Δεν πρόκειται για «πολιτική πράξη». Είναι δολοφονία.

Δεν πρόκειται για «κινηματική δράση». Είναι μαφιόζικη δράση.

Δεν πρόκειται για «ένοπλη πρωτοπορία». Είναι συνδικάτο εγκλήματος.

Δεν πρόκειται για «αγωνιστές». Είναι το λούμπεν παρα-κρατικό κατακάθι.

Δεν πρόκειται για «επαναστάτες». Είναι προβοκάτορες.

*

Τηρουμένων όλων των ιστορικών αναλογιών, οι κοινωνίες πισωγύρισαν, δεν έκαναν μισό βήμα μπροστά:

Ούτε με τη δολοφονία του Καποδίστρια. Ούτε με τη δολοφονία του τσάρου Αλέξανδρου του Β'. Ούτε με τη δολοφονία του προέδρου των Γερμανών βιομηχάνων. Ούτε με τη δολοφονία του Αλντο Μόρο.

Πόσο μάλλον με την εκτέλεση ενός αστυνομικού.

Επομένως, παρήλθαν προ πολλού οι χρόνοι που θα μπορούσαν να έχουν το άλλοθι του «χρήσιμου ηλίθιου». Είναι γεννήματα των πρακτόρικων μηχανισμών, που ακόμα κι όταν δεν τους δημιουργούν, κι όταν δεν τους κατασκευάζουν απευθείας, τους αξιοποιούν, τους χρειάζονται, τους τηλε-κατευθύνουν.

*

Ζούμε την περίοδο των τρομονόμων, των τρομοκαμερών, του ελέγχου του DNA, του γενικευμένου ηλεκτρονικού φακελώματος.

Μέσα σε τέτοιες συνθήκες, από ενέργειες όπως αυτή στο αστυνομικό τμήμα της Αγίας Παρασκευής, που όχι μόνο

δεν ριζοσπαστικοποιούν αλλά συκοφαντούν, δεν οδηγούν στην ανάταση αλλά στην υπονόμευση, δεν βοηθούν στην ανάπτυξη αλλά στη ναρκοθέτηση, δεν αφυπνίζουν αλλά τρομάζουν, δεν συσπειρώνουν αλλά αποσυσπειρώνουν το λαϊκό και το εργατικό κίνημα από τις εφεδρείες του και από τις νέες ζωντανές δυνάμεις που χρειάζονται για την αναγέννησή του,

ποιος, αλήθεια, ωφελείται;

*

Η απάντηση έχει δοθεί σε όλες τις εποχές και σε όλους τους τόπους:

Κερδισμένοι είναι πάντα οι φορείς της καταστολής, της αστυνομοκρατίας, της διεύρυνσης και της «δικαίωσης» του αυταρχικού οπλοστασίου της εξουσίας, της προώθησης της συναίνεσης σε μέτρα ποινικοποίησης ελευθεριών και δικαιωμάτων.

Είναι κοινό μυστικό. Και όπως έλεγε ο Μπέρναρ Σω «δεν υπάρχουν καλύτερα φυλαγμένα μυστικά από εκείνα που όλοι τα γνωρίζουν»!