«Διεύρυνση των ορίων υπερωριών» σε βάρος των εργαζομένων στη Ναυπηγοεπισκευή, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για έναν κλάδο με σωρεία εργατικών ατυχημάτων, καθώς και μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών των επιχειρήσεων του κλάδου, αξιώνει με επιστολή του προς την υπουργό Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πειραιά (ΕΒΕΠ), Β. Κορκίδης.

Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι οι παραπάνω πάγιες αντεργατικές αξιώσεις του κεφαλαίου - οι οποίες βέβαια δεν περιορίζονται στο συγκεκριμένο κλάδο - επανήλθαν στο προσκήνιο ενόψει της χτεσινής συνάντησης της Εφης Αχτσιόγλου με τους... «εθνικούς κοινωνικούς εταίρους» για το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που κατατίθεται στη Βουλή. Επιβεβαιώνεται ότι πίσω από τον προπαγανδιστικό μανδύα του «κοινωνικού προσήμου», με τον οποίο ντύνει το εν λόγω νομοσχέδιο η κυβέρνηση, κρύβεται η πολιτική της που πάει «πακέτο» με την ένταση της επιθετικότητας του κεφαλαίου.

Στην επιστολή του, ο Β. Κορκίδης ζητά οι προτάσεις του ΕΒΕΠ για «Θεσμικά Μέτρα Ενίσχυσης της Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας» να συμπεριληφθούν στα θέματα του νομοσχεδίου που είναι «προς διαβούλευση», τονίζοντας, για να δείξει ότι «μιλά» για λογαριασμό συνολικά του κεφαλαίου, ότι «στη νέα αναπτυξιακή πορεία της χώρας απαιτούνται θεσμικές παρεμβάσεις για την υποστήριξη της ανταγωνιστικότητας δραστηριοτήτων, που αποτελούν πυλώνες της εθνικής οικονομίας». Υποδεικνύει, μάλιστα, πως «οι παρεμβάσεις αυτές δεν μπορεί να είναι οριζόντιες, αλλά εξειδικευμένες στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των δραστηριοτήτων».

Αναφερόμενος ειδικά στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στη ναυπηγική - ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, αναφέρει ότι «η εξυγίανση των εργασιών από παραβατικές δραστηριότητες, αλλά και η αποφόρτισή τους από το υπέρμετρο μη μισθολογικό κόστος, καθώς και η άρση περιορισμών που δεν εναρμονίζονται με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των εργασιών, αποτελούν χρονίζοντα προβλήματα, που ζητούν σήμερα επιτακτικά την επίλυσή τους», προς ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του εγχώριου κεφαλαίου.

Σε αυτό το πλαίσιο, προτείνει συγκεκριμένα:

-- «Διεύρυνση των ορίων υπερωριών ανά εξάμηνο και εργαζόμενο»... εξηγώντας ότι «στην επισκευή των πλοίων η σημαντικότερη παράμετρος ανταγωνιστικότητας είναι ο χρόνος εκτέλεσης των εργασιών. Σε πιεστικά χρονικά περιθώρια επισκευής, η εκτέλεση υπερωριακής εργασίας είναι επιβεβλημένη». Μπροστά στα κέρδη του κεφαλαίου δηλαδή, είναι επιβεβλημένο το ξεζούμισμα των εργαζομένων, όπως και το σακάτεμά τους, το οποίο επιβεβαιώνει έμμεσα και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΕΒΕΠ, σημειώνοντας ότι «δεν παραγνωρίζουμε ζητήματα ασφάλειας που μπορεί να σχετίζονται με υπέρμετρη υπερωριακή εργασία»...

-- «Εξορθολογισμό του μη μισθολογικού κόστους». «Οι υψηλές αμοιβές των εργαζομένων στη Ναυπηγοεπισκευή», αναφέρει, «οδηγούν τις ασφαλιστικές εισφορές σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, με άμεσες αρνητικές επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα του κλάδου» και παραθέτει σειρά μέτρων για τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών. Επιχειρώντας να διαψεύσει τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει για τους εργαζόμενους μια τέτοια εισφοροαπαλλαγή για το κεφάλαιο, ισχυρίζεται ότι «δεν θα υπάρξουν αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις στον Φορέα Ασφάλισης, λόγω της αύξησης του όγκου των εργασιών από τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του κλάδου».