Την ώρα που η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ τσακώνονται μπροστά στο ανοιχτό «καπάκι του βόθρου» του σάπιου συστήματος που υπηρετούν, στη Βουλή κάνουν «εποικοδομητικές συζητήσεις» για τα διάφορα χρηματοδοτικά πακέτα που «αμπαλάρει» η ΕΕ, με στόχο να επιταχυνθούν προαποφασισμένες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις, στο πλαίσιο των μνημονίων διαρκείας, που δεν αφήνουν «πέτρα πάνω στην πέτρα» από εργατικά και λαϊκά δικαιώματα.

Η αντιπαράθεση αυτή γύρω απ' αυτά τα εργαλεία διαχείρισης της νέας οικονομικής κρίσης μπορεί να «ανεβάζει τους τόνους» των κοκορομαχιών για την «έκταση» της κρατικής παρέμβασης, για το αν τα χρήματα θα πέσουν γρηγορότερα ή αργότερα «στην οικονομία», αλλά έχει ως υπόβαθρο τη συμφωνία τους ότι θα χρησιμοποιηθούν για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και ότι τη «λυπητερή» θα την πληρώσει ξανά ο λαός.

Για παράδειγμα, ο Ευ. Τσακαλώτος έλεγε τις προάλλες στη Βουλή ότι «δεν αρκεί να δίνουμε χρήματα» αλλά «να καταλάβουμε τι αναδιάρθρωση θέλουμε, τι σχέδιο έχουμε, πώς βοηθάνε αυτά τα εργαλεία»!

Παίρνοντας με ευχαρίστηση την πάσα, ο υπουργός Οικονομικών μιλούσε για ένα «ρεαλιστικό, ολοκληρωμένο και δυναμικό σχέδιο στήριξης της οικονομίας» που καταρτίζει η κυβέρνηση, με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ να υπερθεματίζει ότι με τα χρήματα αυτά χρειάζεται «να δημιουργήσουμε όρους για ακόμη καλύτερη και ακόμη πιο αποτελεσματική λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων». Ο ένας έκοβε κι ο άλλος έραβε στις πλάτες του λαού!

Αντίστοιχη είναι και η συζήτηση περί των σχημάτων «ρευστότητας» για τις επιχειρήσεις από τους τραπεζικούς ομίλους, η οποία «ντύθηκε» με το υποτιθέμενο ενδιαφέρον των δύο για τους αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες. Στην ουσία της, όμως, η κουβέντα αυτή περιστράφηκε γύρω από τους όρους και τα κριτήρια με τα οποία οι τράπεζες θα ενισχύσουν τους «ισχυρούς και βιώσιμους» επιχειρηματικούς ομίλους, διευκολύνοντας τη συγκέντρωση σε μια σειρά από κλάδους.

Για τους βιοπαλαιστές ΕΒΕ θα συνεχιστεί το ίδιο μαγκανοπήγαδο της πολιτικής που τους τσακίζει με τα χαράτσια, τη φοροληστεία και τις αναδιαρθρώσεις, ενώ δημιουργούνται διαρκώς και νέοι όροι για πολλαπλασιασμό των βαρών, για νέες «θηλιές» στο λαιμό τους.

Η άλλη άκρη του ίδιου «νήματος», που αφορά την ενίσχυση των τραπεζών για να παίξουν ρόλο «χρηματοδότη της οικονομίας», συνδέεται άμεσα με τον περιορισμό των «κόκκινων» δανείων, που σημαίνει ένταση των εκβιασμών και των πλειστηριασμών σε βάρος των λαϊκών οικογενειών, μεταξύ άλλων και με το νέο Πτωχευτικό Δίκαιο που ετοιμάζεται να φέρει η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα.

Αλλο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο στη Βουλή ήταν αυτό με τον υπουργό Ανάπτυξης, Αδ. Γεωργιάδη, να απαντά στην «ανυπομονησία» του ΣΥΡΙΖΑ για την επένδυση της ΟΝΕΧ στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, ευχαριστώντας τον για την «προεργασία» και λέγοντας πως σύντομα «οι φίλοι μας από τις ΗΠΑ θα έχουν τα Ναυπηγεία με τη βοήθεια και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ»!

Στον εποικοδομητικό αυτό «διάλογο» των αστικών κομμάτων, το μόνο που δεν χωρά συζήτηση είναι το ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό, κι αυτός δεν είναι άλλος από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Ο δικός τους διάλογος, αυτός για τις δικές τους ανάγκες και το πώς αυτές θα ικανοποιηθούν, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και τα κόμματά του, είναι τώρα σε εξέλιξη στις Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων, στις αγωνιστικές διεργασίες και τις κινητοποιήσεις σε μια σειρά κλάδων, από όπου ακούγεται δυνατά το σύνθημα «Δεν θα πληρώσουμε ξανά την κρίση!».