Το πλαίσιο με αιτήματα και διεκδικήσεις δίνει αγωνιστική απάντηση στην κυβέρνηση και στον εμπαιγμό με τα «καλάθια» στήριξης των ομίλων.

Ταυτόχρονα αποτελεί οδηγό διεκδίκησης και μάχης για κάθε σωματείο και μαζικό φορέα, μπροστά στα μεγάλα μέτωπα που ανοίγονται για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, συμβάλλοντας στον συντονισμό και στην κοινή πάλη συνδικάτων και μαζικών φορέων σε όλη τη χώρα με κριτήριο τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων, κόντρα στην πολιτική στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων.

Παρακάτω παρουσιάζονται ορισμένες από τις διεκδικήσεις που περιλαμβάνονται στο πλαίσιο πάλης, ενώ ολόκληρο είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα του ΠΑΜΕ.

Συγκεκριμένα, στο μέτωπο της πάλης για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα ξεχωρίζουν την απαίτηση για: Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων και των περιορισμών για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τους μισθούς, την επιβολή του 13ωρου και της 6ήμερης εργασίας, την ελαστικοποίηση και τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου. Επαναφορά των ΒΑΕ, νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων με προτεραιότητα τους τομείς Υγείας, Πρόνοιας, Εκπαίδευσης, Πολιτικής Προστασίας, Τοπικής Διοίκησης.

Διεκδικώντας αυξήσεις στις συντάξεις, αποκλειστικά δημόσια και καθολική Κοινωνική Ασφάλιση, κόντρα στις αυξήσεις των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, περιλαμβάνονται διεκδικήσεις για κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, για ενσωμάτωση της «προσωπικής διαφοράς», κατάργηση της «εισφοράς αλληλεγγύης», επιστροφή 13ης και 14ης σύνταξης κ.α.

Κόντρα στην ακρίβεια και για την υπεράσπιση του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος τα συνδικάτα διεκδικούν μεταξύ άλλων: Δραστική μείωση και πλαφόν στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου, πετρελαίου θέρμανσης. Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε καύσιμα, Ενέργεια, βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Καμία διακοπή ρεύματος για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά και τους επαγγελματίες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν στους υπέρογκους λογαριασμούς. Διαγραφή μέρους των χρεών τους. Κατάργηση του τεκμαρτού τρόπου φορολόγησης και του τέλους επιτηδεύματος για τους επαγγελματίες. Κατάργηση των φοροαπαλλαγών και αύξηση των φορολογικών συντελεστών για το μεγάλο κεφάλαιο. Κατοχύρωση κατώτατων εγγυημένων τιμών στα αγροτικά προϊόντα και μέτρα μείωσης του κόστους παραγωγής.

Αποκλειστικά δημόσιες μαζικές μεταφορές (αστικές συγκοινωνίες, σιδηρόδρομος), χωρίς καμία επιχειρηματική δραστηριότητα. Προσλήψεις προσωπικού, περισσότερα και ασφαλή δρομολόγια.

Για τους ανέργους και τη ΔΥΠΑ (ΟΑΕΔ) απαιτούν μεταξύ άλλων: Αμεση κάλυψη και επιδότηση όλων για όσο διαρκεί η ανεργία, αλλά και κατάργηση της προπληρωμένης κάρτας. Αύξηση του επιδόματος στο 80% του κατώτατου μισθού. Να σταματήσει το αίσχος του «ποινολογίου». Να καταργηθεί ο απαράδεκτος νόμος που επιτρέπει στη ΔΥΠΑ να υλοποιεί προγράμματα για εργαζόμενους - ανέργους άνω των 67 ετών.

Στο μεγάλο πρόβλημα της στέγης, το ΠΑΜΕ προβάλλει τη διεκδίκηση για φτηνή και σύγχρονη λαϊκή και φοιτητική στέγη. Εδώ περιλαμβάνονται μέτρα για την προστασία της πρώτης κατοικίας, ξεχωρίζοντας το αίτημα για ανασύσταση του έργου των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και Εργατικής Εστίας με το σύνολο των αρμοδιοτήτων που υπήρχαν, με άμεση έναρξη και ενίσχυση του κατασκευαστικού προγράμματος. Επίσης: Επιδότηση ενοικίου στο 100% της αξίας του από το κράτος για τα νέα ζευγάρια. Αμεση ανέγερση νέων εστιών, επισκευή και ανακαίνιση όλων των παλιών, αποκλειστικά με κρατική δαπάνη. Μηνιαίο στεγαστικό φοιτητικό επίδομα στο ύψος του ενοικίου. Πλήρης νομοθετική προστασία της πρώτης κατοικίας των λαϊκών νοικοκυριών, απαγόρευση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.

Στον αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και στην παράδοση του κρατικού πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους τα συνδικάτα σημειώνουν: Οχι στην εμπορευματοποίηση του νερού. Να σταματήσει κάθε σχεδιασμός που προωθεί την καρκινογόνα καύση. Διασφάλιση επαρκούς κρατικής χρηματοδότησης για τη διαχείριση αποβλήτων, με φορολόγηση του κεφαλαίου και κατάργηση όλων των χαρατσιών για τον λαό. Κατάργηση κάθε είδους ιδιωτικοποίησης και επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της διαχείρισης των αποβλήτων.

Για την προστασία του απεργιακού δικαιώματος το ΠΑΜΕ καλεί σε πάλη για κατάργηση στην πράξη των νόμων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που το περιορίζουν. Κατάργηση του νέου απαράδεκτου Πειθαρχικού Κώδικα για τους δημόσιους υπαλλήλους. Επαναφορά της Γενικής Συνέλευσης ως του αποκλειστικού οργάνου των εργαζομένων που αποφασίζει για τη διεξαγωγή της απεργίας σε μια επιχείρηση, με τους όρους που προβλέπονταν πριν τον νόμο του ΣΥΡΙΖΑ το 2018. Κατάργηση του «προσωπικού εγγυημένης παροχής υπηρεσιών» και της αντίστοιχης απεργοσπαστικής διάταξης. Απαγόρευση της ανταπεργίας (lockout). Κατάργηση του ΓΕΜΗΣΟΕ. Οχι στο ηλεκτρονικό φακέλωμα, καμία ηλεκτρονική λίστα με ονόματα και άλλα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα στο κράτος και στους εργοδότες. Οχι στην εξ αποστάσεως ψηφοφορία.

Για την υγεία και την ασφάλεια στους χώρους δουλειάς και το ΣΕΠΕ: Λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων για την πρόληψη των εργατικών «ατυχημάτων», με ευθύνη της εργοδοσίας, και ουσιαστικός, ολοκληρωμένος έλεγχος από τους αρμόδιους κρατικούς φορείς (ΣΕΠΕ).

Η Επιθεώρηση Εργασίας να λειτουργεί αναβαθμισμένη, ως κρατική υπηρεσία, και όχι με τον μανδύα της δήθεν «ανεξάρτητης αρχής». Αποφασιστική ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου της Επιθεώρησης Εργασίας, της Επιθεώρησης Μεταλλείων και όλων των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους, με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για την κάλυψη των μεγάλων κενών που υπάρχουν σε όλη τη χώρα. Δημιουργία κρατικού Σώματος Τεχνικών Ασφαλείας και Γιατρών Εργασίας καθώς και υπηρεσιών Υγείας και Ασφάλειας της Εργασίας (ΥΑΕ), ενταγμένων αποκλειστικά στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Κατάργηση των ΕΞΥΠΠ και κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στον χώρο της ΥΑΕ.

Για την Υγεία, ενάντια στην πολιτική που την αντιμετωπίζει ως «κόστος», το ΠΑΜΕ προβάλλει τη διεκδίκηση για: Υγεία κατοχυρωμένο κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ενιαίο, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας για όλους, για την ικανοποίηση του συνόλου των λαϊκών αναγκών σε σύγχρονες υπηρεσίες πρόληψης - θεραπείας - αποκατάστασης.

Στο πλαίσιο αυτό, απαιτεί την αποφασιστική ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας με μόνιμο προσωπικό, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, και με όλο τον αναγκαίο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων στα δημόσια νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας και στις άλλες μονάδες Υγείας - Πρόνοιας. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και επικουρικών.

Επίσης λέει «όχι στα σφαγεία των ΚΕΠΑ και του ΟΠΕΚΑ, καμία περικοπή σε επιδόματα και συντάξεις αναπηρίας».

Για την Παιδεία, διεκδικεί: Αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, αναβαθμισμένη Εκπαίδευση για όλους. Κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης και όλων των ταξικών εμποδίων και φίλτρων που μπαίνουν στην Εκπαίδευση. Να ανακληθούν άμεσα όλες οι συγχωνεύσεις τμημάτων. Μείωση του αριθμού μαθητών ανά τάξη. Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικού, επιστημονικού και βοηθητικού προσωπικού. Κρατικό σχέδιο ανάπτυξης των σχολικών υποδομών. Αμεσα μέτρα για προσεισμικό έλεγχο και αντισεισμική θωράκιση. Κατάργηση της Τράπεζας Θεμάτων και της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής. Ούτε σκέψη για «Εθνικό Απολυτήριο» στο Λύκειο. Πρόγραμμα σχολικών γευμάτων. Πλήρη κάλυψη των αναγκών στη μετακίνηση και μεταφορά των μαθητών στα Μουσικά, Καλλιτεχνικά και Ειδικά Σχολεία.

Αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν πανεπιστήμια. Κατάργηση των αντιδραστικών νόμων που θεσπίζουν ανώτατο όριο φοίτησης στα δημόσια πανεπιστήμια. Κατάργηση όλων των αντιδραστικών νόμων για πειθαρχικά φοιτητών - εργαζομένων στα πανεπιστήμια. Οχι στην ισοτίμηση των πτυχίων των δημόσιων πανεπιστημίων με αυτά των ΝΠΠΕ και των κολεγίων. Καμία σκέψη για αναθεώρηση του άρθρου 16. Επίσης: Κατάργηση των αντιδραστικών νόμων που θεσπίζουν ανώτατο όριο φοίτησης στα δημόσια πανεπιστήμια. Καμία διαγραφή φοιτήτριας - φοιτητή που παλεύει να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Ούτε σκέψη για εφαρμογή του αντιδραστικού πλαισίου καταστολής και φίμωσης φοιτητών και διδασκόντων.

