ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ

ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΗΣ G - 8

Η ΚΕ του ΚΚΕ, σε συνεδρίασή της στις 10 Ιούλη 1999, εξέτασε την κατάσταση που διαμορφώνεται στην περιοχή των Βαλκανίων, μετά την επίθεση του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας και την επιβολή από την Ομάδα G - 8 της συμφωνίας για την "ειρήνευση στην περιοχή και τη σταθεροποίηση στα Βαλκάνια".

1. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που εξαπολύθηκε από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ στις 24 Μάρτη 1999 κατά των λαών της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, με πρόσχημα τα δικαιώματα των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις και την ορθότητα των προβλέψεων του ΚΚΕ, που είχαν εκφραστεί από το 1992 στις "Θέσεις της ΚΕ για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια" (25.2.1992), στις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου του Κόμματος (Μάης 1996), καθώς και στην Απόφαση της ΚΕ με θέμα "Η κατάσταση που διαμορφώνεται στα Βαλκάνια και στο Αιγαίο, μετά τη Συμφωνία του Ντέιτον. Οι εξελίξεις στο Κυπριακό" (22 Φλεβάρη 1997).

Οι συνθήκες, που διαμορφώθηκαν μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος στην Ευρώπη, την αυτοδιάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, έδειξαν πολύ καθαρά ότι οι λαοί έχασαν το μεγάλο τους στήριγμα στον αγώνα κατά του ιμπεριαλισμού, της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στην πάλη τους για πρόοδο, ανάπτυξη, δημοκρατία και σοσιαλισμό.

Η νίκη της αντεπανάστασης αποκάλυψε, επίσης, σε ευρύτερες μάζες το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού. Η τάση του μονοπωλιακού κεφαλαίου για κυριαρχία δημιουργεί τη συνεχή πάλη για διανομή και αναδιανομή των αγορών. Οξύνει τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, αυξάνει την καταπίεση και την αντιδραστικότητα, που χαρακτηρίζει όλες τις εκδηλώσεις του ιμπεριαλισμού και στρέφεται ενάντια σε χώρες, λαούς, λαϊκά κινήματα, που αντιστέκονται. Οι ανατροπές αποχαλίνωσαν την επιθετικότητα του ιμπεριαλισμού, τον βοηθούν να εφαρμόζει πιο εύκολα τα σχέδιά του, γιατί αδυνάτισαν οι δυνάμεις αντίστασης.

Ο πόλεμος και τα εργαλεία, που χρησιμοποιούν όλο και πιο συχνά σήμερα οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, για να επιβάλουν τα συμφέροντά τους, είναι μέσα στη φύση του συστήματος, γι' αυτό και απαιτείται αντίσταση και καθαρή αποκάλυψη - εναντίωση.

• Πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" με τη χρησιμοποίηση υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών προβλημάτων.
• Στήριξη και ενίσχυση - όπου συμφέρει - αποσχιστικών κινημάτων και επαναχάραξη συνόρων, δημιουργία πλήρως υποταγμένων κρατών - προτεκτοράτων.
• Αναγόρευση των λαϊκών κινημάτων σε τρομοκρατικές οργανώσεις, προσπάθεια να εμπεδωθεί σε κάθε χώρα ένας μηχανισμός βίας και καταστολής, στο όνομα της ειρήνης και της ασφάλειας.

Η επιθετικότητα και αντιδραστικότητα, που χαρακτηρίζει τις διεθνείς σχέσεις, είναι αναπόσπαστα δεμένη με την επίθεση κατά των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων στο εσωτερικό κάθε χώρας, με τις εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις, τις συγχωνεύσεις και εξαγορές, που οδηγούν στη δημιουργία μονοπωλιακών μεγαθηρίων.

Με τις εξελίξεις αυτές, η ΚΕ εκτιμά ότι ο πόλεμος κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη για τη σημερινή περίοδο εφαρμογή του νέου δόγματος δράσης του ΝΑΤΟ. Η πρώτη μορφή του νέου δόγματος δοκιμάστηκε στα Βαλκάνια με τον πόλεμο κατά της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, που κατέληξε στην ιμπεριαλιστική συμφωνία του Ντέιτον. Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ εντάσσεται στις προσπάθειες που κάνει ο ιμπεριαλισμός στις σημερινές συνθήκες, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και την ΕΕ, να "θωρακίσει και να εδραιώσει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα", στο δυτικό ημισφαίριο, από τους κινδύνους που το απειλούν.

