4. Οι βομβαρδισμοί ενάντια στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας σηματοδοτούν την είσοδο της Ευρώπης και της ανθρωπότητας γενικά σε μια νέα ακόμη πιο αντιδραστική περίοδο. Αυτός ο πόλεμος είναι η ζωντανή απόδειξη για το τι σημαίνει νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, ποιοι είναι οι αληθινοί σκοποί της ΕΕ στον αιώνα που ετοιμαζόμαστε να μπούμε. Η περίπτωση της επίθεσης κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας οδηγεί την ανθρωπότητα σε μια εποχή πλήρους αυθαιρεσίας, με πιο χαρακτηριστική αντίληψη και πρακτική την κάθε μορφής επέμβαση ενάντια σε κυβερνήσεις και λαούς, ενάντια στα κινήματα και στα στοιχειώδη κυριαρχικά, αλλά και δημοκρατικά δικαιώματα. Το ΝΑΤΟ ήδη ομολογεί ότι αιτία πολέμου δεν αποτελεί μόνο το υποκριτικό επιχείρημα περί "της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων", αλλά και ο πλήρης έλεγχος της ροής - εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων μιας χώρας, το πολιτικό και οικονομικό της σύστημα κλπ.

Ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας έδειξε ότι συνεχίζεται η πορεία αποσταθεροποίησης στα Βαλκάνια, που εγκαινιάστηκε με τη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, συνεχίστηκε με τη συμφωνία του Ντέιτον και τη μετατροπή της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης σε ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο, καθώς και με την ανοιχτή στρατιωτική επέμβαση χωρών του ΝΑΤΟ, στα πλαίσια της επιχείρησης "ΑΛΜΠΑ" στην Αλβανία, με τη συμβολή στην "αναδιοργάνωση" των αλβανικών ενόπλων δυνάμεων και της αστυνομίας, από τις χώρες - μέλη της ΔΕΕ, με προεξέχουσα παρουσία της Ιταλίας και της Ελλάδας, με τη μετατροπή στη συνέχεια της Αλβανίας, στην ουσία, σε αμερικανικό και δυτικοευρωπαϊκό προτεκτοράτο. Αυξήθηκε η ΝΑΤΟική παρουσία στη Βοσνία και στην ΠΓΔΜ, ενώ όλες οι χώρες της περιοχής αντιμετωπίζουν ακόμα σοβαρότατα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και πολύ μεγάλη πολιτική αστάθεια. Στη Βοσνία, μόνο 100.000 από τους 800.000 πρόσφυγες, από τους οποίους οι 300.000 είναι Σέρβοι, επέστρεψαν στις εστίες τους και το ΝΑΤΟ έχει παρατείνει επ' αόριστον την παρουσία του, ενώ συνολικά ομολογείται η αποτυχία της συνθήκης του Ντέιτον.

Το ΚΚΕ επισημαίνει στον ελληνικό λαό ότι τα γεγονότα αυτά έχουν κάθε άλλο παρά τοπική σημασία. Δημιουργούν το έδαφος για την πλήρη νομιμοποίηση ενός νέου Διεθνούς Δικαίου, σύμφωνα με το οποίο ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος καθαγιάζεται, καταργούνται και τυπικά οι αρχές της μη επέμβασης στο εσωτερικό της κάθε χώρας, καταργείται κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας, κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ο κίνδυνος για τη χώρα μας είναι άμεσος, καθώς με την ενεργό συνδρομή και συμμόρφωση της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και τη συναίνεση της πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων, ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου για νέες επεμβάσεις στην περιοχή και σε βάρος της Ελλάδας: Με την αξιοποίηση ανάμεσα στα άλλα των όποιων διαφορών υπάρχουν και καλλιεργούνται με γειτονικές χώρες, όπως η Τουρκία, αλλά και στα βόρεια σύνορα της χώρας μας, καθώς δημιουργούνται κράτη - προτεκτοράτα. Δρομολογούνται διαδικασίες, που οδηγούν στη νομιμοποίηση της διχοτόμησης του Αιγαίου και της Κύπρου.

Είναι εξαιρετικά επικίνδυνη η στάση της κυβέρνησης, αλλά και των άλλων κομμάτων, που τελικά υιοθετούν, με τη μια ή την άλλη μορφή, τη θέση ότι η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων πρέπει να συνοδεύεται από ανταλλάγματα στη λογική της συμμετοχής στη λεία. Μόνο η ελληνική πλουτοκρατία μπορεί να κερδίσει από τον πόλεμο ή την πολιτική με το πιστόλι στον κρόταφο. Ο ελληνικός λαός και οι γειτονικοί λαοί θα χάσουν, θα βρεθούν μπροστά σε νέους κινδύνους.

5. Οι εξελίξεις δείχνουν ότι η ηγεσία της Ρωσίας, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις και διαθέσεις στο εσωτερικό της, χρησιμοποιήθηκε ως χώρα ενταγμένη στο σύστημα του ιμπεριαλισμού, ως εργαλείο πίεσης της ηγεσίας της Γιουγκοσλαβίας, για να δεχτεί την πρωτοκαθεδρία του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο ως στρατού κατοχής. Ο πόλεμος έδειξε ακόμα ότι εντείνεται ο ανταγωνισμός των ηγετικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Η Ρωσία, παρά την εφεκτική στάση της, θα βρεθεί η ίδια αντιμέτωπη με κινδύνους στην περιοχή της, με τη συνεχή παρέμβαση των ΗΠΑ, αλλά και ευρωπαϊκών χωρών, που θέλουν διαιρεμένες και αντιμαχόμενες τις πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ. Ο μαγνήτης της εκμετάλλευσης των πρώτων υλών της Ευρασίας είναι αυτός που καθορίζει τη στάση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων απέναντι στους λαούς της πρώην ΕΣΣΔ. Ο ανταγωνισμός μπορεί να οδηγήσει στην πορεία και σε μια, περισσότερο ή λιγότερο, ανοιχτή αντιπαράθεση. Αποδεικνύεται ότι η σημερινή Ρωσία δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του αντίβαρου που διαδραμάτιζε η ΕΣΣΔ με τον προσανατολισμό και τη δύναμή της.

6. Η συμφωνία που υπογράφτηκε από τις χώρες του G - 8 στις 10 Ιούνη 1999 εκφράζει τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις 19 χώρες, που προκάλεσαν τον πόλεμο, και στην ηγεσία της ΟΔΓ. Στη συμφωνία ικανοποιούνται οι περισσότερες από τις επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, γίνεται προσπάθεια να μοιραστούν οι αγορές και η λεία, διαμορφώνονται προσωρινές ισορροπίες ανάμεσα στους ανταγωνιστές, χωρίς να καταργείται η διαμάχη μεταξύ τους. Το λεγόμενο "Σύμφωνο Σταθερότητας" είναι διανομή σε βάρος των λαών των Βαλκανίων, συνιστά την πιο κραυγαλέα μορφή εκβιασμού. Η παρουσία του ΝΑΤΟ σε όλες αυτές τις ρυθμίσεις που προβλέπει το σύμφωνο είναι κυρίαρχη. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση μπαίνει κάτω από τον άμεσο έλεγχο των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων και οργανισμών, όπως του ΔΝΤ, της "Παγκόσμιας Τράπεζας", της "Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων" και της "Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης".

Η ΚΕ εκτιμά ότι η πραγματική "βαλκανιοποίηση" τώρα αρχίζει. Οι όροι που περιλαμβάνει το σύμφωνο δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Υπαγορεύουν πολιτικές και οικονομικές δεσμεύσεις στις χώρες αυτές, από τον τρόπο διοργάνωσης των εκλογών, μέχρι και το άνοιγμα χωρίς κανένα έλεγχο των αγορών τους στο εξωτερικό εμπόριο και στο μονοπωλιακό κεφάλαιο με ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων κλπ.

Εκβιάζεται ανοιχτά ο κατεστραμμένος από τους εγκληματικούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ ηρωικός λαός της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας να ανατρέψει την πολιτική του ηγεσία, για να ανοικοδομήσει τη ρημαγμένη του χώρα και καλείται απροκάλυπτα η Δημοκρατία του Μαυροβουνίου να διαφοροποιηθεί και να αποτελέσει έναν από τους μοχλούς υποταγής της Γιουγκοσλαβίας στις ορέξεις των ιμπεριαλιστών. Η ανεξέλεγκτη δράση του λεγόμενου "Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου" (ΑΣΚ), κάτω από τις φτερούγες του ΝΑΤΟ, δείχνει καθαρά τι είδους ειρήνη θέλουν οι ιμπεριαλιστές σ' όλα τα Βαλκάνια.

7. Σχετικά με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο η αναφορά του Προγράμματος του ΚΚΕ, που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο, ότι "η ελληνική ολιγαρχία διατηρεί στενούς δεσμούς και με τα τρία ιμπεριαλιστικά κέντρα. Φιλοδοξεί να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ, από τη μια, και τις χώρες των Βαλκανίων και της Μεσογείου, από την άλλη. Να δυναμώσει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική παρουσία της στην περιοχή. Οι επιδιώξεις αυτές την καθιστούν πιο πρόθυμη να συμμετέχει στα ιμπεριαλιστικά επεκτατικά σχέδια".