Για τις σύγχρονες ανάγκες της γυναίκας της βιοπάλης: Αδεια κύησης, τοκετού, λοχείας, μητρότητας, γονικές άδειες με πλήρεις αποδοχές και ασφαλιστικά δικαιώματα, ανεξαρτήτως εργασιακών σχέσεων. Επαναφορά της 5ετούς διαφοράς στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και ανδρών, στα 55 έτη για τις γυναίκες και στα 60 έτη για τους άνδρες, και στα 50 για τις εργαζόμενες στα ΒΑΕ. Δίκτυο δημόσιων και δωρεάν υποδομών για τη δημιουργική απασχόληση βρεφών, νηπίων, παιδιών και ΑμεΑ, δομών προστασίας παιδιών και φροντίδας ηλικιωμένων και ΑμεΑ. Πλήρη στελέχωση όλων των κοινωνικών υπηρεσιών. Εκτεταμένο δίκτυο, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών και υποδομών για τις κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους (ξενώνων, συμβουλευτικών κέντρων, γραμμής SOS κ.λπ.), στελεχωμένων με ειδικευμένο μόνιμο προσωπικό, χωρίς την εμπλοκή ΜΚΟ και ιδιωτών.

Για την προστασία του λαού από καταστροφές και άλλους κινδύνους, το ΠΑΜΕ διεκδικεί να εκπονηθεί ολοκληρωμένος, ουσιαστικός, επιστημονικός σχεδιασμός συνδυαστικής αποτίμησης για το σύνολο των κινδύνων, φυσικών και τεχνολογικών, με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους. Στο πλαίσιο αυτό, απαιτεί άμεση καταγραφή ζημιών από τις πρόσφατες φυσικές καταστροφές και αποζημιώσεις στο 100%. Να εξασφαλιστεί το δικαίωμα στέγασης των πληγέντων. Καμία αλλαγή χρήσης γης καμένων δασών, κάλυψη οργανικών κενών σε Δασικές και Πυροσβεστικές Υπηρεσίες κ.λπ. Με ευθύνη της εργοδοσίας να καταρτίζεται σχέδιο διαφυγής και διάσωσης από τον χώρο εργασίας, αλλά και να γίνει άμεσα έλεγχος σε όλους τους χώρους δουλειάς από τις αρμόδιες κρατικές αρχές.

«Καμιά συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Δεν θα επιλέξουμε στρατόπεδο ληστών. Μόνη μας ελπίδα η πάλη των λαών», είναι η απαίτηση των σωματείων απέναντι στο ιμπεριαλιστικό μακελειό και στην ελληνική εμπλοκή. Γι' αυτό απαιτούν την απεμπλοκή από τους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, να διακόψει η κυβέρνηση τις στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και να υλοποιήσει την ομόφωνη απόφαση της Βουλής του 2015 για αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους.

Να ακυρωθεί η ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις βάσεις. Να κλείσουν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις του θανάτου στην Ελλάδα. Κανένας φαντάρος και στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολή εκτός συνόρων.

Για το Προσφυγικό: Να κλείσουν όλες οι υπερδομές - φυλακές. Οχι στη φυλάκιση προσφύγων και μεταναστών, στη φυλάκιση και στην κάθε είδους κράτηση ανήλικων παιδιών.

Να δοθεί άσυλο σε όσους προέρχονται από χώρες πολεμικών συγκρούσεων, εμφυλίων, υπό κατοχή και κάθε είδους ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, ή είναι θύματα διωγμών και κινδυνεύει η ζωή τους.

Προσλήψεις και στελέχωση όλων των Υπηρεσιών Μετανάστευσης και Ασύλου με μόνιμο προσωπικό.

Για τη διευκόλυνση της μετάβασης στο σημερινό συλλαλητήριο στην πλατεία ΧΑΝΘ, σωματεία από τους νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας δρομολογούν λεωφορεία ως εξής:

Βέροια 2.30 μ.μ., Ελιά. Νάουσα 2.30 μ.μ., πύλη του πάρκου. Εδεσσα 3 μ.μ., «Ξενία». Σκύδρα 3.15 μ.μ., πλατεία Μαυροβουνίου. Γιαννιτσά 3.30 μ.μ., παλιά αγορά. Κατερίνη 2.30 μ.μ., κεντρική πλατεία. Λιτόχωρο 2.45 μ.μ., παλιά λαϊκή. Σέρρες 2.30 μ.μ., Εργατικό Κέντρο.

Σήμερα δίνεται ο τόνος για την αποφασιστική κλιμάκωση, για την οργάνωση απεργιακής κινητοποίησης μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη από τα συνδικάτα, ενάντια στο τερατούργημα της 13ωρης σκλαβιάς που φέρνει η κυβέρνηση.

Ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία από τη Θεσσαλονίκη και τους γύρω νομούς θα πλημμυρίσει την πλατεία ΧΑΝΘ και θα διαδηλώσει με σύνθημα «Δύναμή μας η οργάνωση, δρόμος μας η ανατροπή - Καμία θυσία για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και τα γεράκια του πολέμου».

Και κόντρα στο «καλάθι» με τα νέα δώρα για τους επιχειρηματικούς ομίλους, με τα νέα μέτρα που τσακίζουν τους εργαζόμενους, που θα ανακοινώσει η κυβέρνηση από το βήμα της ΔΕΘ, θα προβάλουν τις δικές τους διεκδικήσεις για την ικανοποίηση των αναγκών τους.

Οσα μέτρα καταστολής και απαγορεύσεις κι αν έχει ενεργοποιήσει η κυβέρνηση, ο εργαζόμενος λαός θα φτάσει στον προορισμό του και θα ακουστεί δυνατά η φωνή του.

Στην πρώτη γραμμή θα βρεθούν οι εργαζόμενοι σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που ξεσηκώνονται στους χώρους δουλειάς και απαιτούν να αποσύρει τώρα η κυβέρνηση το αντεργατικό τερατούργημα για το 13ωρο. Διεκδικούν σταθερή δουλειά με δικαιώματα, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο για όλους, αυξήσεις στους μισθούς και ΣΣΕ, επαναφορά 13ου - 14ου μισθού για τους δημόσιους υπαλλήλους και 13ης - 14ης σύνταξης για τους συνταξιούχους.

Μαζικό «παρών» θα δώσουν και οι μικροί και αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι, που συνθλίβονται στον τεράστιο ανταγωνισμό των μεγάλων επιχειρήσεων και παλεύουν για βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας τους.

Με τα τρακτέρ και τα πανό τους θα διαδηλώσουν οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι μελισσοκόμοι που συσπειρώνονται κάτω από το πλαίσιο της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, και με αφετηρία το συλλαλητήριο προετοιμάζουν νέο κύκλο κινητοποιήσεων για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τα οποία διαρκώς οξύνονται.

Από όλη την Ελλάδα θα διαδηλώσουν στη Θεσσαλονίκη οι συνταξιούχοι με τις οργανώσεις τους, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Συντονιστικής Επιτροπής και απαιτώντας ουσιαστικές αυξήσεις, απέναντι στην κοροϊδία της κυβέρνησης, που αναμένεται να επαναληφθεί στη ΔΕΘ.

Μαζί με όλο τον λαό δίνουν αγωνιστικό «παρών» και οι φοιτητές, που πλήττονται από τα εκρηκτικά προβλήματα εξαιτίας της υποχρηματοδότησης και την εμπορευματοποίησης, και διεκδικούν σύγχρονες και δωρεάν σπουδές.

Μαζί στη μεγάλη πλατεία θα βρεθούν και οι μαθητές, που απαιτούν σχολείο να μορφώνει, όχι να εξοντώνει, σε σύγχρονες υποδομές, χωρίς κενά σε εκπαιδευτικούς κ.λπ.

Αλλά και οι γυναίκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Ολοι μαζί θα διεκδικήσουν μέτρα προστασίας από την ακρίβεια, αύξηση της χρηματοδότησης για συντάξεις, Υγεία, Παιδεία, Πολιτική Προστασία, όχι για του πολέμου τα σφαγεία και τα κέρδη των λίγων.

Στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών ενόψει της ΔΕΘ, το απόγευμα της Πέμπτης σε συνέντευξη Τύπου παρουσία δεκάδων εργαζομένων και συνδικαλιστών παρουσιάστηκε το κάλεσμα του ΠΑΜΕ για την οργάνωση της πάλης ενάντια στο νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης για τη 13ωρη δουλειά, καθώς επίσης το πλαίσιο πάλης των συνδικάτων.

Μία ακόμα πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ με την οποία κάλεσε τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα Σωματεία, «όλους τους εργαζόμενους σε αγωνιστικό ξεσηκωμό! Βάζουμε μπροστά τις δικές μας διεκδικήσεις, για να μην πληρώσουμε ούτε τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων ούτε τα γεράκια του πολέμου», όπως τονίστηκε.

Στη συνέχεια μίλησαν εκπρόσωποι σωματείων, παρουσιάζοντας τι θα σημαίνει για την εργατική τάξη και τις λαϊκές οικογένειες η 13ωρη εργασία.

Καταγγέλθηκαν τα άθλια σχέδια των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ και του Ισραήλ για τον εκτοπισμό του παλαιστινιακού λαού, που βρίσκονται ήδη σε εφαρμογή. Ταυτόχρονα στάλθηκε μήνυμα αλληλεγγύης στον ηρωικό λαό της Παλαιστίνης, δόθηκε υπόσχεση κλιμάκωσης του αγώνα για να σταματήσει η γενοκτονία και να αποκτήσει επιτέλους την πατρίδα του.

Αναδείχθηκαν οι τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης, που εμπλέκει τη χώρα και τον λαό στο μακελειό προκειμένου να εξασφαλίσει μερίδιο για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Και φωτίστηκε ότι γι' αυτό φέρνει τα νέα νομοσχέδια, με βάση τη λογική «προσαρμογή στις ανάγκες της οικονομίας της αγοράς». Μια λογική που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις: «Προοδευτικές», «δεξιές», «τεχνοκρατικές».

