Για άλλη μια φορά μοιάζει να 'χει ανοίξει κάποια μικρή χαραμάδα από το εσωτερικό του συστήματος και να διακρίνεται η ασχήμια των άρρωστων προϊόντων του. Κι εκείνο, σαν ο πιο άρρωστος επιδειξιομανής, να μην κρύβεται αλλά να τα προβάλλει με όλα του τα μέσα προσδοκώντας τα άμεσα κέρδη, ή και τα πιο μακροπρόθεσμα οφέλη. Ενα άρρωστο κατασκεύασμα μιας άρρωστης κοινωνίας περνάει από μπροστά μας σε μεγάλες δόσεις από τις τηλεοράσεις, τα σαλόνια και τα πολυσέλιδα αφιερώματα των εφημερίδων, τους διαδικτυακούς τόπους, μετά τον πρόσφατο αιφνίδιο(;) θάνατό του.
Ακόμα και η αναπαραγωγή των τίτλων αυτών που βλέπουμε, διαβάζουμε και ακούμε γύρω από την υπόθεση Μ. Τζάκσον είναι επικίνδυνη, αφού, αν μη τι άλλο, διευρύνει την ανεκτικότητα στην κοινωνική αρρώστια. Την κάνουν να φαίνεται όχι μόνο φυσιολογική αλλά σε περιπτώσεις και σαν συνταγή της επιτυχίας. Μ' αυτό τον δεδομένο κίνδυνο αναπαραγωγής μάς έχουν σφηνωθεί ήδη στο μυαλό γεγονότα (;), υποθέσεις (;), σενάρια (;), όπως: Τον κακοποιούσε από μικρό παιδί ο πατέρας του, πράγμα που έκανε στη συνέχεια και στην κατά δεκαοχτώ χρόνια μικρότερή του αδελφή. Ο πατέρας ήταν ο μάνατζερ των παιδιών του που τα έσπρωξε στον κόσμο των σόου μπίζνες σχεδόν από βρεφική ηλικία. Τόσο αυτός όσο και η μικρότερη αδελφή του αλλά και τα υπόλοιπα αδέλφια είχαν κάνει τεράστια περιουσία εκατομμυρίων δολαρίων.
Ο Μ. Τζάκσον σε συνεντεύξεις είχε πει πως υπέφερε σε όλη του τη ζωή από το γεγονός πως δεν είχε παίξει ποτέ, αφού πουλούσε την παιδικότητα και το όποιο ταλέντο του ήδη από πέντε χρόνων στη σκηνή. Ο ίδιος είχε διωχθεί επανειλημμένα για κακοποίηση ανηλίκων. Με τη χαώδη προσωπικότητα που του έχει διαμορφώσει η διαρκής έκθεση για πλουτισμό ψάχνει το «διαφορετικό» ή αρνείται τον εαυτό του και υποβάλλεται σε άγνωστο αριθμό εγχειρήσεων με άγνωστες συνέπειες στον οργανισμό του. Αξίζει η παρένθεση για εκείνους τους «επιστήμονες» - προϊόντα του άγριου καπιταλισμού που έναντι προφανώς μεγάλης αμοιβής δέχτηκαν να υποτάξουν τις όποιες γνώσεις τους σε ένα άρρωστο κοινωνικά παιδί για να εξαφανίσουν τα φυλετικά του χαρακτηριστικά. Κατόρθωσαν τελικά και το μετέτρεψαν σε ζόμπι με γρήγορα χορευτικά πόδια. Τώρα τα σενάρια που κυκλοφορούν λένε πως τον τελευταίο καιρό δεν έτρωγε καθόλου και συντηρούνταν με χάπια, ή το αντίθετο πως γυμναζόταν με τον Λου Φερίνγκο (μπόντι μπίλντερ-ηθοποιός που έπαιζε τον Χαλκ) και προετοιμαζόταν σκληρά για τον επόμενο μαραθώνιο πώλησης επί σκηνής ό,τι του είχε απομείνει από το ταλαιπωρημένο σώμα και την παιδική χροιά της φωνής.
Αυτά και τόσα άλλα, θέλουμε - δε θέλουμε να μάθουμε, έχουν εισβάλει με τους χίλιους τρόπους της σύγχρονης επικοινωνίας σαν πληροφορίες στο μυαλό μας τον τελευταίο καιρό. Αλλα είναι γεγονότα αληθινά, άλλα αδιασταύρωτες φήμες, άλλα η συνήθης μυθολογία που στήνεται για ανάλογες προσωπικότητες. Ακόμα και αν τα μισά, ή και τίποτα απ' όλα αυτά να μην είναι αλήθεια, σημασία έχει πως όχι μόνο φυτεύονται σαν αλήθεια στις συνειδήσεις αλλά σαν να είναι κοινωνικά φαινόμενα φυσιολογικά πέφτουν σε όσο γίνεται μεγαλύτερες και πιο σοκαριστικές ποσότητες.
