Κηδεύεται αύριο Σάββατο με πολιτική τελετή η αγωνίστρια της ΕΑΜικής Αντίστασης, δημοσιογράφος και συγγραφέας Ελλη Παππά, στο Τρίτο Νεκροταφείο, δίπλα στον τάφο του εκτελεσμένου κομμουνιστή Νίκου Μπελογιάννη, συντρόφου εν ζωή της Ε. Παππά.

Η Ελλη Παππά ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας, κόρη του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου. Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920. Ηταν η μικρότερη από πέντε παιδιά: Την Ηρώ, την Δέσποινα, την Διδώ (πρόκειται για τη γνωστή συγγραφέα Διδώ Σωτηρίου) και τον Γιώργο. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένεια εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Φοίτησε αρχικά στη Φιλοσοφική και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές της, λόγω της Κατοχής. Παράλληλα, εργαζόταν σαν δημοσιογράφος. Μετά την Κατοχή εντάχθηκε στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ. Εργάστηκε στην παράνομη έκδοση του «Ριζοσπάστη», μέχρι το 1949, οπότε άρχισε η συνεργασία της με τον Νίκο Πλουμπίδη και από τον Ιούνιο του 1950 με τον Νίκο Μπελογιάννη που έγινε σύντροφός της στη ζωή.

Η Ελλη Παππά και ο Νίκος Μπελογιάννης συνελήφθησαν το Δεκέμβρη του 1950, στη δίνη της μετεμφυλιακής τρομοκρατίας και των διώξεων. Παρέμειναν σε απομόνωση έως την πρώτη δίκη τους, το Νοέμβρη του 1951. Στη φυλακή, τον Αύγουστο του 1951, γεννήθηκε ο γιος τους Νίκος. Ακολούθησε η δεύτερη δίκη, το Φλεβάρη του 1952. Μαζί με τον σύντροφό της, καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελέστηκε. Η Ελλη Παππά, παρά την καταδικαστική απόφαση, δεν οδηγήθηκε στο απόσπασμα, λόγω του νεογέννητου Νίκου, ο οποίος ήταν τότε μόλις 7 μηνών. Το μετεμφυλιακό καθεστώς την κράτησε φυλακισμένη στις φυλακές Αβέρωφ και απελευθερώθηκε πολλά χρόνια μετά, το 1964.

Εργάστηκε στην ΕΔΑ και από το 1965 ήταν αρθρογράφος και μέλος της συντακτικής επιτροπής της εφημερίδας «Δημοκρατική Αλλαγή». Η χούντα των συνταγματαρχών τη συνέλαβε και την εξόρισε στη Γυάρο. Τον Ιούλιο του 1968, ενάμιση χρόνο μετά τη σύλληψη και τον εκτοπισμό της, αποφυλακίστηκε λόγω σοβαρής ασθένειας. Σαν δημοσιογράφος, εργάστηκε στην Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση, στην εφημερίδα «Μακεδονία», στο περιοδικό «Γυναίκα», στην εφημερίδα «Εξπρές» και στην εφημερίδα «Εθνος».

Από την περίοδο της φυλάκισής της σώζονται αλληλογραφία, κείμενα και ενθυμήματα, πολλά από τα οποία φυλάχθηκαν από τον γιο της και την αδελφή της Διδώ Σωτηρίου. Σε δεκατρία χρόνια φυλακής, καθώς ο γιος της Νίκος μεγάλωνε με τη φροντίδα της αδελφής της Διδώς, δεν έπαψε μέσα στο κελί της να δημιουργεί βιβλία για το παιδί. Γραμμένα ή διασκευασμένα από την ίδια, ζωγραφισμένα και βιβλιοδετημένα στο χέρι με λεπτομέρεια, τα βιβλία που φιλοτέχνησε για τον γιο της η Ελλη Παππά, αποτελούν μια μορφή αντίστασης στη βαρβαρότητα της φυλακής. Μετά το 1990 αποσύρθηκε από τη δημοσιογραφία και αφιερώθηκε στο συγγραφικό της έργο. Από τα λογοτεχνικά της έργα ξεχωρίζουν «Το ημερολόγιο ενός φυλακισμένου» (Μυθιστόρημα, Βουκουρέστι 1961) και η «Δουλειά της φυλακής» (Διηγήματα και ποιήματα, 1979).

Για το θάνατο της Ελλης Παππά, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα έκανε την παρακάτω δήλωση: «Εκφράζω στη οικογένεια της Ελλης Παππά τα θερμά μου συλλυπητήρια για το θάνατο της παλαίμαχης αγωνίστριας της ΕΑΜικής Αντίστασης και πνευματικού ανθρώπου. Θα μείνει στη μνήμη πολλών γενεών ιδιαίτερα η στάση της στις ιστορικές δίκες του Νίκου Μπελογιάννη και των άλλων στελεχών του ΚΚΕ, ως στάση διαπαιδαγώγησης και σταθερής προσήλωσης στην πάλη για να ξημερώσουν και στον τόπο μας καλύτερες μέρες».