Στόχος αυτής της πολιτικής είναι να θωρακιστούν οι όμιλοι με φτηνό, ευέλικτο, πειθαρχημένο εργατικό δυναμικό. Γι' αυτό η κυβέρνηση έφερε και το νέο πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων, που ενισχύει το κλίμα φόβου και ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση.

Αντίστοιχα και το νομοσχέδιο για τον εργάσιμο χρόνο, που τέθηκε σε διαβούλευση. Το έκτρωμα για τη 13ωρη εργασία, που η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει ότι φέρνει θετικά για τους εργαζόμενους, με το ΠΑΜΕ να αποδομεί έναν προς έναν τους κυβερνητικούς μύθους περί «ελευθερίας» των εργαζομένων στο ξεζούμισμα.

Τονίστηκαν ο μεγάλος θυμός και η αγανάκτηση που επικρατεί στην εργατική τάξη, αλλά και το μεγάλο αγωνιστικό απόθεμα, που πρέπει να αξιοποιηθεί. Αυτό το αγωνιστικό απόθεμα είναι αναγκαίο να εκφραστεί σε μια μεγάλη ταξική αντεπίθεση. Ο αγώνας για να μην περάσει το κατάπτυστο νομοσχέδιο να αποτελέσει τη μεγάλη αναμέτρηση και αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

«Ολα τα παραπάνω δεν είναι πρωτοτυπία της κυβέρνησης. Είναι υλοποίηση των κατευθύνσεων της ΕΕ, για να διασφαλιστεί η μέγιστη παραγωγικότητα στο πλαίσιο της πολεμικής οικονομίας. Μόνο έτσι θα πιάσουν τόπο - δηλαδή θα γεννήσουν κέρδη - τα πάνω από 800 δισ. ευρώ για εξοπλισμούς», σημειώθηκε στην εισήγηση.

Προστέθηκε δε ότι «ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να δείξει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση της ΝΔ, στα κόμματα των δήθεν σωτήρων που προβάλλουν ότι γίνεται να κερδίζει και το κεφάλαιο και ο εργαζόμενος. Μα πώς γίνεται; Αφού φέτος κάνουν "δώρο" στους εργαζόμενους το 13ωρο, ενώ στους εργοδότες μειώνουν τα έξοδα και δίνουν κίνητρα για επενδύσεις. Ολοι μαζί έχουν ψηφίσει τους αντιλαϊκούς νόμους στο Ευρωκοινοβούλιο και στηρίζουν τον ΝΑΤΟικό προσανατολισμό της χώρας, τη στρατηγική συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ».

Και αναδείχθηκε ότι στην ίδια ρότα είναι και οι δυνάμεις τους στο εργατικό κίνημα: «Εβρισκαν θετικά στον νόμο Χατζηδάκη, που καταργούσε το 8ωρο. Αρνήθηκαν την προκήρυξη απεργίας στη ΓΣΕΕ, όταν ο νόμος Γεωργιάδη έφερνε το 13ωρο. Γι' αυτό λυσσάξανε να αλλοιώσουν τον συσχετισμό στο ΕΚΘ και στην ΕΔΟΘ. Ολα αυτά τα μέτρα δεν θα είχαν περάσει από τις κυβερνήσεις αν δεν είχαν τις πλάτες του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού. Υπονομεύουν τους αγώνες και συνεχίζουν να λένε ότι λύση είναι ο "κοινωνικός διάλογος". Με τον "κοινωνικό διάλογο" φτάσαμε ως εδώ! Η γραμμή αυτή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ πρέπει να ηττηθεί. Είναι μια γραμμή όχι απλά ηττοπάθειας, αλλά στήριξης του κεφαλαίου».

Αναδείχθηκε ακόμα η ανάγκη να εμποδίσει η εργατική τάξη τη νέα επίθεση στα δικαιώματά της, απαντώντας με απεργιακό ξεσηκωμό στα τέλη Σεπτέμβρη:

«Δούλοι του 21ου αιώνα δεν θα γίνουμε! Σήμερα, με την ανάπτυξη της τεχνολογίας και επιστήμης, μπορούμε να δουλεύουμε λιγότερο και να απολαμβάνουμε περισσότερα. Είναι επίκαιρο και αναγκαίο το αίτημα για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο με αυξήσεις στους μισθούς. Το 2025 είναι αντικειμενικά δυνατό να δουλεύουμε και να ζούμε με αξιοπρέπεια, με μειωμένα ωράρια, με σταθερό εργάσιμο χρόνο, αυξημένες άδειες και ημέρες ανάπαυσης. Είναι εφικτό και αναγκαίο να μπορούμε να απολαύσουμε όσα οι ίδιοι παράγουμε. Οι ατελείωτες μέρες και ώρες δουλειάς δεν μπορεί να είναι το μέλλον μας. Θα φροντίσουμε να γίνουν παρελθόν, μαζί με όλους τους αντεργατικούς νόμους».

Με συγκεκριμένα παραδείγματα μάλιστα φωτίστηκε ότι οι εργάτες έχουν τη δύναμη, μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, να βάλουν φρένο στα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοσίας, ότι «δεν περιμένουμε κανέναν να μας σώσει». Αυτό έδειξε η πείρα από τις μεγάλες περσινές απεργίες στα μεταλλεία Χαλκιδικής, που έριξαν στα σκουπίδια τις επιδιώξεις της εταιρείας για 12ωρα! Από τις μεγάλες μάχες που άφησαν στα χαρτιά νόμους για τον περιορισμό της απεργίας, για το φακέλωμα των σωματείων.

«Ο,τι έχουμε καταφέρει μέσα στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της πανδημίας, το πετύχαμε στους χώρους δουλειάς. Εκεί που οι εργαζόμενοι γίνανε ένα, πήραν την υπόθεση στα χέρια τους και αγωνίστηκαν συσπειρωμένοι», τονίστηκε.

Γι' αυτό και το ΠΑΜΕ καλεί τα σωματεία να γίνουν κάστρα αγώνα: «Να συντονίσουν τις δυνάμεις τους, να σχεδιάσουν αποφασιστικά την οργάνωση της απεργίας. Καθοριστικό ρόλο θα παίξουν τα Διοικητικά Συμβούλια, που από σήμερα είναι αναγκαίο: Να ορίσουν συνεδριάσεις με μαζικές διαδικασίες και Γενικές Συνελεύσεις. Να βγάλουν άμεσα ανακοινώσεις με εξειδικευμένο πλαίσιο πάλης ανά χώρο δουλειάς, να ενημερώσουν όλα τα μέλη των μητρώων τους. Νέοι συνάδελφοι να μπουν στον αγώνα.

Να φτάσουμε παντού συζητώντας πώς θα οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας απέναντι σ' αυτήν την πολιτική. Στοχεύουμε τον ένοχο - το κράτος, την εργοδοσία, τα κόμματα που τους υπηρετούν».

Γιατί «η λύση βρίσκεται στη συγκρότηση ενός πανελλαδικού κινήματος ρήξης και ανατροπής, με τη διαμόρφωση μιας μεγάλης συμμαχίας με φορείς των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και της υπαίθρου, αγρότες και επαγγελματίες. Για να καταφέρουμε να δουλεύουμε για να ζούμε, και όχι να ζούμε για να δουλεύουμε».

Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας θα παρευρεθεί το Σάββατο 6 Σεπτέμβρη στις 17.30 στο συλλαλητήριο στη ΔΕΘ, όπου καλούν εργατικά σωματεία, συνδικάτα και φορείς της Θεσσαλονίκης, στην πλατεία ΧΑΝΘ.

Τη Δευτέρα 8 Σεπτέμβρη θα παρευρεθεί στις 19.30 στην πλατεία Συντάγματος, στο συλλαλητήριο που πραγματοποιεί το ΠΑΜΕ απαιτώντας την απόσυρση του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης για το 13ωρο.

Επίσης:

- Την Πέμπτη 11 Σεπτέμβρη στις 19.30 θα μιλήσει σε εκδήλωση της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο. Νωρίτερα θα επισκεφτεί τον χώρο της ΔΕΘ - «Helexpo» και θα συναντηθεί με τη διοίκησή της.

Ο Δ. Κουτσούμπας θα μεταβεί εκ νέου στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 20 Σεπτέμβρη, όπου στις 20.45 θα μιλήσει στην πολιτική συγκέντρωση του 51ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στο πρώην Στρατόπεδο «Καρατάσιου» στην Πολίχνη.

Φυσικά, το «νέο παραγωγικό μοντέλο» δεν συνιστά κάτι πραγματικά καινούργιο για τους εργαζόμενους. Οπως θα δούμε παρακάτω:

• Το παραγωγικό μοντέλο της χώρας δεν οφείλεται σε αυθαίρετες πολιτικές επιλογές. Το κεφάλαιο επενδύει σε Τουρισμό, Μεταφορές και εγκατάσταση ΑΠΕ γιατί είναι οι κλάδοι που εδώ έχουν τη μεγαλύτερη κερδοφορία. Γι' αυτό και στον καπιταλισμό οι επενδύσεις στους κλάδους αυτούς θα συνεχιστούν όσο το κέρδος είναι συγκριτικά μεγαλύτερο.
• Η αστική πολιτική των τελευταίων 15 ετών και η στρατηγική της ΕΕ υπηρέτησαν τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, μέσα από μέτρα και πολιτικές που στήριξαν την κερδοφορία σε αυτούς τους κλάδους. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ από κοινού διαμόρφωσαν αυτήν την πορεία την τελευταία 15ετία, κεντρικά σημεία της οποίας είναι η ενίσχυση συγκεκριμένων κλάδων (Τουρισμός, ΑΠΕ, Μεταφορές) και, κυρίως, η αστική πολιτική για την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
• Μια σχετική κλαδική διαφοροποίηση δεν συνιστά νέο παραγωγικό μοντέλο, αφού δεν αλλάζουν οι ουσιαστικοί όροι της καπιταλιστικής παραγωγής και η ανάγκη ολοένα και μεγαλύτερης εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Μάλιστα, η «παραγωγική ανασυγκρότηση» θα αξιοποιηθεί για να δικαιολογηθούν ο νέος γύρος επίθεσης στους εργαζόμενους και τα μεγάλα πακέτα στήριξης του κεφαλαίου.

