Η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά το 2001 παρουσιάστηκε από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ως μονόδρομος. Θα έρθουν, έλεγε, επενδύσεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας... Τα Ναυπηγεία δόθηκαν στη γερμανική πολυεθνική «HDW» με την πλήρη στήριξη των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Η πολυεθνική αγόρασε τα ναυπηγεία έναντι 1,5 δισεκατομμυρίων δραχμών. Με αυτά αγόρασε την τεράστια ακίνητη περιουσία των Ναυπηγείων, τις εγκαταστάσεις, την τεχνογνωσία αλλά και τις εξασφαλισμένες παραγγελίες από το ελληνικό Δημόσιο, ύψους 1 τρισεκατομμυρίου δραχμών. Δηλαδή της πλήρωσε το κράτος τα ναυπηγεία και είχε και κέρδη.

Από τότε μέχρι τώρα, οι 1.400 εργάτες (που έχουν απομείνει) βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες του τεμαχισμού και της συρρίκνωσης των Ναυπηγείων, το σφοδρό χτύπημα των κατακτήσεών τους. Η πολυεθνική «Thyssen Krupp» («Τίσεν Κρουπ»)- που απορρόφησε την «HDW» και έγινε ιδιοκτήτρια των Ναυπηγείων - απειλεί σήμερα να βάλει λουκέτο στα ναυπηγεία εντός τεσσάρων μηνών. Ταυτόχρονα, δηλώνει προκλητικά ότι για να συνεχίσει να πληρώσει τους εργαζόμενους θα πρέπει το ελληνικό Δημόσιο να της καταβάλλει όσα της χρωστά. Ηδη οι 160 εργαζόμενοι στο τμήμα των τρένων είναι απλήρωτοι έξι μήνες. Οσα συμβαίνουν στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά αποτελούν χειροπιαστό και χαρακτηριστικό παράδειγμα για το τι εννοούν οι καπιταλιστές όταν μιλούν για ανάπτυξη. Η περίπτωση των Ναυπηγείων αποδεικνύει ότι ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν αποτελεί παράδεισο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. 'Η καλύτερα θα ήταν να λέγαμε: είναι παράδεισος για τους κεφαλαιοκράτες και κόλαση για τους εργάτες.

Ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης έχει μοναδικό κριτήριο τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών. Ανάλογα με τις συνθήκες και αν αυτές εξυπηρετούν την αύξηση των κερδών τους και την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητάς τους, οι κεφαλαιοκράτες ανοίγουν ή κλείνουν επιχειρήσεις, επενδύουν ή αποσύρουν τα κεφάλαιά τους από έναν τομέα της οικονομίας, πάντα με βάση το κριτήριο αυτό. Ετσι και στην περίπτωση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, η απειλή της «Τίσεν Κρουπ» να τα κλείσει, δείχνει ότι οι καπιταλιστές κρατούν επιχειρήσεις ή επενδύουν σε τομείς με γρήγορο, μεγάλο και εύκολο κέρδος. Διαφορετικά τις κλείνουν και επενδύουν αλλού. Δεν παίζει κανένα ρόλο γι' αυτούς αν θα βρεθούν στο δρόμο 1.400 εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους, ούτε οι πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες μιας χώρας.

Για άλλη μια φορά προβάλλει επιτακτικά ο άλλος δρόμος ανάπτυξης. Ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής. Της κοινωνικής ιδιοκτησίας. Τα εργοστάσια να ανήκουν στους εργάτες. Χωρίς αυτούς δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Χωρίς κεφαλαιοκράτες μπορούν. Οι τελευταίοι είναι τα πραγματικά κοινωνικά παράσιτα. Γι' αυτό η ανάπτυξη με κριτήριο τις ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι σήμερα αδήριτη ανάγκη. Δεν είναι ουτοπία, όπως θέλουν να την παρουσιάζουν οι παρατρεχάμενοι των πολυεθνικών, αλλά ο μοναδικός δρόμος επιβίωσης και προόδου του λαού μας. Αυτός ο δρόμος περνάει αναγκαστικά μέσα από την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος με τελικό στόχο η εργατική τάξη να κατακτήσει την εξουσία. Για την αξιοποίηση και ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας με κριτήριο όχι το κέρδος αλλά την κάλυψη των αναγκών των εργατικών και λαϊκών οικογενειών. Μέσα σε μια τέτοια λαϊκή οικονομία τα Ναυπηγεία όχι μόνο δεν αποτελούν βαρίδι αλλά ισχυρό τομέα του παραγωγικού δυναμικού της χώρας.