Eurokinissi

Ανεμβολίαστα μένουν τα παιδιά των ανασφάλιστων

Αυτό το ανατριχιαστικό «θανατερό» τοπίο εν έτει 2012 είναι μόνο η αρχή, αν δεν μπει φρένο, αν δεν ξεσηκωθεί κάθε εργαζόμενος, άνεργος, ανάπηρος ή χρονίως πάσχων και οι οικογένειές τους, συνταξιούχος, ανασφάλιστος. Ηδη το υπουργείο Υγείας βρίσκεται σε συζητήσεις με την τρόικα για το πετσόκομμα των κρατικών δαπανών για την Υγεία κατά 1,8 δισ. ευρώ για τα έτη 2013 - 2014, σύμφωνα με πληροφορίες. Από αυτά, τα 800 εκατ. θα κοπούν από τη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, τη στιγμή που ο Οργανισμός παρουσίασε έλλειμμα 1,5 δισ. ευρώ μόνο το α' εξάμηνο του 2012, τη στιγμή που χιλιάδες ασφαλισμένοι δεν έχουν πάρει ούτε 1 ευρώ για φάρμακα, θεραπευτικά υλικά, ιατρικές πράξεις κι εξετάσεις, ακόμα και για πανάκριβες θεραπείες.

Eurokinissi

Αν δε χρηματοδοτηθούν άμεσα ο ΕΟΠΥΥ και τα νοσοκομεία από το κράτος και δεν έχουν και οι ανασφάλιστοι πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα πεθαίνουν άνθρωποι ενώ υπάρχει θεραπεία

Αντί να αυξάνονται προληπτικές εξετάσεις για μια σοβαρή ασθένεια, που όμως αν διαγνωστεί έγκαιρα μπορεί να θεραπευτεί, κόβονται. Ο εγκληματικός αυτός «εξορθολογισμός» της συγκυβέρνησης σημαίνει ότι ο καθένας ανάλογα με το πορτοφόλι του θα κάνει ή όχι τις επιπλέον προληπτικές εξετάσεις! Είναι χαρακτηριστικό πως ο ΕΟΠΥΥ έχει βάλει πλαφόν σε εξετάσεις που αφορούσαν στην πρώιμη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, του προστάτη και του παχέος εντέρου σε ετήσια βάση. Για παράδειγμα, αντί για μια μαστογραφία το χρόνο για γυναίκες πάνω από 40 χρόνων ή 30 χρόνων αν ανήκαν σε ομάδες υψηλού κινδύνου, δικαιολογεί μια μαστογραφία ανά δύο χρόνια για γυναίκες άνω των 40 - 50 χρόνων και μία το χρόνο για άνω των 35 χρόνων για ομάδες υψηλού κινδύνου.

Αντίστοιχα όρια μπαίνουν και στην έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη, όπου για άνδρες άνω των 50 χρόνων δικαιολογείται ανά δύο χρόνια και για άνδρες άνω των 60 χρόνων κάθε χρόνο, ενώ κανονικά οι άνδρες άνω των 50 χρόνων πρέπει να εξετάζονται κάθε χρόνο.

Για τους ανασφάλιστους δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για προληπτικές εξετάσεις, ούτε έχουν πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι άνεργοι δηλαδή και οι οικογένειές τους - πρόκειται για εκατομμύρια ανθρώπους - όσοι εργάζονται ανασφάλιστοι ή οι αυτοαπασχολούμενοι που δεν μπορούν να πληρώσουν τις εισφορές τους στον ΟΑΕΕ αφήνονται στη μοίρα τους. Ο λόγος είναι ότι σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο κυριαρχούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι και ως εκ τούτου τα δημόσια νοσοκομεία, τα ασφαλιστικά ταμεία, το κράτος αγοράζουν και πουλούν υπηρεσίες Υγείας, φάρμακα, εξετάσεις, θεραπείες, ιατρικά υλικά και μηχανήματα. Ενα απέραντο εμπόριο ζωής και θανάτου με τραγικά θύματα τους ασφαλισμένους και τους ασθενείς.

Κι όμως, ένας τόσο ευαίσθητος τομέας όπως είναι η Υγεία έχει αφεθεί στα χέρια της επιχειρηματικής και «φιλανθρωπικής» δράσης, με συνέπεια να υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι που δεν τους απομένει τίποτε άλλο παρά να περιμένουν το θάνατο! Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία του 6μηνου απολογισμού του Ιατρείου Κοινωνικής Αποστολής, που ίδρυσαν το Φλεβάρη ο Ιατρικός Σύλλογος Αθήνας (ΙΣΑ) και η ΜΚΟ της Αρχιεπισκοπής, όπου έχουν εξεταστεί 3.596 ανασφάλιστοι και τα παιδιά τους.

