Οι συνάδελφοί του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ του καταλόγισαν ότι «ζει σε μια μόνιμη κατάσταση ευφροσύνης, μακαριότητας και ανευθυνότητας». Ωστόσο, το χτεσινό του πόνημα στην «Ελευθεροτυπία», έρχεται να επιβεβαιώσει ότι «το γαρ πολύ της ευφροσύνης γεννάει ανοησία». Και μάλιστα επικίνδυνη. Ο λόγος για τον Κοροβέση. Ο οποίος, αφού δεν κατάφερε να πλήξει με τη λάσπη του το ΚΚΕ, αποφάσισε να συνεχίσει την προβοκάτσια πιάνοντας το νήμα από άλλη μεριά. Πιστός στην τακτική της αναπαραγωγής κατασκευασμένων φημών και ...ιστορικών καταγραφών, κατηγορεί τον Στάλιν ότι έκρυβε σε τούβλα στη βιβλιοθήκη του(!) τους δέκα μισθούς(!) που έπαιρνε, γι' αυτό και τον σκότωσαν με δηλητήριο, προκειμένου να βάλουν στο χέρι την αμύθητη περιουσία του (!) Και αφού έτσι έγιναν τα πράγματα (σύμφωνα με τη μακαριότητα Κοροβέση) τι πιο φυσιολογικό να τα έπαιρναν σε όλη την κλίμακα του ΚΚΣΕ, μια και ο ηγέτης του ήταν ο πρώτος διδάξας στη ρεμούλα. Μετά από αυτά, ο Κοροβέσης εκφράζει τον καημό του που κανένας αντικομμουνιστής, όση λάσπη κι αν χρησιμοποίησε δεν κατάφερε να πλήξει τη Σοβιετική Ενωση και κάνοντας άλμα στη ...λογική του, με ολίγον από Προυντόν, καταλήγει να μιλάει για το πόσο καλοί είναι οι αναρχικοί, που παλεύουν για την «κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας του κεφαλαίου και απόδοση αυτού του πλούτου στους δημιουργούς του, εργάτες, αγρότες», για να πει ότι το κράτος της ΕΣΣΔ έγινε ο χειρότερος καπιταλιστής! Είναι τόσο αντικομμουνιστής ο άνθρωπος, που θα μπορούσε να προσαρμόσει στην προβοκάτσια του ακόμα και το παραμύθι με το λύκο και τα τρία γουρουνάκια. Την επόμενη φορά, ας το προσπαθήσει. Μπορεί να γίνει πιο πιστευτός από τις ανοησίες που αναμασά στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία»...