Λίγες μέρες μάς χωρίζουν από την ώρα μηδέν, την 1η Σεπτέμβρη, όταν, κατά τον προγραμματισμό του υπουργείου Παιδείας, θα ξεκινήσει το μέτρο της μαζικής διαγραφής φοιτητών από τα μητρώα των σχολών Ανώτατης Εκπαίδευσης. Περίπου 180.000-200.000 φοιτητές εκτιμάται ότι θα διαγραφούν ως «λιμνάζοντες». Η «τομή» αυτή στην Ανώτατη Εκπαίδευση, στην οποία το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να δώσει χαρακτηριστικά εξορθολογισμού, «νοικοκυρέματος» και προόδου, έχει σαφές ταξικό πρόσημο αφού είναι πολλοί και συγκεκριμένοι εκείνοι τους οποίους πλήττει. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους αφορά παιδιά των λαϊκών οικογενειών που αναγκάζονται για διάφορους λόγους να παρατείνουν τις σπουδές τους και θα στερούνται πια αυτή τη δυνατότητα. Για τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας όχι μόνο θα υψώνονται εμπόδια ακόμα και στο να ολοκληρώσουν το Λύκειο, αλλά και να τελειώσουν το Πανεπιστήμιο, για όσους καταφέρνουν να περάσουν.

Το υπουργείο Παιδείας αλλά και τα συγκροτήματα του Τύπου έχουν βάλει στο στόχαστρο τους «αιώνιους φοιτητές», διαμορφώνοντας ένα κλίμα ότι πρόκειται για μία κατηγορία «άχρηστων» που απολαμβάνουν τα προνόμια της φοιτητικής ιδιότητας για δεκαετίες ολόκληρες.

Η διαγραφή των «λιμναζόντων φοιτητών» εντάσσεται σε μία σειρά μέτρα που κάνουν τα πανεπιστήμια επιχειρήσεις, σε ένα τοπίο υποχρηματοδότησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης, ύψωσης νέων ταξικών φραγμών στο δρόμο προς αυτήν. Σε αυτή την πολιτική, που «εξευτελιστικά» αντιμετωπίζει την Ανώτατη Εκπαίδευση και τη νέα γνώση που παράγεται μέσα από αυτή υπό το πρίσμα των «υπέρτατων αξιών» της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας», εντάσσεται το μέτρο, το οποίο από εδώ και στο εξής θα είναι καθεστώς. Ποια όμως είναι η αλήθεια που κρύβεται επιμελώς πίσω από την κυβερνητική προπαγάνδα; Οτι η καθυστέρηση της ολοκλήρωσης των σπουδών από φοιτητές δεν προκαλεί κανένα επιπλέον κόστος στο πανεπιστήμιο. Οτι ολοένα και περισσότεροι φοιτητές αναγκάζονται να επιστρέψουν στα σπίτια τους γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος συντήρησης σπιτιού στην πόλη που σπουδάζουν, ενώ άλλοι αναγκάζονται να δουλέψουν - με ελαστικές εργασιακές σχέσεις - για να συμβάλουν στο χτυπημένο από τις αντιλαϊκές πολιτικές οικογενειακό εισόδημα. Αλλωστε, δεν λείπουν και οι περιπτώσεις που η παράταση των σπουδών επιβάλλεται από τις τεράστιες ελλείψεις σε εργαστήρια και προσωπικό στα ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Είναι πρόκληση από πλευράς του υπουργείου να δηλώνει ότι «ήδη δόθηκαν ευκαιρίες σε αυτούς τους φοιτητές», εννοώντας κάποιες επιπλέον εξεταστικές. Πραγματικές ευκαιρίες είναι η παροχή δωρεάν σίτισης, στέγασης, μεταφοράς, υλικών που απαιτούνται για τις σπουδές, η απαλλαγή της λαϊκής οικογένειας από το κόστος των σπουδών. Αυτές τις έχουν στερήσει από τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών που είναι εκείνα που τις έχουν ανάγκη και τις δικαιούνται. Είναι στο χέρι τους να τις διεκδικήσουν και να τις κερδίσουν με τον ανυποχώρητο αγώνα τους για να πάρουν όσα τους ανήκουν.