Η ΤΥΦΛΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: «Μια γιαγιά ηλικίας 78 (!!!) ετών (...) "στην προσπάθειά της να φτιάξει κόλλυβα για το μνημόσυνο συγγενή της, λησμόνησε το σκεύος επί της εστίας της κουζίνας, με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί πυρκαγιά (...) με αποτέλεσμα να επιφέρει τον θάνατο 36 ατόμων και την αποτέφρωση 50.000 στρεμμάτων δασικής έκτασης». (το δικαστικό πόρισμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)

Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ: «Χιλιάδες οικογένειες θα υποχρεωθούν και αυτή τη χρονιά να ξοδεύουν σχεδόν έναν μισθό κάθε μήνα για να χρηματοδοτήσουν τις σπουδές των παιδιών τους - όσων τουλάχιστον πέρασαν σε άλλη πόλη». (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ)

Ο ΛΑΘΟΣ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ: «Κάτω, Αλέξανδρε, είπα πέτα κάτω τη σακούλα (σ.σ. από τα τσιπς), όχι στο καλάθι, είναι βρώμικο, θα λερωθείς, είπα μην το αγγίζεις, πέτα τη σακούλα αμέσως κάτω!» ούρλιαξε η μαμά στο μικρό αγόρι που έκανε να πετάξει τη γυαλιστερή συσκευασία σε καλάθι της κοσμοβριθούς προκυμαίας (...) "Ακου να θέλει να πλησιάσει τον βρωμοκάδο". Το πιο αξιοκατάκριτο, το πιο ολέθριο από τα χούγια μας. Μέσα, ο ιδιωτικός μας χώρος, ο αποστειρωμένος με χλωρίνες και ντετόλ, «ναός», έξω, ο κοινόχρηστος δημόσιος χώρος, χαβούζα. Δεν είναι μικρό κουσούρι η χειμαρρώδης ιδιοτέλειά μας. Είναι βαριά αναπηρία, που μας καθηλώνει στο σημείο μηδέν του πολιτισμού, που ευθύνεται για τις συμφορές μας. Εξαιτίας του τρομακτικού χάσματος μεταξύ του ενδιαφέροντός μας για το ιδιωτικό κι εκείνου για το δημόσιο, μετατρέπεται η όμορφη χώρα σε σκουπιδότοπο, σε αβίωτο τσιμεντότοπο, εξαιτίας του, καιγόμαστε». (η Τ. Καραϊσκάκη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)