Και όλα αυτά επειδή ο καπιταλισμός λειτουργεί με την αρχή «βάλτε τώρα που γυρίζει» και δεν τον νοιάζουν οι συνέπειες των εντυπώσεων αλλά το κέρδος, που μπορεί να βγάλει όσο αυτές οι εντυπώσεις διατηρούν «ζεστό» το ενδιαφέρον για το προϊόν Μ. Τζάκσον. Ηδη, για παράδειγμα, μαθαίνουμε πως τα δέκα πρώτα τραγούδια σε πωλήσεις στο «Amazon» τις τελευταίες μέρες είναι από τραγούδια του.
Εδώ βρίσκεται το μυστικό από την αρχή. Ο μικρούλης μαύρος Μάικλ με τ' αδέρφια του ήταν πριν καλά καλά περπατήσει εμπόρευμα που έφερνε καπιταλιστικό κέρδος. Το ίδιο ήταν και ο άρρωστος ψυχικά και κοινωνικά ενήλικας εγχειρημένος «λευκός» Μ. Τζάκσον, αφού προκαλούσε και η πρόκληση δημιουργούσε θόρυβο και ενδιαφέρον και πουλούσε. Τώρα επειδή «κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα» παρατηρούμε, εκτός από το άμεσο καπιταλιστικό κέρδος, να επιδιώκουν διάφοροι και άλλου τύπου, πιο έμμεσο και μακροπρόθεσμο κέρδος. Εκεί είναι που αρχίζει όχι μόνο η ακραία γελοιοποίηση αλλά και ο πλέον επικίνδυνος πολλαπλασιασμός του φαινομένου. Ετσι, για παράδειγμα, είδαμε πολιτικούς με σοβαροφάνεια να λένε απόψεις για το είδος των ανακρίσεων που γίνονται για το θάνατό του, ή αιδεσιμότατους και ιεροκήρυκες να δηλώνουν πως ...τον είχε καθαγιάσει η δοκιμασία της σκηνής.
Ολοι αυτοί επενδύουν στο ίδιο προϊόν που «φέρνει κόσμο» ακόμα και με την αρρώστια του, ή τώρα με το θάνατό του, ανεξάρτητα αν η κοινωνική αρρώστια σκορπίζεται μαζικά και φυτεύεται σχεδόν σαν φυσιολογική στάση ζωής. Ανεξάρτητα αν δημιουργείται πρότυπο επιτυχίας, που έχει αρνηθεί οριστικά κάθε έννοια ανθρώπινης προσωπικότητας. Ανεξάρτητα αν ο μηχανισμός της ταύτισης οδηγεί στη μαζική αποβλάκωση χιλιάδων νέων ανθρώπων, που προβάλλονται στις τηλεοπτικές οθόνες σε μαζικές ακραίες εκδηλώσεις «λατρείας».
Δεν μπορούσε κανείς να περιμένει τίποτα άλλο από το εκμεταλλευτικό σύστημα. Ετσι λειτουργεί ακόμα και στον αυτόματο. Ετσι διαμορφώνει τρόπο ζωής, πρότυπα, αξίες, αισθητική, επιλογές, κ.ά. Ταυτόχρονα, βγάζει κέρδος από την ίδια την παρακμή του. Ο,τι έχει προσφέρει. Και αυτό που προσφέρει είναι σάπιο και άρρωστο. Ταυτόχρονα, έτσι και αποκαλύπτεται το πόσο τελειωμένη υπόθεση είναι. Πως δεν μπορεί πια να γεννήσει τίποτα προοδευτικό, τίποτα που να προχωράει μπροστά τον άνθρωπο. Γαντζώνεται στα σάπια προϊόντα που δημιουργεί και διαιωνίζεται από τα υποπροϊόντα τους. Αλλη μια απόδειξη της ανάγκης ν' απαλλαγούν οριστικά και αμετάκλητα οι λαοί από τα δεσμά τους και ν' ανοίξουν το δρόμο κατάργησης της εκμετάλλευσης και παραγωγής αρρώστιας-προϊόντος για πούλημα.
Του Παύλου ΑΛΕΠΗ
Feeds
Αντιδραστικές μεθοδεύσεις με πρόσχημα τη διαφάνεια
