Την πλήρη και «μόνιμη» ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων, ώστε να διασφαλιστεί φθηνότερη εργατική δύναμη για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο μετά την καπιταλιστική κρίση, επικυρώνουν οι 27 ηγέτες της ΕΕ αύριο και μεθαύριο στις Βρυξέλλες.

Στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας οι 27 ηγέτες της ΕΕ προχωρούν στη γενίκευση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, στη μείωση των μισθών και στη διάλυση των συνταξιοδοτικών συστημάτων. Διακηρυγμένη επιδίωξη των κυβερνήσεων της ΕΕ είναι να αξιοποιήσουν την καπιταλιστική κρίση για να δώσουν ώθηση στα παμπάλαια σχέδιά τους για να δημιουργήσουν ένα «νέο» μοντέλο εργασιακών σχέσεων, όπου απλά οι εργαζόμενοι δε θα έχουν δικαιώματα και η εργατική δύναμη θα είναι πλήρως υποταγμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου. Προωθούνται, μεταξύ άλλων, οι συμβάσεις εργασίας περιορισμένου χρόνου, η μείωση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας, τα προγράμματα κατάρτισης που θα χρυσώνουν το χάπι όταν η εργάσιμη βδομάδα γίνεται 4ήμερη, κ.ο.κ.

Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ θα επικυρωθούν οι πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου των υπουργών Απασχόλησης, που διακήρυξαν ότι «η ΕΕ μετά την κρίση θα πρέπει να αλλάξει και να βγει από την κρίση ισχυρότερη», μέσα από τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις που θα διασφαλίζουν μεγαλύτερη «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου. Είναι φανερό ότι οι κυβερνήσεις και το ευρωενωσιακό κεφάλαιο επιδιώκουν όταν αρχίσει η «ανάκαμψη» της ευρωοικονομίας να μην υπάρχουν μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας, οι μισθοί να έχουν συμπιεστεί κι άλλο, ενώ το λεγόμενο κοινωνικό κράτος να έχει αντικατασταθεί από τη φιλανθρωπία των μονοπωλίων.

Η επικύρωση των μέτρων για την «απασχόληση» θα είναι ένα από τα επιμέρους θέματα της ατζέντας των «27» που θα συζητηθούν στο πλαίσιο της «αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης». Με δεδομένη την ομοφωνία των κυβερνήσεων της ΕΕ στην επιτάχυνση των μέτρων για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, το «ενδιαφέρον» θα εστιαστεί στο ζήτημα του δήθεν ελέγχου των χρηματοπιστωτικών αγορών, καθώς η Βρετανία έχει ήδη θέσει «βέτο» στην πρόταση για έλεγχο των εθνικών τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ενδοευρωπαϊκές αντιθέσεις όμως εκδηλώνονται μεταξύ των μεγάλων χωρών για το ποιες θα βγουν περισσότερο ενισχυμένες από την κρίση, εννοείται σε βάρος των «ανταγωνιστών» κρατών - μελών. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Γαλλίας, που έχει ήδη θέσει θέμα «χαλάρωσης» του Συμφώνου Σταθερότητας προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι δαπάνες για την ανάκαμψη της οικονομίας. Το «αίτημα» όμως αυτό συναντά τη σφοδρή αντίδραση της Γερμανίας, που κρατά το «ταμείο» και πιστεύει ότι μπορεί να εξέλθει «νικήτρια» από την κρίση, δίχως εκπτώσεις στο ζήτημα του Συμφώνου Σταθερότητας.

Οι «27» θα συζητήσουν επίσης ποιες «εγγυήσεις» θα προσφέρουν στην κυβέρνηση της Ιρλανδίας, ώστε να μπορέσει να ανατρέψει το «όχι» του ιρλανδικού λαού στο νέο δημοψήφισμα που θα γίνει το φθινόπωρο και να προχωρήσει η εφαρμογή της Συνθήκης της Λισαβόνας (πρώην «ευρωσύνταγμα»).

Στα θέματα της συνόδου περιλαμβάνονται επίσης η ανάδειξη της νέας Κομισιόν και η εκ νέου υποψηφιότητα του Μ. Μπαρόζο, αλλά και η προετοιμασία της διάσκεψης της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή, με την ΕΕ να πρωταγωνιστεί, πίσω από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις, στην καταστροφή του περιβάλλοντος χάριν της κερδοφορίας του κεφαλαίου.