Σε διαδικασία συμπλήρωσης και περαιτέρω εξειδικεύσεων περνά το σχέδιο της λεγόμενης «αναπτυξιακής στρατηγικής» που παρουσιάστηκε την περασμένη βδομάδα από την κυβέρνηση, και όπως επιβεβαιώνεται στο πρόσφατο «συμπληρωματικό μνημόνιο» με την Ευρωζώνη, θα αξιοποιηθεί ως βάση για στοχευμένες παρεμβάσεις, με γνώμονα βέβαια την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων.

Στο πρόσφατο «συμπληρωματικό μνημόνιο» χαρακτηριστικά τονίζεται: «Η Ελλάδα θα συνεχίσει να σχεδιάζει και να εφαρμόζει ένα ευρύ φάσμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που όχι μόνο διασφαλίζουν την πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της ΕΕ, αλλά θα στοχεύουν επίσης στην επίτευξη ευρωπαϊκών βέλτιστων πρακτικών».

Εξίσου ενδεικτικά είναι τα σχέδια αναφορικά με την ίδρυση της «Αναπτυξιακής Τράπεζας», όπου τονίζεται ότι η δομή της και οι κανονισμοί που θα τη διέπουν θα αποφασιστούν μετά από διαβούλευση με τους «θεσμούς».

Σύμφωνα με πληροφορίες, το «πάνω χέρι» στην «Αναπτυξιακή Τράπεζα» θα έχει η πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που με τη σειρά της, στη δέσμη προτάσεων αναφορικά με την «εμβάθυνση της ΟΝΕ», προβλέπει την «παροχή στήριξης στα κράτη - μέλη για την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μέσω ενός εργαλείου για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και τεχνικής στήριξης κατόπιν αιτήματος των κρατών - μελών».

Σε αυτό το πλαίσιο, η χρηματοδότηση των επενδύσεων θα αξιοποιηθεί στη «μεταμνημονιακή» εποχή ως ένας επιπλέον μηχανισμός παρακολούθησης και επιτάχυνσης των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων, που βρίσκονται στον πυρήνα των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Ενδεικτικά αναφέρονται οι μεταρρυθμίσεις στις «αγορές εργασίας και προϊόντων», η «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», οι «μεταρρυθμίσεις» στη δημόσια διοίκηση, ζητήματα δηλαδή που έχουν τεθεί με τη μορφή των προαπαιτούμενων και στο πλαίσιο των «αξιολογήσεων» των μνημονίων στην Ελλάδα, ενώ επεκτείνονται και στην «επόμενη μέρα», όπως αποτυπώνουν οι πρόσφατες εκθέσεις ΟΟΣΑ και Κομισιόν.

Την ίδια ώρα, ο μακροπρόθεσμος προϋπολογισμός της ΕΕ για την περίοδο 2021 - 2027 ενσωματώνει το «Πρόγραμμα Στήριξης Μεταρρυθμίσεων», ύψους 25 δισ. ευρώ, για τη χρηματοδότηση των «μεταρρυθμίσεων προτεραιότητας», ιδίως στο πλαίσιο του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», σύμφωνα με την ανακοίνωση της Κομισιόν.

Χαρακτηριστικά είναι και όσα καταγράφονται στο κυβερνητικό σχέδιο για το παραπέρα τσάκισμα της Κοινωνικής Ασφάλισης, εκεί όπου η κυβέρνηση έρχεται να διαβεβαιώσει τους επενδυτές ότι «από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση, δεδομένου ότι το έλλειμμα θα έχει εξαλειφθεί».

Κατά τις πληροφορίες, μάλιστα, το συγκεκριμένο απόσπασμα «εμφιλοχώρησε» στο κυβερνητικό σχέδιο μετά από «πρόταση» της Κομισιόν και ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε πρόσφατη έκθεση για την «επάρκεια των συντάξεων στην ΕΕ», σε ό,τι αφορά την Ελλάδα υπογράμμιζε την «επιτακτική ανάγκη να υλοποιηθεί πλήρως η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού του 2016 και να εγγυάται ένα αξιοπρεπές επίπεδο παροχών υπό τους περιορισμούς που δημιουργεί το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης, μαζί με το επίπεδο των πρωτογενών πλεονασμάτων του προϋπολογισμού».

Τα ίδια εξάλλου καταγράφονται και στην πρόσφατη έκθεση του ΟΟΣΑ που ο πρωθυπουργός υποδέχτηκε «μετά βαΐων και κλάδων», όπου ανάμεσα στα άλλα η «συνταγή» της ανάκαμψης που «προτείνεται» προβλέπει:

-- Αύξηση της «πραγματικής ηλικίας» συνταξιοδότησης κατά 4 έτη μέχρι το 2030.

-- Ευέλικτη «αγορά εργασίας». Προτείνεται ο «διάλογος» των λεγόμενων κοινωνικών εταίρων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε κλαδικό επίπεδο, χωρίς αυτόματη επέκταση και μάλιστα με ευελιξία ανάλογα με το είδος και το μέγεθος της επιχείρησης. Επισημαίνεται ότι είναι προτιμότερο ο υποκατώτατος μισθός να συνδέεται με την εμπειρία και όχι με την ηλικία.

-- «Εξοικονομήσεις δαπανών» στα προγράμματα κοινωνικής προστασίας με βάση τις συστάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γίνεται λόγος για «ενοποίηση των κατακερματισμένων προγραμμάτων κοινωνικής προστασίας», των οικογενειακών παροχών, του επιδόματος θέρμανσης...

Πρόκειται για στόχους που μαζί με τους υπόλοιπους που καταγράφει η έκθεση του ιμπεριαλιστικού οργανισμού, όπως π.χ. την περαιτέρω απλοποίηση του ρυθμιστικού πλαισίου στις αγορές προϊόντων, τη «σταδιακή αλλά σταθερή μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων» κ.ο.κ., τους συναντά κανείς ατόφιους και στο «αναπτυξιακό σχέδιο» της κυβέρνησης.

Από τη μεριά του, ο ΣΕΒ παρεμβαίνοντας στη συζήτηση αναφορικά με το υπό διαμόρφωση «αναπτυξιακό σχέδιο» επισημαίνει πως προϋπόθεση για την ανάκαμψη είναι να «προωθηθούν οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που δεν περιλήφθηκαν ποτέ στα προγράμματα προσαρμογής».

Επισημαίνοντας ότι πρέπει να αποκατασταθεί το «σημαντικό επενδυτικό κενό, ύψους 100 δισ. ευρώ, που αφήνει πίσω της η μακροχρόνια κρίση και ύφεση», ο ΣΕΒ εστιάζει στα «εμπόδια» που αφορούν τη «μη μισθολογική ανταγωνιστικότητα», διεκδικώντας βέβαια τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλει η εργοδοσία.

Μεταξύ άλλων, ο ΣΕΒ βάζει στο αντιλαϊκό τραπέζι τη σταδιακή μείωση κατά 30% των φόρων στα επιχειρηματικά κέρδη και τα διανεμόμενα μερίσματα, περιλαμβανομένων των ασφαλιστικών εισφορών. Επίσης, τον «εξορθολογισμό του μείγματος» των έμμεσων και ειδικών φόρων και την εφαρμογή επενδυτικών φορολογικών κινήτρων για την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων.

Δείχνοντας εξάλλου προς την κατεύθυνση επέκτασης της αντεργατικής επίθεσης και τα επόμενα χρόνια, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Θ. Φέσσας έλεγε την Τρίτη, μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου, ότι «η επιστροφή στην κανονικότητα δεν σημαίνει επ' ουδενί επιστροφή σε όσα μας οδήγησαν το 2009 στην κρίση και τη χρεοκοπία» και ότι «η συνταγή για την ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας είναι μία: Μεταρρυθμίσεις για επενδύσεις, ευημερία και δουλειές», υπογραμμίζοντας ότι απαραίτητη προϋπόθεση για νέες επενδύσεις είναι η «μεταρρυθμιστική υπέρβαση».

Εκτιμώντας, εξάλλου, ότι για το κρατικό χρέος θα υπάρξει «κάποια αναδιάρθρωση ώστε να καταστεί βιώσιμο», σε συνδυασμό βέβαια, όπως ο ίδιος τόνισε, με την «αυξημένη εποπτεία» και την «αυστηρή τήρηση των ήδη ψηφισμένων μέτρων», σημείωνε ότι θα υπάρχει και «μεγαλύτερη ευελιξία σε επιμέρους εθνικές πολιτικές», ουσιαστικά δηλαδή σε μέτρα που αφορούν την ανταγωνιστικότητα των ομίλων.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, ως κεντρικά ζητήματα της «επόμενης μέρας» ανέφερε τη θέσπιση ειδικών φορολογικών κινήτρων για την προσέλκυση επενδύσεων καθώς και σειρά από άλλες μεταρρυθμίσεις, που θα «καθοδηγούν το Αναπτυξιακό Σχέδιο της Ελλάδας».

Ειδική αναφορά έκανε στη διαμόρφωση ενός εκπαιδευτικού συστήματος που θα ανταποκρίνεται ακόμα πιο στενά στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων, λέγοντας ότι «ως Ελληνες εργοδότες, διεκδικούμε μερίδιο ευθύνης και συναπόφασης στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό», τονίζοντας ότι «το χάσμα δεξιοτήτων μεταξύ αγοράς εργασίας και εκπαιδευτικού συστήματος» προκαλεί «σοβαρό κίνδυνο να εγκλωβιστούμε στην κατηγορία των χωρών χαμηλής εξειδίκευσης, παραγωγικότητας και μισθών», επαναλαμβάνοντας τις απαιτήσεις του Συνδέσμου για λειτουργία και ιδιωτικών πανεπιστημίων.