Διαφορετικές μερίδες της αστικής τάξης χρησιμοποιούν τον όρο με διαφορετικό τρόπο. Με απλά λόγια, ωστόσο όταν οι αστοί λένε παραγωγική ανασυγκρότηση εννοούν κυρίως την ανάγκη να ενισχυθούν κλάδοι της εγχώριας μεταποίησης και της επιστημονικής έρευνας, και να διαφοροποιηθεί η οικονομία της χώρας από την κατεύθυνση που έχει λάβει μέχρι σήμερα, με έμφαση στον Τουρισμό και σε σχετικές με αυτόν δραστηριότητες, όπως οι αγοραπωλησίες γης (real estate).

Η συζήτηση αυτή, όπως συχνά συμβαίνει στον «δημόσιο διάλογο» στον καπιταλισμό, αποτυπώνει αφενός διεργασίες και αντιθέσεις στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης, αφετέρου την ανάγκη ενός νέου πολιτικού αφηγήματος, μιας ιστορίας που θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο χειραγώγησης των εργαζομένων την «επόμενη μέρα».

Η «παραγωγική ανασυγκρότηση» αποτυπώνει θέσεις ορισμένων μερίδων του εγχώριου κεφαλαίου που δεν «ωφελήθηκαν» ισόμετρα από την καπιταλιστική ανάπτυξη της τελευταίας δεκαετίας, όπως π.χ. κλάδοι της βαριάς βιομηχανίας που βλάπτονται από την ακριβή «πράσινη» Ενέργεια και το πανάκριβο εισαγόμενο LNG. Παράλληλα, η συζήτηση για το «νέο παραγωγικό μοντέλο» αποτυπώνει τη διάθεση ομίλων να δραστηριοποιηθούν σε κλάδους της πολεμικής βιομηχανίας, που τώρα για πολλούς είναι το μεγάλο νέο «Ελντοράντο», λόγω των ιδιαίτερα παχυλών χρηματοδοτήσεων της ΕΕ. Τέλος, σίγουρα η συζήτηση για την ανάγκη ενίσχυσης της μεταποίησης - και μέσα σ' αυτήν της πολεμικής παραγωγής - αποτυπώνει και τους γενικούς στόχους του κεφαλαίου για την ανάγκη διαφύλαξης της αστικής εξουσίας και της αστικής κυριαρχίας, ειδικά όταν η Τουρκία αναδυθεί σε περιφερειακή βιομηχανική δύναμη.

Παράλληλα, η σημαία της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» θα αξιοποιείται για να γίνουν αποδεκτές νέες θυσίες που θα κληθούν να κάνουν οι εργαζόμενοι την επόμενη περίοδο. Ο νέος γύρος επιδείνωσης σε μισθούς και εργασιακές σχέσεις, με το 13ωρο να είναι εμβληματικό, η νέα χαλάρωση - που φτάνει σε επίπεδο διάλυσης - των όποιων περιορισμών για τη χωροθέτηση μεγάλων επιβλαβών δραστηριοτήτων, οι μεγάλες φοροαπαλλαγές και η πολύμορφη κρατική στήριξη των μεγάλων επενδύσεων, η γενίκευση αντιδραστικών αλλαγών στην Εκπαίδευση, θα εξηγηθούν με την ανάγκη της «παραγωγικής ανασυγκρότησης» της οικονομίας. Οι νέες θυσίες του λαού θα απαιτηθούν για να μη χαθεί το τρένο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης».

Η πλευρά αυτή εξηγεί έως έναν βαθμό και τη συνεχή επαναφορά της συζήτησης για το «νέο παραγωγικό μοντέλο». Αν εξετάσει κανείς τις εξαγγελίες ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ή τις τοποθετήσεις των πρωθυπουργών στις ΔΕΘ από το 2010 και μετά, το «παραγωγικό μοντέλο» βρίσκεται συνεχώς στην ημερήσια διάταξη. Ανάμεσα σε άλλες πλευρές, η «παραγωγική ανασυγκρότηση» εμφανίζεται στους εργαζόμενους ως η «Ιθάκη». Η φτώχεια, η επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων, οφείλεται υποτίθεται στο «κακό παραγωγικό μοντέλο». Χρειάζονται νέες θυσίες για να έρθει η «παραγωγική ανασυγκρότηση», η νέα παραγωγική πραγματικότητα της κοινωνίας.

Οσο κι αν κυβέρνηση και «αντιπολίτευση» διασταυρώνουν τα ξίφη τους για το «καλύτερο παραγωγικό μοντέλο», η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Το «παραγωγικό μοντέλο» δεν αντανακλά τίποτα διαφορετικό από τις επιλογές του μεγάλου κεφαλαίου για τις καπιταλιστικά κερδοφόρες επενδύσεις στη χώρα. Οι επενδύσεις στην Ελλάδα κατευθύνθηκαν και κατευθύνονται σε μεγάλο βαθμό στον Τουρισμό, στις Μεταφορές και στην «πράσινη ανάπτυξη» γιατί σε αυτούς τους κλάδους η κερδοφορία του κεφαλαίου είναι μεγαλύτερη. Το ιδιαίτερα ευνοϊκό κλίμα, ο μεγάλος όγκος κρατικής γης που εκχωρείται στους ομίλους για επενδύσεις (παραλίες, δασικές εκτάσεις, κρατικά κτήρια, αεροδρόμια) και οι διαμορφωμένοι όροι εκμετάλλευσης καθιστούν τις τουριστικές επενδύσεις ιδιαίτερα κερδοφόρες.

Τα τελευταία 15 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις διαμόρφωσαν και το νομοθετικό πλαίσιο ώστε οι εν λόγω επενδύσεις να προωθούνται με μεγαλύτερη ευκολία. Και το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο αφορά τη χωροταξία, την εκχώρηση κρατικής γης για επενδύσεις, τη διαμόρφωση των μεταφορών, την τεράστια απλοποίηση της πολεοδομικής νομοθεσίας κ.λπ. Οσο κι αν ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές της σοσιαλδημοκρατίας αναθεματίζουν σήμερα, εκ των υστέρων, τη συγκεκριμένη πορεία της ανάπτυξης, αξίζει να τους υπενθυμίσουμε την περίοδο της δικής τους διακυβέρνησης¹ αλλά κυρίως το γεγονός ότι αυτός είναι ο ρόλος μιας κυβέρνησης αστικής διαχείρισης: Να υλοποιεί με τον καλύτερο τρόπο τις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Και η αστική τάξη ήδη από το 2010² εστίαζε στην ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή τελικά στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, ενώ ως κλάδο - κλειδί της οικονομίας εντόπιζε τον εξωτερικό τουρισμό, ο οποίος θα έπρεπε να αντικαταστήσει τον εσωτερικό στην «πίτα» της οικονομίας. Ο μεγάλος όγκος του εξωτερικού τουρισμού και οι μεγάλες άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα - ως καταναλωτές του τουριστικού εμπορεύματος - δεν έτυχαν: Ηταν σχέδιο της αστικής τάξης και της κυβέρνησης, και το σχέδιο αυτό πέτυχε.

Παράλληλα, όλες οι κυβερνήσεις την τελευταία 15ετία είναι απαρέγκλιτα προσηλωμένες στην πολιτική της ΕΕ για την «πράσινη μετάβαση», την «απελευθέρωση» της Ενέργειας, την απολιγνιτοποίηση. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις στη χώρα διαγκωνίζονται για το ποια κυβέρνηση θα προχωρήσει με ταχύτερο τρόπο τις νέες επενδύσεις στην παραγωγή Ενέργειας, επενδύσεις που μεταφράζονται σε τεράστια κερδοφορία για τους ομίλους στην Ενέργεια και σε τεράστιο ενεργειακό κόστος και συνεπακόλουθα ενεργειακή φτώχεια για τους εργαζόμενους, αλλά και σε αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον για να γίνουν οι τάχα «πράσινες» επενδύσεις.

Και, φυσικά, δεν παραβλέπουμε τον εφοπλισμό. Βασικός πυλώνας της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη χώρα παραμένουν πάντα και οι διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές, ο εφοπλισμός. Και εδώ είναι παροιμιώδης η ομοφωνία όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων τα τελευταία σχεδόν 80 χρόνια για την ανάγκη και το εύρος στήριξης του κεφαλαίου σε αυτόν τον κλάδο, σε όλα τα επίπεδα.

Ετσι, λοιπόν, το «παραγωγικό μοντέλο» της χώρας και η έντονη κλαδική ανισομετρία είναι αποτέλεσμα του ίδιου του καπιταλισμού. Της αναζήτησης από το κεφάλαιο των πιο κερδοφόρων επενδύσεων, της επιλογής των κλάδων με το μεγαλύτερο κέρδος και της αστικής διαχείρισης που ευνοεί αυτές τις επενδύσεις.

Εν τέλει, η συζήτησή τους για το «νέο παραγωγικό μοντέλο» είναι παραπλανητική. Η πραγματικότητα του καπιταλισμού είναι δεδομένη, και με μια λέξη αποδίδεται από την «εκμετάλλευση». Στον καπιταλισμό νόμος είναι η παραγωγή υπεραξίας, η νόμιμη κλοπή του εργάτη από τον εργοδότη, ανεξάρτητα από κλαδικές διαφοροποιήσεις, από την κλαδική ανισομετρία ή από τις άνισες διεθνείς σχέσεις με άλλες χώρες.

Ετσι, ακόμα κι αν άλλαζαν η κλαδική κατανομή των επενδύσεων του κεφαλαίου και η κλαδική διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, η πραγματικότητα για τους εργαζόμενους δεν θα ήταν πολύ διαφορετική. Στον καπιταλισμό η απόσπαση υπεραξίας και η σχετική εξαθλίωση των εργαζομένων είναι η βασική κοινωνική πραγματικότητα. Γι' αυτό και οι νομοτέλειες της εξαθλίωσης και οι νόμοι του 13ωρου δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα. Το πακέτο περικοπών προωθείται στη Γαλλία, ενώ ο καγκελάριος Μερτς προετοιμάζει για νέο γύρο λιτότητας τους εργαζόμενους της μεταποιητικής υπερδύναμης της Ευρώπης, της Γερμανίας.

Καπιταλισμός σημαίνει φτηνή εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης και όξυνση της κλαδικής ανισομετρίας που οφείλεται στο ποσοστό κέρδους ως βασικό κριτήριο επιλογής των επενδύσεων. Γι' αυτό είναι συνειδητός αποπροσανατολισμός η προβολή της θέσης μιας καπιταλιστικής διαχείρισης που θα αναπτύξει ισόμετρα τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, πολλώ δε μάλλον της θέσης μιας τέτοιας ανάπτυξης προς όφελος των εργαζομένων.

Η συζήτηση για «νέο παραγωγικό μοντέλο» είναι πραγματικά γερασμένη. Οποιαδήποτε καπιταλιστική ανάπτυξη δεν μπορεί να αναιρέσει τη φύση της ως εκμεταλλευτικής, να αναιρέσει την ανάγκη αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης. Δεν μπορεί επίσης να μεταβάλει το κέρδος ως κίνητρο και το ποσοστό του ως κριτήριο επιλογής των επενδύσεων, που οδηγεί στη συγκεκριμένη κλαδική διάρθρωση της εγχώριας οικονομίας.

Γι' αυτό και η λύση για τους εργαζόμενους δεν είναι η αναμονή για ένα τάχα «νέο παραγωγικό μοντέλο» που θα τους λύσει τα προβλήματα. Πραγματικά νέο παραγωγικό μοντέλο είναι μόνο ο ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ, ο δρόμος της κατάργησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και του κέρδους, ο δρόμος της εργατικής εξουσίας, του σοσιαλισμού. Μόνο εκεί, στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, η παραγωγή οργανώνεται με κίνητρο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες και τη διευρυμένη κάλυψή τους, επιτυγχάνοντας ισόμετρη ανάπτυξη κλάδων, ελαχιστοποίηση της επίδρασης στο περιβάλλον και συνεχή διεύρυνση της παραγωγής για να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Αυτό είναι το πραγματικά καινούργιο που δικαιούνται και έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι σήμερα. Γι' αυτό και μονόδρομος για τους εργαζόμενους είναι σήμερα να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, που οργανώνει και πρωτοστατεί στην ποικιλόμορφη πάλη ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου συνολικά, προετοιμάζοντας μέσω αυτής την εργατική τάξη, τον λαό ώστε να βγει νικηφόρα στις μεγάλες αναμετρήσεις που κυοφορούνται το επόμενο διάστημα.

Παραπομπές:

1. «Θα σπάσουμε το φράγμα των 30 εκατ. τουριστών», έλεγε το 2017 ο τότε πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας.

2. Μελέτη McKinsey «Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά», για λογαριασμό των ΣΕΒ, ΤτΕ και ΕΕΤ.

MotionTeam

Μέσα στον παραπλανητικό μανδύα της «μεσαίας τάξης» επιχειρούν να χωρέσουν όλους τους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους που δεν βρίσκονται στατιστικά στην επίσημη ζώνη της ακραίας φτώχειας.

Θέλουν να πείσουν έναν μισθωτό με ετήσιο εισόδημα 12.000 ευρώ (1.000 ευρώ τον μήνα) ότι βρίσκεται κάπου στη μέση, ανάμεσα στον άπορο άνεργο και στους τραπεζίτες, εφοπλιστές, μεγαλοβιομηχάνους.

Ασφαλώς στόχος του σημερινού άρθρου δεν είναι η αναλυτική κριτική της αντιεπιστημονικής κατηγοριοποίησης της αστικής προπαγάνδας, που προσπαθεί να συσκοτίσει την πραγματική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους θύτες και στα θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, το κεφάλαιο και την εργατική τάξη. Ούτε μια αναλυτική εξέταση της ταξικής διάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας.

Εχει όμως σημασία η αποκάλυψη των επικοινωνιακών σχημάτων παραπλάνησης του συστήματος. Παραπλάνηση που επιχειρεί να κρύψει επίσης τη μεγάλη φοροληστεία του λαού απ' το κράτος του κεφαλαίου, με την οποία σχηματίζονται τα «ματωμένα πλεονάσματα».

EUROKINISSI

Για το 2025 αναμένεται νέα αύξηση, αφού ήδη το πρώτο εξάμηνο τα αποτελέσματα είναι υπερδιπλάσια των κυβερνητικών προβλέψεων, δηλαδή 4,6 δισ. ευρώ έναντι προβλέψεων για 2,2 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση προβάλλει ότι χάρη στην πολιτική της μπορεί να αυξάνει τις φορολογικές ελαφρύνσεις, ενώ ταυτόχρονα κινείται μέσα στο πλαίσιο των περιορισμών και των δεσμεύσεων προς την ΕΕ.

Από πού προέρχεται όμως το ετήσιο πλεόνασμα και το υπερπλεόνασμα που θα χρηματοδοτήσει τα νέα κυβερνητικά μέτρα;

Μα φυσικά από τον ίδιο τον λαό, που καταβάλλει το 95% του συνόλου των φόρων μέσω της έμμεσης και της άμεσης φορολογίας και της περικοπής των κοινωνικών δαπανών. Διόλου τυχαία, την τελευταία τριετία, ενώ τα φορολογικά έσοδα ξεπερνούν κάθε χρόνο τις κυβερνητικές προβλέψεις του προϋπολογισμού, συμβαίνει το αντίθετο με το σκέλος των κρατικών δαπανών. Στις δαπάνες έχουμε περικοπές των προβλεπόμενων κονδυλίων.

INTIME NEWS

Ισχυρίζεται ότι η αύξηση των φορολογικών εσόδων είναι «αναίμακτη» για τον λαό, αφού προέρχεται από την ανάπτυξη - υπεραπόδοση της οικονομίας, την αύξηση των μισθών και των εισοδημάτων και την πάταξη της φοροδιαφυγής.

Εχει λοιπόν σημασία να φωτίσουμε συνοπτικά τους τρεις βασικούς τρόπους με τους οποίους αυξάνει τη φοροληστεία του λαού η σημερινή κυβέρνηση του κεφαλαίου, χωρίς να χρειάζεται να αυξήσει τους φορολογικούς συντελεστές.

Με ευθύνη της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, οι έμμεσοι φόροι ξεπερνούν κάθε χρόνο το 60% των συνολικών φορολογικών εσόδων την τελευταία δεκαετία. Πρόκειται για τους πιο άδικους και αντιλαϊκούς φόρους, αφού κατανέμουν ίδια βάρη σε άνισα εισοδήματα. Επιβαρύνουν φορολογικά εξίσου τον άνεργο και τον μεγαλομέτοχο ενός ομίλου όταν αγοράζουν γάλα ή πληρώνουν τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος.

Το 2019 τα κρατικά έσοδα από τον ΦΠΑ δεν ξεπερνούσαν τα 17,7 δισ. ευρώ, ενώ το 2024 έφτασαν τα 26 δισ. ευρώ. Ειδικότερα τα πρόσθετα έσοδα από ΦΠΑ, λόγω του σωρευτικού πληθωρισμού της εξαετίας, προσεγγίζουν τα 3 δισ. ευρώ.

Αντίστροφα, μπορεί να σκεφτεί κανείς τη μείωση των τιμών και της ακρίβειας που θα διασφάλιζε η μείωση των κρατικών έμμεσων φόρων.

Ανάλογη είναι η αύξηση της φοροληστείας στους άμεσους φόρους που πληρώνει ο λαός, λόγω της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας.

Ο ονομαστικός μισθός μπορεί να αυξηθεί, όμως λόγω της ακρίβειας και του πληθωρισμού η πραγματική αγοραστική δύναμη μειώνεται. Δεν αυξάνεται δηλαδή στον ίδιο βαθμό ο πραγματικός μισθός. Ομως η άμεση φορολογία γίνεται με βάση τον ετήσιο ονομαστικό μισθό. Ετσι, ο μισθωτός μπορεί να φορολογηθεί με ψηλότερη φορολογική κλίμακα, ενώ η ονομαστική αύξηση του μισθού που πήρε δεν καλύπτει ούτε τις πραγματικές απώλειες λόγω ακρίβειας.

Ενας εργαζόμενος σήμερα που λόγω αύξησης του ονομαστικού μισθού πέρασε από ετήσιο εισόδημα 9.500 ευρώ σε 11.000 ευρώ αλλάζει φορολογική κλίμακα και φορολογείται ένα μέρος με συντελεστή 22%, έναντι 9% την προηγούμενη χρονιά.

Αυτό συμβαίνει γιατί η φορολογική κλίμακα παραμένει «παγωμένη», δεν προσαρμόζεται ανάλογα με τις αλλαγές του τιμάριθμου, του πληθωρισμού.

Πρόσφατη μελέτη της Eurobank υπολόγισε ότι μόνο τη διετία 2021 - 2023 η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας επιβάρυνε με περίπου 1 δισ. ευρώ τα λαϊκά νοικοκυριά. Στην εξαετία η αντίστοιχη επιβάρυνση προσέγγισε τα 3 δισ. ευρώ.

Το πρόβλημα της «φορολογικής διάβρωσης», που αυξάνει τη φορολογική επιβάρυνση χωρίς να αυξάνεται πραγματικά η φοροδοτική ικανότητα του λαού, ομολόγησε στην έκθεσή της τον Ιούνη του 2025 και η Τράπεζα της Ελλάδος.

Τα έσοδα από τον φόρο εισοδήματος αναμένεται να αυξηθούν από 16,6 δισ. ευρώ το 2019 σε 24,9 δισ. ευρώ το 2025, χωρίς να συνυπολογίσουμε τη ληστεία των μικροϊδιοκτητών από τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ (2,2 δισ. ευρώ φέτος).

Ο στόχος «να πληρώνουν όλοι φόρους» αποτελεί ένα από τα βασικά μοτίβα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Ολοι; Εξαιρούνται οι εφοπλιστές, οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών, οι ενεργειακοί όμιλοι, οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ, οι «στρατηγικοί επενδυτές», γενικότερα το μονοπωλιακό κεφάλαιο. Γι' αυτούς υπάρχει μόνιμη φοροασυλία, που ενισχύει τη θεαματική αύξηση των κερδών τους.

Το καθεστώς «αναβαλλόμενου φόρου» συνεχίζεται για τους 4 τραπεζικούς ομίλους, που κατέγραψαν κέρδη 2,3 δισ. το 2024, ενώ στο Χρηματιστήριο σημειώνονται ρεκόρ 15ετίας.

Οι μεγάλοι ένοχοι και οι μεγάλοι κερδισμένοι από την ακρίβεια, οι μονοπωλιακοί όμιλοι, τα καρτέλ της Ενέργειας, των Τροφίμων και της Υγείας, μένουν στο απυρόβλητο. Συνολική αύξηση 33,6% είχε ο δείκτης τιμών διατροφής από τον Ιούλη του 2021. Αντίστοιχα θερίζει η ενεργειακή ακρίβεια και αυξάνονται οι ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία.

Ακόμα και στον ανώτατο φορολογικό συντελεστή εισοδήματος, η κυβέρνηση τσουβαλιάζει και επιβαρύνει εξίσου ετήσιο εισόδημα 40.000 ευρώ με εισόδημα 400.000 ευρώ.

Οταν λοιπόν η κυβέρνηση μιλά για αύξηση εσόδων από τη φοροδιαφυγή, εννοεί το κυνήγι και το τσάκισμα των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών επιχειρήσεων, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.

Από εκεί προήλθαν τα πρόσθετα φορολογικά έσοδα 2 δισ. ευρώ το 2024, και αναμένεται να αυξηθούν επιπλέον κατά 1,3 δισ. ευρώ το 2025.

Το αντιλαϊκό ταξικό πρόσημο της κυβερνητικής πολιτικής δεν αφορά μόνο το «από ποιον παίρνει η κυβέρνηση», αλλά και το «σε ποιον δίνει» στην πραγματικότητα.

Την ώρα που τα παπαγαλάκια του συστήματος επαναλαμβάνουν μονότονα ότι δεν υπάρχουν «λεφτόδεντρα» για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, πακτωλός κρατικού και κοινοτικού χρήματος διοχετεύεται για να στηρίξει τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων.

Αυτοί καρπώνονται τη μερίδα του λέοντος από τα κρατικά έσοδα. Αν συνυπολογίσει κανείς ότι οι κρατικές δαπάνες και τα διαθέσιμα από το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ φτάνουν τα 120 δισ. ευρώ την τελευταία εξαετία, μπορεί να αντιληφθεί την τεράστια προσφορά της κυβέρνησης προς το μεγάλο κεφάλαιο, την ώρα που η λαϊκή οικογένεια αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες του μήνα.

Αλλά και οι ιεραρχήσεις της κυβέρνησης για την επόμενη μέρα είναι εξίσου αποκαλυπτικές. Ποιες είναι οι προτεραιότητές της, τις οποίες στηρίζουν τα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης;

α) Η καταβολή 5,3 δισ. ευρώ ετησίως μέχρι το 2031 για την πρόωρη αποπληρωμή των διακρατικών δανείων, του πρώτου προγράμματος στήριξης (GLF), συνολικού ύψους 31 δισ. ευρώ. Αποπληρωμή 10 χρόνια νωρίτερα σε σχέση με τις δεσμεύσεις προς τους δανειστές.

β) Η αύξηση των ετήσιων πολεμικών δαπανών κυρίως για τους σκοπούς του ΝΑΤΟ, που θα ξεπεράσουν το 2025 τα 7 δισ. ευρώ (συγκριτικά με τα 4,5 δισ. ευρώ το 2018), στο πλαίσιο του 12ετούς Μακροπρόθεσμου Προγραμματισμού Αμυντικών Εξοπλισμών, ύψους τουλάχιστον 28 δισ. ευρώ, τα οποία θα καταλήξουν επίσης στους ομίλους που επενδύουν στην πολεμική οικονομία.

γ) Η πολύμορφη ενίσχυση των μεγάλων «στρατηγικών επενδύσεων» των ομίλων (με βάση τον ν. 4864/2021) στον Τουρισμό, στην Ενέργεια, στην καινοτομία κ.λπ.

δ) Πάνω απ' όλα, προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι η άμεση αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, του ξεζουμίσματος των εργαζομένων, με το νομοσχέδιο της γενίκευσης του 13ωρου και της διάλυσης της προσωπικής ζωής των εργαζομένων, το οποίο έχουμε ήδη φωτίσει αναλυτικά από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη».

Αν συνυπολογίσουμε όσα προαναφέραμε, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε το θράσος της κυβέρνησης όταν τολμά να μιλά για μέτρα φοροελάφρυνσης του λαού και αποκατάστασης της κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση, με τη στήριξη των κομμάτων της συστημικής αντιπολίτευσης, κάνει ό,τι μπορεί για το κεφάλαιο.

Η κυβέρνηση απορρίπτει ακόμα και την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και τη μείωση του ΦΠΑ στον βαθμό που επιτρέπουν οι Κοινοτικές Οδηγίες, και την ίδια ώρα κατεδαφίζει όσα εργασιακά δικαιώματα είχαν απομείνει.

Από τα δεκάδες δισ. ευρώ της φορολογικής αφαίμαξης του λαού αναμένεται να «επιστρέψει» έως 1,7 δισ. ευρώ. Με αυτά θα επιχειρήσει να συγκρατήσει την πτώση της λαϊκής κατανάλωσης, την πίεση του δημογραφικού και πάνω απ' όλα τη λαϊκή δυσαρέσκεια που γεννά η πολιτική της.

Ομως αυτά είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις απώλειες από την εκτίναξη των τιμών για τα τρόφιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, το «καλάθι του μαθητή». Οι αυξήσεις από το 2021 έχουν φτάσει 73% για το λάδι, 53% για το βοδινό κρέας, 35% για το τυρί. Η μηνιαία αύξηση των ενοικίων φτάνει το 9% το τελευταίο τετράμηνο. Στα σχολικά είδη καταγράφονται αυξήσεις 4% έως 54%.

Η ονομαστική αύξηση του κατώτατου μισθού από τα 800 στα 920 ευρώ, που αναμένεται, δεν μπορεί να συγκαλύψει ότι μεταξύ 2009 - 2024 ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 32,8% ενώ οι τιμές απογειώθηκαν. Ούτε ότι παραμένει το αντιδραστικό καθεστώς του καθορισμού του από την κυβέρνηση.

Οι αλλαγές στη φορολογική κλίμακα που θα εξαγγείλει ο πρωθυπουργός αφορούν μια ελάχιστη ανακούφιση των οικογενειών με παιδιά, που δεν μπορεί να αντισταθμίσει τα ασήκωτα βάρη της ακρίβειας, των δαπανών για την Υγεία και τη μόρφωση, τα νοίκια και τα στεγαστικά δάνεια.

Αφορούν επίσης τη διόρθωση του ανορθολογισμού να φορολογείται με τον ίδιο συντελεστή το ετήσιο εισόδημα 11.000 ευρώ μισθωτού με το αντίστοιχο 20.000 ευρώ, ή να υπερδιπλασιάζεται ο συντελεστής φορολόγησης για κάποιον που μεταπήδησε από τα 9.500 στα 10.500 ευρώ.

Για να συγκαλύψει τον βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής της, η φιλοκυβερνητική προπαγάνδα κάνει συγκρίσεις με την εποχή της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ 2015 - 2019. Υπενθυμίζει τη μεγάλη αύξηση της φοροληστείας του λαού από την κυβέρνηση Τσίπρα. Υπενθυμίζει την εκτίναξη των έμμεσων φόρων, την αύξηση του ΕΦΚ και του ΦΠΑ (στα τρόφιμα, στο κρασί, στον καφέ, στην κινητή τηλεφωνία, στον καπνό), την αύξηση του ΕΝΦΙΑ και της «εισφοράς αλληλεγγύης». Υπενθυμίζει τον νόμο - λαιμητόμο, του Κατρούγκαλου, και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών. Υπενθυμίζει τη μεγάλη αύξηση των φόρων ως ποσοστό του ΑΕΠ.

Υπενθυμίζει στον λαό τις συνέπειες από την εφαρμογή του 3ου μνημονίου και των δύο προηγούμενων, για τα οποία βέβαια η ΝΔ είναι συνένοχη, και επικαλείται ότι μείωσε το ποσοστό των άδικων έμμεσων φόρων από 67% των συνολικών φορολογικών εσόδων το 2019, όταν ανέλαβε, σε 62% το 2024.

Το παράδειγμα της φορολογικής πολιτικής και του Ασφαλιστικού είναι αρκετό για να κατανοήσει κανείς γιατί τόσο η κυβέρνηση όσο και μέρος της αστικής τάξης επιθυμούν και ενισχύουν την προοπτική επανεμφάνισης ενός «κόμματος Τσίπρα».

Διότι θα αποτελεί τον βολικό αντίπαλο της κυβέρνησης και το κατάλληλο δίπολο για τον εγκλωβισμό του λαού, ώστε να συνεχιστούν οι θυσίες του στον βωμό του κέρδους και των στόχων του κεφαλαίου.

Η κυβέρνηση Τσίπρα έστρωσε διάπλατα τον δρόμο για την εκλογική νίκη της ΝΔ και την κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου. Ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, στη συνέχεια, ο Αλ. Τσίπρας στήριξε και ψήφισε τις βασικές κυβερνητικές επιλογές που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση.

Η προβολή, από τα παπαγαλάκια του συστήματος, της επιστροφής Τσίπρα ως σωτήρα για την απαλλαγή από την αντιλαϊκή πολιτική, αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο.

Αλλά και οι σημερινές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και των υπόλοιπων δυνάμεων του αστερισμού της σοσιαλδημοκρατίας είναι συνένοχες για τη σφαγή του εισοδήματος και των δικαιωμάτων μας. Η στάση τους ως αντιπολίτευση όλα αυτά τα χρόνια είναι το μεγάλο στήριγμα της κυβερνητικής πολιτικής.

Αποδέχονται όλες τις μεταμνημονιακές δεσμεύσεις και τις αντιδραστικές Οδηγίες της ΕΕ, τις οποίες προβάλλει η κυβέρνηση για να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι την αντιλαϊκή πολιτική της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καμαρώνει για τα ματωμένα πλεονάσματα και το «μαξιλάρι» των 37 δισ. που εξασφάλισε η κυβέρνησή του με την οικονομική σφαγή του λαού.

