Στην απατηλή κυβερνητική προπαγάνδα για τη «νέα εποχή» που τάχα φέρνει στο λαό το «τέλος των μνημονίων», κεντρική θέση κατέχουν τα Εργασιακά, με αιχμή τις συνεχείς αναφορές στις Συλλογικές Συμβάσεις και τον κατώτατο μισθό.

Η κυβέρνηση που επί 3,5 χρόνια, πάνω στο ήδη γονατισμένο εργατικό - λαϊκό εισόδημα από τα χτυπήματα των προκατόχων της, πρόσθεσε αλλεπάλληλες μειώσεις του αφορολόγητου ορίου και νέα χαράτσια, η κυβέρνηση που έχει ήδη ψηφίσει νέα μείωση του αφορολόγητου ώστε η δαγκάνα να «πιάνει» ακόμα και τα ψίχουλα του κατώτατου μισθού, λέει προκλητικά ότι «βασικό μέλημά μας είναι η αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος των εργαζομένων»!

Η κυβέρνηση που πρόσθεσε ένα σωρό νέα αντεργατικά χτυπήματα, στο απεργιακό δικαίωμα, στην κυριακάτικη αργία, στο χρόνο εργασίας, στο θέμα των ομαδικών απολύσεων κ.ά., μιλάει για... «υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων».

Η κυβέρνηση που απέρριψε με συνοπτικές διαδικασίες ως «ευχολόγιο» και ως «αντισυνταγματική» την πρόταση νόμου 530 συνδικαλιστικών οργανώσεων που έφερε το ΚΚΕ στη Βουλή, για κατώτερο μισθό 751 ευρώ και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, μιλά για «επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων» τη στιγμή που απογειώνεται η «ευελιξία» και θέτει σε εφαρμογή μηχανισμούς που βάζουν μόνιμα στην πρέσα της «ανταγωνιστικότητας» και της «παραγωγικότητας» τους μισθούς των εργαζομένων.

Κομβική θέση στην κυβερνητική προπαγάνδα έχει το θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων, με τα κυβερνητικά στελέχη να επαναλαμβάνουν ότι «οι δύο βασικές αρχές, η αρχή της επεκτασιμότητας και η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, επανισχύουν ήδη μετά την 21η Αυγούστου», όπως και ότι αυτό θα οδηγήσει σε «άμεσες και γενναίες αυξήσεις σε χιλιάδες εργαζόμενους».

Πρόκειται βέβαια για συνειδητή διαστρέβλωση της πραγματικότητας:

-- Στους «πανηγυρικούς» της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει κουβέντα για το μεγάλο και συνεχώς αυξανόμενο τμήμα των εργαζομένων που είναι και θα παραμείνουν ξεκρέμαστοι, με την τεράστια αύξηση της «ευελιξίας». Αποκρύπτουν ότι το αντεργατικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις διασφαλίζει στη μεγαλοεργοδοσία τη δυνατότητα να παρακάμπτει Συμβάσεις, να εντείνει την εκμετάλλευση, διατηρώντας εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων ακόμα και μέσα στην ίδια επιχείρηση. Είναι χαρακτηριστικά τα παραδείγματα που αναφέρουν τα κυβερνητικά στελέχη ως κλάδους στους οποίους κινούνται διαδικασίες για την επέκταση των κλαδικών ΣΣΕ και την κήρυξή τους ως υποχρεωτικών για όλο τον κλάδο. Μεταξύ αυτών φιγουράρουν ο Τουρισμός, οι τράπεζες, τα Πετρέλαια κ.ά., κλάδοι όπου η «ευελιξία» τσακίζει κόκαλα. Δεν μας λένε: Τι θα γίνει με τους χιλιάδες ενοικιαζόμενους εργαζόμενους; Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους στις εργολαβικές εταιρείες; Τι θα γίνει με τους εργαζόμενους σε θυγατρικές των ομίλων, οι οποίοι δεν αναγνωρίζονται καν ως εργαζόμενοι του κλάδου στον οποίο εργάζονται;

-- Μιλά η κυβέρνηση για «επαναφορά των ΣΣΕ», όταν έχει ήδη νομοθετήσει μέτρο που δίνει στις εργοδοτικές ενώσεις τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την επέκταση μιας κλαδικής ΣΣΕ. Με εγκύκλιο που ψήφισε τον Ιούνη, η κυβέρνηση ενεργοποίησε μια ανενεργή διάταξη νόμου του 1990 για τον έλεγχο της «αντιπροσωπευτικότητας» των κλαδικών ΣΣΕ και διασφάλισε στις εργοδοτικές ενώσεις τη δυνατότητα να «μπλοκάρουν», αν το επιθυμούν, όλη τη διαδικασία επέκτασής τους στο σύνολο του κλάδου, με το να μην καταθέτουν το μητρώο μελών τους στο μηχανισμό ελέγχου της «αντιπροσωπευτικότητας» της Σύμβασης.

-- Είναι, εξάλλου, κοροϊδία να μιλούν για «επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων» και «γενναίες αυξήσεις», όταν ο κατώτατος μισθός, που αξιοποιείται από την εργοδοσία ως βάση και στις κλαδικές συλλογικές διαπραγματεύσεις, με τον μνημονιακό νόμο Σαμαρά - Βρούτση που ετοιμάζεται να βάλει για πρώτη φορά σε εφαρμογή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, θα ορίζεται με κρατική απόφαση και με κριτήριο την «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου.

Απέναντι στην απατηλή κυβερνητική προπαγάνδα, η προετοιμασία των συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα στις 8 και 13 Σεπτέμβρη, η πλατιά συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς σε όλη τη χώρα, η συμβολή στην ανάπτυξη αγώνων μπορεί να φέρει στο προσκήνιο το σύνθημα «Μπροστά οι δικές μας ανάγκες!», να ενισχύσει την πάλη για πραγματική ανάκτηση των τεράστιων λαϊκών απωλειών, για κατώτατο μισθό 751 ευρώ, πλήρη και σταθερή εργασία, ΣΣΕ με αυξήσεις μισθών και δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους, χωρίς «παραθυράκια» και «εξαιρέσεις».