• Τα συνηθέστερα προβλήματα υγείας όσων απευθύνθηκαν στο Ιατρείο ήταν καρκίνος, αρτηριακή υπέρταση, καρδιαγγειακά νοσήματα, σακχαρώδης διαβήτης, οστεοπόρωση, θυρεοειδοπάθειες και ψυχιατρικά νοσήματα. Δηλαδή, σοβαρές ασθένειες που χρειάζονται συστηματική παρακολούθηση από ένα πλέγμα ιατρικών δομών, εξειδικευμένη φαρμακευτική αγωγή ή και χειρουργείο.
• Το 20% των ασθενών είχε έναν όγκο ή ένα ανεύρυσμα ή μία χοληδόχο γεμάτη πέτρες, ή άλλες καταστάσεις απειλητικές δυνητικά για τη ζωή, αν δεν αντιμετωπισθούν χειρουργικά σε νοσοκομείο. Περισσότεροι από 100 ασθενείς έφυγαν με διάγνωση, περιμένοντας το θάνατο. Είχαν κάποιο όγκο αντιμετωπίσιμο χειρουργικά (π.χ. παχύ έντερο, μαστό, ουροδόχο κύστη, προστάτη, πνεύμονα) και όταν τους είπαν ότι πρέπει να χειρουργηθούν, απάντησαν: «Δεν έχω χρήματα».
• 8 στα 10 από τα 1.168 παιδιά που επισκέφτηκαν το Ιατρείο ζήτησαν δωρεάν εμβολιασμό. Το πρόβλημα αποτελεί «βόμβα» για τη δημόσια υγεία καθώς επιστρέφουν λόγω μειωμένης εμβολιαστικής κάλυψης του παιδικού πληθυσμού παιδικές ασθένειες, απειλητικές για τη ζωή, όπως πολιομυελίτιδα, τέτανος, κοκκύτης, ιλαρά, ερυθρά, μηνιγγίτιδα, ηπατίτιδα Β κ.ά.
• Καθημερινό δράμα οι ανασφάλιστες έγκυοι που πρέπει να γεννήσουν με καισαρική τομή και δεν έχουν τα χρήματα ή οι εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου. Πρόκειται για περιστατικά που κινδυνεύει το έμβρυο να βγει ανάπηρο και κινδυνεύει και η ζωή της εγκύου από μαζική αιμορραγία αν δε ληφθούν τα απαραίτητα ιατρικά μέτρα σε τμήματα τοκετών υψηλού κινδύνου. Στον απολογισμό αναφέρεται περιστατικό εγκύου με δίδυμη κύηση υψηλού κινδύνου και ένα ανάπηρο έμβρυο και δεν την ανέλαβε καμιά κλινική επειδή δεν είχε να πληρώσει. Η πιθανότητα να χαθεί η ζωή των δύο εμβρύων είναι 70% και η δική της 15%.
• Το 30% των οφθαλμολογικών περιστατικών ήταν ασθενείς με καταρράκτη που έχουν 1/10 όραση επειδή δεν μπορούν να κάνουν εγχείρηση καταρράκτη, αφού είναι ανασφάλιστοι.
• Το 44% των ασθενών που επισκέφτηκαν το Ιατρείο είναι πρώην ασφαλισμένοι του ΟΑΕΕ, που έμειναν ανασφάλιστοι είτε λόγω οφειλών στο Ταμείο τους, είτε λόγω οφειλών στην εφορία.
• Το 46% ήταν πρώην ασφαλισμένοι του ΙΚΑ, που έχασαν την κοινωνική ασφάλιση λόγω απόλυσης ή λόγω χρόνιας ανεργίας.
• Το 88% έχασαν την κοινωνική ασφάλιση μέσα στα έτη 2010, 2011, 2012.

Ο «Ρ» μίλησε με τον Νίκο Μπουντούρογλου, ογκολόγο - ακτινοθεραπευτή στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά «Μεταξά» και συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ στο ΔΣ του σωματείου του νοσοκομείου και στο ΔΣ της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ). Οπως σημειώνει, η επιδείνωση των συνθηκών ζωής και εργασίας οδηγεί σε αύξηση της πιθανότητας εμφάνισης καρκίνου. Μάλιστα, παρατηρείται αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης της νόσου στις ηλικίες από 25 έως 55 χρόνων. Μέχρι πριν από 2 χρόνια το Νοσοκομείο «Μεταξά» δεχόταν 25.000 - 30.000 ασθενείς το χρόνο, αριθμός που ανήλθε στις 45.000 και γιατί όλο και περισσότεροι καταφεύγουν στα δημόσια νοσοκομεία, επειδή δεν έχουν οικονομική δυνατότητα να απευθυνθούν στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και γιατί οι συνθήκες διαβίωσης είναι σαφώς χειρότερες.

