Απατηλές προσδοκίες στους αγρότες και κτηνοτρόφους ότι θα μοιραστεί μέχρι και 15.000 ευρώ επιπλέον κρατική ενίσχυση στον καθένα, δημιουργεί η δημοσιοποίηση σχετικής απόφαση της Κομισιόν, που πάρθηκε στις 27 του Οκτώβρη. Την είδηση άρχισαν να διαλαλούν εντυπωσιοθηρικά τα αστικά ΜΜΕ χωρίς να διευκρινίζεται περί τίνος ακριβώς πρόκειται.

Το εξοργιστικό της υπόθεσης είναι ότι η πολιτική της ΕΕ και της νέας ΚΑΠ έχει οδηγήσει τους αγροτοκτηνοτρόφους στη φτώχεια και την απόγνωση και τώρα τους πετάνε και ένα ξεροκόμματο για να μη διαμαρτύρονται. Τέτοιες ενισχύσεις (που τις χαρακτηρίζουν «ήσσονος σημασίας») είχαν καθιερωθεί με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, αλλά δεν τις είδε κανένας Ελληνας αγρότης. Τώρα η Κομισιόν επιτρέπει να δοθούν μέχρι 15.000 ευρώ σε κάθε γεωργό για μία φορά μόνο, μέχρι το τέλος του 2010. Το αν δοθούν ή όχι, το πώς και σε ποιους, θα το καθορίσει όπως φαίνεται το κάθε κράτος μέλος, με την έγκριση της Κομισιόν.

Ομως, ακόμα κι αν δοθούν από 15.000 ευρώ για μια φορά σε κάθε αγρότη δε λύνεται το πρόβλημα, όσο εφαρμόζεται η νέα ΚΑΠ και η αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Το υποκριτικό της υπόθεσης είναι ακόμα ότι από τη μία ανακοινώνεται πως μπορούν να δοθούν κρατικές ενισχύσεις μέχρι 15.000 και την ίδια στιγμή η Κομισιόν μελετά περαιτέρω δραστική περικοπή του κοινοτικού προϋπολογισμού για την ΚΑΠ, δηλαδή των επιδοτήσεων που θα δίνονται στους αγρότες μετά το 2013. Οπως αναφέρεται σε σχετικό έγγραφο εργασίας, που είδε το φως της δημοσιότητας, η μελλοντική μεταρρύθμιση της ΚΑΠ «θα πρέπει να ενθαρρύνει την περαιτέρω σημαντική μείωση στο συνολικό μερίδιο του προϋπολογισμού της ΕΕ που διατίθενται για τη γεωργία και την απελευθέρωση των δαπανών για τις νέες προτεραιότητες της ΕΕ».

Μπρος σ' αυτήν την κατάσταση η αγροτιά καλείται να αγωνιστεί για την επιβίωσή της και για την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής, που εφαρμόζουν όποιος κι αν βρεθεί στην κυβέρνηση από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Καλείται να διεκδικήσει: Εγγυημένες τιμές που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης, καθώς και σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή, τιμαριθμική αναπροσαρμογή τους και κατάργηση όλων των «νόμιμων» και «παράνομων» παρακρατήσεων. Επίσης να διεκδικήσει μείωση του κόστους παραγωγής, κατάργηση του ΦΠΑ σε αγροτικά εφόδια και μηχανήματα, των φόρων στο πετρέλαιο κίνησης των αγροτών, μείωση των επιτοκίων της ΑΤΕ, επιδότηση βασικών αγροτικών εφοδίων, όπως λιπασμάτων, μηχανημάτων, φυτοφαρμάκων, ζωοτροφών κλπ, καθώς και προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές.