«Στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας εγκυμονεί ο τρόμος πως θα φανούν εχθροί του λαού. Η de facto αποδοχή των ενοχών που έχει ενσταλάξει επάνω τους η Αριστερά για ορισμένες διώξεις αλλά και για πράξεις γενικότερου κοινωνικού αποκλεισμού των μετεμφυλιακών χρόνων τους κάνει εξαιρετικά καχύποπτους απέναντι σε οτιδήποτε αντιστρατεύεται τον πολιτικό πολιτισμό της αντίπερα όχθης. Ο Γιώργος Παπανδρέου υπήρξε ο μοναδικός στην Ελλάδα αρχηγός κόμματος που πρώτος τόλμησε να μιλήσει για τον καταστρεπτικό ελληνικό κρατισμό. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος δεν διστάζει να ρίχνεται με βουλιμία πεινασμένου λύκου πάνω στα θέσφατα του ελληνικού κομμουνιστικού Ιερατείου». Ποιος τα λέει αυτά; Ο Α. Ανδριανόπουλος, σε άρθρο του προχτές στην εφημερίδα «Εστία». Ακραιφνής προαγωγός του καπιταλισμού, της ελευθερίας της εκμετάλλευσης, ιδεολόγος της προάσπισης της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Δεν ξενίζει η συγκεκριμένη τοποθέτησή του. Αλλωστε, θιασώτης των ΗΠΑ, δηλαδή της πρώτης στην πυραμίδα του ιμπεριαλισμού χώρας, μπορεί να εκφράζεται και κυνικά. Και ο κυνισμός του δεν μπορεί να μη φτάνει ως την προαγωγή επίσης μοχλών καταστολής της λαϊκής συνείδησης, εξ ου και τα σύνδρομα κατά του ΚΚΕ. Εύλογα, λοιπόν, αυτοκατατάσσεται στους πλέον φανατικούς ιδεολόγους για το τσάκισμα της μόνης ιδεολογίας και πολιτικής που μπορεί να εναντιωθεί, έως το στόχο κατάργησής της, στην αστική ιδεολογία, πολιτική και κοινωνία. Αυτός είναι ο σκοπός του και ο ρόλος του. Ετσι, με βάση την έκφραση των αντιΚΚΕ επιδόσεων στηρίζει το ΠΑΣΟΚ που συγκυριακά ανέλαβε τώρα αυτόν το ρόλο πρωτοκαθεδρίας από τη ΝΔ. Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Ο κύριος ιδεολόγος του καπιταλισμού δεν μπορεί να απαντήσει στα αδιέξοδα του συστήματος λόγω κρίσης. Δεν μπορεί να πείσει ότι για τις λαϊκές δυνάμεις και τα προβλήματά τους το σύστημα ενδιαφέρεται, μπορεί να δώσει λύσεις. Αλλά μέλημά του είναι η σωτηρία του συστήματος που απαιτεί ακόμη πιο άγρια πολιτική. Και τσάκισμα της όποιας αντίστασης σ' αυτήν, επομένως και της πολιτικής δύναμης που την οργανώνει προβάλλοντας την προοπτική κατάργησής του. Αφού, λοιπόν, δεν μπορεί να υπερασπίσει τον καπιταλισμό και την τάξη του εναντιώνεται στον αντίπαλό τους, το κίνημα και το ΚΚΕ.