Η τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή, την περασμένη Δευτέρα, σχετικά με τους «εγκλωβισμένους» εργαζομένους, όπως ευφάνταστα τους βάφτισε η κυβερνητική προπαγάνδα, αφορά χιλιάδες εργαζομένους σε όλους τους κλάδους που η εργοδοσία κρατά ομήρους, να δουλεύουν επί μήνες, ακόμα και χρόνια σε κάποιες περιπτώσεις, χωρίς να τους πληρώνει αλλά και χωρίς να τους απολύει, για να μην πληρώνει αποζημιώσεις.

Τα σχετικά παραδείγματα που αποτύπωσε ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» και αφορούν εκατοντάδες εργαζόμενους σε κλινικές, εργοτάξια, βιομηχανίες, σε επιχειρήσεις στο Εμπόριο, είναι ενδεικτικά μόνο του αίσχους που ζουν χιλιάδες εργαζόμενοι, ένα σημαντικό τμήμα της εργατικής τάξης.

Σε αντίθεση με τον νεολογισμό «εγκλωβισμένοι» που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, παραπέμποντας λίγο - πολύ σε φυσικό φαινόμενο, αλλά και σε αντίθεση με την προσπάθεια υποβάθμισης του φαινομένου ως «ακραίου», η τακτική αυτή της εργοδοσίας, που γενικεύεται στους χώρους δουλειάς, αποτελεί καραμπινάτο αποτέλεσμα της σκληρής ταξικής πολιτικής που υλοποιεί και η σημερινή κυβέρνηση, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων.

Και εδώ μάλιστα επιβεβαιώνεται πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα σημεία της αντεργατικής πολιτικής, από τη γενίκευση της ευελιξίας έως το ζήτημα των Συμβάσεων, όχι μόνο δεν καταργεί το προηγούμενο αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που έχουν στα χέρια τους οι καπιταλιστές, αλλά πατώντας πάνω σε αυτό και παρουσιάζοντας προκλητικά ότι τάχα «δίνει λύσεις» προς όφελος των εργαζομένων, το επεκτείνει περαιτέρω.

Απόδειξη είναι και το πρόγραμμα για τους «εγκλωβισμένους» με πόρους του ΕΣΠΑ που ανακοίνωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός από το υπουργείο Εργασίας, που στην πραγματικότητα έρχεται να απαλλάξει τους επιχειρηματίες από την υποχρέωση να πληρώσουν τα δεδουλευμένα, να τους απαλλάξει από την απόδοση αποζημιώσεων και όλων των εργασιακών δικαιωμάτων στους εργαζόμενους, κάνει πλάτες στην εργοδοσία ώστε χωρίς την παραμικρή συνέπεια να εξαναγκάζει τους εργαζόμενους σε αποχώρηση από τη δουλειά.

Αυτό το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχουν στα χέρια τους οι καπιταλιστές, με τη νομοθέτηση όλων των αστικών κυβερνήσεων διαχρονικά, αποτελεί και τη βάση με την οποία δικάζει και η αστική Δικαιοσύνη, δημιουργώντας και την αντίστοιχη νομολογία και τα «δεδικασμένα», όπως η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου που χαρακτηρίζει «καταχρηστικές» τις επισχέσεις εργασίας για τους απλήρωτους εργαζόμενους όταν η εργοδοσία επικαλείται «οικονομική δυσπραγία» ή η προηγούμενη απόφαση που αποφαίνεται ότι ακόμη και η μακροχρόνια καθυστέρηση στην απόδοση των μισθών από την εργοδοσία δεν αποτελεί «βλαπτική μεταβολή» για τον εργαζόμενο.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η τροπολογία που κατέθεσε το ΚΚΕ προβλέπει συνοπτικά ότι ανεξαρτήτως της αιτίας που επικαλείται ο εργοδότης η καθυστέρηση καταβολής δεδουλευμένων αποτελεί μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, και προβλέπει - στο δεύτερο μέρος της - την αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου για τους εργοδότες, χρηματική ποινή και ποινή φυλάκισής τους, καθώς και εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων με τη διαδικασία του αυτόφωρου.

Η κυβέρνηση έσπευσε με σχετική ανακοίνωση να δηλώσει ότι θα κάνει δεκτή την τροπολογία του Κόμματος, όμως μόνο ως προς το πρώτο της μέρος και όχι το δεύτερο, που αφορά την αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου και τις συνέπειες για τους εργοδότες.

Το ζήτημα του «ξηλώματος» του αντεργατικού οπλοστασίου, που δίνει αβάντα στο κεφάλαιο να ξεσαλώνει στους χώρους δουλειάς για την ανάκαμψη των κερδών του, αποτελεί συνολικά υπόθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Δυναμώνοντας την οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, παλεύοντας για την ανάκτηση των απωλειών αλλά και για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.