Με «αιχμή» τα περιβόητα «αντίμετρα», που τάχα θα απαλύνουν για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής, κυβέρνηση και αστικά επιτελεία επιχειρούν να παρουσιάσουν μια «μαγική εικόνα» σχετικά με τη λεγόμενη «επόμενη μέρα» από την τυπική ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου τον ερχόμενο Αύγουστο.

Στον πυρήνα της απάτης βρίσκεται βέβαια το «δηλητηριώδες» για το λαό παραμύθι ότι από την καπιταλιστική ανάκαμψη μπορούν τάχα να ωφεληθούν τόσο το κεφάλαιο όσο και οι εργαζόμενοι, και ότι η κερδοφορία του κεφαλαίου μπορεί με κάποιον τρόπο να συμβιβαστεί με τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων.

Ωστόσο, και μια μόνο ματιά στα όσα ελάχιστα παρουσιάζει η κυβέρνηση ως «τυράκι στη φάκα», για να πείσει τους εργαζόμενους να στρατευτούν στους στόχους του κεφαλαίου, είναι αρκετή για να αποκαλυφθεί το εξής: Κομμάτι - κομμάτι χτίζεται ένας μηχανισμός που όχι μόνο δεν μπορεί να ανακουφίσει το λαό από τις απώλειες που είχε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά που στην πραγματικότητα αποτελεί την άλλη όψη της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.

Ενδεικτικά είναι τα όσα λέει η κυβέρνηση για τα οικογενειακά επιδόματα, τα οποία μάλιστα παρουσιάζει ως το «άπαν» της κοινωνικής της πολιτικής. Ποια είναι η αλήθεια; Οτι το οικογενειακό επίδομα θεσπίστηκε με εισοδηματικά κριτήρια για να «χρυσωθεί το χάπι» της προηγούμενης μείωσης του αφορολόγητου και σε καμιά περίπτωση δεν αναπλήρωνε τη χασούρα για τη λαϊκή οικογένεια.

Τώρα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εφαρμόσει την προψηφισμένη νέα μείωση του αφορολόγητου και γ' αυτό διαφημίζει ως κοινωνική πολιτική και αντιστάθμισμα, δήθεν, τις αναπροσαρμογές που έκανε στον προϋπολογισμό και στα κριτήρια χορήγησης του επιδόματος, για να κρύψει την αγριότητα των νέων, μόνιμων περικοπών.

Το ίδιο προκλητικά είναι και τα όσα λέγονται για την Υγεία, όπου υποτίθεται ότι για ορισμένους ανασφάλιστους, εργαζόμενους και συνταξιούχους, θα υπάρξει κάλυψη των φαρμακευτικών δαπανών «με βάση εισοδηματικά κριτήρια», με «κόφτες» και προϋποθέσεις δηλαδή για τη μεγάλη πλειοψηφία.

Ολα αυτά την ώρα που έχει εκτοξευτεί η ιδιωτική φαρμακευτική δαπάνη, ως αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής και στην Υγεία, ενώ άμεσα ετοιμάζεται μια ακόμα περικοπή στις συντάξεις, που για πολλούς συνταξιούχους θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την πρόσβασή τους σε φάρμακα που έχουν ανάγκη, πόσο μάλλον σε ακριβότερες υπηρεσίες, μέσα από το εμπορευματοποιημένο - ιδιωτικοποιημένο σύστημα Υγείας.

Επιπλέον, στα λεγόμενα «αντίμετρα», η κυβέρνηση διαφημίζει με θράσος ως «στήριξη της εργασίας» την παραπέρα ενίσχυση των γνωστών προγραμμάτων που με πρόσχημα την κατάρτιση και την «απόκτηση εργασιακής εμπειρίας» προσφέρουν τσάμπα εργατικό δυναμικό στην εργοδοσία, ανακυκλώνουν την ανεργία, λειτουργούν ως μοχλός για τη συμπίεση παραπέρα της εργατικής δύναμης, το ξήλωμα δικαιωμάτων, τη γενίκευση της «ευέλικτης» εργασίας, ενώ βέβαια δουλεύουν και ως μηχανισμός πιέσεων, εκβιασμών και χειραγώγησης από την πλευρά του κράτους.

Μέχρι και τα λεφτά από το Πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων, που στην πραγματικότητα θα κατευθυνθούν στους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους επιχειρηματικούς ομίλους, προσπαθεί να πλασάρει η κυβέρνηση ότι... «θα επιστρέψουν (ως αντιστάθμισμα) στην κοινωνία»!

Να λοιπόν τι έχουν να περιμένουν εργαζόμενοι και φτωχά - λαϊκά στρώματα από την απάτη των λεγόμενων «αντίμετρων», όπως και συνολικά από τη λεγόμενη «δίκαιη ανάπτυξη». Στην πραγματικότητα, μέτρα και «αντίμετρα» όχι απλά δεν αντιστρατεύονται το ένα το άλλο, αλλά είναι «εις σάρκα μίαν», διαφορετικές πλευρές του ίδιου αντιλαϊκού σχεδίου, που στο διηνεκές, όπως ήδη φαίνεται αυτές τις μέρες, θα έχει «κόφτες» και μνημόνια διαρκείας για τις λαϊκές ανάγκες.

Η μόνη «ανάσα» που μπορούν να περιμένουν εργαζόμενοι - αυτοαπασχολούμενοι - φτωχοί αγρότες δεν θα έρθει από παρεμβάσεις στο πλαίσιο της πολιτικής που στηρίζει το κεφάλαιο, αλλά μόνο από τη δική τους πάλη και συμμαχία, για την ανάκτηση των απωλειών, για την ικανοποίηση των αναγκών τους, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του.