2. Η ΚΕ εκτιμά ότι αυξάνονται γοργά οι κίνδυνοι για τη ζωή και την ασφάλεια των λαών από τις πολλαπλές και βαθιές συνέπειες που προκαλούν οι οικονομικές κρίσεις, η διαμάχη ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο για το ποια θα πάρει μεγαλύτερο μερίδιο από τις νέες αγορές που δημιουργήθηκαν ύστερα από την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος. Παρά το γεγονός ότι ο ιμπεριαλισμός κυριαρχεί παγκόσμια και το κίνημα αντίστασης βρίσκεται ακόμα σε υποχώρηση, δεν αισθάνεται σίγουρος. Διαβλέπει τις διεργασίες που συντελούνται στη συνείδηση των λαών, την ανάκαμψη των λαϊκών κινημάτων. Θέλει να προλάβει την αμφισβήτηση της λεγόμενης παντοδυναμίας του. Συνειδητοποιεί ότι οι λαοί της Ευρώπης δεν πείθονται εύκολα για την αναγκαιότητα του πολέμου ή για το μονόδρομο της ΟΝΕ. Επιπλέον περιορίζονται οι δυνατότητές του να χρησιμοποιεί τις κλασικές μεθόδους και συνταγές παρέμβασης, ιδιαίτερα σε εθνικό - κρατικό επίπεδο, αλλά και σε διακρατικό, που προηγούμενα χρησιμοποιούσε, προκειμένου να αμβλύνει ορισμένες συνέπειες της κρίσης, να εκτονώνει τη λαϊκή αντίδραση με ορισμένες προσωρινές "παραχωρήσεις".

Η επιλογή των ιμπεριαλιστών είναι να οργανώσουν ακόμα πιο δυνατή την επιθετική τους πολιτική κατά των λαών και να στρατιωτικοποιήσουν τις διεθνείς σχέσεις με την αύξηση των εξοπλισμών. Να γονατίσουν τους λαούς με τη βία του πολέμου και την τρομοκρατία. Η στρατηγική τους εντείνει την αστάθεια, δημιουργεί κινδύνους περιφερειακών πολέμων, ακόμα και μιας γενικευμένης πολεμικής σύρραξης.

3. Η επιδρομή κατά της Γιουγκοσλαβίας, ο τρόπος που μεθοδεύτηκε με τις συναντήσεις στο Ραμπουγιέ και στο Παρίσι, δείχνει πολύ καθαρά ότι τα Βαλκάνια εξακολουθούν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, διατηρούν τη γεωστρατηγική τους σημασία: Γειτονεύουν με τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τη Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική, τις χώρες του Περσικού Κόλπου και τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και αποτελούν το συνδετικό κρίκο των ενεργειακών δρόμων (πετρελαιαγωγοί, φυσικό αέριο κλπ.) της Ευρασίας.

Οι ΗΠΑ είναι αντιμέτωπες με τις δυσκολίες εφαρμογής των συμφωνιών για το Παλαιστινιακό, με τις αντιδράσεις που συναντούν από χώρες της Β. Αφρικής και τα εμπόδια που μπαίνουν από τις αντιδράσεις χωρών στην υλοποίηση του στόχου τους, να δημιουργήσουν μια ζώνη αποκλειστικών αμερικανικών συμφερόντων από τα Βαλκάνια έως τον Καύκασο και τον Ινδικό Ωκεανό.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ είχε ως συνέπεια στα Βαλκάνια το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη, τον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο και γενικότερα την αποσταθεροποίηση των Βαλκανίων. Προσπαθούν να δημιουργήσουν στα Βαλκάνια αδύναμα κράτη - δορυφόρους, ώστε να εδραιώσουν την επιρροή τους στην περιοχή, δημιουργώντας κυβερνήσεις αδύναμες ή κυβερνήσεις υποτελείς στις μεγάλες δυνάμεις.

Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια ήταν η ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, που αρνήθηκε να ενσωματωθεί πλήρως στη Νέα Τάξη που οικοδομούν οι ιμπεριαλιστές στην περιοχή και αντιστάθηκε με όλα τα μέσα. Τα σημερινά δεδομένα και η λύση που επιδιώκεται να επιβληθεί, με τη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ και την παραβίαση της εδαφικής κυριαρχίας της Γιουγκοσλαβίας, της διεθνούς νομιμότητας που είχε θεσμικά τουλάχιστον κατοχυρωθεί, έχουν δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση με αλυσιδωτές συνέπειες από τη διάλυση.

Μια αλλαγή των συνόρων στο Κοσσυφοπέδιο, με τη βοήθεια του ΝΑΤΟικού στρατού κατοχής και τη δύναμη των όπλων, θα δημιουργήσει έντονες διαλυτικές πιέσεις στη FYROM, με άμεση εμπλοκή της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Αλβανίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας.

Η ΚΕ εκτιμά ότι είναι υπαρκτός ο κίνδυνος μιας γενικευμένης αλλαγής των συνόρων και ενός γενικότερου πολέμου. Αλλά και η απειλή από τους ιμπεριαλιστές κήρυξης ενός νέου πολέμου θα χρησιμοποιηθεί ως αξίωση για πλήρη υποταγή της περιοχής στα σχέδιά τους.

Ο παραμερισμός του ΟΗΕ για αποφάσεις τέτοιας σημασίας, όπως η επίθεση ενάντια σε μια χώρα, δείχνει ότι το ΝΑΤΟ δεν ανέχεται κανενός είδους έλεγχο, ούτε καν τον τυπικό, στις αποφάσεις του. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θέλουν πλήρη ελευθερία κινήσεων και διαμορφώνουν πλέον κανόνες που στηρίζονται στο δίκαιο του ισχυρότερου.