Τα τελευταία χρόνια ζουν στη χώρα μας. Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ο συνάδελφος στην επιχείρηση, ο συμμαθητής στο σχολείο, ο διπλανός θαμώνας στο καφενείο, στη διασκέδαση, στον κινηματογράφο. Εδώ και 10 περίπου χρόνια, το αυτί μας έχει συνηθίσει να ακούει αυτούς τους ανθρώπινους ήχους, που βγαίνουν από χιλιάδες στόματα που ήρθαν στην Ελλάδα ψάχνοντας τη σωτηρία ή μια καλύτερη τύχη. Σε πολλές γειτονιές, το «καλημέρα» δεν ακούγεται, πλέον, μόνο στα ελληνικά, αλλά και στα αλβανικά, στα αραβικά, στα βουλγάρικα, στα ρωσικά, στα κουρδικά.

Οι μετανάστες είναι από 800.000-1.000.000 και αυξάνονται την περίοδο του καλοκαιριού, με τους εποχιακούς εργάτες. Οι περισσότεροι είναι παράνομοι και υποχρεωμένοι να δουλεύουν «μαύρη» εργασία. Η άρχουσα τάξη θέλει τη μαύρη εργασία για να καταπιέζει συνολικά την εργατική τάξη και να καθηλώνει τα μεροκάματα, ενώ στην αγροτική οικονομία τα προϊόντα γίνονται πιο φθηνά για τους εμπόρους.

Το «εισιτήριο του παραδείσου» για πολλούς από αυτούς ήταν τσουχτερό. Δυο με τρεις χιλιάδες δολάρια παίρνουν, το «κεφάλι», οι λαθρομεταφορείς. Μεγάλες και οι «ταρίφες» που πληρώνουν για βίζες οι αλλοδαποί σε πρεσβείες και προξενεία της χώρας μας στο εξωτερικό. Αρκετοί πουλάνε όλη την περιουσία τους για να ρισκάρουν ένα ταξίδι. Οταν φτάσουν στη χώρα μας, τους περιμένει το χαμηλό μεροκάματο, το υπόγειο διαμέρισμα σε κάποια υποβαθμισμένη συνοικία, η βαριά και βρώμικη χειρωνακτική εργασία.

Για να γίνει προσωρινά νόμιμος ο μετανάστης, κατέβαλε 50.000 δραχμές παράβολο κι όσοι δεν μπόρεσαν να αποδείξουν ότι κατοικούν στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο έδωσαν μέχρι και 500 χιλιάρικα για να αγοράσουν ένσημα. Επιπλέον ξόδεψαν χρήματα για μεταφράσεις, διευκολύνσεις από επιτήδειους, πολλοί έχασαν μεροκάματα, αφού στήθηκαν ώρες και μέρες στις ουρές των δημοτικών καταστημάτων. Συνολικά, έδωσαν στο ταμείο του κράτους περίπου 20 δισεκατομμύρια δραχμές. Ανάλογη οικονομική αφαίμαξη αναμένεται να υποστούν και εκείνοι οι μετανάστες, που θα καταφέρουν να βρουν δουλιά και να πάρουν, έτσι, άδεια παραμονής για ένα χρόνο. Μετά θα ακολουθήσουν και άλλα δικαιολογητικά που κοστίζουν. Ολα αυτά γίνονται για να εξυπηρετήσουν τις ...ανάγκες της οικονομίας, που είναι η εξασφάλιση ενός φτηνού εργατικού δυναμικού. Σε κάθε περίπτωση, η παραμονή του μετανάστη στη χώρα θα εξαρτάται από τις «ανάγκες» των επιχειρήσεων.

Οι πρόσφυγες, πάλι, περιμένουν τη χορήγηση πολιτικού ασύλου, που δίνεται, πλέον, με το σταγονόμετρο. Υπολογίζεται ότι έχει δοθεί πολιτικό άσυλο σε 6.500 άτομα από την ...εποχή που χορηγείται. Ανυπολόγιστοι είναι αυτοί που παραμένουν επί χρόνια στην Ελλάδα και περιμένουν μένοντας παράνομα. Ανύπαρκτοι και οι χώροι υποδοχής τους, πράγμα που αποδείχνει ότι η Ελλάδα δεν επιθυμεί και τόσο την παρουσία τους στο έδαφός της. Ετσι, αυτοί οι άνθρωποι στερούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η πρόσβαση στο σύστημα υγείας, δεν έχουν άδεια εργασίας, δεν μπορούν να βρουν στέγη.

Από την άλλη μεριά, η πλειοψηφία των ΜΜΕ βομβαρδίζει το κοινό της με τα πολεμικά δελτία εγκληματικότητας. Ξαφνικά, γεμίσαμε αλλοδαπούς μαφιόζους, ανακαλύψαμε το οργανωμένο έγκλημα, σαν να μην υπήρχαν έμποροι ναρκωτικών πριν έρθουν αλλοδαποί στη χώρα μας. Ομως, δε βγάζουν «τσιμουδιά» για τα εγκλήματα που γίνονται στις πλάτες των αλλοδαπών. Ακόμα και το μεγάλο πρόβλημα της καταναγκαστικής πορνείας το ...προβάλλουν με γαργαλιστικές ημίγυμνες εικόνες καλλίγραμμων νεαρών γυναικών.

Η έρευνα του «Ρ», το πρώτο μέρος της οποίας δημοσιεύεται σήμερα, φιλοδοξεί να δείξει αυτήν, την άλλη, πραγματικότητα. Το έγκλημα, δηλαδή, που συντελείται, με χώρο δράσης τους μετανάστες και τους πολιτικούς πρόσφυγες. Δράστες σ' αυτό δεν είναι κάποιοι γνωστοί κακοποιοί, αλλά το κράτος, οι εργοδότες, κρατικά όργανα, Ελληνες πολίτες... Θύματά του είναι συνάνθρωποί μας. Αυτό το έγκλημα, πολλές φορές, δεν περιγράφεται σε στατιστικές. Γιατί δεν μπορούν να χωρέσουν τον πόνο του καθημερινού βάσανου της επιβίωσης που νιώθει στο πετσί του ο ξένος, που ζει και εργάζεται στη χώρα που ...γέννησε τη φιλοξενία.