Από ένα ολόκληρο «τσουβάλι» σχετικών δηλώσεων, υπενθυμίζουμε εντελώς ενδεικτικά τρεις:

*

«Το ΔΝΤ λέει πάγωμα μισθών. Εγώ λέω όχι, πρέπει να στηρίξουμε τα μεσαία, ιδιαίτερα τα χαμηλότερα στρώματα» (Γιώργος Παπανδρέου, 28/5/ 2009).

*

«Οχι βέβαια. Είναι δυνατόν να μας βρίσκει σύμφωνους μία ατζέντα η οποία βασίζεται σε πάγωμα μισθών;» (Γιώργος Παπακωνσταντίνου, 7/9/2009 στον «9,84»).

*

«Εμείς δε θα κάνουμε πολιτική με τα χρήματα, με τους πόρους, με την περιουσία του ελληνικού λαού. Δε θα κοιτάξουμε να μεταχειριστούμε με ένα φιλικό τρόπο κάποιους και να τους κλείσουμε το μάτι στη φοροδιαφυγή, ενώ κάποιους άλλους επειδή είναι αδύνατοι, επειδή ανήκουν στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα θα τους επιβάλουμε πάγωμα μισθών και συντάξεων» (Γιάννης Ραγκούσης, 2/10/2009, «Αλτερ»).

*

Αυτές ήταν οι δηλώσεις. Του πρωθυπουργού. Του πρώτου τη τάξει υπουργού του. Του άλλου υπουργού του, του αρμοδίου επί των Οικονομικών. Βέβαια, έγιναν πριν ο ένας γίνει πρωθυπουργός, πριν ο άλλος γίνει πρώτος τη τάξει και πριν ο τρίτος γίνει «τσάρος» της Οικονομίας. Αυτά λέγονταν προεκλογικά.

Επομένως, ένα εκ των δύο συμβαίνει:

`Η έλεγαν ψέματα, συνειδητά, άθλια και ανερυθρίαστα. `Η δε γνώριζαν, δεν ήξεραν την κατάσταση της οικονομίας, παρέλαβαν χάος, βρήκαν καμένη γη, κι άλλα τέτοια αστεία. Που γίνονται ακόμα πιο αστεία μετά από την επίσημη ομολογία του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ότι ακόμα και την (τυπική) ενημέρωση για την καταγραφή του ελλείμματος σε διψήφιο ποσοστό ο κ. Παπανδρέου την είχε από τις 8 του Σεπτέμβρη. Αλλά εκείνος - επί ένα μήνα, μέχρι τις εκλογές - συνέχιζε να λέει ότι όχι μόνο δε θα «παγώσει», αλλά και ότι θα αυξήσει τους μισθούς και τις συντάξεις.

*

Συνεπώς ούτε το άλλοθι περί «δυσμενέστερης κατάστασης» της οικονομίας που τους παρέδωσαν οι προηγούμενοι ισχύει.

Τι ισχύει; Οτι επαναλαμβάνουν το γνωστό εαυτό τους. Οι κύριοι που κυβερνούν είναι του ιδίου κόμματος που το 1985 έταξε «καλύτερες μέρες» και, όμως, δύο μήνες από τις εκλογές επέβαλε - και τότε - «πάγωμα μισθών και συντάξεων» μέσω του περίφημου «σταθεροποιητικού προγράμματος».

*

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που έχει αναγάγει σε επιστήμη το «άλλα λέω, άλλα εννοώ, άλλα πιστεύω κι άλλα κάνω», δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.

Μπορούν, όμως, και πρέπει να αλλάξουν όσοι για μια ακόμα φορά πιάστηκαν στα δίχτυα της δημαγωγίας. Οσοι εξαπατήθηκαν στις εκλογές και τους ψήφισαν, νομίζοντας ότι ψηφίζουν κάτι διαφορετικό από τη ΝΔ.

Οι κάλπες μπορεί να έκλεισαν. Οι δρόμοι, όμως, όχι. Πολύ περισσότερο οι δρόμοι του αγώνα για την ανατροπή μιας πολιτικής που καμιά κάλπη δεν μπορεί να την επιβάλει αν ο λαός αποσύρει την ψήφο του, όχι σε τρία ή τέσσερα χρόνια, αλλά από αύριο, από σήμερα, από τώρα!