Οι ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης είναι ιστορικές. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήρθε σε πλήρη αντίθεση με τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, που καταδίκασε με διάφορους τρόπους, όχι μόνο τον πόλεμο, αλλά και την ελληνική συμμετοχή. Προκάλεσε βάναυσα το αίσθημα και τη λογική του ελληνικού λαού με τη διπλοπρόσωπη στάση της, που, ενώ συμμετείχε στον πόλεμο, διακήρυσσε την ειρήνη. Στην απόφαση συμμετοχής της Ελλάδας στον πόλεμο, αντανακλάται και η επιθετική στάση του πιο σκληρού πυρήνα του μεγάλου κεφαλαίου της χώρας μας, που επιδιώκει να δράσει στις αγορές της Βαλκανικής και ευρύτερα. Από την αρχή της κρίσης στο Κοσσυφοπέδιο, έτσι όπως έκανε και προηγούμενα με όλα τα μέτρα σε βάρος της Γιουγκοσλαβίας, η κυβέρνηση αποδέχτηκε τους σχεδιασμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία. Ανέλαβε να παίξει το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στην προσπάθειά τους να απομονώσουν την ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας από τις υπόλοιπες χώρες της Βαλκανικής. Υπέγραψε το Κοινό Ανακοινωθέν της Σόφιας, που απέδιδε την ευθύνη της έντασης στους Γιουγκοσλάβους και ευχόταν την επέμβαση της "διεθνούς κοινότητας" και αμέσως μετά, στην αρχή ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θ. Πάγκαλος και σε συνέχεια ο υπουργός Αμυνας Α. Τσοχατζόπουλος, έδωσαν με δηλώσεις τους την "ιδεολογική" κάλυψη για τον πόλεμο, ανεβάζοντας τους τόνους για εθνοκάθαρση των Σέρβων, απόλυτα ευθυγραμμισμένοι με τα "επιχειρήματα" των ΗΠΑ και των ΝΑΤΟικών.

Πέρα απ' αυτό, η ελληνική κυβέρνηση, όχι μόνο στήριξε ενεργά σε όλες τις φάσεις τους τα σχέδια στο Ραμπουγιέ, αλλά και επιχείρησε να τραβήξει και τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες σε μια θέση ενεργού υποστήριξής του. Συμφώνησε με όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και ανταποκρίθηκε πρόθυμα στις απαιτήσεις τους για στήριξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Πέρα από τις διευκολύνσεις, που αποτελούν καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου και του ελληνικού Συντάγματος, είναι σοβαρή η εμπλοκή της Ελλάδας, μέσω της "στρατιωτικής συνεργασίας με την Αλβανία", της στρατιωτικής παρουσίας στη Βοσνία και στην ΠΓΔΜ.

Ολες οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης κινήθηκαν στην κατεύθυνση πίεσης στην ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας για να υιοθετήσει τις επιλογές του ΝΑΤΟ με τις διάφορες παραλλαγές που πλασάρονταν κατά καιρούς. Φιλοδοξεί να παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο στην προώθηση του συμφώνου για τη "Σταθερότητα στα Βαλκάνια", εντείνοντας τον ανταγωνισμό της με την Ιταλία και την Τουρκία στην περιοχή. Ηδη, έχει πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση της μελέτης των προβλημάτων ανοικοδόμησης των Βαλκανίων και μέσα σε αυτά τα πλαίσια επιδιώκει την προώθηση του ελληνικού κεφαλαίου στη μοιρασιά.

8. Μετά τη συμφωνία του G - 8 και την τυπική λήξη του πολέμου κατά της Γιουγκοσλαβίας, σημειώνεται σημαντική υποχώρηση από τις όποιες θετικές θέσεις είχαν δείξει, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης στη διάρκεια του πολέμου.

Η ΝΔ έχει υιοθετήσει πλήρως την ιμπεριαλιστική συμφωνία, σιγοντάρει την παρουσία ΝΑΤΟικών στρατευμάτων, αντιπολιτεύεται για κομματικούς λόγους την κυβέρνηση για το ύψος των όποιων ανταλλαγμάτων αυτή εξασφάλισε ή δεν πέτυχε.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, κυρίως, αλλά και το ΔΗΚΚΙ, δεν αντιπαλεύουν τη ΝΑΤΟική παρουσία στα Βαλκάνια. Δε ζητούν την επιστροφή του ελληνικού στρατιωτικού τμήματος, εγκρίνουν τη διεκδίκηση να αποτελέσει η Θεσσαλονίκη το κέντρο "της ανασυγκρότησης" των Βαλκανίων. Ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι η "ανασυγκρότηση" είναι ενταγμένη πλήρως στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και στην πολιτική της βίαιης επιβολής αναδιαρθρώσεων, που θα πλήξουν ακόμα πιο πολύ τους δοκιμαζόμενους λαούς της Βαλκανικής. Δε δίνουν βάρος να ισχυροποιηθεί και στις νέες συνθήκες το κίνημα κατά του ΝΑΤΟ και του πολέμου.