Μιλώντας, προχτές, στη Βουλή για τους αγροτικούς αγώνες, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Μάρκος Μπόλαρης, εμφανίστηκε σαν θεματοφύλακας του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στη διαμαρτυρία, στην οποία, όμως, θα «πρέπει να εκφραστούν αντιθέσεις, να κατατεθούν επιχειρήματα, να γίνει διάλογος, να λειτουργήσει η δημοκρατία».

Σ' αυτό το πνεύμα, καταδίκασε τους αγώνες που, κατά την ερμηνεία της κυβέρνησης, «εκφεύγουν από τη συνταγματική, τη νόμιμη, τη δημοκρατική λειτουργία». Αλλα στελέχη της κυβέρνησης λένε, με κάθε αφορμή, ότι θέλουν το λαό να διαδηλώνει στους δρόμους, για να δυναμώσει η διαπραγματευτική της ισχύς απέναντι στην τρόικα.

Αυτές είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, σε ό,τι αφορά τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στις εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις που προκαλεί η πολιτική της, με αιχμή το Ασφαλιστικό. Αν πάρουμε τοις μετρητοίς αυτά που λέει ο υπουργός, προκύπτει ότι τα μόνα μέσα διαμαρτυρίας που αναγνωρίζει η κυβέρνηση σε όσους θίγονται από την αντιλαϊκή πολιτική της, είναι η «ανταλλαγή επιχειρημάτων» και ο «διάλογος»!

Αλλά και εκεί που εμφανίζεται να ενθαρρύνει τις κινητοποιήσεις, δε διστάζει να πει ότι «καλοί» αγώνες είναι αυτοί που γίνονται για να τη στηρίξουν στη διαπραγμάτευση και όχι, βέβαια, αυτοί που την βάζουν απέναντι για την αντιλαϊκή πολιτική της.

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, η κυβέρνηση προσπαθεί να βάλει τα όρια που τη βολεύουν στο περιεχόμενο και στη μορφή των λαϊκών κινητοποιήσεων και μ' αυτόν τον τρόπο να τις ενσωματώσει στους πολιτικούς της σχεδιασμούς.

Το ίδιο κάνει και η ΝΔ, η οποία αναφέρει σε ανακοίνωσή της: «Συμμεριζόμαστε απολύτως την αγωνία των αγροτών και κατανοούμε την αγανάκτηση που δημιουργούν η αναξιόπιστη πολιτική και οι ατυχείς χειρισμοί της κυβέρνησης. Ολα αυτά, όμως, στην έκφρασή τους, πρέπει να έχουν σεβαστά από όλους όρια: Το σεβασμό της ελευθερίας του άλλου και την ανάγκη της ανεμπόδιστης λειτουργίας της οικονομικής ζωής του τόπου».

Η ΝΔ παρουσιάζει τα εξοντωτικά φορολογικά και αντιασφαλιστικά μέτρα ως αποτέλεσμα της αναξιοπιστίας και της αναποτελεσματικότητας της κυβέρνησης και καλεί τους αγρότες μ' αυτό το κριτήριο να διαμορφώσουν το περιεχόμενο των αιτημάτων τους. Κρύβει, δηλαδή, ότι τα μέτρα που προωθούνται τώρα, όπως και αυτά που νομοθέτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου που και η ίδια υπηρετεί.

Εκτός όμως απ' αυτό, η ΝΔ βάζει κι αυτή τα δικά της «ανεκτά» όρια στις μορφές πάλης, λέγοντας ότι πρέπει να διασφαλίζεται η «ανεμπόδιστη λειτουργία της οικονομίας». Η πολιτική των δύο κομμάτων συμπίπτει στους εξής στόχους: Διασφάλιση της σταθερότητας στην εφαρμογή της αντιλαϊκής επίθεσης, θωράκιση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, προσήλωση στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Αυτή τη γραμμή, που αντανακλά το γενικό συμφέρον και τους στόχους του κεφαλαίου, προσπαθούν να την περάσουν στο κίνημα, και με τις δυνάμεις που δρουν στα συνδικάτα και τους άλλους φορείς. Είναι φανερό ότι μια τέτοια γραμμή υπονομεύει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα και χρειάζεται να απομονωθεί, να ηττηθεί.

Για να έχουν οι αγώνες αποτελεσματικότητα και προοπτική, το περιεχόμενο και οι μορφές πάλης χρειάζεται να υπηρετούν το στόχο της ανασύνταξης του κινήματος, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την πολιτική του. Ετσι θα ακυρώνεται η προσπάθεια της αστικής τάξης και των κομμάτων της να χειραγωγήσουν τους αγώνες, να τους υποτάξουν στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και της αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος.