Αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί μαζί τους, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Στους «αναλυτές» του αστικού Τύπου αναφερόμαστε, οι οποίοι, αφού πρώτα «έστησαν» σενάρια πολιτικής φαντασίας γύρω από το ΚΚΕ, έρχονται στη συνέχεια να αναλύσουν τη δράση των κομμουνιστών στο μαζικό λαϊκό κίνημα, βάσει αυτών των σεναρίων. Ετσι, την επίθεση που δέχτηκαν οι εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος, από τις δυνάμεις καταστολής με ρόπαλα και χημικά έξω από το υπουργείο Εργασίας, επειδή τόλμησαν να διεκδικήσουν ορισμένα άμεσα μέτρα ανακούφισης των ανέργων, την εξηγούν μέσω του εξής σεναρίου: «Το ΚΚΕ βρίσκεται σε εσωκομματική κρίση και για να την ξεπεράσει την εξάγει σε βάρος του κοινωνικού συνόλου»... Θαυμάσια σκέψη! Μόνο που: Οι εργάτες της Ζώνης, συνολικά η εργατική τάξη, δεν βγαίνει στους δρόμους επειδή τους σπρώχνουν κάποιοι «πονηροί γραφειοκράτες». Είναι η αντικειμενική ύπαρξη των προβλημάτων τους, αυτή που τους ωθεί στις κινητοποιήσεις. Ακόμη, να ξέρουν, ότι οι κομμουνιστές, όπως και πριν τις εκλογές, όπως και μετά από τις επόμενες εκλογές και ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα, θα συνεχίσουν να καθοδηγούν το εργατικό λαϊκό κίνημα, να οργανώνουν τη δράση του στη βάση της διεκδίκησης λύσεων για τα άμεσα προβλήματα, συνδέοντας ταυτόχρονα τους αγώνες αυτούς, με την εκπλήρωση του ιστορικού ρόλου της εργατικής τάξης: Την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.