Η πρόσφατη επίσκεψη του υπουργού Αμυνας των ΗΠΑ επιβεβαίωσε, για μια ακόμη φορά, τις ανυποχώρητες επιδιώξεις των επικυρίαρχων ιμπεριαλιστών για την επιβολή του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ και την προώθηση της νέας τάξης στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Επιβεβαίωσε, επίσης, τη συμπόρευση της πολιτικής της ελληνικής κυβέρνηση,ς με τις ιμπεριαλιστικές επιβουλές. Αυτή ακριβώς τη χρονική στιγμή, η παρέμβαση του ΚΚΕ με την απόφαση της ΚΕ του για τον πόλεμο και τις μετέπειτα εξελίξεις έρχεται να βάλει τη σφραγίδα της στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

"Με τις εξελίξεις αυτές, η ΚΕ εκτιμά ότι ο πόλεμος κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη, για τη σημερινή περίοδο, εφαρμογή του νέου δόγματος δράσης του ΝΑΤΟ (...) Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ εντάσσεται στις προσπάθειες που κάνει ο ιμπεριαλισμός στις σημερινές συνθήκες, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και την ΕΕ, να "θωρακίσει και να εδραιώσει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα", στο δυτικό ημισφαίριο, από τους κινδύνους που το απειλούν".

Ετσι η απόφαση ,ανάμεσα στ' άλλα, εκτιμά ότι "τα γεγονότα αυτά έχουν κάθε άλλο παρά τοπική σημασία. Δημιουργούν το έδαφος για την πλήρη νομιμοποίηση ενός νέου Διεθνούς Δικαίου, σύμφωνα με το οποίο ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος καθαγιάζεται, καταργούνται και τυπικά οι αρχές της μη επέμβασης στο εσωτερικό της κάθε χώρας, καταργείται κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας, κυριαρχικών δικαιωμάτων".

Επισημαίνοντας τους μεγάλους κινδύνους για το λαό και τη χώρα, εκτιμά ότι"είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια κοινωνικοπολιτική συμμαχία, ενάντια στον πόλεμο και το ΝΑΤΟ", με την ενίσχυση ανάλογων "πρωτοβουλιών ειδικά στους τόπους δουλιάς, μέσα στην εργατική τάξη και στη νεολαία... "

Το ΚΚΕ, καταλήγει η απόφαση, "θα συνεχίσει και θα εντείνει τις πρωτοβουλίες του για κοινή δράση όλων των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, στη Μεσόγειο".

9. Παρά την κατάσταση που υπάρχει στις ΗΠΑ και στη Δ. Ευρώπη, είναι γεγονός ότι ο πόλεμος ενάντια στην ΟΔΓ συνάντησε πολύ μεγαλύτερες αντιστάσεις και διαμαρτυρίες απ' ό,τι η προηγούμενη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Βοσνία. Στη λαϊκή αφύπνιση συνέβαλε η ηρωική και περήφανη στάση του λαού της Γιουγκοσλαβίας, που βρέθηκε στο έλεος μιας απροκάλυπτης επιδρομής και εξουθενωτικών κυρώσεων.

Πρωτοπόροι στο κίνημα αυτό στάθηκαν Κομμουνιστικά, Εργατικά και Αριστερά κόμματα, καθώς και ευρύτερες φιλειρηνικές δυνάμεις. Οπωσδήποτε το κίνημα κατά του πολέμου και του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη θα έπαιρνε πολύ πιο μαζικές διαστάσεις, θα ασκούσε πιο αποφασιστική πίεση στις κυβερνήσεις, αν βρισκόταν σε καλύτερη κατάσταση από άποψη προσανατολισμού και κοινής δράσης το κομμουνιστικό κίνημα στην Ευρώπη.

Αργά αλλά σταθερά, φαίνεται να διευρύνεται η πολιτική και κοινωνική βάση αυτής της αντίστασης. Αποκαλύφτηκε ο ρόλος των κεντροαριστερών κυβερνήσεων, οι οποίες αποδείχτηκαν εξίσου επιθετικές με των ΗΠΑ και πρωτοστάτησαν στον ακήρυχτο πόλεμο.

Δυστυχώς σ' αυτόν τον επιθετικό τους ρόλο ορισμένες από αυτές βρήκαν στήριξη στα ΚΚ των χωρών τους. Το Γαλλικό ΚΚ, εταίρος της κυβέρνησης Ζοσπέν, πρόσφερε άλλοθι στον πόλεμο, υιοθετώντας ως αιτία πολέμου το πρόσχημα της εθνοκάθαρσης. Ανάλογη είναι και η στάση των Ιταλών Κομμουνιστών, οι οποίοι, παρά την αντίθεσή τους με τον πόλεμο, παρέμειναν στην κυβέρνηση, δικαιολογώντας την επιλογή τους ότι μπορούν να πιέσουν από τα μέσα για τη διακοπή του. Τελικά, οι επιλογές των κομμάτων αυτών χρησιμοποιήθηκαν από τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις στην επιχείρηση να πείσουν τους λαούς τους ότι ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν δίκαιος.Το Κόμμα μας από την πρώτη στιγμή σήκωσε τη σημαία της καταδίκης αυτού του εγκληματικού πολέμου. Κάλεσε τον ελληνικό λαό σε ενότητα και αντίσταση και ανέλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες στα Βαλκάνια, στα κόμματα των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, στα κόμματα που συνεργάζονται στο Ευρωκοινοβούλιο και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Θετική απήχηση είχε η Κοινή Ανακοίνωση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων των Βαλκανικών χωρών. Βοήθησε στην ενεργοποίηση αντιΝΑΤΟικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, ιδιαίτερα στη Βουλγαρία. Σημαντικές φωνές και δραστήριες διαμαρτυρίες και αντιστάσεις εκδηλώθηκαν από το Κομμουνιστικό Κίνημα στην ΠΓΔΜ και ιδιαίτερα από την "Ενωση Κομμουνιστών της Μακεδονίας" και από ορισμένες άλλες δυνάμεις στην Κροατία. Σημαντική ήταν η απόφαση να οργανωθεί κοινή μέρα δράσης των περισσότερων ΚΚ των βαλκανικών χωρών στις 2 Ιούνη 1999.

Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, υπήρξε η Κοινή Ανακοίνωση 16 Κομμουνιστικών, Εργατικών και Αριστερών Κομμάτων των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, που καταδίκαζε τον πόλεμο του ΝΑΤΟ.

Σημαντικές κινητοποιήσεις έγιναν στη Ρωσία, στην Τσεχία, αλλά και στην Ουγγαρία. Επίσης, σημειώνεται η δραστηριότητα του ΚΟΔΗΣΟ Γερμανίας, που παρά τις διαφορετικές εκτιμήσεις για την εσωτερική κατάσταση στη Γιουγκοσλαβία, ανέπτυξε μια αξιόλογη αντιπολεμική δράση.

Ως σημαντική πρωτοβουλία πρέπει να θεωρηθεί το Κοινό Ανακοινωθέν της Λευκωσίας, όπως και το γεγονός ότι με πρωτοβουλία του ΚΚΕ το Συμβούλιο της Ευρώπης κάλεσε κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας στο Στρασβούργο.

Υπάρχει, επίσης, η Κοινή Ανακοίνωση των ΚΚ των Αραβικών χωρών. Σημαντική προσφορά πρέπει ακόμα να θεωρηθεί η Κοινή Εκκληση των 48 Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων ενάντια στην επίθεση του ΝΑΤΟ, που απηύθυναν το Μάη κατά τη διεθνή συνάντηση για την "παγκοσμιοποίηση" που έγινε στην Αθήνα.

Οι κινητοποιήσεις στις χώρες της Βαλκανικής, αλλά και της Ευρώπης πήραν όλο και πιο μαζικό χαρακτήρα, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη μεταστροφή της κοινής γνώμης, που, επηρεασμένη από την παραπληροφόρηση, στην αρχή ήταν σύμφωνη με τον πόλεμο. Πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειές μας για την ενίσχυση των δραστηριοτήτων στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη, για τη διεύρυνσή τους, για την ανάπτυξη κοινών πρωτοβουλιών με τα αντιιμπεριαλιστικά κινήματα στις γειτονικές μας χώρες.

10. Η συμφωνία, που υπογράφτηκε μετά από 77 μέρες ανηλεών βομβαρδισμών, δεν μπορεί να εφησυχάζει και να επαναπαύει κανέναν. Από τη στιγμή που εγγυητής της "ειρηνευτικής" συμφωνίας είναι το ΝΑΤΟ, ο παράγοντας που ευθύνεται και κήρυξε τον πόλεμο, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά.

Ο λαός μας πρέπει να επαγρυπνά και να βρίσκεται στο πόδι, γιατί υπάρχουν αλυσιδωτές συνέπειες, όπως αλλαγή συνόρων, νέος κύκλος τεχνητών διενέξεων και τριβών, νέο μεταναστευτικό ρεύμα, ένταση του εθνικισμού και του ρατσισμού.

Η Ελλάδα, με την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, είναι ήδη μπλεγμένη στον πόλεμο. Η Ελλάδα είναι μέρος της κρίσης και όχι μέρος της λύσης, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση.

Το κόμμα μας, για άλλη μια φορά, προειδοποιεί ότι το ΝΑΤΟ και η συμμετοχή σ' αυτό αντιπροσωπεύει τον υπ' αριθμό ένα κίνδυνο για την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, για τα οράματα και τις προσδοκίες του λαού μας να ζήσει σε μια Ελλάδα, που αυτός θα κάνει κουμάντο και θα αποφασίζει για την τύχη του, για το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που θέλει να ζει.

Χρειάζεται να συνεχιστούν οι εκδηλώσεις συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς το γιουγκοσλαβικό λαό και η απαίτηση να επανορθωθούν όλες οι υλικές ζημιές, χωρίς τους όρους που επιβάλλουν οι πρωτεργάτες των εγκληματικών βομβαρδισμών.

- Το κύριο και βασικό αίτημα παραμένει να φύγει ο ΝΑΤΟικός στρατός από τα Βαλκάνια και να σταματήσει η ελληνική συμμετοχή στο στρατό κατοχής. Να φύγουν από την Ελλάδα οι πολεμικές αμερικανικές και ΝΑΤΟικές εγκαταστάσεις, που μετατρέπουν τη χώρα μας σε κέντρο πολεμικών και κατασκοπευτικών επιχειρήσεων κατά γειτονικών λαών.

- Χρειάζεται να ενταθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις, για να γυρίσει πίσω η ελληνική ταξιαρχία από το Κοσσυφοπέδιο, αλλά και από τις άλλες βαλκανικές χώρες, όπως είναι η Βοσνία και η Αλβανία. Ο στρατός μας βρίσκεται εκεί, στα πλαίσια μιας ιμπεριαλιστικής συμφωνίας, ως στρατός κατοχής κάτω από τις αμερικανικές εντολές και ενεργεί παρά και ενάντια στον όρκο του. Να επιστρέψουν και οι αποστολές που βρίσκονται στη Βοσνία και στην Αλβανία και τα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, που είναι στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ. Η ευθύνη της κυβέρνησης, να στείλει στου λύκου το στόμα Ελληνες στρατιώτες και στρατιωτικούς, είναι ιστορική.

- Η λαϊκή πάλη πρέπει να συνεχιστεί για να μη χρησιμοποιηθούν τα εδάφη, ο ουρανός και οι θάλασσές μας από αεροπλάνα, ιπτάμενα ραντάρ ή τα λιμάνια μας για ελλιμενισμό των πολεμικών πλοίων και διέλευση στρατιωτικού υλικού.

Είναι ανάγκη, λοιπόν, να δυναμώσει ακόμα περισσότερο το αντιΝΑΤΟικό και αντιπολεμικό μέτωπο, να διευρυνθεί η κοινωνική του βάση, να συναντηθούν όσο γίνεται ευρύτερες δυνάμεις από όλα τα κόμματα, που θέλουν να αντισταθούν, έστω και αν οι ηγεσίες των κομμάτων τους έχουν διαφορετική στάση.

Είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί μια κοινωνικοπολιτική συμμαχία ενάντια στον πόλεμο και το ΝΑΤΟ. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους έντονα τα στοιχεία της αγανάκτησης, ενάντια στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων.

Από τα "κάτω" διαμορφώνονται νέοι συσχετισμοί δυνάμεων, γίνονται σημαντικές διεργασίες, όπως φάνηκε ήδη από την υπόθεση Οτσαλάν, και οι οποίες κορυφώθηκαν το τελευταίο διάστημα στην κατεύθυνση αντιιμπεριαλιστικών, αντιΝΑΤΟικών συσπειρώσεων. Η ενίσχυση των πρωτοβουλιών αυτών, ειδικά στους τόπους δουλιάς, μέσα στην εργατική τάξη και στη νεολαία, πρέπει να ενταθούν, για να αποκτήσει συνέχεια και συνέπεια το κίνημα αυτό, να απομονώσει αποτελεσματικά τους εκφραστές της υποταγής και τις σοβινιστικές δυνάμεις.

Αυτό το ενωτικό μαζικό κίνημα, πιο ικανό σήμερα από την πλούσια εμπειρία που απέκτησε σ' αυτό το διάστημα, πρέπει να στηριχτεί σε εκείνους που με συνέπεια αντιστέκονται στον πόλεμο και στο ΝΑΤΟ, στην ιμπεριαλιστική τακτική της ΕΕ, που είναι συνυπεύθυνη στη "νέα τάξη πραγμάτων", με τις συνθήκες που αποφασίζει και την πρακτική που ακολουθεί έναντι των λαών της Ευρώπης και των άλλων ηπείρων.

Το ΚΚΕ είναι στο πλευρό κάθε λαού ή μειονότητας (εθνικής, γλωσσικής, θρησκευτικής, πολιτιστικής), που διεκδικεί τα δικαιώματά της. Οι μειονότητες μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν γέφυρες φιλίας ανάμεσα στους λαούς. Επισημαίνει, όμως, ότι οι μειονότητες δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να μετατρέπονται σε όργανα στα χέρια των ιμπεριαλιστών, πάντα και πολύ περισσότερο σήμερα, που σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης αποτελούν εργαλείο παρέμβασης των ιμπεριαλιστών, για να δικαιολογούν τον πόλεμο και την κάθε μορφής επέμβαση. Οι ιμπεριαλιστές δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους λαούς και τις μειονότητες, αλλά μόνο για την προώθηση γεωστρατηγικών συμφερόντων, μέσω της πρόκλησης αντιπαράθεσης και, μάλιστα, με τις πιο ακραίες μορφές, όπως είναι ο πόλεμος. Στις συνθήκες της ταξικής κοινωνίας και της διεθνούς δράσης του ιμπεριαλισμού, οι μειονότητες πρέπει να διεκδικούν τα δικαιώματά τους σε συμπαράταξη και κοινή δράση με το λαό της χώρας στην οποία ζουν. Τα κοινά ταξικά συμφέροντα αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των διαιρετικών προσπαθειών, είτε αυτές προέρχονται από τις εγχώριες κυβερνήσεις και τον ξένο παράγοντα, είτε από τις ίδιες τις ηγεσίες τους, που πολλές φορές επιδιώκουν τον αποχωρισμό ή την αυτονομία, όχι για να ελευθερώσουν το λαό τους από την καταπίεση, αλλά για να τον καταπιέζουν οι ίδιες ή για να απολαύσουν τα αργύρια της προσχώρησής τους στα στρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών χωρών.

