Την ώρα που εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες βλέπουν τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος να σμπαραλιάζουν κάθε οικογενειακό προϋπολογισμό και ο πληθωρισμός τρέχει με πάνω από 5%, η κυβέρνηση προκαλεί, βαφτίζοντας «μέτρα στήριξης» τα ψίχουλα των λίγων ευρώ για το ρεύμα, κι αυτά κουτσουρεμένα.

Το ίδιο προκλητικοί όμως είναι και οι ισχυρισμοί πως αντί για επιδοτήσεις προχωράει τάχα σε «αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος», δίνοντας «ομπρέλα για την καταιγίδα» που σαρώνει το λαϊκό εισόδημα.

Μιλάνε για «μείωση της φορολογίας», την ώρα που ο λαός συνεχίζει με τον νέο κρατικό προϋπολογισμό να φορτώνεται πάνω από το 95% των άμεσων και έμμεσων φόρων, ώστε οι επιχειρηματικοί όμιλοι να απολαμβάνουν και νέα προνόμια, σαν αυτά που κατοχυρώνει ο πρόσφατος «αναπτυξιακός» νόμος.

Παρουσιάζουν ως «αύξηση του εισοδήματος» των εργαζομένων τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, που απαλλάσσει τους μεγαλοεπιχειρηματίες από το λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» και ανοίγει νέες τρύπες στα ταμεία, που θα κληθούν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι.

Μιλάνε για το «τενεκεδάκι» των χρεών επαγγελματιών και αυτοαπασχολούμενων που κλότσησαν λίγο παρακάτω, αλλά ήδη «γράφουν τον λογαριασμό» για τα χρέη που φούσκωσαν κι άλλο στη διάρκεια της κρίσης, ενώ η πολιτική τους σφίγγει παραπέρα τη θηλιά στο λαιμό των βιοπαλαιστών, για να ενισχύσει τη «μεγέθυνση» και την «εξωστρέφεια» των μεγάλων επιχειρήσεων.

Καλλιεργούν κάλπικες προσδοκίες για «αύξηση» του κατώτατου μισθού, με βάση τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου. Πρόκειται για αυξήσεις - κοροϊδία, κάτω ακόμα και από τον επίσημο πληθωρισμό, «στα όρια της ανταγωνιστικότητας» των ομίλων. Την ίδια ώρα, το συνολικό αντεργατικό πλαίσιο που παραμένει άθικτο και ενισχύεται, καθηλώνει ακόμα περισσότερο το σύνολο των μισθών.

Ακόμα και τα εφάπαξ μέτρα για τις τεράστιες αυξήσεις στο ρεύμα όχι μόνο δεν μπορούν να ανακουφίσουν τον λαό, αλλά στο μεγάλο τους μέρος έρχονται να στηρίξουν τις εταιρείες παραγωγούς και διανομείς, να θωρακίσουν τους στόχους της «πράσινης μετάβασης», που αποτελούν την αιτία για την ενεργειακή φτώχεια του λαού.

Μετά απ' όλα αυτά, η κυβέρνηση φοβερίζει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα ότι αν τα αιτήματά τους για πραγματική ενίσχυση του εισοδήματος ικανοποιηθούν, «ελλοχεύει ο κίνδυνος του εκτροχιασμού» των δημοσιονομικών, εννοώντας τα πάνω από 11 δισ. από τις θυσίες του λαού που σκοπεύει να μοιράσει στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Για άλλη μια φορά, επιβεβαιώνεται ότι λαϊκές ανάγκες και στόχοι του κεφαλαίου είναι ασυμβίβαστα. Γι' αυτό οι όποιες παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΝΔ, σε όλους τους «κρίκους της αλυσίδας» που χτυπάει το λαϊκό εισόδημα, φορτώνονται τελικά «στην άλλη τσέπη» του λαού, για να θωρακίζονται τα συμφέροντα και τα κέρδη του κεφαλαίου. Αυτό όμως βρίσκεται στον πυρήνα της λειτουργίας του ίδιου του αστικού κράτους και των αντίστοιχων μηχανισμών του, με οποιαδήποτε κυβέρνηση, με θεσμικές διατάξεις και με διαχρονικές δεσμεύσεις προς την ΕΕ.

Γι' αυτό και διέξοδος στην ακρίβεια δεν είναι ο πιο ενεργός «ρόλος του κράτους», όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΙΝΑΛ αυτά που προτείνουν είναι προσωρινές μειώσεις έμμεσων και ειδικών φόρων «στα κατώτερα επιτρεπτά ευρωπαϊκά επίπεδα», δηλαδή «τόσο όσο» ώστε να μη θίγονται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και τα κέρδη των ομίλων.

Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή που τα μονοπώλια «ταΐζονται» με δισ. ευρώ για να στηριχτούν οι επενδύσεις τους με το Ταμείο Ανάκαμψης, που οι στόχοι του είναι το «κοινό» κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και όλων των άλλων αστικών κομμάτων, επιβεβαιώνοντας ότι τα περίφημα «επεκτατικά προγράμματα» δεν είναι για τον λαό, ο οποίος καταδικάζεται στην ακρίβεια και στη φτώχεια.

Από κάθε πλευρά επιβεβαιώνεται ότι ο λαός δεν μπορεί να περιμένει τίποτα από επίδοξους «σωτήρες», σκυταλοδρόμους της αντιλαϊκής πολιτικής. Μπορεί όμως να προσδοκά πολλά από τον δικό του αγώνα, από τις εστίες διεκδίκησης που πολλαπλασιάζονται σε μια σειρά χώρους, για μέτρα ενίσχυσης του εισοδήματος, για να πληρώσει το κεφάλαιο, όχι ο λαός, για αυξήσεις στους μισθούς, ΣΣΕ, κατάργηση των αντεργατικών νόμων.

Στον αγώνα αυτόν οι δυνάμεις του ΚΚΕ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Πρωτοστατούν στην οργάνωση της αντεπίθεσης, προβάλλοντας ότι ο λαός μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια, με βάση τις τεράστιες δυνατότητες της σημερινής εποχής. Οτι εμπόδιο σ' αυτό είναι το κεφάλαιο και η εξουσία του, δείχνοντας τον ελπιδοφόρο δρόμο για τον λαό, την πάλη για την ανατροπή τους.