Οι αμερικανικές βάσεις στην πορεία του χρόνου έγιναν «επιχειρησιακές διευκολύνσεις» στον ιμπεριαλισμό, ακολουθώντας την πορεία ενσωμάτωσης της χώρας στο ΝΑΤΟικό άρμα και στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Οι βάσεις - «διευκολύνσεις» είναι ένα μόνιμο ορμητήριο του ιμπεριαλισμού αλλά ταυτόχρονα συνδέονται άμεσα με όλες τις μεταπολεμικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο εσωτερικό της χώρας και τη γύρω περιοχή, όπως και με το ρόλο που έχει ανατεθεί σήμερα στην Ελλάδα, στα πλαίσια της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Η στρατηγική σημασία των αμερικανονατοϊκών βάσεων στην Ελλάδα επιβεβαιώθηκε περίτρανα στη διάρκεια των ιμπεριαλιστικών πολεμικών επιχειρήσεων κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και κατά του Ιράκ. Ειδικά μετά την 11η Σεπτέμβρη 2001, τέθηκαν σε ύψιστο βαθμό πολεμικής ετοιμότητας, καθώς η κινητοποίηση αποσκοπούσε τόσο στην υποστήριξη των πολεμικών επιχειρήσεων όσο και στην προστασία των ίδιων των εγκαταστάσεων, αφού χαρακτηρίστηκαν πιθανοί στόχοι τρομοκρατικών χτυπημάτων, στα οποία προσδόθηκαν χαρακτηριστικά πολεμικών πληγμάτων. Εξάλλου, η Ελλάδα με την κήρυξη εκ μέρους των ΗΠΑ του «αντιτρομοκρατικού» πολέμου και την ενεργοποίηση του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ (ρήτα αλληλεγγύης), τέθηκε κατ' ουσίαν σε εμπόλεμη κατάσταση.

Οι ΗΠΑ με την έναρξη των βομβαρδισμών κατά του Αφγανιστάν το 2001 απαίτησαν και τους διατέθηκε ο ελληνικός εναέριος χώρος για τη διέλευση των αεροσκαφών τους, μεταγωγικών και μαχητικών. Αλλωστε, η ελληνική κυβέρνηση προσφέρθηκε για κάθε είδους διευκόλυνση και συμμετοχή. Σε πολεμική κινητοποίηση τέθηκαν η αεροναυτική βάση της Σούδας και η βάση του Ακτιου, που αποτελεί προκεχωρημένη βάση εξόρμησης των ιπταμένων ραντάρ (ΑΒΑΚΣ). Στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών τέθηκαν άμεσα και τα ραντάρ της Πολεμικής Αεροπορίας, από τα οποία παρέχεται κατευθείαν εικόνα στα ΝΑΤΟικά επιτελεία μέσω του αεροπορικού στρατηγείου της Νάπολης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια της εισβολής των ΗΠΑ και των «πρόθυμων» συμμάχων τους στο Ιράκ το 2003 η Σούδα έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη μεν αεροπορική βάση στην περίοδο των πολεμικών επιχειρήσεων είχαν προσγειωθεί, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 1.726 μεταγωγικά και 193 μαχητικά αεροσκάφη, αμερικανικά και βρετανικά. Στη δε ναυτική βάση της Σούδας ελλιμενίστηκαν μέσα στο Φλεβάρη του 2003 86 «συμμαχικά» πολεμικά πλοία, ανάμεσά τους πυρηνοκίνητα αεροπλανοφόρα και υποβρύχια, ενώ από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και μέχρι τον πόλεμο κατά του Ιράκ ελλιμενίστηκαν 616 πολεμικά πλοία, από τα οποία τα 269 αμερικανικά.

Επειδή, όμως, για κάποιους οι βάσεις έχουν... φύγει από την Ελλάδα, είναι χρήσιμο να περιγράψουμε ποιες είναι αυτές. Χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα, μετά την... απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων, η Ελλάδα έχει περισσότερες βάσεις από ποτέ άλλοτε, αφού όλη η χώρα είναι ένα μεγάλο ορμητήριο των Αμερικανών και των άλλων ΝΑΤΟικών συμμάχων. Χρησιμοποιούν, κατά βούληση και σύμφωνα με τις επιχειρησιακές τους ανάγκες, οποιαδήποτε εγκατάσταση υπάρχει επί του ελληνικού εδάφους. Αλλωστε, πρόσφατη είναι η ψήφιση από τη Βουλή του «Μνημονίου Κατανόησης» μεταξύ Ελλάδας και ΝΑΤΟ, που ήταν από τις τελευταίες νομοθετικές πράξεις της κυβέρνησης της ΝΔ. Μέσω αυτού, στην ουσία θεσμοθετείται ένα καθεστώς κατοχής της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ.