11. Το ΚΚΕ απορρίπτει τα σκόπιμα θεωρητικά τεχνάσματα και κατασκευάσματα, που θέλουν να επιβάλουν στο λαό τη λογική της συμμετοχής στη νέα τάξη πραγμάτων των ιμπεριαλιστών, τη λογική της ληστρικής συμμετοχής στη διανομή της λείας. Καλεί το λαό να απορρίψει κατηγορηματικά κάθε κήρυγμα ραγιαδισμού και υποτέλειας, να στρέψει την πλάτη του στην ύπουλη θεωρία του λεγόμενου ρεαλισμού. Απορρίπτει κατηγορηματικά τις εκ του πονηρού προτροπές να αναπροσαρμόσει ο λαός τις ιδέες του για τον πατριωτισμό και διεθνισμό στο πνεύμα του αναπόφευκτου της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Καταδικάζει τη συστηματική ιδεολογική προσπάθεια, που γίνεται από τα κέντρα του ιμπεριαλισμού, αλλά και την κυβέρνηση και τις περισσότερες πολιτικές δυνάμεις της χώρας, που εμφανίζουν την αντίσταση στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ως στάση συντηρητική και εθνικιστική.

Ο ελληνικός λαός, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των λαών της Γης, έχει στο οπλοστάσιό του την πείρα του 20ού αιώνα, που σημαδεύτηκε από μεγάλους αγώνες κοσμοϊστορικής σημασίας ενάντια σε ισχυρούς εχθρούς και αντιπάλους, στο εσωτερικό των χωρών τους και στο διεθνές πεδίο. Ο ελληνικός λαός, όπως και όλοι οι λαοί της Γης, έχουν περάσει από φωτιά και σίδερο, από συμπληγάδες πέτρες, έχουν ζήσει θύελλες, γνωρίζουν ότι ένας λαός ενωμένος και αποφασισμένος δε θα είναι νικημένος. Ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ακατανίκητος.

Το ΚΚΕ θα συνδράμει σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, με όλες του τις δυνάμεις, πρωτοβουλίες που θα στηρίζουν και θα ενισχύουν τις παραπάνω κατευθύνσεις. Θα συνεχίσει και θα εντείνει τις πρωτοβουλίες του για κοινή δράση όλων των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, στη Μεσόγειο.

10 Ιούλη 1999 Η ΚΕ του ΚΚΕ

4. Οι βομβαρδισμοί ενάντια στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας σηματοδοτούν την είσοδο της Ευρώπης και της ανθρωπότητας γενικά σε μια νέα ακόμη πιο αντιδραστική περίοδο. Αυτός ο πόλεμος είναι η ζωντανή απόδειξη για το τι σημαίνει νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, ποιοι είναι οι αληθινοί σκοποί της ΕΕ στον αιώνα που ετοιμαζόμαστε να μπούμε. Η περίπτωση της επίθεσης κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας οδηγεί την ανθρωπότητα σε μια εποχή πλήρους αυθαιρεσίας, με πιο χαρακτηριστική αντίληψη και πρακτική την κάθε μορφής επέμβαση ενάντια σε κυβερνήσεις και λαούς, ενάντια στα κινήματα και στα στοιχειώδη κυριαρχικά, αλλά και δημοκρατικά δικαιώματα. Το ΝΑΤΟ ήδη ομολογεί ότι αιτία πολέμου δεν αποτελεί μόνο το υποκριτικό επιχείρημα περί "της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων", αλλά και ο πλήρης έλεγχος της ροής - εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων μιας χώρας, το πολιτικό και οικονομικό της σύστημα κλπ.

Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας έδειξε ότι συνεχίζεται η πορεία αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια, που εγκαινιάστηκε με τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, συνεχίστηκε με τη συμφωνία του Ντέιτον και τη μετατροπή της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης σε ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο, καθώς και με την ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση χωρών του ΝΑΤΟ, στα πλαίσια της επιχείρησης "ΑΛΜΠΑ" στην Αλβανία, με τη συμβολή στην "αναδιοργάνωση" των αλβανικών ενόπλων δυνάμεων και της αστυνομίας, από τις χώρες - μέλη της ΔΕΕ, με προεξέχουσα παρουσία της Ιταλίας και της Ελλάδας, με τη μετατροπή στη συνέχεια της Αλβανίας, στην ουσία, σε αμερικανικό και δυτικοευρωπαϊκό προτεκτοράτο. Αυξήθηκε η ΝΑΤΟική παρουσία στη Βοσνία και στην ΠΓΔΜ, ενώ όλες οι χώρες της περιοχής αντιμετωπίζουν ακόμα σοβαρότατα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και πολύ μεγάλη πολιτική αστάθεια. Στη Βοσνία, μόνο 100.000 από τους 800.000 πρόσφυγες, από τους οποίους οι 300.000 είναι Σέρβοι, επέστρεψαν στις εστίες τους και το ΝΑΤΟ έχει παρατείνει επ' αόριστον την παρουσία του, ενώ συνολικά ομολογείται η αποτυχία της συνθήκης του Ντέιτον.

Το ΚΚΕ επισημαίνει στον ελληνικό λαό ότι τα γεγονότα αυτά έχουν κάθε άλλο παρά τοπική σημασία. Δημιουργούν το έδαφος για την πλήρη νομιμοποίηση ενός νέου Διεθνούς Δικαίου, σύμφωνα με το οποίο ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος καθαγιάζεται, καταργούνται και τυπικά οι αρχές της μη επέμβασης στο εσωτερικό της κάθε χώρας, καταργείται κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας, κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ο κίνδυνος για τη χώρα μας είναι άμεσος, καθώς με την ενεργό συνδρομή και συμμόρφωση της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και τη συναίνεση της πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων, ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου για νέες επεμβάσεις στην περιοχή και σε βάρος της Ελλάδας: Με την αξιοποίηση ανάμεσα στα άλλα των όποιων διαφορών υπάρχουν και καλλιεργούνται με γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία, αλλά και στα βόρεια σύνορα της χώρας μας, καθώς δημιουργούνται κράτη - προτεκτοράτα. Δρομολογούνται διαδικασίες, που οδηγούν στη νομιμοποίηση της διχοτόμησης του Αιγαίου και της Κύπρου.

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η στάση της κυβέρνησης, αλλά και των άλλων κομμάτων, που τελικά υιοθετούν, με τη μια ή την άλλη μορφή, τη θέση ότι η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων πρέπει να συνοδεύεται από ανταλλάγματα στη λογική της συμμετοχής στη λεία. Μόνο η ελληνική πλουτοκρατία μπορεί να κερδίσει από τον πόλεμο ή την πολιτική με το πιστόλι στον κρόταφο. Ο ελληνικός λαός και οι γειτονικοί λαοί θα χάσουν, θα βρεθούν μπροστά σε νέους κινδύνους.

5. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι η ηγεσία της Ρωσίας, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις και διαθέσεις στο εσωτερικό της, χρησιμοποιήθηκε ως χώρα ενταγμένη στο σύστημα του ιμπεριαλισμού, ως εργαλείο πίεσης της ηγεσίας της Γιουγκοσλαβίας, για να δεχτεί την πρωτοκαθεδρία του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο ως στρατού κατοχής. Ο πόλεμος έδειξε ακόμα ότι εντείνεται ο ανταγωνισμός των ηγετικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Η Ρωσία, παρά την εφεκτική στάση της, θα βρεθεί η ίδια αντιμέτωπη με κινδύνους στην περιοχή της, με τη συνεχή παρέμβαση των ΗΠΑ, αλλά και ευρωπαϊκών χωρών, που θέλουν διαιρεμένες και αντιμαχόμενες τις πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ. Ο μαγνήτης της εκμετάλλευσης των πρώτων υλών της Ευρασίας είναι αυτός που καθορίζει τη στάση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων απέναντι στους λαούς της πρώην ΕΣΣΔ. Ο ανταγωνισμός μπορεί να οδηγήσει στην πορεία και σε μια, περισσότερο ή λιγότερο, ανοιχτή αντιπαράθεση. Αποδεικνύεται ότι η σημερινή Ρωσία δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του αντίβαρου που διαδραμάτιζε η ΕΣΣΔ με τον προσανατολισμό και τη δύναμή της.

6. Η συμφωνία που υπογράφτηκε από τις χώρες του G - 8 στις 10 Ιούνη 1999 εκφράζει τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις 19 χώρες, που προκάλεσαν τον πόλεμο, και στην ηγεσία της ΟΔΓ. Στη συμφωνία ικανοποιούνται οι περισσότερες από τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, γίνεται προσπάθεια να μοιραστούν οι αγορές και η λεία, διαμορφώνονται προσωρινές ισορροπίες ανάμεσα στους ανταγωνιστές, χωρίς να καταργείται η διαμάχη μεταξύ τους. Το λεγόμενο "Σύμφωνο Σταθερότητας" είναι διανομή σε βάρος των λαών των Βαλκανίων, συνιστά την πιο κραυγαλέα μορφή εκβιασμού. Η παρουσία του ΝΑΤΟ σε όλες αυτές τις ρυθμίσεις που προβλέπει το σύμφωνο είναι κυρίαρχη. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση μπαίνει κάτω από τον άμεσο έλεγχο των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και οργανισμών, όπως του ΔΝΤ, της "Παγκόσμιας Τράπεζας", της "Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων" και της "Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης".

Η ΚΕ εκτιμά ότι η πραγματική "βαλκανιοποίηση" τώρα αρχίζει. Οι όροι που περιλαμβάνει το σύμφωνο δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Υπαγορεύουν πολιτικές και οικονομικές δεσμεύσεις στις χώρες αυτές, από τον τρόπο διοργάνωσης των εκλογών, μέχρι και το άνοιγμα χωρίς κανένα έλεγχο των αγορών τους στο εξωτερικό εμπόριο και στο μονοπωλιακό κεφάλαιο με ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων κλπ.

Εκβιάζεται ανοιχτά ο κατεστραμμένος από τους εγκληματικούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ ηρωικός λαός της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας να ανατρέψει την πολιτική του ηγεσία, για να ανοικοδομήσει τη ρημαγμένη του χώρα και καλείται απροκάλυπτα η Δημοκρατία του Μαυροβουνίου να διαφοροποιηθεί και να αποτελέσει έναν από τους μοχλούς υποταγής της Γιουγκοσλαβίας στις ορέξεις των ιμπεριαλιστών. Η ανεξέλεγκτη δράση του λεγόμενου "Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου" (ΑΣΚ), κάτω από τις φτερούγες του ΝΑΤΟ, δείχνει καθαρά τι είδους ειρήνη θέλουν οι ιμπεριαλιστές σ' όλα τα Βαλκάνια.

7. Σχετικά με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο η αναφορά του Προγράμματος του ΚΚΕ, που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο, ότι "η ελληνική ολιγαρχία διατηρεί στενούς δεσμούς και με τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα. Φιλοδοξεί να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, από τη μια, και τις χώρες των Βαλκανίων και της Μεσογείου, από την άλλη. Να δυναμώσει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική παρουσία της στην περιοχή. Οι επιδιώξεις αυτές την καθιστούν πιο πρόθυμη να συμμετέχει στα ιμπεριαλιστικά επεκτατικά σχέδια".

Οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης είναι ιστορικές. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήρθε σε πλήρη αντίθεση με τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, που καταδίκασε με διάφορους τρόπους, όχι μόνο τον πόλεμο, αλλά και την ελληνική συμμετοχή. Προκάλεσε βάναυσα το αίσθημα και τη λογική του ελληνικού λαού με τη διπλοπρόσωπη στάση της, που, ενώ συμμετείχε στον πόλεμο, διακήρυσσε την ειρήνη. Στην απόφαση συμμετοχής της Ελλάδας στον πόλεμο, αντανακλάται και η επιθετική στάση του πιο σκληρού πυρήνα του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας μας, που επιδιώκει να δράσει στις αγορές της Βαλκανικής και ευρύτερα. Από την αρχή της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο, έτσι όπως έκανε και προηγούμενα με όλα τα μέτρα σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας, η κυβέρνηση αποδέχτηκε τους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Ανέλαβε να παίξει το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στην προσπάθειά τους να απομονώσουν την ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας από τις υπόλοιπες χώρες της Βαλκανικής. Υπέγραψε το Κοινό Ανακοινωθέν της Σόφιας, που απέδιδε την ευθύνη της έντασης στους Γιουγκοσλάβους και ευχόταν την επέμβαση της "διεθνούς κοινότητας" και αμέσως μετά, στην αρχή ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος και σε συνέχεια ο υπουργός Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλος, έδωσαν με δηλώσεις τους την "ιδεολογική" κάλυψη για τον πόλεμο, ανεβάζοντας τους τόνους για εθνοκάθαρση των Σέρβων, απόλυτα ευθυγραμμισμένοι με τα "επιχειρήματα" των ΗΠΑ και των ΝΑΤΟικών.

Πέρα απ' αυτό, η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο στήριξε ενεργά σε όλες τις φάσεις τους τα σχέδια στο Ραμπουγιέ, αλλά και επιχείρησε να τραβήξει και τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες σε μια θέση ενεργού υποστήριξής του. Συμφώνησε με όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και ανταποκρίθηκε πρόθυμα στις απαιτήσεις τους για στήριξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Πέρα από τις διευκολύνσεις, που αποτελούν καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου και του ελληνικού Συντάγματος, είναι σοβαρή η εμπλοκή της Ελλάδας, μέσω της "στρατιωτικής συνεργασίας με την Αλβανία", της στρατιωτικής παρουσίας στη Βοσνία και στην ΠΓΔΜ.

Ολες οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης κινήθηκαν στην κατεύθυνση πίεσης στην ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας για να υιοθετήσει τις επιλογές του ΝΑΤΟ με τις διάφορες παραλλαγές που πλασάρονταν κατά καιρούς. Φιλοδοξεί να παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο στην προώθηση του συμφώνου για τη "Σταθερότητα στα Βαλκάνια", εντείνοντας τον ανταγωνισμό της με την Ιταλία και την Τουρκία στην περιοχή. Ηδη, έχει πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της μελέτης των προβλημάτων ανοικοδόμησης των Βαλκανίων και μέσα σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκει την προώθηση του ελληνικού κεφαλαίου στη μοιρασιά.

8. Μετά τη συμφωνία του G - 8 και την τυπική λήξη του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας, σημειώνεται σημαντική υποχώρηση από τις όποιες θετικές θέσεις είχαν δείξει, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης στη διάρκεια του πολέμου.

Η ΝΔ έχει υιοθετήσει πλήρως την ιμπεριαλιστική συμφωνία, σιγοντάρει την παρουσία ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, αντιπολιτεύεται για κομματικούς λόγους την κυβέρνηση για το ύψος των όποιων ανταλλαγμάτων αυτή εξασφάλισε ή δεν πέτυχε.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, κυρίως, αλλά και το ΔΗΚΚΙ, δεν αντιπαλεύουν τη ΝΑΤΟική παρουσία στα Βαλκάνια. Δε ζητούν την επιστροφή του ελληνικού στρατιωτικού τμήματος, εγκρίνουν τη διεκδίκηση να αποτελέσει η Θεσσαλονίκη το κέντρο "της ανασυγκρότησης" των Βαλκανίων. Ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι η "ανασυγκρότηση" είναι ενταγμένη πλήρως στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και στην πολιτική της βίαιης επιβολής αναδιαρθρώσεων, που θα πλήξουν ακόμα πιο πολύ τους δοκιμαζόμενους λαούς της Βαλκανικής. Δε δίνουν βάρος να ισχυροποιηθεί και στις νέες συνθήκες το κίνημα κατά του ΝΑΤΟ και του πολέμου.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ

ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΗΣ G - 8

Η ΚΕ του ΚΚΕ, σε συνεδρίασή της στις 10 Ιούλη 1999, εξέτασε την κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή των Βαλκανίων, μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας και την επιβολή από την Ομάδα G - 8 της συμφωνίας για την "ειρήνευση στην περιοχή και τη σταθεροποίηση στα Βαλκάνια".

1. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που εξαπολύθηκε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ στις 24 Μάρτη 1999 κατά των λαών της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, με πρόσχημα τα δικαιώματα των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις και την ορθότητα των προβλέψεων του ΚΚΕ, που είχαν εκφραστεί από το 1992 στις "Θέσεις της ΚΕ για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια" (25.2.1992), στις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου του Κόμματος (Μάης 1996), καθώς και στην Απόφαση της ΚΕ με θέμα "Η κατάσταση που διαμορφώνεται στα Βαλκάνια και στο Αιγαίο, μετά τη Συμφωνία του Ντέιτον. Οι εξελίξεις στο Κυπριακό" (22 Φλεβάρη 1997).

Οι συνθήκες, που διαμορφώθηκαν μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, την αυτοδιάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, έδειξαν πολύ καθαρά ότι οι λαοί έχασαν το μεγάλο τους στήριγμα στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού, της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στην πάλη τους για πρόοδο, ανάπτυξη, δημοκρατία και σοσιαλισμό.

Η νίκη της αντεπανάστασης αποκάλυψε, επίσης, σε ευρύτερες μάζες το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Η τάση του μονοπωλιακού κεφαλαίου για κυριαρχία δημιουργεί τη συνεχή πάλη για διανομή και αναδιανομή των αγορών. Οξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αυξάνει την καταπίεση και την αντιδραστικότητα, που χαρακτηρίζει όλες τις εκδηλώσεις του ιμπεριαλισμού και στρέφεται ενάντια σε χώρες, λαούς, λαϊκά κινήματα, που αντιστέκονται. Οι ανατροπές αποχαλίνωσαν την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, τον βοηθούν να εφαρμόζει πιο εύκολα τα σχέδιά του, γιατί αδυνάτισαν οι δυνάμεις αντίστασης.

Ο πόλεμος και τα εργαλεία, που χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά σήμερα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για να επιβάλουν τα συμφέροντά τους, είναι μέσα στη φύση του συστήματος, γι' αυτό και απαιτείται αντίσταση και καθαρή αποκάλυψη - εναντίωση.

• Πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" με τη χρησιμοποίηση υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών προβλημάτων.
• Στήριξη και ενίσχυση - όπου συμφέρει - αποσχιστικών κινημάτων και επαναχάραξη συνόρων, δημιουργία πλήρως υποταγμένων κρατών - προτεκτοράτων.
• Αναγόρευση των λαϊκών κινημάτων σε τρομοκρατικές οργανώσεις, προσπάθεια να εμπεδωθεί σε κάθε χώρα ένας μηχανισμός βίας και καταστολής, στο όνομα της ειρήνης και της ασφάλειας.

Η επιθετικότητα και αντιδραστικότητα, που χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις, είναι αναπόσπαστα δεμένη με την επίθεση κατά των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων στο εσωτερικό κάθε χώρας, με τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις και εξαγορές, που οδηγούν στη δημιουργία μονοπωλιακών μεγαθηρίων.

Με τις εξελίξεις αυτές, η ΚΕ εκτιμά ότι ο πόλεμος κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη για τη σημερινή περίοδο εφαρμογή του νέου δόγματος δράσης του ΝΑΤΟ. Η πρώτη μορφή του νέου δόγματος δοκιμάστηκε στα Βαλκάνια με τον πόλεμο κατά της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, που κατέληξε στην ιμπεριαλιστική συμφωνία του Ντέιτον. Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ εντάσσεται στις προσπάθειες που κάνει ο ιμπεριαλισμός στις σημερινές συνθήκες, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και την ΕΕ, να "θωρακίσει και να εδραιώσει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα", στο δυτικό ημισφαίριο, από τους κινδύνους που το απειλούν.

