Με τη μετατροπή των ανέργων σε επιχειρηματίες, ισχυρίζεται ότι θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είπε λίγο πολύ ο πρόεδρος του Α. Τσίπρας, στη διάρκεια επίσκεψης χτες στη Θεσσαλονίκη, όπου μεταξύ άλλων περιόδευσε και μίλησε στους εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (ΒΙΟΜΕ), που ανέλαβαν να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο με «αυτοδιαχείριση», μετά την εγκατάλειψή του από την προηγούμενη διοίκηση και την πτώχευση της μητρικής «Φίλκεραμ Τζόνσον».

Ο Α. Τσίπρας εξέφρασε την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στo εγχείρημα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ, σημειώνοντας ότι μπορεί να αποτελέσει κι ένα «πιλοτικό εγχείρημα» για την αντιμετώπιση της αύξησης της ανεργίας μέσα από την υποστήριξη συνεργατικών «δικτύων κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας». Μάλιστα, αναφέρθηκε στο παράδειγμα της Αργεντινής, όπου, όπως είπε, με παρόμοιες πρακτικές η ανεργία μειώθηκε.

Επίσης, ανακοίνωσε την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ, το επόμενο διάστημα να καταθέσει πρόταση νόμου με την οποία θα δίνονται «κίνητρα σε συνεταιρισμούς εργαζομένων, προκειμένου να μπορούν να αναλάβουν τις επιχειρήσεις εκεί όπου η ιδιοκτησία είναι έτοιμη να φύγει ή φεύγει και τους εγκαταλείπει», αλλάζοντας παράλληλα, «το πτωχευτικό δίκαιο, ούτως ώστε να δεσμεύει και την προσωπική περιουσία των εργοδοτών που παίρνουν τα κέρδη και αφήνουν τα χρέη στους εργαζόμενους».

Για να θολώσει μάλιστα τα νερά για το ποια είναι σήμερα η διέξοδος για εργαζόμενους και άνεργους, σημείωσε ότι η μάχη που δίνουν οι εργάτες της ΒΙΟΜΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι μια μάχη ταξική. Είναι μια σύγκρουση ταξική». Ο Α. Τσίπρας δεν κομίζει τίποτε καινούριο. Το θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία τέτοιων «συνεταιρισμών ανέργων» υπάρχει και στη χώρα μας, στο πλαίσιο της «κοινωνικής οικονομίας» που αποθεώνει και ο ίδιος.

Ο Α. Τσίπρας, είπε στους εργάτες και το 1,5 εκατομμύριο άνεργους ότι είναι καταδικασμένοι να παραμένουν έρμαια της πλουτοκρατίας, κάθε φορά που αποφασίζει να κλείσει μια επιχείρηση ή να μεταφέρει τα κεφάλαιά της σε άλλον τομέα. Γι' αυτό θέλει να καταθέσει νόμο, που αναγνωρίζει επί της ουσίας σαν δεδομένο το «δικαίωμα» της εργοδοσίας να κάνει επενδύσεις όπου και όποτε έχει κέρδος.

Για «αντίδοτο», λέει στους εργαζόμενους ότι δεν έχουν κανένα λόγο να διεκδικήσουν από το κράτος μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, να οργανωθούν για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης. Αλλά να γίνουν οι ίδιοι επιχειρηματίες και ανταγωνιστές με άλλους καπιταλιστές, σε συνθήκες που το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, με θύματα πάντα τους εργαζόμενους. Να γίνουν οι ίδιοι υπερασπιστές των μέτρων που παίρνονται στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας, που τους πέταξε στην ανεργία.