Με τις γνωστές υποσχέσεις για επίλυση των προβλημάτων υλικοτεχνικής υποδομής διανθισμένες με δηλώσεις για την υπεροχή της Ελλάδας έναντι πολλών ευρωπαϊκών χωρών, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας άνοιξε τη νέα σχολική χρονιά, η οποία ξεκινά και πάλι με προβλήματα, το κυριότερο από τα οποία είναι η συνεχιζόμενη αποψίλωση της λυκειακής βαθμίδας από μαθητές.

Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, οι εκπρόσωποι της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας κατήγγειλαν ότι σε όλο το φάσμα της διαπιστώνονται προβλήματα, τα οποία χρονίζουν. Πέρα από τις ελλείψεις σε υποδομή, τόσο στην επαρχία όσο και στα αστικά κέντρα, που αν σε αυτές συνυπολογιστούν και τα κτίρια που είναι ακατάλληλα ή μισθωμένα και χρειάζονται αντικατάσταση, φτάνουν τις 15.000 αίθουσες, και πέρα από τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς που φτάνουν στις 8.000 περίπου, οι εκπρόσωποι της ΔΟΕ αναφέρθηκαν και στο περιεχόμενο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η ΔΟΕ επισημαίνει ότι παρά την υπογεννητικότητα που επικαλείται το υπουργείο Παιδείας, είναι γεγονός ότι 100.000 παιδιά οικονομικών μεταναστών φοιτούν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Η ΔΟΕ έχει καταγγείλει ότι υπάρχουν δημοτικά και νηπιαγωγεία που λειτουργούν με εποπτικό υλικό απαρχειωμένο, ενώ παλιά είναι τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία με αποτέλεσμα τα παιδιά να παθαίνουν «γυμνασιακό σοκ», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, όταν περάσουν στην επόμενη βαθμίδα της εκπαίδευσης.

Ανάλογη είναι εικόνα σε ό,τι αφορά τις ελλείψεις στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ η συνεχιζόμενη εφαρμογή της μεταρρύθμισης αποτελεί το κύριο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει. Κύρια «πληγή» είναι η αποψίλωση των λυκείων. Το ποσοστό αποτυχίας των μαθητών της Β' Λυκείου κυμάνθηκε στο 7.5% (έναντι 30.35% το 1998 - 1999), αποτέλεσμα της ταξικής εκκαθάρισης της μεταρρύθμισης.

Το τοπίο που κυριαρχεί στη νέα σχολική χρονιά έρχονται να συμπληρώσουν τα νέα νομοθετήματα που βρίσκονται σε αναμονή και αφορούν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την οργάνωση των υπηρεσιών της εκπαίδευσης. Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ που δίνει τη μάχη μέσα στις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες για τον αγωνιστικό προσανατολισμό του κλάδου των εκπαιδευτικών, υπογραμμίζει ότι η κυβέρνηση «επιχειρεί να καταδείξει σαν υπεύθυνους για την κατάσταση στην Παιδεία τους εκπαιδευτικούς, και τη χειραγώγησή τους στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής σαν την καλύτερη "λύση" των προβλημάτων». Σημειώνει επίσης, ότι «μέσα από το ίδιο νομοσχέδιο ανοίγεται ο δρόμος για την αξιολόγηση των σχολείων με βάση τα κριτήρια που έχει θεσπίσει το μεγάλο κεφάλαιο, δρομολογείται η διαφοροποίηση του σχολικού προγράμματος και η ταξική διαφοροποίηση των σχολείων, μέσα από την ενίσχυση των "καλών" για το κεφάλαιο και την υποχρηματοδότηση, έως και το κλείσιμο των υπόλοιπων».