ.α.- ζητήματα που συναντάμε από νέους στους χώρους νεολαίας.

Μπορούμε, βέβαια, με συλλογική καθοδηγητική μέριμνα να αντιμετωπίσουμε ορισμένες συνήθειες που προκύπτουν κυρίως λόγω απειρίας και περιορισμένης τριβής. Παραθέτω μια πρώτη κωδικοποίησή τους χωρίς να έχουν, βέβαια, την ίδια αφετηρία ή έκταση σε κάθε περίπτωση.

Αρχικά, ότι το διάβασμα και η επαφή με τις επεξεργασίες μας είναι κυρίως ατομικό ζήτημα ή θέμα κλίσης. Εδώ η αδυναμία μας να οργανώσουμε συλλογικά αυτή τη δουλειά θεωρητικοποιείται, μένει στο ότι παίρνουμε απλά κάποιες πρωτοβουλίες συλλογικά και μετά επαφίεται στον κάθε σύντροφο ατομικά τι θα κάνει. Η κλίση, βέβαια, διαμορφώνεται και καλλιεργείται, δεν είναι απλά στη «φύση» του ανθρώπου.

Δεύτερον, ότι ο σχεδιασμός της ιδεολογικής δουλειάς αφορά τα «ελεύθερα» διαστήματα της Οργάνωσης. Αυτό αντικειμενικά πηγαίνει κόντρα στην κατεύθυνση για άνοδο στην ιδεολογικοπολιτική συζήτηση στα τρέχοντα ζητήματα, στο πώς συζητάει ένα όργανο την διαπάλη σε μια ανεβασμένη δραστηριότητα παίρνοντάς την υπόψη στον σχεδιασμό του.

Τρίτον, ότι το πρόβλημα είναι πως δεν διαβάζουν οι ΟΒ, ότι πρέπει να καλλιεργήσουμε απλά συνήθειες εκεί. Βέβαια το σύνολο των θετικών παραδειγμάτων αρχίζουν από τον καθοδηγητή, πως η δική του σχέση με το βιβλίο, η συζήτηση με αυτό και η παραπομπή σε αντίστοιχη βιβλιογραφία παρακινεί συντρόφους να ασχοληθούν παραπάνω. Η δυσκολία δεν πρέπει να μεταφέρεται στην ΟΒ καθώς αφορά τη συγκρότηση του στελεχικού δυναμικού, τους όρους συνεδρίασης και συζήτησης των Τομεακών Συμβουλίων, την αναβάθμιση του δικού τους ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου. Αυτό εκφράζεται και με φαινόμενα αυτάρκειας, υποτίμησης του διαβάσματος στη λογική ότι «είναι γνωστά ζητήματα», «τα έχω ξαναδιαβάσει» και όχι στο πώς θα σκεφτώ καθοδηγητικά για τον χώρο ευθύνης.

Τέταρτον, ότι η ιδεολογική δουλειά αφορά μόνο την αφομοίωση βασικών γνώσεων από τις δυνάμεις της ΚΝΕ. Φυσικά, η ιεράρχηση είναι να μετρήσουμε βήματα και σε αυτό έχοντας αρκετά όπλα από τις εκλαϊκευτικές εκδόσεις της ΚΝΕ, την μικρή μαρξιστική βιβλιοθήκη με εκδόσεις όπως Για τον Μαρξ και τον Μαρξισμό, τα εσωκομματικά συστήματα μόρφωσης κ.ά. Το θέμα είναι να δίνουμε συνέχεια καθώς εξελίσσεται από την μια η ιδεολογική επίθεση της αστικής τάξης και από την άλλη ανεβαίνει η ανάγκη ανάπτυξης κομμουνιστικού υποβάθρου. Μπορεί να έχεις την ικανότητα να πεις ορισμένα πράγματα για την εκμετάλλευση αλλά η διαπάλη σήμερα δίνεται για την τεχνητή νοημοσύνη, να κατέχεις βασικές πλευρές για το κράτος αλλά σήμερα να πρέπει να αποδείξεις γιατί είναι εχθρικός ο ψηφιακός μετασχηματισμός του κ.λπ. Από τα συστήματα εσωκομματικής μόρφωσης έχουμε και αρνητική πείρα όπου η λειτουργία τους γίνεται με όρους τυπικού ελέγχου αλλά και θετική πείρα όπου το όργανο συζητά και δουλεύει συλλογικά κενά που εντοπίστηκαν κατά τη διάρκειά τους, προχωρά σε οργανωμένες παραγγελίες σαν συνέχεια του διαβάσματος κ.ά.

