Είναι εδώ ο Πάμπλο Νερούντα, μπροστά σ' ένα μικρόφωνο, διαβάζει για σένα το αγαπημένο του ποίημα, «Στο Κόμμα μου»: «Αδερφοσύνη μου 'δωσες γι' αυτούς που δε γνωρίζω./ Μου πρόστεσες τη δύναμη όλων αυτών που ζούνε./ Μου 'δωσες την πατρίδα μου σα μια καινούργια γέννα./ Μου 'δωσες την ευθύτητα που χρειάζεται το δέντρο./ Μου 'δωσες και τη λευτεριά που δεν την έχει ο μόνος./ Τη διαφορά κι ενότητα να βλέπω στους ανθρώπους./ Μες στην πραγματικότητα να χτίζω σα σε βράχο./ Και στα σκληρά των αδερφιών κρεβάτια να κοιμάμαι./ Την καλοσύνη μου 'μαθες σαν τη φωτιά ν' ανάβω./ Τη δυνατότη της χαράς το μεγαλείο του κόσμου./ Το πώς πεθαίνει η πίκρα ενός μες σ' ολονών τη νίκη./ Μ' έκανες τοίχο του τρελού κι αντίπαλο του αχρείου./ Μ' έκανες ακατάλυτον γιατί μου έχεις μάθει/ ότι με σένανε μαζί σ' εμένανε δεν τελειώνω».

Είναι εδώ ο Αντόνιο Γκράμσι, κάθεται σ' ένα καφέ στην πλατεία Συντάγματος, με συντρόφους γύρω του και θυμωμένος για το προνόμιο και το μονοπώλιο της αγιότητας από τους ρασοφόρους του Χριστόδουλου. Μιλάει: «Ο σκοπός που ο χριστιανός έβαζε μπρος στους υπερασπιστές του είναι, χάρη στο υποφώσκον μυστήριο, μία πλήρης δικαίωση του ηρωισμού, της δίψας του μαρτυρίου, της δίψας της αγιότητας με την οποία ο χριστιανισμός αυτός εκφράζεται^. δε χρειαζόταν να μπουν σε κίνηση μεγάλες ανθρώπινες δυνάμεις θέλησης και χαρακτήρα για να ανάψουν το πνεύμα θυσίας σ' αυτόν που πιστεύει στην ουράνια ανταμοιβή και στην αιώνια ευλογία... Ο κομμουνιστής εργάτης που για εβδομάδες, μήνες, χρόνια, με ανιδιοτελή τρόπο, μετά οκτώ ώρες δουλιάς στο εργοστάσιο εργάζεται άλλες οκτώ ώρες για το κόμμα... είναι από την πλευρά της ιστορίας των ανθρώπων πιο μεγάλος από τον δούλο ή τον τεχνίτη που κινδύνευε πηγαίνοντας στη μυστική συνάθροιση της προσευχής... Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμκνεχτ είναι πιο μεγάλοι απ' τους πιο μεγάλους άγιους του Χριστού. Γιατί, επειδή ακριβώς ο σκοπός της στράτευσής τους είναι συγκεκριμένος, ανθρώπινος, καθορισμένος και οι πολεμιστές της εργατικής τάξης είναι πιο μεγάλοι από τους πολεμιστές του Θεού - οι ηθικές δυνάμεις που στηρίζουν τη θέλησή τους έχουν μικρότερα όρια^. ο σκοπός που προτείνεται στη θέλησή τους είναι πιο περιορισμένος...».

Είναι εδώ ο Λένιν τη στιγμή που σχηματίζει στα Φιλοσοφικά του Τετράδια τη φράση: «Ο άνθρωπος ελευθερώνει την ουσία του μέσα από την πράξη».