Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάστηκε από τις συνιστώσες του και τα κυρίαρχα ΜΜΕ σαν μια εναλλακτική πολιτική λύση στα πλαίσια του αστικού πολιτικού συστήματος, η οποία, χωρίς να μπορεί ακόμα να αμφισβητήσει το δικομματισμό, θα έπαιζε ρόλο συμπληρωματικό σ' αυτόν, συμβάλλοντας σε μια «εποικοδομητική» αντιπολίτευση. Τότε, τις μέρες της άκρατης προπαγάνδας και της δημοσκοπικής φούσκας, όλοι είχαν πέσει πάνω στο ΚΚΕ εγκαλώντας το, επειδή δεν παίρνει μέρος στο εγχείρημα της «ενότητας της αριστεράς», την οποία όλοι τότε λιβάνιζαν. Ελεγαν πως το ΚΚΕ είναι «αυτιστικό», «έξω από την πραγματικότητα», «μονολιθικό», που θέλει «ιδεολογική καθαρότητα» και «συνεργάζεται μόνο με τον εαυτό του». Οι εξελίξεις στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μια καλή ευκαιρία, για όσους έντιμους και καλόπιστους ανθρώπους του μόχθου είχαν τότε δεχτεί την πίεση της αντιΚΚΕ προπαγάνδας, να ξαναδούν τα πράγματα πιο καθαρά. Να δουν την ποιότητα των συνεκτικών δεσμών στο εσωτερικό του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ και τις πραγματικές αιτίες της κρίσης που περνάει σήμερα αυτό το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα. Είναι κρίση στρατηγικής και αποτέλεσμα τυχοδιωκτικών συμμαχιών για να μπουν στη Βουλή, όπως έχει ομολογήσει η «Αυγή». Είναι μια καλή ευκαιρία, μπροστά στις εκλογές, για σοβαρά συμπεράσματα και υπεύθυνες αποφάσεις από τους εργαζόμενους.