Πέμπτον, ότι η ιδεολογική δουλειά αφορά απλά το να γίνουμε καλύτεροι στη θεωρία μας σαν «σωστοί κομμουνιστές». Εδώ το κύριο λάθος είναι ότι όλα αυτά τα συζητάμε για εμάς, για εσωτερική κατανάλωση και όχι προκειμένου οι ιδέες μας, η πρότασή μας να αγκαλιάσουν τους πολλούς, να γίνουν πόλος συσπείρωσης μαζών. Σε αυτό ρόλο παίζει και το πώς δίνουμε ορισμένες πλευρές. Για παράδειγμα, οι έννοιες του ατομικού δικαιωματισμού και του υποκειμενικού ιδεαλισμού πρέπει να δοθούν στο ότι δεν αφορούν απλά μια αντιπαράθεση μεταξύ φιλοσόφων αλλά ζητήματα που συναντάμε μέσα στη συνείδηση της εργατικής τάξης και της νεολαίας. Από το «έχω δικαίωμα να εργαστώ κόντρα στην απεργία», «θα κάνω μάθημά κόντρα στην απόφαση του συλλόγου μου» μέχρι και ζητήματα όπως «ο καθένας έχει την αλήθεια του», «εγώ σκέφτομαι σαν επιχειρηματίας» κ.λπ., αντιλήψεις που υπάρχουν μέσα στη νεολαία. Αντίστοιχα, έχει σημασία το πώς φωτίζουμε τον επαναστατικό τρόπο ζωής και την κομμουνιστικής ηθική. Οχι ηθικίστικα σαν να λέμε «να γίνει καλός πιστός του Θεού» αλλά γιατί χωρίς αυτά δεν μπορείς να αποτελέσεις επίκεντρο των εργαζομένων και της νεολαίας, να τους εμπνεύσεις, να δουν σε εσένα το διαφορετικό κόντρα στη μαζική κουλτούρα του καπιταλισμού.

Τέλος, ορισμένες πλευρές για την οργάνωση αυτής της δουλειάς. Ενα βασικό ζήτημα είναι η αξιοποίηση των δεικτών της ιδεολογικής δουλειάς αξιολογώντας, για παράδειγμα, τα βήματα με το συνδρομητικό δίκτυο της ΚΟΜΕΠ, με τη διακίνηση των εκδόσεων του ΚΣ της ΚΝΕ, την σωστή διεξαγωγή των συστημάτων εσωκομματικής μόρφωσης. Να εντάξουμε την νέα έκδοση της ΙΕ του ΚΣ «Αλήθειες και Ψέματα για τον καπιταλισμό 3. Για την εκμετάλλευση» στην προετοιμασία των μαθητών για τα αντίστοιχα σχολικά μαθήματα, των φοιτητών με «αντι-μαθήματα» στα αμφιθέατρα, των εργαζομένων για τη διαμόρφωση πλαισίων πάλης κ.ά. Να γίνει καλή προετοιμασία των Οργάνων στην διαπάλη γύρω από το κράτος, το μεταβατικό πρόγραμμα, το τι είναι σύγκρουση κ.λπ. μέσα και από θεματικές συζητήσεις για την σοσιαλιστική επανάσταση. Να αναπτύξουμε την λειτουργία και συνεδρίαση των Ιδεολογικών Επιτροπών με έμφαση ιδιαίτερα στην κωδικοποίηση της διαπάλης.