Κοινωνία ώρα μηδέν. Οσο κι αν μοιάζει κοινότοπη αυτή η έκφραση, είναι και το συμπέρασμα που κραυγάζει το κοινωνικό, εφηβικό μυθιστόρημα: «Ενας μικρός θεός περίσσεψε» της Δέσποινας Λάλα-Κριστ. Εκπέμπει εναγώνια SOS για τη νεολαία, που, «χωρίς αιδώ» οι επιτήδειοι τη ρίχνουν βορά στο κέρδος τους, με σύριγγες βυθισμένες σε νεανικά κορμιά.

Ωραία παιδιά, κορίτσια κι αγόρια, μικροί θεοί με ελπίδες για ένα μέλλον ευτυχισμένο, παγιδεύονται με πολυποίκιλους τρόπους, ώστε να επεκταθεί όλο και σε περισσότερο έδαφος αυτή η μάστιγα.

Ο ρεαλισμός «σπάει κόκαλα» κυριολεκτικά. Οι γρήγορες σκηνές, της φρίκης, του ξεπεσμού ηθικού και σωματικού, προξενούν πόνο οξύ, τόσο που δεν μπορεί κανείς να τον αντέξει. «Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία», ξεκίνησαν τόσα και τόσα παιδιά, όπως αφηγείται το κύριο πρόσωπο του μυθιστορήματος, ο Γιαννούλης. Ο Πάνος, ο λατρεμένος φίλος του, η Μίρκα, η Αννα-Μαρία κι εκεί στο τρίστρατο πολύμορφες Σειρήνες τούς παίρνουν τα συλλοϊκά τους. Στην Αννα - Μαρία συντέλεσε κι ο πρώιμος βιασμός της, που την καταρράκωσε και την έκανε εύκολη λεία.

Τραντάζει τόσο η ανάγνωση του βιβλίου, που καλό θα ήταν να το διαβάσουν οι έφηβοι και γενικά η νεολαία, καθώς είναι γραμμένο και γι' αυτούς με την προτροπή να μην ενδώσουν ποτέ στο φρικιαστικότερο όλεθρο, τα ναρκωτικά. (Εκδόσεις «Κέδρος», Αθήνα 1999).