Τι είναι αυτό που συμβαίνει με τους εργαζόμενους - απολυμένους των «stage»;

Αν πιστέψουμε τους φωταγωγημένους διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τα «γκόλντεν μπόις» της αντικειμενικής και πλουραλιστικής ενημέρωσης, τα όσα εξελίσσονται εις βάρος χιλιάδων νέων ανθρώπων, δεν είναι παρά η «αναγκαία ανθρωποθυσία» (!) που «πρέπει» να υπάρξει ώστε να κατακτήσουμε τον «παράδεισο» της «αξιοκρατίας», της «αξιοπρέπειας» και της «διαφάνειας»!

Αυτά λένε, αυτά γράφουν, αυτά διαδίδουν από τις εφημερίδες τους και από τα κανάλια τους, και μάλιστα το κήρυγμά τους γίνεται σε τόνο «παρηγορητικό» (!) και με τον εξευγενισμένο εκείνο τρόπο που υπαγορεύει η μειλιχιότητα της άνεσης ότι οι ίδιοι έχουν εξασφαλίσει όχι μόνο το ψωμί, αλλά και το παντεσπάνι τους!

Θαυμάστε, λοιπόν, τη «γενναιότητά τους»!

Πρωταγωνιστές τούτης της εφιαλτικής λογικής, που εισάγει από το «παράθυρο» την προπαγάνδα του «κοινωνικού αυτοματισμού»,

που πασχίζει να «διαιρέσει» τους ανθρώπους και ειδικά τους νέους ανάμεσα στους «αξιοπρεπείς άνεργους» και στους στυγνά πλην «αξιοκρατικά εκμεταλλευόμενους» εργαζόμενους,

που καθίστανται επίσημοι υμνωδοί της αγριότητας και γίνονται φερέφωνα του μακιαβελισμού περί του δήθεν «καλού σκοπού που αγιάζει τα μέσα»

είναι αυτοί που αμείβονται από δύο, τρεις και δεκατρείς μεριές.

Αυτοί που έχουν λύσει κάθε οικονομικό πρόβλημα για σήμερα, για αύριο και για τον αιώνα τον άπαντα.

Και που είναι πανέτοιμοι (εκεί οφείλουν άλλωστε τη χλιδή τους) να ανταποκριθούν στο ρόλο του ιεραπόστολου της «ηθικής», κρατώντας «στοργικά» το χέρι του «σφαχταριού» τη στιγμή ακριβώς της διάπραξης της «ανθρωποθυσίας», για την οποία δεν έχουν καμία, φυσικά, ηθική αναστολή να εξυμνούν το δήμιο!