Το ΠΑΣΟΚ διαβεβαιώνει ότι όλες οι προτάσεις του για ανακούφιση του λαού, όπως ο 13ος μισθός και η μείωση των έμμεσων φόρων, είναι απόλυτα κοστολογημένες και συμβατές με τις δεσμεύσεις της ΕΕ και την αντοχή της κερδοφορίας του κεφαλαίου, και καλεί το εργατικό κίνημα να υποταχθεί στην κατεύθυνση στήριξης της στρατηγικής του κεφαλαίου. Σ' αυτήν την κατεύθυνση δεν χωρά ούτε καν η διεκδίκηση 14ου μισθού και κατάργησης των έμμεσων φόρων σε πολλά προϊόντα.

Γι' αυτό και τα κόμματα της συστημικής αντιπολίτευσης αποτελούν στην ουσία το μεγάλο στήριγμα του κεφαλαίου και της σημερινής κυβέρνησής του. Οταν για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά και η Ζωή Κωνσταντοπούλου διαμαρτύρονται υποκριτικά για τις χαμηλές κρατικές δαπάνες κοινωνικής πολιτικής και για τα κενά του ΕΣΥ, η κυβέρνηση τους υπενθυμίζει το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο που έχει επιβληθεί και ισχύει από το 2016.

Τους υπενθυμίζει τις υποχρεωτικές «οροφές» κρατικών δαπανών και τον αναγκαστικό κανόνα «1 προς 1» (μία αποχώρηση - μία πρόσληψη), που έχει επιβληθεί για τις κρατικές υπηρεσίες στα κράτη - μέλη και τον έχουν αποδεχτεί τα κόμματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας.

Κυβέρνηση και συστημική αντιπολίτευση είναι συνένοχες για την πολιτική που τσακίζει τον λαό όλα αυτά τα χρόνια. Για την πολιτική που διασφαλίζει «λεφτόδεντρα» για την αύξηση των κρατικών δαπανών για τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ, αλλά δεν βρίσκει δεκάρα για την ενίσχυση του ΕΚΑΒ και γενικότερα για την προστασία της υγείας μας.

Πάνω απ' όλα, οι αστέρες της σοσιαλδημοκρατίας, Τσίπρας, Ανδρουλάκης, Φάμελλος, Κωνσταντοπούλου και οι υπόλοιποι, είναι συνένοχοι γιατί προβάλλουν ως λύση την επιστροφή στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα», την οποία τάχα παραβιάζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ομως κανονικότητα για την ΕΕ είναι η δημοσιονομική πειθαρχία σε βάρος του λαού, τα ματωμένα πλεονάσματα, τα 13ωρα και οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι περικοπές στην κοινωνική πολιτική ώστε να αυξηθούν οι δαπάνες για την πολεμική οικονομία και να θωρακιστεί η ανταγωνιστικότητα των ομίλων.

Γι' αυτό και η κυβέρνηση Μακρόν επιχειρεί να περάσει στη Γαλλία πακέτο περικοπών 44 δισ. ευρώ και κατεδάφιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Γι' αυτό απαντούν οι Γάλλοι εργαζόμενοι με τη μεγάλη απεργία στις 10 Σεπτέμβρη. Γι' αυτό στην Ισπανία έχουμε τραγωδίες από πλημμύρες και φωτιές από τις μεγάλες ελλείψεις υποδομών και χρηματοδότησης στην Πολιτική Προστασία.

Αυτό το λάβαρο της δημοσιονομικής σταθερότητας και των Οδηγιών της ΕΕ αξιοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ για να περάσει τη λιτότητα.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αυταπάτες. Για να μη συνεχίσουμε να χάνουμε εμείς, ο λαός, πρέπει να χάσει το κεφάλαιο. Το πολιτικό ερώτημα είναι συγκεκριμένο: Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας; Δεν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη όπου κερδίζουν και οι θύτες και τα θύματα της εκμετάλλευσης.

Ο λαός πρέπει και μπορεί να οργανώσει την αντεπίθεσή του απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, που υπηρετούν τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και η συστημική αντιπολίτευση: Την άρχουσα τάξη των μονοπωλιακών ομίλων, του κεφαλαίου, καθώς και το ΝΑΤΟ και την ΕΕ που τη στηρίζουν.

Ο λαός έχει τη δύναμη να διεκδικήσει το μέλλον του έξω από τα όρια του σημερινού σάπιου καπιταλιστικού συστήματος της εκμετάλλευσης, στην κοινωνία της πραγματικής εργατικής - λαϊκής εξουσίας, με αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, στον σοσιαλισμό.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται καθημερινά μπροστά στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να ανοίξει αυτός ο δρόμος της ανατροπής.

Μπαίνουμε μπροστά στον αγώνα για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, για 13ο και 14ο μισθό και σύνταξη, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο. Για την κατάργηση των έμμεσων φόρων (ΦΠΑ, ΕΦΚ) σε βασικά καταναλωτικά προϊόντα, καύσιμα και Ενέργεια, για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για την κατοχύρωση αφορολόγητου ορίου στα 12.000 ευρώ και την αλλαγή - τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, με ουσιαστική αύξηση της φορολογίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Είμαστε μπροστά στους αγώνες για την προστασία της πρώτης κατοικίας, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, για την κατάργηση των δαπανών για το ΝΑΤΟ, για όλα τα προβλήματα του λαού.

Φωτίζουμε μαχητικά ότι η ικανοποίηση των αναγκών μας δεν χωρά στον στενό κορσέ της κερδοφορίας του κεφαλαίου και των δεσμεύσεων της ΕΕ.

Με τα μεγάλα συλλαλητήρια στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 6 Σεπτέμβρη και την ερχόμενη Δευτέρα στην Αθήνα, με την προετοιμασία της νέας μεγάλης πανελλαδικής απεργίας, οργανώνουμε την αντεπίθεσή μας. Συνεχίζουμε αποφασιστικά και θα τα καταφέρουμε.

INTIME NEWS

• Από 1/1/2026 τίθεται σε ισχύ η νέα «διαταγή απόδοσης μισθίου» του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που ψηφίστηκε στα τέλη Ιούλη και μέχρι σήμερα αφορούσε απλήρωτα ενοίκια ή λογαριασμούς. Τώρα επεκτείνεται σε συμβόλαια που λήγουν και ο ιδιοκτήτης δεν επιθυμεί την ανανέωσή τους. Ο ενοικιαστής θα πετιέται στον δρόμο χωρίς δικαστική απόφαση παρά μόνο με έκδοση διαταγής από δικηγόρο διορισμένο απ' το οικείο δικαστήριο και μόνη προϋπόθεση την κοινοποίηση εξώδικου τρεις μήνες πριν τη λήξη του συμβολαίου.
• Η κυβέρνηση σχεδιάζει να περιλάβει στο Μητρώο Παρακολούθησης Ιδιωτικού Χρέους, εκτός απ' τα χρέη προς το Δημόσιο και τις οφειλές μεταξύ ιδιωτών, δηλαδή προς τράπεζες, αλλά και συμβόλαια ενοικίου. Ο υποψήφιος ενοικιαστής θα καλείται να τεκμηριώνει τη φερεγγυότητά του, προσκομίζοντας αντίγραφο απ' το Μητρώο που μετατρέπεται σε «Τειρεσία» ενοικιαστών.
• Μέχρι τέλη Σεπτέμβρη η κυβέρνηση κατ' απαίτηση τραπεζών και servicers θεσμοθετεί τον Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης Ακινήτων, που θα αρπάζει τα σπίτια των χρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών. Η ρύθμιση θίγει περίπου 70.000 «κόκκινους» δανειολήπτες. Ο Φορέας θα αγοράζει στο 70% της εμπορικής τους αξίας τις κύριες κατοικίες ευάλωτων οφειλετών που οδηγούνται σε αναγκαστική εκτέλεση. Οι οφειλέτες θα μπορούν να νοικιάζουν το σπίτι τους για 12 χρόνια και εφόσον είναι «συνεπείς» θα έχουν δυνατότητα επαναγοράς του με χορήγηση νέου στεγαστικού δανείου.

Προκλητικά αυτές οι αντιλαϊκές ρυθμίσεις παρουσιάζονται απ' την κυβέρνηση και την «αγορά» ως μέτρα που θα αυξήσουν την προσφορά κατοικιών, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης.

Το Οικονομικό Δελτίο (Ιούλη 2025) της Τράπεζας της Ελλάδας αποτυπώνει ότι η δαπάνη στέγασης (συμπεριλαμβάνονται λογαριασμοί υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, ενοίκια, πληρωμές στεγαστικού δανείου και φόροι) υπερβαίνει το 40% του διαθέσιμου εισοδήματος των 3 στους 10 μισθωτούς. Το 2024 κατά μέσο όρο οι δαπάνες στέγασης κατανάλωσαν το 35,5% του διαθέσιμου εισοδήματος, ενώ νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος ξοδεύουν άνω του 60% μόνο για ενοίκιο.

Το ποσοστό ιδιοκατοίκησης συρρικνώνεται διαρκώς από 84,6% το 2005 σε 69,7% το 2024, ενώ σημαντικό τμήμα αυτής αφορά στέγη τραπεζικά υποθηκευμένη. Τα έξοδα συντήρησης παλαιών κατοικιών σε συνδυασμό με τη φορολογία ακινήτων γονατίζουν και τα λαϊκά νοικοκυριά με ιδιόκτητη κατοικία, καθώς μόλις το 16,5% των κατοικιών κατασκευάστηκε μετά το 2001.

Οι τιμές ενοικίων στην Ελλάδα (ΕΛΣΤΑΤ) το α' τρίμηνο του 2025 αυξήθηκαν κατά 10,5% σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό. Οι τιμές κατοικιών το ίδιο διάστημα αυξήθηκαν με ρυθμό 6,8% σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2024. Για την περίοδο 2015-2024 η αύξηση ανέρχεται στο 64%. Το 2025 θα υπερβούν το ιστορικό υψηλό του γ' τριμήνου του 2008, όταν ξεκίνησε η καπιταλιστική κρίση.

Το ακριβό εμπόρευμα κατοικία, που εμφανίζεται ως στεγαστικό πρόβλημα, δεν είναι συγκυριακό φαινόμενο. Καμία πολιτική ρύθμιση δεν μπορεί να εξαφανίσει συνολικά τις συνέπειες για τους εργαζόμενους από την εμπορευματοποίηση της γης, την καπιταλιστική αγορά κατοικιών, τη διασφάλιση της μέγιστης κερδοφορίας των κατασκευαστικών ομίλων, των τραπεζών και των υπόλοιπων μονοπωλίων.