Οι ανάγκες μεγάλες, όμως οι δημόσιες υπηρεσίες συρρικνώνονται, υποβαθμίζονται και ακριβαίνουν. Μερικές τέτοιες πλευρές, όπως εμφανίζονται στο Νοσοκομείο «Μεταξά», αποτελούν όμως κανόνα για όλα τα δημόσια νοσοκομεία, είναι οι εξής:

Για παράδειγμα, στο «Μεταξά» υπάρχουν θωρακισμένοι θάλαμοι, στους οποίους χορηγείται ραδιενεργό ιώδιο σε ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς. Αυτοί οι θάλαμοι είναι ελάχιστοι σε σχέση με τις ανάγκες κι έτσι οι ασθενείς πρέπει να περιμένουν 3 και 4 μήνες για να πάρουν τη θεραπεία, ενώ αν πάνε σε ιδιωτική κλινική θα πληρώσουν 2.000 - 3.000 ευρώ. Από τη σκοπιά τους τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία επίσης αγοράζουν υπηρεσίες Υγείας, είτε από τα δημόσια νοσοκομεία είτε από τις ιδιωτικές κλινικές, προχωρούν σε περικοπές κι ας είναι αυτό σε βάρος των ασθενών. Για παράδειγμα, ο ΕΟΠΥΥ δικαιολογεί 2 εξετάσεις το χρόνο για καρκινικούς δείκτες. Ομως, τουλάχιστον για τα 2 πρώτα χρόνια οι καρκινικοί δείκτες πρέπει να παρακολουθούνται κάθε 2 - 3 μήνες.

Ανάλογα, λοιπόν, με την «τσέπη» του ο καθένας παίρνει και τη θεραπεία, όποτε και αν μπορεί να την αγοράσει. Είναι ενδεικτικές οι περιπτώσεις χαμηλοσυνταξιούχων ή χαμηλόμισθων που πρέπει να κάνουν εξομοίωση (σ.σ. το «πλάνο» της θεραπείας, η εξειδίκευσή της πάνω στον συγκεκριμένο οργανισμό) προτού ξεκινήσουν την ακτινοθεραπεία. Η εξομοίωση κοστίζει στο «Μεταξά» 280 - 380 ευρώ. Κάποιοι λένε πως δεν μπορούν να την κάνουν αμέσως «γιατί αλλιώς δεν θα έχω να φάω όλο το μήνα»! «Η καθυστέρηση, όμως, φέρνει χειρότερο αποτέλεσμα. Μπορεί ο καρκίνος να βρίσκεται π.χ. στο στάδιο 2 και μέσα σε λίγους μήνες να πάει στο στάδιο 3, που είναι χειρότερης μορφής και πιο δύσκολο να θεραπευτεί», υπογραμμίζει ο Ν. Μπουντούρογλου.

Για τους ανασφάλιστους η κατάσταση είναι ακόμα πιο δραματική. Αυτοί κυριολεκτικά δε δικαιούνται τίποτα, δε δικαιούνται να ζήσουν επειδή είτε είναι άνεργοι, είτε δεν έχουν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές, όπως χιλιάδες με μικρομάγαζα! Ακόμη και στα δημόσια νοσοκομεία για τους ανασφάλιστους κοστολογείται «πακέτο παροχών». Στο «Θεαγένειο», σύμφωνα με αναφορές των εργαζομένων, οι ασθενείς επιβαρύνονται με περίπου 80 ευρώ για κάθε μέρα νοσηλείας, συν τη φαρμακευτική θεραπεία, η οποία μπορεί να ξεκινήσει από 5 ευρώ και να φτάσει και τις 25.000 ευρώ. Μάλιστα, όταν ένας ανασφάλιστος κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο δίνει 300 ευρώ και τότε μπορεί να ξεκινήσει τη θεραπεία, ενώ ζητάνε το ΑΦΜ, ώστε αν δεν πληρώσει να τον κυνηγήσουν μέσω εφορίας! Τι θα του κάνουν μέσω εφορίας; Αν, για παράδειγμα, έχει ένα σπίτι να μένει θα το πάρει το νοσοκομείο;

