Ανάμεσα στα υπόλοιπα, που είπε ο κ. Αλαβάνος κατά τη δημόσια εμφάνισή του την Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη, ήταν και ότι ένας από τους «μεγάλους στόχους» που είχε θέσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές - στόχο τον οποίο, όπως δήλωσε, το κόμμα του απέτυχε να εκπληρώσει - ήταν και «η αλλαγή των συσχετισμών στην ιστορική αριστερά».

Αφήνουμε κατά μέρος το τι «ιστορικά», πόσο και τι είδους «Αριστερά» είναι αυτό που εκπροσωπεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και πάμε σε εκείνο που εν προκειμένω μας ενδιαφέρει και το οποίο είναι το εξής:

Στόχος βασικός του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, όπως ομολογείται από τον μέχρι πρότινος επικεφαλής της κοινοβουλευτικής του ομάδας, ήταν να ...νικήσει το ΚΚΕ. Να περάσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ σε ψήφους. Να εκτοπίσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ από την τρίτη σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμμα. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά, με εφαλτήριο τις εκλογές, να ηττηθεί γενικά η πολιτική εμβέλεια και η κοινωνική απήχηση των θέσεων του ΚΚΕ, σε όφελος των θέσεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

«Και ποιο είναι το πρόβλημα;», θα ρωτήσει κάποιος. Πού είναι το «παράξενο»; Τίποτα δεν είναι παράξενο και πουθενά δεν υπάρχει πρόβλημα. Μόνο σε τούτο:

Αν κάτι ανάλογο το έλεγε το ΚΚΕ, ότι στόχος του δηλαδή είναι να πάρει ψήφους από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να μειώσει σε όφελός του την πολιτική και κοινοβουλευτική απήχηση και εκπροσώπηση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να ...νικήσει δηλαδή τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τότε μια τέτοια τοποθέτηση του ΚΚΕ θα καταγγελλόταν σαν «αναίτια επίθεση». Σαν «μικρότητα». Σαν «εχθρότητα». Ενώ δε θα έλλειπαν και πλείστοι όσοι «αναλυτές», που θα διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για την «εμφυλιοπολεμική τακτική» (!) του ΚΚΕ.

Τώρα, όμως, που όλα αυτά τα διακηρύσσει, τα ομολογεί και τα πράττει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - ενώ ταυτόχρονα δημαγωγεί, επικαλούμενος την «ενότητα της Αριστεράς» - ουδείς δείχνει να ενοχλείται. Διότι, πολύ απλά, όταν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι θέλει να πλήξει το ΚΚΕ, τότε αυτό όχι μόνο δεν του καταλογίζεται ως «αθέμιτη επιδίωξη», αλλά λογίζεται και πιστώνεται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σαν «θεμιτός πολιτικός στόχος» του.

Αντίθετα, όταν είναι το ΚΚΕ που κάνει κριτική στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τότε η ζυγαριά των «αντικειμενικών» μας αναλυτών αρχίζει να μετράει, αλλά με το ζύγι πειραγμένο. Οταν το ΚΚΕ υπερασπίζεται την πολιτική του και τη στρατηγική του έναντι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, τότε δεν πρόκειται για «θεμιτό πολιτικό στόχο» του ΚΚΕ, αλλά για «έγκλημα καθοσιώσεως».

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, μια ολόκληρη στρατιά από «πλουραλιστές» και «φιλαλήθεις» δημοσιολόγους, σε μια επίδειξη συντονισμού καλοκουρδισμένης συγχορδίας, αρχίζουν να μιλούν και να αρθρογραφούν για να καταδικάσουν - μετά βδελυγμίας - το πλήγμα που υφίσταται ο «πολιτικός πολιτισμός» από τις «ανομολόγητες και αθέμιτες επιδιώξεις» του ΚΚΕ. Που, όμως, στην περίπτωση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και «θεμιτές» είναι, και «καλοδεχούμενες», και «πολιτισμένες»...