Copyright 2017 The Associated

Η Λεπέν μετά από περιοδεία της σε Αστυνομικό Τμήμα. Στις «δεσμεύσεις» της περιλαμβάνει ολόπλευρη ενίσχυση των «δυνάμεων της Τάξης»

Η υποψήφια του ακροδεξιού ευρωσκεπτικιστικού κόμματος Εθνικό Μέτωπο (Front National - FN), Μαρίν Λεπέν, παραμένει πρώτη στις δημοσκοπήσεις, αν και στο β' γύρο χάνει σχεδόν σε όλες, με τον κεντρώο «μεταρρυθμιστή» Εμανουέλ Μακρόν, πρώην υπουργό Οικονομίας του σοσιαλδημοκράτη Φρ. Ολάντ, να εμφανίζεται μπροστά.

Ωστόσο, το προβάδισμα που το FN αποκτά σταδιακά όλα τα τελευταία χρόνια συνδέεται με ευρύτερες διεργασίες που δυναμώνουν στο εσωτερικό του γαλλικού κεφαλαίου, με δεδομένες τις συνεχιζόμενες δυσκολίες να ανακάμψει η κερδοφορία του και να ανακτήσει τη δύναμη που έχασε στη διεθνή πυραμίδα, ειδικά μετά και την τελευταία βαθιά καπιταλιστική κρίση. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι ζητήματα όπως η επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης με άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, η «υπεράσπιση των εθνικών συνόρων», η δραστική ενίσχυση της γαλλικής στρατιωτικής βιομηχανίας, περιέχονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σε όλα σχεδόν τα προγράμματα των υποψηφίων για τις εκλογές.

Στις 5 Φλεβάρη, το FN έδωσε στη δημοσιότητα τις «144 προεδρικές δεσμεύσεις» της Λεπέν, επικαιροποιώντας τις προτάσεις που το κόμμα παρατάσσει στη διάθεση της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Εννοώντας ως «ελευθερία» τα μεγαλύτερα περιθώρια των γαλλικών μονοπωλίων να συνάπτουν και να αναπροσαρμόζουν τις συνεργασίες τους με περισσότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα, η Λεπέν δεσμεύεται για μια «Γαλλία ελεύθερη» και προτείνει αποκατάσταση της «κυριαρχίας» (νομισματικής, εδαφικής, οικονομικής, νομοθετικής), επικρίνοντας τους περιορισμούς που βάζει η συμμετοχή στην ΕΕ και τονίζοντας: «Θα ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους, την οποία θα ακολουθήσει δημοψήφισμα για την παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Ζητούμενο είναι να φτάσουμε σε ένα ευρωπαϊκό σχέδιο που θα σέβεται την ανεξαρτησία της Γαλλίας, την εθνική κυριαρχία (των κρατών) και θα υπηρετεί τα συμφέροντα των λαών».

Πραγματικό ζητούμενο είναι το γαλλικό κεφάλαιο να απεμπλακεί από αποφάσεις που μεγάλες μερίδες του κρίνουν ότι έχουν ζημιώσει την ικανότητά του να κοντράρεται με ανταγωνιστές του σε όλο και περισσότερα πεδία. Η επίκληση των «συμφερόντων των λαών» δεν είναι παρά μέρος της καλοστημένης επιχείρησης να λανσαριστεί το «FN» ως δήθεν «αντι-συστημικό» κόμμα. Ομως στην πραγματικότητα, ούτε αμφισβητεί ούτε αντιπαλεύει το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, απλά διαφωνεί με μια «ισορροπία δυνάμεων» που σήμερα είναι δυσμενής για τη γαλλική πλουτοκρατία, την οποία ισορροπία και προσδοκά να ανατρέψει, προς όφελος όμως πάντα της ίδιας τάξης, δηλαδή σε βάρος του γαλλικού λαού.

Στη μεγαλύτερη «ευελιξία» των γαλλικών μονοπωλίων να υπερασπίζονται τη θέση τους έναντι ανταγωνιστών αποσκοπούν και οι προτάσεις του «FN» για μια «Γαλλία ευήμερη», όπου μεταξύ άλλων γίνεται αναφορά:

• Στη «στήριξη των γαλλικών επιχειρήσεων απέναντι στον άδικο διεθνή ανταγωνισμό, απαγόρευση της εισαγωγής και της πώλησης προϊόντων που δε σέβονται τους νόμους που επιβάλλονται στους Γάλλους παραγωγούς».
• Στη «θέσπιση ενός αληθινού οικονομικού πατριωτισμού, καταργώντας τους ευρωπαϊκούς περιορισμούς και επιφυλάσσοντας τις δημόσιες συμβάσεις για τις γαλλικές εταιρείες, αν η διαφορά στην τιμή είναι λογική».
• «Προστασία των στρατηγικών και αναπτυξιακών τομέων, με έλεγχο των ξένων επενδύσεων που επηρεάζουν τα εθνικά συμφέροντα».

Μέλημα του «FN» είναι πώς τα γαλλικά κεφάλαια θα αποκτήσουν καλύτερη θέση τουλάχιστον στην εσωτερική αγορά. Ωστόσο, νομοτέλειες του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ειδικά στη σημερινή εποχή, όπως η ραγδαία διεθνοποίηση της οικονομίας και ο μετοχικός χαρακτήρας των μονοπωλιακών ομίλων, δεν μπορούν να ακυρωθούν. Ο «δίκαιος ανταγωνισμός» για τον οποίο μιλά το «FN» δεν προδιαθέτει τίποτα άλλο από μια συστηματική, ολομέτωπη συρρίκνωση λαϊκών κατακτήσεων, ολόπλευρη ενίσχυση του κεφαλαίου που εγγυημένα οδηγεί στην εξαθλίωση της εργατικής τάξης, σχετική και απόλυτη.

Περίοπτη θέση στις «144 δεσμεύσεις» έχουν οι προτάσεις για μια «Γαλλία ισχυρή», όπου στο πλαίσιο ραγδαίων ανακατατάξεων και μιας έντονης ρευστότητας σε πολλές γεωπολιτικές συνεργασίες, προκρίνεται:

• «Η αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, ώστε η Γαλλία να μην εμπλέκεται σε πολέμους που δεν είναι δικοί της». Πρόβλημα του «FN» δεν είναι δηλαδή η συμμετοχή σε ένοπλες συγκρούσεις, αλλά το αν αυτές υπαγορεύνται με βάση τις προτεραιότητες του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Και επειδή θεωρείται κρίσιμη η διασφάλιση όλων των απαραίτητων εφοδίων για να αναλάβει δράση σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, προτείνεται ακόμα:
• «Διασφάλιση μιας ικανότητας αυτόνομης Αμυνας σε όλους τους τομείς», με στόχο προφανώς τη μείωση της «εξάρτησης» όσον αφορά τον πολεμικό ανεφοδιασμό της Γαλλίας από ξένες εταιρείες, που σε ειδικές συνθήκες ίσως περιορίσει τους «ορίζοντες» στρατιωτικής δράσης.
• «Αποκατάσταση σε όλους τους τομείς της Αμυνας μιας γαλλικής βιομηχανικής προσφοράς, για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των ενόπλων μας και να εγγυηθούμε τη στρατηγική μας ανεξαρτησία» (σ.σ. θέσεις που αφορούν και τις μονοπωλιακές «κόντρες» για μεγαλύτερο μερίδιο στις μπίζνες που πυροδοτούν οι νέες κούρσες εξοπλισμών διεθνώς).
• «Αύξηση, από την πρώτη χρονιά της θητείας, του προϋπολογισμού για την Αμυνα στο 2% του ΑΕΠ, ώστε στο τέλος της πενταετίας να φτάσει το 3%» (σ.σ. ξεπερνώντας δηλαδή και τη ΝΑΤΟική ντιρεκτίβα να φτάνουν οι στρατιωτικές δαπάνες των μελών του ΝΑΤΟ τουλάχιστον στο 2% του ΑΕΠ).
• Ετσι εκτιμάται ότι θα επιτραπεί η χρηματοδότηση για: «Κατασκευή ενός δεύτερου αεροπλανοφόρου. Αύξηση του δυναμικού (σ.σ. των Ενόπλων Δυνάμεων), ώστε να επιστρέψουν στα επίπεδα του 2007, με αύξησή τους δηλαδή κατά 50.000. Βιωσιμότητα της δύναμης πυρηνικής αποτροπής. Γενική αναβάθμιση του στρατού, εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού. Σαδιακή αποκατάσταση της στρατιωτικής θητείας, με ελάχιστο διάστημα υποχρεωτικής στράτευσης τους τρεις μήνες (σ.σ. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα σταματήσει να δίνεται το κύριο βάρος στους επαγγελματίες των Ενόπλων Δυνάμεων).

Και επειδή μια «ισχυρή Γαλλία» προϋποθέτει να «ανοίξει τα φτερά» της για κάθε είδους επεμβάσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, προτείνεται:

• «Η αφοσίωση της Γαλλίας στην υπηρεσία ενός πολυπολικού κόσμου, βασισμένου στην ισότητα των δικαιωμάτων των λαών».
• «Η θεμελίωση της εξωτερικής πολιτικής στην αρχή του ρεαλισμού, η επιστροφή στη Γαλλία του ρόλου εξουσίας (σ.σ. που εκτιμάται ότι είχε αλλά δεν έχει τόσο, πλέον;) στην αποκατάσταση της σταθερότητας και της ισορροπίας».
• Μάλιστα, ειδική αναφορά γίνεται στη «Μαύρη Ηπειρο», που από την εποχή της αποικιοκρατίας είχε κομβική σημασία για τη γαλλική πλουτοκρατία και εξαιτίας του τεράστιου φυσικού της πλούτου αποκτά νέα αξία γενικότερα στο κυνήγι του μέγιστου καπιταλιστικού κέρδους. «Η εφαρμογή μιας αληθινής πολιτικής συν-ανάπτυξης με τις χώρες της Αφρικής», με στοχευμένο προσανατολισμό μάλιστα τη συμβολή «στην ανάπτυξη του δημοτικού σχολείου» (σ.σ. για να ικανοποιηθούν ανάγκες στην κατάρτιση του άφθονου και νεαρού εργατικού δυναμικού της ηπείρου), τη «βελτίωση των γεωργικών συστημάτων» (σ.σ. για να «αξιοποιηθούν» οι τεράστιες προοπτικές που υπάρχουν για τον κλάδο των Τροφίμων), αλλά και «η ενίσχυση των εργαλείων Αμυνας και ασφάλειας» (σ.σ. για αμεσότερη στερέωση της γαλλικής παρουσίας και σε στρατιωτικό επίπεδο).

Αλλωστε, η διαμόρφωση εξωτερικής πολιτικής με «ρεαλισμό» και ενταγμένη σε έναν «πολυπολικό κόσμο» συνδέεται και με τη ρητή τοποθέτηση του «FN» υπέρ μιας «αποκατάστασης» της συνεργασίας με τη Ρωσία, της σύσφιξης των δεσμών και με άλλα κέντρα, όπως η Κίνα, οι BRICS κτλ.

Αξιοποιώντας και τις συνθήκες που διαμορφώνουν οι πολύνεκρες «τρομοκρατικές» επιθέσεις, γενικά η «δράση των τζιχαντιστών», το «FN» ιεραρχεί και τη δραστική ενίσχυση του ρόλου των δυνάμεων καταστολής. Προτείνει:

• «Εκτεταμένο επανεξοπλισμό των δυνάμεων της Τάξης: σε προσωπικό (σχέδιο στρατολόγησης 15.000 αστυνομικών και χωροφυλάκων), σε υλικά (εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού, των Αστυνομικών Τμημάτων και των στρατώνων, προσαρμογή του εξοπλισμού στις νέες απειλές), αλλά και ηθικά και δικαστικά (κυρίως με το τεκμήριο της αυτοάμυνας). Εγγύηση του στρατιωτικού καθεστώτος για τις δυνάμεις της Χωροφυλακής».
• «Δημιουργία 40.000 πρόσθετων θέσεων στις φυλακές μέσα σε 5 χρόνια»
• Αποκατάσταση των εθνικών συνόρων και έξοδο από τη Συνθήκη Σένγκεν.
• Αυτόματη απέλαση ξένων υπηκόων που έχει διαπιστωθεί ότι παρανομούν.
• Μείωση της νόμιμης υποδοχής μεταναστών στους 10.000 το χρόνο.

Αντίστοιχα, προσαρμοσμένες υπέρ των αναγκών του κεφαλαίου είναι όλες οι δεσμεύσεις της υποψήφιας του «FN». Από την Υγεία (όπου πριμοδοτεί την επιχειρηματική δράση με κατοχύρωση της «συμπληρωματικότητας του δημόσιου και του φιλελεύθερου συστήματος Υγείας» και «στήριξη των γαλλικών "start-up"», δηλαδή τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων, μέχρι την Κοινωνική Ασφάλιση, όπου συνδέει τη διατήρηση της χρηματοδότησής της με την «απλοποίηση του συστήματος διαχείρισης» και την «επένδυση στα νέα ψηφιακά εργαλεία ώστε να επιτραπούν βιώσιμες εξοικονομήσεις».