Το στεγαστικό είναι αποτέλεσμα τόσο των αυξήσεων της τιμής της κατοικίας, του κόστους αποπληρωμής ληστρικών στεγαστικών δανείων και του κόστους στέγασης, όσο και της υστέρησης του πραγματικού μισθού και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος.

Ο στρατηγικός σχεδιασμός της άρχουσας τάξης για την καπιταλιστική ανάπτυξη, που ιεράρχησε τη μετατροπή της χώρας (ιδιαίτερα Αττικής και Αθήνας) σε πολυτελή τουριστικό προορισμό για όλο το έτος, εκτοξεύει τις τιμές. Η προσέλκυση εγχώριων και ξένων κεφαλαίων επενδύσεων σε ακίνητα μέσω της Golden Visa και ο πολλαπλασιασμός των βραχυχρόνιων μισθώσεων (AirBnb) που συνοδεύει παγκόσμια την καπιταλιστική τουριστική ανάπτυξη, εκτοξεύουν περαιτέρω τις τιμές.

Η κρατική χρηματοδότηση των ομίλων για έργα υποδομών (οδικών αξόνων, Μετρό κ.ά.) και αστικών αναπλάσεων στις περιοχές που ιεραρχούνται απ' τον αστικό σχεδιασμό (παράκτιο μέτωπο - κέντρο Αθήνας - Πειραιάς - Βόρεια) αυξάνουν τις τιμές κατοικιών στις περιοχές αυτές, πολλαπλασιάζοντας τα κέρδη των επενδύσεων. Στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς η αναβάθμιση περιοχών εκτοπίζει λαϊκά στρώματα που δεν μπορούν να αντέξουν το κόστος στέγασης, όπως καταλαβαίνουν ήδη οι κάτοικοι στα νότια προάστια με την επίδραση του έργου στον Πόλο Ελληνικού.

Η «πράσινη» και «ψηφιακή» μετάβαση της ΕΕ αυξάνει τις τιμές κατοικιών, τόσο των παλιών λόγω της υποχρεωτικής «ενεργειακής αναβάθμισης» όσο και των νέων «πράσινων» και «έξυπνων» κατασκευών. Μαζί με το κόστος της «πράσινης» ενέργειας διευρύνει την Ενεργειακή φτώχεια.

Οι διαρκείς ανατιμήσεις απ' τα καρτέλ των υλικών κατασκευής και της Ενέργειας πιέζουν κι άλλο ανοδικά το κόστος κατασκευής και ανακαίνισης. Οι επιπτώσεις του ιμπεριαλιστικού πολέμου με τον πόλεμο δασμών και τις κλιμακούμενες κυρώσεις, το υψηλότερο κόστος μεταφορών λόγω του πολέμου στη Μέση Ανατολή επιδρούν ανοδικά στις τιμές πρώτων υλών.

Σε μια περίοδο με νέο ρεκόρ πλειστηριασμών, καθώς μόνο για τον Σεπτέμβρη έχουν προγραμματιστεί πάνω από 4.500 πλειστηριασμοί, τα σενάρια εξαγγελιών μέτρων της ΔΕΘ για το στεγαστικό περιλαμβάνουν:

Νέο πρόγραμμα «Σπίτι μου ΙΙΙ» με χαλαρότερους όρους για την παλαιότητα των σπιτιών και τα εισοδηματικά κριτήρια και διεύρυνση της χρηματοδότησης.

Την «κοινωνική αντιπαροχή» που εξαγγέλλεται για τέταρτη συνεχή χρονιά (περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο που αναμένεται να ψηφιστεί τον Σεπτέμβρη) για τη δημιουργία 5.000 κατοικιών που θα διατίθενται με «προσιτό» μίσθωμα και δυνατότητα εξαγοράς έπειτα από δέκα χρόνια συνεπούς μίσθωσης (σύστημα renttoown).

Μέτρα για την αύξηση του διαθέσιμου αποθέματος ακινήτων. Σε αυτά περιλαμβάνονται 34.000 ακίνητα που διαθέτει η ΕΤΑΔ και βρίσκονται σε διαδικασία εκκαθάρισης. Το υπουργείο Οικονομικών σχεδιάζει να προχωρήσει σε αλλαγή του Κληρονομικού Δικαίου, προκειμένου να απελευθερώσει και να επιταχύνει την εκμετάλλευση ακινήτων από δωρεές.

Κρατικές ρυθμίσεις προκειμένου να απελευθερωθεί η «τακτοποίηση» σχεδόν 25.000 ακινήτων που κατέχουν τράπεζες, funds και servicers, από τα οποία τα 16.000 αποτελούν κατοικίες και μόλις 3.000 είναι τακτοποιημένα προς άμεση διάθεση.

Παροχή κινήτρων - αντικινήτρων για να μπουν στην αγορά τα λεγόμενα «κλειστά» ακίνητα με μείωση της φορολόγησης των ενοικίων και μέτρα περιορισμού της βραχυχρόνιας μίσθωσης.

Ουσιαστικά συνεχίζεται η κυβερνητική πολιτική προγραμμάτων που επιδοτούν ελάχιστους εργαζόμενους, επιβάλλοντας νέο τραπεζικό δανεισμό, μετατρέποντάς τους σε «ενοικιαστές» του σπιτιού τους, ομήρους της επόμενης γενιάς πλειστηριασμών. Ο λαός μέσω της φοροληστείας και των περικοπών κοινωνικών δαπανών πληρώνει τα κεφάλαια των πενιχρών κρατικών ενισχύσεων. Ο λαός χρεώνεται τη δωρεάν παραχώρηση κρατικής ακίνητης περιουσίας στους κατασκευαστικούς ομίλους που εξασφαλίζουν υψηλά ποσοστά κέρδους για δεκαετίες.

Ενώ στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς κατοικίας η επιδότηση αγοράς, κατασκευής ή ανακαίνισης κατοικιών τελικά αυξάνει τις τιμές τροφοδοτώντας την κερδοφορία των ομίλων κατασκευών, διαχείρισης ακινήτων, δομικών υλικών, τραπεζών και servicers.

Οι δυνάμεις της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ «αντιπολιτεύονται» τη ΝΔ επικαλούμενες τις «βέλτιστες» πρακτικές άλλων χωρών της ΕΕ, στις οποίες ωστόσο επίσης οξύνεται η «στεγαστική κρίση», με σοσιαλδημοκρατικές και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις να αναζητούν «λύσεις»...

Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ δεν διαφέρουν ουσιαστικά από την πολιτική που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Αποδέχονται την παραχώρηση κρατικών ακινήτων μέσω ΣΔΙΤ για διασφάλιση της κερδοφορίας των ομίλων. Τα προγράμματα «κοινωνικής κατοικίας» που υλοποιούνται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ δεν έχουν αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Περιλαμβάνουν κρατικές και ιδιωτικές κατοικίες, ακόμα και συνεταιριστικής μορφής, στις οποίες το κράτος επιδοτεί το ενοίκιο προσφέροντας στέγη στα πλέον εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα.

Από το 2010 μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2025, οι τιμές των κατοικιών στην ΕΕ αυξήθηκαν κατά 57,9%, τα ενοίκια κατά 27,8%, ενώ την ίδια περίοδο η αύξηση του πραγματικού μισθού μόλις ξεπέρασε το 10%, με το 47% των νέων 18-34 ετών να μένουν στους γονείς τους. Το στεγαστικό περιγράφεται ως «μάστιγα» που χτυπά τα αστικά κέντρα μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων, αλλά και τις τουριστικές περιοχές που προσελκύουν εκατομμύρια τουρίστες.

Η ισπανική κυβέρνηση για να καλύψει την ανάγκη 550.000 κατοικιών μελετά λύσεις ΣΔΙΤ κατασκευής κατοικιών για χαμηλά εισοδήματα μέσω βιομηχανικών συστημάτων ταχείας «φθηνής» δόμησης.

Η γερμανική κυβέρνηση προκειμένου να «συγκρατήσει» τις τιμές διατηρεί το πλαφόν 10% (!!) αύξησης των ενοικίων σε σχέση με το υφιστάμενο μέσο ενοίκιο ανά περιοχή, ενώ η Ενωση Κατασκευαστών Ακινήτων ζητά κατάργηση του πλαφόν προκειμένου να κατασκευαστούν 320.000 κατοικίες που απαιτούνται ανά έτος μέχρι το 2030.

Στην Ελλάδα και στην ΕΕ κυβερνήσεις και αστικά κόμματα ούτε θέλουν ούτε μπορούν να αντιμετωπίσουν τη «στεγαστική κρίση», στο πλαίσιο ενός συστήματος που η κατοικία αποτελεί εμπόρευμα, υποτάσσεται στους νόμους του μέγιστου κέρδους, της προσφοράς και ζήτησης.

Γι' αυτό το ΚΚΕ οργανώνει τον αγώνα για τη μόνη πραγματική διέξοδο, την εργατική εξουσία, την κοινωνική ιδιοκτησία με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, που μπορεί να διασφαλίσει την κάλυψη του συνόλου των σύγχρονων αναγκών στη στέγη, την Ενέργεια, τα υπόλοιπα κοινωνικά αγαθά και δικαιώματα.

Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος, οι δυνάμεις μας μπαίνουν μπροστά για να κλιμακωθεί ο αγώνας ενάντια στους πλειστηριασμούς, σε σύγκρουση με την πολιτική των επιδομάτων - φιλοδώρημα και επιδότησης δανείων που υποθηκεύουν τη ζωή μας. Προτάσσουμε τις διεκδικήσεις του ταξικού κινήματος για ουσιαστικές αυξήσεις μισθών με μείωση του εργάσιμου χρόνου. Για στεγαστικό σχεδιασμό με κρατική ευθύνη, με επαναλειτουργία του ΟΕΚ για αξιοποίηση του αποθέματος κτιρίων κράτους και τραπεζών με αποκλειστικά κρατικό πρόγραμμα. Για απαγόρευση των πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών. Για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ στη λαϊκή περιουσία, περιορισμούς στη βραχυχρόνια μίσθωση και κατάργηση της Golden Visa. Για αναβάθμιση και επέκταση των φοιτητικών εστιών. Για φθηνό ρεύμα και κρατική στήριξη του κόστους στέγασης.