2. Η ΚΕ εκτιμά ότι αυξάνονται γοργά οι κίνδυνοι για τη ζωή και την ασφάλεια των λαών από τις πολλαπλές και βαθιές συνέπειες που προκαλούν οι οικονομικές κρίσεις, η διαμάχη ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο για το ποια θα πάρει μεγαλύτερο μερίδιο από τις νέες αγορές που δημιουργήθηκαν ύστερα από την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος. Παρά το γεγονός ότι ο ιμπεριαλισμός κυριαρχεί παγκόσμια και το κίνημα αντίστασης βρίσκεται ακόμα σε υποχώρηση, δεν αισθάνεται σίγουρος. Διαβλέπει τις διεργασίες που συντελούνται στη συνείδηση των λαών, την ανάκαμψη των λαϊκών κινημάτων. Θέλει να προλάβει την αμφισβήτηση της λεγόμενης παντοδυναμίας του. Συνειδητοποιεί ότι οι λαοί της Ευρώπης δεν πείθονται εύκολα για την αναγκαιότητα του πολέμου ή για το μονόδρομο της ΟΝΕ. Επιπλέον περιορίζονται οι δυνατότητές του να χρησιμοποιεί τις κλασικές μεθόδους και συνταγές παρέμβασης, ιδιαίτερα σε εθνικό - κρατικό επίπεδο, αλλά και σε διακρατικό, που προηγούμενα χρησιμοποιούσε, προκειμένου να αμβλύνει ορισμένες συνέπειες της κρίσης, να εκτονώνει τη λαϊκή αντίδραση με ορισμένες προσωρινές "παραχωρήσεις".

Η επιλογή των ιμπεριαλιστών είναι να οργανώσουν ακόμα πιο δυνατή την επιθετική τους πολιτική κατά των λαών και να στρατιωτικοποιήσουν τις διεθνείς σχέσεις με την αύξηση των εξοπλισμών. Να γονατίσουν τους λαούς με τη βία του πολέμου και την τρομοκρατία. Η στρατηγική τους εντείνει την αστάθεια, δημιουργεί κινδύνους περιφερειακών πολέμων, ακόμα και μιας γενικευμένης πολεμικής σύρραξης.

3. Η επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο τρόπος που μεθοδεύτηκε με τις συναντήσεις στο Ραμπουγιέ και στο Παρίσι, δείχνει πολύ καθαρά ότι τα Βαλκάνια εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, διατηρούν τη γεωστρατηγική τους σημασία: Γειτονεύουν με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, τις χώρες του Περσικού Κόλπου και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και αποτελούν το συνδετικό κρίκο των ενεργειακών δρόμων (πετρελαιαγωγοί, φυσικό αέριο κλπ.) της Ευρασίας.

Οι ΗΠΑ είναι αντιμέτωπες με τις δυσκολίες εφαρμογής των συμφωνιών για το Παλαιστινιακό, με τις αντιδράσεις που συναντούν από χώρες της Β. Αφρικής και τα εμπόδια που μπαίνουν από τις αντιδράσεις χωρών στην υλοποίηση του στόχου τους, να δημιουργήσουν μια ζώνη αποκλειστικών αμερικανικών συμφερόντων από τα Βαλκάνια έως τον Καύκασο και τον Ινδικό Ωκεανό.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ είχε ως συνέπεια στα Βαλκάνια το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, τον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο και γενικότερα την αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων. Προσπαθούν να δημιουργήσουν στα Βαλκάνια αδύναμα κράτη - δορυφόρους, ώστε να εδραιώσουν την επιρροή τους στην περιοχή, δημιουργώντας κυβερνήσεις αδύναμες ή κυβερνήσεις υποτελείς στις μεγάλες δυνάμεις.

Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια ήταν η ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, που αρνήθηκε να ενσωματωθεί πλήρως στη Νέα Τάξη που οικοδομούν οι ιμπεριαλιστές στην περιοχή και αντιστάθηκε με όλα τα μέσα. Τα σημερινά δεδομένα και η λύση που επιδιώκεται να επιβληθεί, με τη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ και την παραβίαση της εδαφικής κυριαρχίας της Γιουγκοσλαβίας, της διεθνούς νομιμότητας που είχε θεσμικά τουλάχιστον κατοχυρωθεί, έχουν δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση με αλυσιδωτές συνέπειες από τη διάλυση.

Μια αλλαγή των συνόρων στο Κοσσυφοπέδιο, με τη βοήθεια του ΝΑΤΟικού στρατού κατοχής και τη δύναμη των όπλων, θα δημιουργήσει έντονες διαλυτικές πιέσεις στη FYROM, με άμεση εμπλοκή της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Αλβανίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας.

Η ΚΕ εκτιμά ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος μιας γενικευμένης αλλαγής των συνόρων και ενός γενικότερου πολέμου. Αλλά και η απειλή από τους ιμπεριαλιστές κήρυξης ενός νέου πολέμου θα χρησιμοποιηθεί ως αξίωση για πλήρη υποταγή της περιοχής στα σχέδιά τους.

Ο παραμερισμός του ΟΗΕ για αποφάσεις τέτοιας σημασίας, όπως η επίθεση ενάντια σε μια χώρα, δείχνει ότι το ΝΑΤΟ δεν ανέχεται κανενός είδους έλεγχο, ούτε καν τον τυπικό, στις αποφάσεις του. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θέλουν πλήρη ελευθερία κινήσεων και διαμορφώνουν πλέον κανόνες που στηρίζονται στο δίκαιο του ισχυρότερου.