Οι βάσεις, πέρα από αυτή της Σούδας, έχουν βαφτιστεί «ΝΑΤΟϊκές διευκολύνσεις» και η λειτουργία τους δε διέπεται από κάποιο ιδιαίτερο καθεστώς, καθώς οι διευκολύνσεις αυτές αποτελούν υποχρέωση της Ελλάδας έναντι της συμμαχίας στην οποία ανήκει. Δηλαδή, οι βάσεις δεν περιορίζονται σε μια συγκεκριμένη περιοχή, αλλά όλη η χώρα και οι Ενοπλες Δυνάμεις της είναι στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ. Επίσης, βάσεις του ΝΑΤΟ αποτελούν κατά περίπτωση και όλα τα λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας. Ολη η Ελλάδα είναι μια βάση εξόρμησης για την επιβολή των τυχοδιωκτικών σχεδίων της «νέας τάξης πραγμάτων» στην περιοχή.

Σήμερα υπάρχει επίσημα επί του ελληνικού εδάφους μόνο μία αμερικανική βάση, η υπερ-βάση της Σούδας, όπου έχουν συγκεντρωθεί οι δραστηριότητες και των άλλων αμερικανικών βάσεων που έκλεισαν (Ν. Μάκρη, Ελληνικό, Γούρνες). Η βάση αυτή είναι η μόνη που διέπεται από το καθεστώς το οποίο καθορίζει η οκταετούς ισχύος ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις, που μπήκε σε ισχύ το 1990 και συνεχίζει να είναι σε ισχύ και σήμερα με ετήσιες ανανεώσεις. Η βάση της Σούδας, εντάσσεται στις «επιχειρησιακές διευκολύνσεις» που παρέχει η Ελλάδα στα αμερικανικά πολεμικά πλοία και αεροσκάφη. Η προσφορά της βάσης της Σούδας στην εξυπηρέτηση των αμερικανικών σχεδίων είναι ιδιαίτερα σημαντική και αναντικατάστατη.

Η Κρήτη, στην καρδιά της Μεσογείου, προσφέρεται ως το βασικότερο στήριγμα του 6ου Στόλου και άλλων μονάδων για επιχειρήσεις σε οποιαδήποτε κατεύθυνση. Επίσης, η Σούδα συνδέεται επιχειρησιακά με τις αγγλικές βάσεις της Κύπρου και κατέχει στρατηγική θέση στους σχεδιασμούς των Αμερικανών για την ευρύτερη περιοχή. Μαζί δε με τις εγκαταστάσεις ραντάρ στην Κρήτη αποτελεί έναν ενιαίο ιστό με τη βάση στο Ιντσιρλίκ της Τουρκίας και τις αμερικανικές βάσεις στη Γερμανία.

Η Σούδα αποτελεί ναυτική και αεροπορική βάση για τις αμερικανικές δυνάμεις, που βρίσκονται στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Δεν είναι απλά μια ξένη βάση σε ελληνικό έδαφος, αλλά έχει χαρακτήρα αμερικανικού εδάφους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο παράρτημα της ελληνοαμερικανικής συμφωνίας υπάρχει συγκεκριμένη διατύπωση, η οποία παρέχει τη δυνατότητα στους Αμερικανούς να αποβιβάζουν στο νησί τμήματα πεζοναυτών, που προορίζονται για επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή, όπως και έγινε μετά τις 11 του Σεπτέμβρη 2001, όταν μεταφέρθηκαν Αμερικανοί πεζοναύτες για τη φύλαξη των εγκαταστάσεων.

Διαχρονικά οι αμερικανο-ΝΑΤΟικές βάσεις στην Ελλάδα και ειδικότερα η βάση της Σούδας, έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν ρόλο υποστήριξης των πολεμικών επιδρομών κατά λαών της περιοχής. Στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας, η βάση ήταν σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητας και εξυπηρετούσε τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΝΑΤΟ, λειτουργώντας είτε ως κατασκοπευτικό είτε ως επιχειρησιακό κέντρο για την εκτέλεση των ΝΑΤΟικών αεροπορικών επιδρομών. Τέτοιο ρόλο έπαιξε και στη διάρκεια των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά των Σέρβων της Βοσνίας, πριν από την επιβολή της συνθήκης του Ντέιτον. Επίσης, και κατά την επιδρομή των ΗΠΑ ενάντια στη Λιβύη το 1986, κατά την περίοδο της επίθεσης στον Περσικό Κόλπο το 1991.

Ανάλογη πολεμική ετοιμότητα επέδειξε η βάση της Σούδας και οι άλλες αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα την περίοδο του Πολέμου των 6 ημερών στη διώρυγα του Σουέζ, κατά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο, το 1973. Να θυμίσουμε ακόμα το ρόλο των αμερικανικών βάσεων κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Οι ΗΠΑ από τις βάσεις τους συνέβαλαν στην εξουδετέρωση κάθε ελληνικής αντίδρασης και επομένως στην επιτυχία της εισβολής. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση ο αποπροσανατολισμός ελληνικών βομβαρδιστικών που απογειώθηκαν από την Κρήτη και τελικά αναγκάστηκαν να αδειάσουν τις βόμβες τους στη θάλασσα.

Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν υπογράψει με τους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ σειρά συμφωνιών που συνθέτουν το όλο πλέγμα των νέων μορφών αποτελεσματικότερης και βαθύτερης συμμετοχής της Ελλάδας στους νεοταξικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Στα πλαίσια αυτά, οι ελληνικές κυβερνήσεις δημιουργούν και θεσμοθετούν επί του ελληνικού εδάφους διάφορα ιμπεριαλιστικά στρατηγεία και κέντρα, ενώ ταυτόχρονα εδραιώνουν στο εσωτερικό της χώρας την επιβολή του ιμπεριαλιστικού «Δικαίου», διεκδικώντας πιο ενεργό ρόλο και ταυτόχρονα καλύτερη θέση στη μοιρασιά της ιμπεριαλιστικής λείας για λογαριασμό της ελληνικής πλουτοκρατίας.

Ανάμεσα σε αυτές τις ρυθμίσεις ξεχωρίζουν τα παρακάτω:

-- Το ΝΑΤΟικό στρατηγείο «χαμηλής ετοιμότητας» HQ-NDC/GR, στη Θεσσαλονίκη (πρώην Γ΄ Σώμα Στρατού), το σχετικό «μνημόνιο κατανόησης» πέρασε από τη Βουλή στα μέσα Δεκέμβρη 2008 με τη συναίνεση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. Το βάθος της εμπλοκής αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι η Ελλάδα, με τη συγκεκριμένη συμφωνία περί ίδρυσης και λειτουργίας του ΝΑΤΟικού επιτελείου στη Θεσσαλονίκη αναλαμβάνει την υποχρέωση να φιλοξενεί στο έδαφός της πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα του ΝΑΤΟ για τις ανάγκες και τους σκοπούς των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, εκθέτοντας έτσι τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή σε ανυπολόγιστους κινδύνους.

Το συγκεκριμένο ΝΑΤΟικό επιτελείο που εδρεύει στις εγκαταστάσεις του Γ' Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη με την επωνυμία «Επιτελείο του Σώματος Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα», έχει την ευθύνη για τον έλεγχο της περιοχής μας, ενώ κατά περίπτωση θα αναλαμβάνει και αποστολές στα διάφορα ιμπεριαλιστικά πολεμικά μέτωπα. Μένει έτσι ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και για χρήση των συγκεκριμένων οπλικών συστημάτων (πυρηνικά, βιολογικά και χημικά όπλα). Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υφυπουργός Αμυνας στη σχετική συζήτηση στη Βουλή είχε υποστηρίξει ότι «δε δεσμευόμαστε στη χρήση τους», δηλαδή το συζητάμε αλλά... προς το παρόν «δε δεσμευόμαστε»!

- Το Κέντρο «αντιτρομοκρατικού» πολέμου στη Σούδα που σηματοδοτεί την ένταση της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού και το παραπέρα βάθεμα της εμπλοκής της Ελλάδας στους νεοταξικούς - ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Η λειτουργία του ΝΑΤΟικού Κέντρου Εκπαίδευσης Ναυτικής Αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στο χώρο της βάσης της Σούδας, τα εγκαίνια του οποίου έγιναν στις 14 Οκτώβρη 2008 παρουσία ΝΑΤΟικών αξιωματούχων. Το συγκεκριμένο Κέντρο πολεμικής προετοιμασίας για τον «αντιτρομοκρατικό πόλεμο», καθώς και για αποστολές καθαρά κατασταλτικής δύναμης, λειτουργεί από το 2005, ενώ η αρχική συμφωνία έγινε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2003.

Αποστολή του είναι η εκπαίδευση στελεχών για τον έλεγχο των θαλασσών με νηοψίες επιφάνειας, υποβρύχιες έρευνες, αλλά και εναέριες επιτηρήσεις, στο όνομα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και των άλλων «ασύμμετρων απειλών». Το νέο ΝΑΤΟικό Κέντρο Εκπαίδευσης δίνει ώθηση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ενισχύσει παραπέρα τις επιχειρησιακές δυνατότητες της βάσης της Σούδας. Να σημειωθεί ότι το Σεπτέμβρη του 2008 ψηφίστηκε στη Βουλή το σχετικό μνημόνιο που αφορά τους όρους λειτουργίας του ΚΕΝΑΠ, από τους βουλευτές της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ.

Η συνειδητή πρόσδεση της Ελλάδας, με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό άρμα, στόχο έχει τη συμμετοχή από καλύτερες θέσεις της ελληνικής πλουτοκρατίας στη διεθνή αγορά και συνδέεται άμεσα με τις επιδιώξεις της για αναβαθμισμένη συμμετοχή της στη διανομή της λείας από τη λεηλασία χωρών και λαών. Είναι επικίνδυνη για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και την υπόθεση της διεθνούς ειρήνης. Η απάντηση πρέπει να είναι άμεση από πλατιά λαϊκά στρώματα με τη μαχητική συμμετοχή τους στην αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή πάλη.