Οι εταιρείες που έχουν το μονοπώλιο σε αντικαρκινικά φάρμακα δεν προμηθεύουν τα νοσοκομεία αν δεν πληρωθούν άμεσα, αφού κανείς δεν «στήνει» μια επιχείρηση για να θεραπεύεται ο κόσμος, αλλά για να βγάλει κέρδος. Ετσι, οι φαρμακοβιομηχανίες εκβιάζουν, καθώς έχουν την πατέντα για 10 - 15 χρόνια. Τι σημαίνει αυτή η πραγματικότητα για τους ασθενείς; Είναι χαρακτηριστική η - μία από τις πολλές - περίπτωση ενός 35χρονου καρκινοπαθή στο «ΜΕΤΑΞΑ», ο οποίος έπρεπε να κάνει χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία ταυτόχρονα. Οταν πλησίαζε προς το τέλος της η ακτινοθεραπεία, η συγκεκριμένη εταιρεία που προμηθεύει το νοσοκομείο σταμάτησε να το δίνει γιατί δεν είχε πληρωθεί. Η θεραπεία ήταν πανάκριβη και κανένα φαρμακείο δεν το έδινε στον νεαρό καρκινοπαθή, ώσπου τελικά - μετά από πολύ ψάξιμο και παρακάλια - μετά από 2 μήνες το πήρε από ένα φαρμακείο, με την υπόσχεση πως θα το πληρώσει σιγά σιγά. Ωστόσο, «η καθυστέρηση της λήψης της θεραπείας έχει αρνητικές επιπτώσεις στην αποτελεσματικότητά του φαρμάκου», σημειώνει στον «Ρ» ο Ν. Μπουντούρογλου.

Ιδια η κατάσταση και στο «ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ». Μια εταιρεία έχει το μονοπώλιο σε τέσσερα απαραίτητα χημιοθεραπευτικά σκευάσματα, τα οποία αναφέρονται κυρίως σε καρκίνους του πνεύμονα, του όρχι, του αίματος. Αυτά δεν τα προμηθεύει πλέον στο νοσοκομείο, αν δεν προπληρωθεί. Επίσης και το Ινστιτούτο Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας προμηθεύει το «ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ», αλλά είτε δεν τα στέλνει στην ώρα τους, είτε δε στέλνει ακριβώς την αναγκαία ποσότητα. Με αποτέλεσμα να λείπουν από το νοσοκομείο και οι ασθενείς να μείνουν για καμιά βδομάδα χωρίς φαρμακευτική αγωγή ή να τα συνταγογραφήσουν οι γιατροί και οι ασθενείς να τα αγοράζουν, για να πάρουν κάποια στιγμή - μετά από μήνες - τα χρήματα από τον ΕΟΠΥΥ.

Το τελευταίο διάστημα οι ασθενείς που νοσηλεύονται στο «ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ» καλούνται να αγοράσουν πληρώνοντας 350 - 400 ευρώ έναν ειδικό καθετήρα για τη χορήγηση ενδοφλέβιας φαρμακευτικής αγωγής (σ.σ. infusaport cath), γιατί θεωρείται μεγάλο το κόστος για το νοσοκομείο! Πρόκειται για ένα πανάκριβο, όσο και απαραίτητο θεραπευτικό υλικό για τους ασθενείς που δεν έχουν φλέβες για τη χορήγηση της θεραπείας. Μάλιστα, υπάρχουν και ιδιωτικές κλινικές που τον συγκεκριμένο καθετήρα τον χρεώνουν μέχρι και 2.500 ευρώ. Αλλες ζωτικής σημασίας εξετάσεις που πληρώνουν οι καρκινοπαθείς είναι: Η ταυτοποίηση για μετάλλαξη (Κ - Rass), που πρέπει να γίνεται πριν από κάποια χημειοθεραπεία για συγκεκριμένες μορφές καρκίνου (παχύ έντερο), κοστίζει στον ασθενή γύρω στα 150 ευρώ και αν είναι ασφαλισμένος παίρνει ένα μικρό μέρος πίσω. Το ίδιο και για την εξέταση cish test (για καρκίνο του μαστού), που κοστίζει 300 ευρώ.

