Μ' ένα μπαράζ δημοσιευμάτων, δηλώσεων και παρεμβάσεων καθώς προετοιμάζει την επόμενη «φουρνιά» αντιλαϊκών μέτρων, η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό για «καλύτερες μέρες» μετά τη λήξη των μνημονίων, προαναγγέλλοντας «αύξηση του κατώτερου μισθού», μετά από οκτώ χρόνια ανελέητης επίθεσης σε μισθούς και εργασιακές σχέσεις κι ενώ μέχρι τώρα έχει φυλάξει ως κόρη οφθαλμού τον άθλιο κατώτερο μισθό που νομοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Καθόλου τυχαία, μάλιστα, η προπαγάνδα για αυξήσεις στον κατώτερο μισθό, σε συνθήκες αναιμικής ανάκαμψης, κλιμακώνεται όσο επιβεβαιώνεται ότι τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα ήρθαν για να μείνουν και ότι οι «μεταρρυθμίσεις» θα συνεχιστούν εντατικά και μετά την τυπική λήξη των μνημονίων, για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων.

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση χαρακτηρίζει «παθογένειες» τα εργασιακά δικαιώματα που αφαιρέθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση, και ξεκόβει οποιαδήποτε συζήτηση για ανάκτηση απωλειών.

Το παραμύθι όμως έχει κι άλλο «δράκο». Κι αυτός δεν είναι άλλος από την παραπέρα μείωση του αφορολόγητου, που «κλείδωσε» για το 2020, την αύξηση των χαρατσιών και των έμμεσων φόρων, όπως προβλέπεται για παράδειγμα στα νησιά, με την κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ και γενικά με τη συνέχιση και ένταση της φοροληστρικής πολιτικής, που κατατρώει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα.

Ακόμα πιο πέρα, με νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, κυρίως των νεότερων, απασχολούνται με ελαστικές σχέσεις εργασίας (ημιαπασχόληση, εκ περιτροπής κ.λπ.) και δεν αμείβονται ούτε μ' αυτόν τον άθλιο κατώτερο ή υποκατώτερο μισθό.

Η «ευελιξία» στην αγορά εργασίας θα βαθύνει κι άλλο τα επόμενα χρόνια, καθώς θεωρείται «κορωνίδα» της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και υποδεικνύεται απ' όλους τους ιμπεριαλιστικούς «θεσμούς» (ΟΟΣΑ, ΕΚΤ, Κομισιόν κ.ά.). Επομένως, όσο παραμένουν σε ισχύ και διευρύνονται οι νόμοι της «ευελιξίας», τόσο η ζούγκλα της αγοράς εργασίας θα συνεχίσει να συνθλίβει μισθούς και δικαιώματα.

Δεν περνάει επίσης απαρατήρητη η σιωπή της κυβέρνησης για τον υποκατώτερο μισθό. Θυμίζουμε ότι στην πρόσφατη έκθεση για την Ελλάδα, ο ΟΟΣΑ πρότεινε να διατηρηθεί και μάλιστα να δίνεται με κριτήριο την εργασιακή εμπειρία και όχι την ηλικία, που σημαίνει ότι μεγαλώνει το εύρος της εφαρμογής του. Τα ίδια πρότεινε και η «επιτροπή των ειδικών» για τα Εργασιακά, στο πόρισμά της, το οποίο υιοθετεί η κυβέρνηση.

Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με το «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης, η αύξηση του κατώτερου μισθού θα γίνει με τους αντεργατικούς νόμους των μνημονίων, που επεκτείνουν και προσαρμόζουν την αντιλαϊκή πολιτική στις συνθήκες της αναιμικής ανάκαμψης, πάντα με κριτήριο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και τη συμφωνία για τα ματωμένα πλεονάσματα.

Τα ίδια ισχύουν και για την επαναφορά της αντιπροσωπευτικότητας των κλαδικών συμβάσεων, αλλά και για την αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείξουν καμιά εμπιστοσύνη, καθώς τα σενάρια που κυκλοφορούν προβλέπουν εξαιρέσεις, με κριτήριο τις «ανάγκες» κάθε επιχείρησης, που καθιστούν τις κλαδικές συμβάσεις «πουκάμισο αδειανό» για τους εργαζόμενους.

Απέναντι στην αντεργατική πολιτική, που θα κλιμακωθεί με ή χωρίς μνημόνια, και στην κοροϊδία της κυβέρνησης, πραγματική διέξοδος για τους εργαζόμενους είναι η οργάνωση της πάλης ενάντια στο σχεδιασμό και τη στρατηγική του κεφαλαίου, για την ανάκτηση απωλειών, την κατάργηση όλων των αντιλαϊκών - αντεργατικών νόμων, τη δημιουργία προϋποθέσεων για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, τις μέρες που απομένουν χρειάζεται να ενταθεί η δουλειά για την επιτυχία της πανεργατικής απεργίας στις 30 Μάη και των συγκεντρώσεων στις οποίες καλούν ταξικά συνδικάτα, με τη συμμετοχή Ομοσπονδιών και Ενώσεων των ΕΒΕ.