Και συνεχίζει: «Το ίντερνετ είναι γεμάτο από αγγελίες καρκινοπαθών που ζητούν φάρμακα. Κάποιοι ασθενείς ή οικογένειές τους κάνουν έρανο ώστε να μαζέψουν χρήματα. Κάποιοι άλλοι καταφεύγουν στα Κοινωνικά Φαρμακεία μήπως βρουν το κατάλληλο φάρμακο, από συγγενείς νεκρών καρκινοπαθών που τα δώρισαν εκεί. Αυτή είναι η κατάσταση... Πολλά μέλη του Συλλόγου μας δεν έχουν λεφτά και δεν κάνουν τη θεραπεία όπως πρέπει. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μιας ανασφάλιστης γυναίκας, ούτε 50 ετών. Είχε καρκίνο στο μαστό κι έκανε χημειοθεραπεία, γιατί είχε κάνει μετάσταση σε άλλο ζωτικό όργανο. Ομως, δεν τις έκανε πάντα όταν έπρεπε, επειδή δεν είχε λεφτά. Μια χημειοθεραπεία μπορεί να κοστίζει 1.500 - 3.000 ευρώ κάθε 21 μέρες. Πού να τα βρει; Ούτε για τα μεταφορικά να πάει στη Θεσσαλονίκη στο ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ δεν είχε. Ασε την ταλαιπωρία, 2 ώρες να πάει και άλλες 2 να έρθει, αυθημερόν, γιατί δεν είχε πού να διανυκτερεύσει. Η γυναίκα αυτή πέθανε πρόσφατα. Δεν ξέρω σίγουρα αν θα ζούσε σήμερα, αν έκανε κανονικά τη θεραπεία της. Το θέμα είναι πως δεν είχε καν το δικαίωμα, δεν της δόθηκε καν η δυνατότητα να το παλέψει...».

Ενα άλλο σοβαρό θέμα είναι η λειτουργία των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) σαν σωστά «σφαγεία» των ποσοστών αναπηρίας, με αποτέλεσμα οι ανάπηροι κι οι χρόνια πάσχοντες να χάνουν τα πάντα, για να μην επιβαρύνουν τα Ταμεία: «Και στη Βόρεια Ελλάδα τα ΚΕΠΑ "κόβουν" συνέχεια κόσμο. Εγώ είχα ποσοστό αναπηρίας στο 67%. Η επιτροπή του ΟΑΕΕ μου έδωσε το 67%, με ανάγκασαν να περάσω Β/βάθμια επιτροπή του ΟΑΕΕ που μου έριξε το ποσοστό στο 50% κι όταν έκανα ένσταση το ΚΕΠΑ που έδωσε 35% αναπηρία! Ετσι, εδώ και ενάμιση χρόνο είμαι ανασφάλιστη και χωρίς αναπηρική σύνταξη. Και ξέρεις ποια είναι η δικαιολογία τους; Πως αφού έχουν περάσει 5 χρόνια απ' όταν αρρώστησα και ζω ακόμη, δεν δικαιούμαι δωρεάν θεραπεία και ιατρική παρακολούθηση! Παρ' όλα αυτά, οι ανάγκες εξακολουθούν να υπάρχουν. Τουλάχιστον μια φορά το χρόνο κάνω εξετάσεις στο ΘΕΑΓΕΝΕΙΟ - μαστογραφία, καρκινικούς δείκτες, ακτινογραφίες κλπ. - και πληρώνω γύρω στα 200 ευρώ. Πληρώνω για φάρμακα - είχα μετά τον καρκίνο κάποιες επιπλοκές - γύρω στα 50 ευρώ το μήνα. Χώρια ό,τι άλλα φάρμακα προκύψουν. Κανονικά όλοι θα έπρεπε να παίρνουμε δωρεάν τα φάρμακά μας, να κάνουμε τις εξετάσεις μας, άσχετα με το βαθμό αναπηρίας ή με τα ένσημα του καθένα. Αλλάζει, δηλαδή, η ανάγκη που έχει ο άρρωστος;».

Μα και η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι άκρως επικίνδυνη λόγω των ελλείψεων: «Στο νοσοκομείο Πτολεμαΐδας - σε μια περιοχή με αυξημένα ποσοστά καρκινοπαθών - δεν υπάρχει ειδικό Ογκολογικό τμήμα και οι καρκινοπαθείς νοσηλεύονται στην Παθολογική Κλινική. Εκεί μείωσαν τον αριθμό των κρεβατιών με συνέπεια να διώχνουν ασθενείς. Στο Νοσοκομείο Σερρών οι γιατροί που κάνουν τη χημειοθεραπεία, δεν είναι Παθολόγοι - Ογκολόγοι, λόγω έλλειψης προσωπικού, αλλά Γενικοί Παθολόγοι!», τονίζει η Αννα Μπούρμαλη.